Gewilde Bybelverse vanaf Маҫҫайос 18

Deel

Ҡайһы ерҙә ике йәки өс кеше Минең хаҡыма йыйыла, Мин шунда улар араһында буласаҡмын.

Һеҙгә тағы әйтәм: арағыҙҙан икәүегеҙ ерҙә, үҙ-ара һөйләшеп-килешеп, нимә генә һораһағыҙ ҙа, күктәге Атам уны үтәйәсәк.

Ғайса, бер баланы саҡырып алып, уларҙың уртаһына баҫтырҙы ла: – Һеҙгә хаҡ һүҙ әйтәм: әгәр һеҙ, үҙгәреп, балалар кеүек булмаһағыҙ, Күктәр Батшалығына бер ҡасан да инмәйәсәкһегеҙ, – тине.

– Шулай итеп, кем ошо бала кеүек үҙен түбәнселек менән тота, шул Күктәр Батшалығында иң бөйөгө булыр.

Кем Минең хаҡыма ошондай бер баланы ҡабул итә, шул Мине лә ҡабул итә.

Һеҙгә хаҡ һүҙ әйтәм: һеҙ ерҙә нимәне тыяһығыҙ, шуны күктә Алла ла тыясаҡ, ә ерҙә рөхсәт иткәнегеҙҙе, күктә Алла ла рөхсәт итәсәк.

Әгәр туғанығыҙҙы ихлас күңелдән ғәфү итмәһәгеҙ, күктәге Атам да һеҙгә ҡарата шулай эшләйәсәк.

Әммә Миңә ышанған бынау кесе йәндәрҙең берәйһен дөрөҫ юлдан яҙҙырған кешене, муйынына тирмән ташы аҫып, диңгеҙ упҡынына батырһалар, уның өсөн хәйерлерәк булыр ине.

Нисек уйлайһығыҙ: әгәр ҙә бер кешенең йөҙ һарығы булһа, шуларҙың береһе аҙашып ҡалһа, ул, туҡһан туғыҙ һарығын тауҙа ҡалдырып, аҙашҡанын эҙләп китмәҫ инеме?