Tüm Duygular: Duygularınızın Kontrolünü Elinize AlınÖrnek

Kusurda Sevinç Bulmak

Mutluluk trenimin aptalca, dünyayı sarsmaması gereken kötü bir şey yüzünden kaç kez raydan çıktığını anlatamam. Gün yolunda gidiyor olabilir, beklentiler yüksektir, aniden önemsiz bir şey olur. Tek bir iğneleyici söz, tek bir dengesiz etkileşim, tek bir garip diyalog ve moral düşüşü başlar. Bu, araba ile giderken lastiğe saplanan bir çivi gibi, araba yolun kenarında durana kadar neşeyi kaçırır ve gün biter.

Benim gibi bir idealistseniz ne demek istediğimi anlarsınız. Bizi harekete geçirmek için tek bir şey yeter. Tek bir şey ters gider ve onu geride bırakıp devam etmek için mücadele ederiz. Tüm sohbet, tüm gün, tüm tatil, özellikle dramatik bir an yaşıyorsak tüm hayatımız, artık mahvolmuştur. Ya da mahvolmamışsa bile en azından gölgede kalmıştır. Sevinçli, kaygısız arkadaşlarımıza kıskançlık ve hayranlıkla bakmamıza şaşmamalı: Bunu nasıl başarıyorlar? Kusur karşısında nasıl neşeli kalabiliyorlar?

Bu sonraki sözler, yıllar, aslında onyıllar süren yastık dövme ve dua mücadelesi sonrasında geldi. Bunları hafife almıyorum, çünkü kabul etmek kolay değil ve uygulamak daha da zor. Ama gerçek: Üzgün ​​olduğumuzda bile mutlu olmayı öğrenmeliyiz. Hayatımız, günümüz, ilişkilerimiz ve hatta kendi yüreğimiz mükemmel olmasa bile.

Hepimizin zihninin bir köşesinde bilinçsiz "mutluluk kuralları" vardır:

Eşim/erkek arkadaşım/en iyi arkadaşım/çocuğum mutlu olmadıkça ben mutlu olamam.

Evlenene kadar mutlu olamam.

Bebeğim olana kadar mutlu olamam.

Borcum bitene dek mutlu olamam.

Çocuğum Tanrı'ya dönene kadar mutlu olamam.

Bu karmaşık hayatın ortasında sevinç istiyorsak, mutluluk için kendi kurallarımızı, kendimizi sınırladığımız kuralları (Tanrı'dan bahsetmiyorum bile) yeniden yazmalıyız. Yüreğinizi araştırırsanız, bilinçsizce aşağıdaki gibi bazı mutluluk kurallarına bağlı kaldığınızı görebilirsiniz:

... zaman sonunda mutlu olabilirim.

... zaman hayat huzurlu olacak.

... zaman hayatım iyi olacak.

Peki ya beklediğiniz zaman asla gelmezse? Sevinci sonsuza kadar erteleyecek misiniz? Ya mutluluk için kurallarınızı şu şekilde yeniden yazsanız:

... yine de sevinçli olabilirim.

... ken bile Tanrı bana huzur verebilir.

... e rağmen hayatım zaten iyi.

Mutlu olmamıza izin vermeden önce mükemmel olanı beklemeyi bırakmalıyız. Mutlu olmak için mükemmel bir gün beklersek, hayatımızda bir daha asla mutlu bir gün yaşayamayabiliriz!

Kutsal Yazılar bize başka bir seçenek daha sunar: Koşullarımıza meydan okuyan bir tür sevinci kabul etmek.

"Tomurcuklanmasa incir ağaçları,

Asmalar üzüm vermese,

Boşa gitse de zeytine verilen emek,

Tarlalar ürün vermese de,

Boşalsa da davar ağılları,

Sığır kalmasa da ahırlarda,

Ben yine RAB sayesinde sevineceğim,

Kurtuluşumun Tanrı'sı sayesinde sevinçten coşacağım." (Habakkuk 3:17-18)