NT Chronologies

Die krag van ’n biddende vrou

7 Lewensbesluite vir geestelike krag

Die sin van die lewe

Is ek sout en lig soos die Woord van my vra?

Net ek en U Here, getrouheid in die geheime plek - PC Pretorius

Tye van groei

Die Troos van die Psalms in die Stryd van die Lewe

Groei in geloof

Die deur is toe; wat nou?

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch27" data-usfm="ACT.27">
 <div class="label">27</div><div class="s1">Paulus se reis na Rome toe</div><div class="p"> 1Toe ons vertrek na Itali&#235; toe bepaal was, het hulle Paulus en 'n paar ander gevangenes aan Julius, 'n offisier van die keiserlike regiment, oorhandig. 2Ons het weggevaar aan boord van 'n skip van Adramittium wat by die hawens van die provinsie Asi&#235; sou aandoen. Saam met ons was Aristargos, 'n Masedoni&#235;r van Tessalonika. 3Ons het die volgende dag in Sidon aangekom. Julius was tegemoetkomend teenoor Paulus en het hom toegelaat om sy vriende te besoek. Hulle het hom van die een en ander voorsien.</div><div class="p"> 4Ons het daarvandaan weggevaar en ons is aan die beskutte kant van Siprus verby, omdat die wind teen ons was. 5Met Silisi&#235; en Pamfili&#235; aan ons regterkant het ons die see oorgesteek en Mira in Lisi&#235; bereik. 6Daar het die offisier 'n Aleksandrynse skip gekry wat na Itali&#235; toe sou vaar, en ons daarop gesit.</div><div class="p"> 7Ons het dae lank stadig gevaar en met moeite regoor Knidus gekom. Toe die wind ons nie toegelaat het om verder op di&#233; koers voort te gaan nie, het ons aan die beskutte kant van Kreta by Salmone verby gevaar. 8Ons het met moeite langs die kus op gevaar en 'n plek met die naam Mooi Hawens bereik, naby die stad Lasea.</div><div class="p"> 9Ons het baie tyd verloor, en dit het al gevaarlik geword vir skeepvaart, want dit het al begin winter word. Paulus waarsku hulle toe: 10&#8220;Manne, ek sien dat ons vaart van nou af gevaarlik sal wees en dat daar nie net groot skade aan die vrag en die skip gaan kom nie, maar ook lewensverlies.&#8221;</div><div class="p"> 11Die Romeinse offisier het egter meer waarde geheg aan die mening van die kaptein en die eienaar van die skip as aan wat Paulus ges&#234; het. 12Die hawe was nie geskik om daar te oorwinter nie, en die meeste wou liewer daarvandaan wegvaar en probeer om Feniks te bereik. Feniks was 'n hawe van Kreta wat suidwes en noordwes see toe oop l&#234;. Daar sou hulle kon oorwinter.</div><div class="s1">Die storm op see</div><div class="p"> 13'n Ligte bries het uit die suide begin waai, en die manne het gedink dat hulle hulle plan sou kon uitvoer. Die anker is gelig, en hulle het so na moontlik aan die kus van Kreta gevaar. 14Maar dit was nie lank nie toe waai daar 'n stormwind van die land af, die Noordoos, genoem die Eurakilon. 15Die wind het die skip meegesleur. Omdat dit onmoontlik was om die skip se boeg wind op te hou, het ons dit opgegee en wind af gedrywe. 16Ons het 'n bietjie beskutting gevind toe ons onderkant die eilandjie Kauda langs kom. Daar kon ons darem met moeite die bootjie van die skip in veiligheid bring. 17Nadat die matrose die bootjie opgehaal het, het hulle as noodmaatre&#235;l 'n paar toue styf onder om die skip vasgemaak. Omdat hulle bang was dat die skip op die sandbanke van die Sirtis verpletter sou word, het hulle die dryfanker laat sak en die skip sommerso laat drywe.</div><div class="p"> 18Omdat ons baie swaar gekry het in die storm, het hulle die volgende dag die skip se vrag oorboord begin gooi. 19Die dag daarna het hulle eiehandig ook die skip se toerusting in die see gegooi. 20Dae lank was die son en die sterre nie te sien nie en het die geweldige wind voortgewoed. Uiteindelik het ons alle hoop laat vaar om gered te word.</div><div class="p"> 21Nadat hulle 'n lang tyd nie meer ge&#235;et het nie, het Paulus tussen hulle gaan staan en ges&#234;: &#8220;Manne, julle moes na my geluister het en nie van Kreta af weggevaar het nie. Dan sou ons hierdie ramp en skade vrygespring het. 22Maar selfs in hierdie omstandighede vra ek julle: Hou moed! Niemand van julle sal sy lewe verloor nie. Net die skip sal vergaan. 23Verlede nag het daar 'n engel aan my verskyn van die God aan wie ek behoort en wat ek dien. 24Die engel het vir my ges&#234;: &#8216;Moenie bang wees nie, Paulus. Jy moet nog voor die keiser verskyn. En ter wille van jou spaar God in sy goedheid die lewe van almal wat hier saam met jou op die skip is.&#8217; 25Daarom, hou moed, manne! Ek vertrou op God dat alles net so sal gebeur soos Hy vir my ges&#234; het. 26Dit is so bestem dat ons &#234;rens op 'n eiland moet strand.&#8221;</div><div class="p"> 27Die veertiende nag dat ons so op die Adriatiese See rondgeslinger is, teen middernag, het die matrose vermoed dat ons naby land kom. 28Hulle het 'n dieplood uitgegooi en 'n diepte van ses en dertig meter gekry. 'n Bietjie verder het hulle weer die dieplood uitgegooi, en toe was dit sewe en twintig meter. 29Hulle was bang die skip loop op die rotse en het toe vier ankers by die agterstewe van die skip uitgegooi en gewens dit moet dag word. 30Die matrose wou wegkom van die skip af en het die bootjie in die see neergelaat onder die voorwendsel dat hulle ankers by die boeg van die skip wou laat sak. 31Paulus s&#234; toe vir die offisier en sy soldate: &#8220;As hierdie matrose nie aan boord bly nie, kan julle nie gered word nie.&#8221;</div><div class="p"> 32Toe het die soldate die toue van die bootjie afgekap en hom in die see laat val.</div><div class="p"> 33Net toe dit begin lig word, het Paulus almal aangespoor om te eet: &#8220;Vandag is dit al veertien dae dat julle in spanning wag sonder om iets te eet. 34Daarom raai ek julle aan om nou te eet. Julle het dit nodig om gered te word. Niemand van julle sal 'n haar van sy kop verloor nie.&#8221;</div><div class="p"> 35Nadat Paulus dit ges&#234; het, het hy brood geneem, God in die teenwoordigheid van almal gedank, dit gebreek en begin eet. 36Hulle het almal moed geskep en self ook begin eet. 37Ons was altesaam twee honderd ses en sewentig mense aan boord. 38Nadat hulle genoeg ge&#235;et het, het hulle die vrag koring in die see gegooi en so die skip nog ligter gemaak.</div><div class="s1">Die skipbreuk</div><div class="p"> 39Toe dit dag word, kon hulle nie die land herken nie, maar hulle het 'n baai met 'n strand gesien. Hulle besluit toe om die skip daar te laat strand as hulle kon. 40Hulle het die ankers afgekap en in die see gelos. Terselfdertyd het hulle die toue wat die stuurspane vashou, losgemaak en die voorseil gehys, sodat die wind die skip strand toe kon voer. 41Maar die skip het op 'n sandbank geloop en gestrand. Die boeg het vasgesteek en kon nie beweeg nie. Die agterstewe is deur die geweld van die golwe stukkend geslaan. 42Die soldate het besluit om die gevangenes dood te maak, sodat niemand van hulle dalk kon uitswem en ontsnap nie. 43Maar die Romeinse offisier wou Paulus red en het hulle verhinder om dit te doen. Hy het die mense wat kon swem, beveel om eerste oorboord te spring en land toe te swem. 44Die ander moes dan volg deur aan planke en ander wrakstukke vas te klou. Op hierdie manier het almal veilig aan land gekom.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkACT">
 <div class="chapter ch28" data-usfm="ACT.28">
 <div class="label">28</div><div class="s1">Paulus op die eiland Malta</div><div class="p"> 1Nadat ons veilig aan wal gekom het, het ons gehoor dat dit die eiland Malta is. 2Die mense daar was baie vriendelik teenoor ons. Omdat dit begin re&#235;n het en koud was, het hulle 'n vuur aangesteek en ons almal daarby verwelkom. 3Paulus het 'n klomp hout bymekaargemaak en op die vuur gegooi. Van die hitte het daar 'n slang uitgekom, en dit het aan sy hand vasgebyt. 4Toe die mense die slang aan Paulus se hand sien hang, s&#234; hulle vir mekaar: &#8220;Hierdie man moet beslis 'n moordenaar wees. Al is hy uit die see gered, wil die goddelike wraak hom nie laat lewe nie.&#8221;</div><div class="p"> 5Paulus het egter die slang in die vuur afgeskud en niks oorgekom nie. 6Hulle het gewag dat hy moet opswel of skielik dood neerslaan, maar nadat hulle 'n lang ruk gewag het en gesien het dat daar niks ongewoons met hom gebeur nie, het hulle van mening verander en ges&#234; hy is 'n god.</div><div class="p"> 7Daar was 'n plaas in daardie omgewing wat aan die hoof van die eiland, 'n man met die naam Publius, behoort het. Hy het ons vriendelik ontvang en ons drie dae lank as sy gaste gehuisves. 8Publius se pa was in die bed, siek aan maagkoors. Paulus het na hom toe gegaan, en nadat hy gebid het, het hy hom die hande opgel&#234; en hom gesond gemaak.</div><div class="p"> 9Na hierdie voorval het ook die ander siekes op die eiland na Paulus toe gekom, en hy het hulle gesond gemaak. 10Hulle het ons met baie geskenke vereer, en toe ons vertrek, het hulle ons van alles voorsien wat ons nodig gehad het.</div><div class="s1">Van Malta af Rome toe</div><div class="p"> 11Na drie maande het ons vertrek met die Dioskuri, 'n Aleksandrynse skip, wat daar oorwinter het. 12Ons het in Sirakuse gekom en drie dae daar oorgebly.</div><div class="p"> 13Daarvandaan het ons verder gevaar en in Regium gekom. Die volgende dag het daar 'n suidewind begin waai, en na twee dae was ons in Puteoli. 14Daar het ons gelowiges te&#235;gekom wat ons uitgenooi het om sewe dae by hulle te bly. En so is ons na Rome toe. 15Die gelowiges daar het van ons gehoor, en party van hulle het ons by die Appiusmark kom ontmoet en party by die Drie Herberge. Toe Paulus hulle sien, het hy God gedank en moed geskep.</div><div class="s1">Paulus in Rome</div><div class="p"> 16Na ons aankoms in Rome het Paulus die vergunning gekry om op sy eie te woon met 'n soldaat om hom te bewaak.</div><div class="p"> 17Drie dae later het hy die Joodse leiers na hom toe uitgenooi. Toe hulle bymekaargekom het, het hy vir hulle ges&#234;: &#8220;Broers, ek het niks teen ons volk of teen die gebruike van ons voorvaders gedoen nie, en tog is ek in Jerusalem gevange geneem en aan die Romeine uitgelewer. 18Hulle het my verhoor en wou my loslaat omdat daar geen rede was om my ter dood te veroordeel nie. 19Maar omdat die Jode daarteen beswaar gemaak het, is ek gedwing om my op die keiser te beroep. Dit beteken egter nie dat ek 'n aanklag teen my volk gaan inbring nie. 20Dit is dan die rede waarom ek u laat roep het om u te ontmoet en met u te praat. Ek is in hierdie boeie ter wille van Hom vir wie Israel verwag.&#8221;</div><div class="p"> 21Toe s&#234; hulle vir hom: &#8220;Ons het geen briewe oor u van Judea af gekry nie, en nie een van ons broers het berig oor u gebring of iets kwaads van u ges&#234; nie. 22Ons wil graag hoor wat u dink, want al wat ons weet, is dat daar oral teenstand teen hierdie rigting is.&#8221;</div><div class="p"> 23Hulle het toe 'n datum met hom afgespreek, en op daardie dag het daar nog meer mense na die plek toe gekom waar hy gebly het. Van vroeg die m&#244;re tot laat die aand het Paulus die koninkryk van God vir hulle verduidelik en hulle uit die wet van Moses en uit die profete probeer oortuig van Jesus. 24Deur sy uiteensetting het daar party oortuig geraak, maar ander wou nie glo nie. 25Hulle was dit nie met mekaar eens nie en het weggegaan, maar Paulus het nog eers d&#237;t vir hulle ges&#234;: &#8220;Hoe waar is dit tog wat die Heilige Gees by monde van die profeet Jesaja vir julle voorvaders ges&#234; het! 26Hy het ges&#234;:</div><div class="b"></div><div class="q1">&#8220;Gaan na hierdie volk toe en s&#234; vir hulle:</div><div class="q1">Julle sal hoor en hoor en tog niks verstaan nie;</div><div class="q1">en kyk en kyk en tog niks sien nie.</div><div class="q1"> 27Hierdie volk se verstand is afgestomp:</div><div class="q1">hulle het hulle ore toegedruk en hulle o&#235; toegemaak,</div><div class="q1">sodat hulle nie</div><div class="q1">met hulle o&#235; kan sien</div><div class="q1">en met hulle ore kan hoor</div><div class="q1">en met hulle verstand verstaan</div><div class="q1">en hulle bekeer en Ek hulle gesond maak nie. </div><div class="b"></div><div class="m"> 28&#8220;Julle moet nou goed verstaan dat God se boodskap van redding na die heidennasies toe gestuur word. H&#250;lle sal luister.&#8221; </div><div class="p"> 30Paulus het 'n volle twee jaar lank in die huis gebly wat hy gehuur het, en hy het almal ontvang wat hom kom besoek het. 31Hy het die koninkryk van God verkondig en die mense alles oor die Here Jesus Christus geleer. Dit het hy gedoen met die grootste vrymoedigheid en sonder enige verhindering.</div>
 </div>
 </div>
</div>

As It HappenedVoorbeeld

Skrif

Aangaande hierdie leesplan

Verwante Leesplanne