Masayahin ang ating Panginoon

BibleProject | Walang-Hanggang Pag-ibig ng Diyos

Ang Kahariang Bali-baliktad

Nilikha Tayo in His Image

Mag One-on-One with God

BibleProject | Bagong Kasunduan, Bagong Karunungan

Sa Paghihirap…

Ang Kwento ng Naglayas na Anak

Prayer

BibleProject | Maikling Kurso tungkol kay Apostol Pablo

<div class="version vid399 iso6393tgl" data-vid="399" data-iso6393="tgl">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch42" data-usfm="GEN.42">
 <div class="label">42</div><div class="s">Nagpunta sa Egipto ang mga Kapatid ni Jose</div><div class="p"> 1Nang mabalitaan ni Jacob na maraming pagkain sa Egipto, sinabi niya sa kanyang mga anak na lalaki, &#8220;Ano pang hinihintay ninyo? 2Pumunta#Gw. 7:12 kayo sa Egipto at bumili agad ng pagkain upang hindi tayo mamatay sa gutom. Balita ko'y maraming pagkain doon.&#8221; 3Pumunta nga sa Egipto ang sampung kapatid ni Jose upang bumili ng pagkain. 4Si Benjamin, ang tunay na kapatid ni Jose, ay hindi na pinasama ni Jacob sa takot na may masamang mangyari sa kanya.</div><div class="p"> 5Kasama ng ibang taga-Canaan, lumakad ang mga anak ni Jacob upang bumili ng pagkain sapagkat laganap na ang taggutom sa buong Canaan. 6Bilang gobernador ng Egipto, si Jose ang nagbebenta ng pagkain sa mga tao, kaya't sa kanya pumunta ang kanyang mga kapatid. Paglapit ng mga ito, sila'y yumukod sa kanyang harapan. 7Nakilala agad ni Jose ang mga kapatid niya, ngunit hindi siya nagpahalata. &#8220;Tagasaan kayo?&#8221; mabagsik niyang tanong.</div><div class="p">&#8220;Taga-Canaan po. Naparito po kami upang bumili ng pagkain,&#8221; tugon nila.</div><div class="p"> 8Nakilala nga ni Jose ang kanyang mga kapatid ngunit hindi siya namukhaan ng mga ito. 9Naalala#Gen. 37:5-10 niya ang kanyang mga panaginip tungkol sa kanila, kaya't sinabi niya, &#8220;Kayo'y mga espiya, at naparito kayo upang makita ang kahinaan ng aming bansa, hindi ba?&#8221;</div><div class="p"> 10&#8220;Hindi po! Kami pong mga lingkod ninyo'y bumibili lamang ng pagkain. 11Magkakapatid po kami, at kami'y mga taong tapat. Hindi po kami mga espiya.&#8221;</div><div class="p"> 12&#8220;Hindi ako naniniwala,&#8221; sabi ni Jose. &#8220;Naparito kayo upang alamin ang kahinaan ng aming bansa!&#8221;</div><div class="p"> 13Kaya't nagmakaawa sila, &#8220;Ginoo, kami po'y labindalawang magkakapatid; nasa Canaan po ang aming ama. Pinaiwan po ang bunso naming kapatid; ang isa po nama'y patay na.&#8221;</div><div class="p"> 14Sinabi ni Jose, &#8220;Tulad ng sinabi ko, kayo'y mga espiya! 15At isinusumpa ko sa ngalan ng Faraon, hindi kayo makakaalis hanggang hindi ninyo dinadala rito ang inyong bunsong kapatid. 16Umuwi ang isa sa inyo at kunin siya; ang iba'y ikukulong dito hanggang hindi ninyo napatutunayan ang inyong sinasabi. Kung hindi, mga espiya nga kayo!&#8221; 17Tatlong araw niyang ikinulong ang kanyang mga kapatid.</div><div class="p"> 18Pagsapit ng ikatlong araw, sinabi ni Jose sa kanila, &#8220;Ako'y may takot sa Diyos; bibigyan ko kayo ng pagkakataong mabuhay kung gagawin ninyo ito: 19Kung talagang nagsasabi kayo ng totoo, isa lamang sa inyo ang ibibilanggo; ang iba'y makakaalis na at maaari nang iuwi ang pagkaing binili ninyo para sa inyong mga pamilya. 20Ngunit pagbalik ninyo'y kailangang isama ninyo ang bunso ninyong kapatid. Dito ko malalaman na kayo'y nagsasabi ng totoo, at hindi kayo mamamatay.&#8221; Sumang-ayon ang lahat.</div><div class="p"> 21Pagkatapos, ang sabi nila sa isa't isa, &#8220;Nagbabayad na tayo ngayon sa ginawa natin sa ating kapatid. Nakikita natin ang paghihirap ng kanyang kalooban noon ngunit hindi natin pinansin ang kanyang pagmamakaawa. Kaya tayo naman ngayon ang nasa kagipitan.&#8221;</div><div class="p"> 22&#8220;Iyan#Gen. 37:21-22 na nga ba ang sinasabi ko,&#8221; sabi ni Ruben. &#8220;Nakiusap ako sa inyong huwag saktan ang bata, ngunit hindi kayo nakinig; ngayon, pinagbabayad tayo sa kanyang kamatayan.&#8221; 23Hindi nila alam na nauunawaan ni Jose ang kanilang usapan, sapagkat gumagamit pa ito ng tagasalin sa wika kapag humaharap sa kanila. 24Iniwan muna sila ni Jose dahil sa hindi na niya mapigil ang pag-iyak. Nang panatag na ang kanyang kalooban, bumalik siya at ibinukod si Simeon. Ipinagapos niya ito sa harapan nila.</div><div class="s">Nagbalik ang mga Kapatid ni Jose sa Canaan</div><div class="p"> 25Iniutos ni Jose na punuin ng trigo ang kanilang mga sako at ilagay doon ang salaping ibinayad nila. Pinabigyan pa sila ng makakain sa kanilang paglalakbay. Nasunod lahat ang utos ni Jose. 26Ikinarga ng magkakapatid sa mga asno ang kanilang biniling pagkain, at sila'y umalis. 27Pagsapit ng gabi, tumigil sila upang magpahinga. Binuksan ng isa ang kanyang sako upang pakainin ang asno niya at nakita ang salapi sa loob ng sako. 28Napasigaw ito, &#8220;Ibinalik sa akin ang aking salapi! Heto sa aking sako!&#8221;</div><div class="p">Nanginig sila sa takot at nagtanong sa isa't isa, &#8220;Ano ang ginawang ito sa atin ng Diyos?&#8221;</div><div class="p"> 29Pagdating nila sa Canaan, isinalaysay nila kay Jacob ang nangyari sa kanila. Sinabi nila, 30&#8220;Ama, napakabagsik pong magsalita ng gobernador sa Egipto. Akalain ba naman ninyong pagbintangan pa kaming mga espiya! 31Sinabi po naming mga tapat na tao kami at hindi mga espiya. 32Ipinagtapat pa naming kami'y labindalawang magkakapatid na lalaki at iisa ang aming ama. Sinabi po namin na patay na ang isa naming kapatid, at ang bunso nama'y kasama ninyo rito sa Canaan. 33Pagkatapos po naming sabihin ito, akalain ninyong susubukan daw niya kung kami'y nagsasabi ng totoo! Pinaiwan po si Simeon, at pinauwi na kaming dala ang pagkaing aming binili. 34Ngunit mahigpit po ang bilin niya na bumalik kaming kasama ang aming bunsong kapatid bilang katunayang kami'y nagsasabi ng totoo. Kung magagawa namin ito, nangako po siyang palalayain si Simeon at pahihintulutan kaming manirahan at magnegosyo sa kanyang bansa.&#8221;</div><div class="p"> 35Nang isalin nila ang kani-kanilang sako, nakita nila ang salaping kanilang ibinayad. Kaya't pati si Jacob ay natakot. 36Sinabi niya, &#8220;Iiwan ba ninyo akong mag-isa? Wala na si Jose, wala rin si Simeon, ngayo'y gusto pa ninyong isama si Benjamin? Napakabigat namang pasanin ito para sa akin!&#8221;</div><div class="p"> 37Sinabi ni Ruben, &#8220;Ama, kung hindi ko maibalik sa inyo si Benjamin, patayin na ninyo ang dalawa kong anak. Ipaubaya ninyo sa akin si Benjamin at ibabalik ko siya.&#8221;</div><div class="p"> 38Ngunit sinabi ni Jacob, &#8220;Hindi ko papayagang sumama sa inyo ang aking anak, patay na ang kanyang kapatid at siya na lamang ang nasa akin. Sa tanda ko nang ito, kung siya'y masasawi sa daan, hindi ko na ito makakayanan; mamamatay akong nagdadalamhati.&#8221;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid399 iso6393tgl" data-vid="399" data-iso6393="tgl">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch43" data-usfm="GEN.43">
 <div class="label">43</div><div class="s">Nagbalik kay Jose ang Magkakapatid</div><div class="p"> 1Lalong tumindi ang taggutom sa Canaan. 2Nang maubos na ng pamilya ni Jacob ang pagkaing binili sa Egipto, sinabi niya sa kanyang mga anak, &#8220;Bumili uli kayo kahit kaunting pagkain sa Egipto.&#8221;</div><div class="p"> 3Sinabi ni Juda sa kanya, &#8220;Mahigpit po ang bilin sa amin ng gobernador doon na huwag na kaming magpapakita sa kanya kung hindi namin kasama ang kapatid naming bunso. 4Kung pasasamahin ninyo siya, bibili po kami ng pagkain doon. 5Kung hindi ninyo pahihintulutan, hindi po kami maaaring humarap sa gobernador.&#8221;</div><div class="p"> 6Sinabi ni Israel, &#8220;Bakit kasi sinabi ninyong mayroon pa kayong ibang kapatid? Ako ang pinahihirapan ninyo sa nangyayaring ito.&#8221;</div><div class="p"> 7Nagpaliwanag sila, &#8220;Inusisa pong mabuti ang ating pamilya. Itinanong sa amin kung mayroon pa kaming ama at iba pang kapatid. Sinagot po lamang namin ang kanyang mga tanong. Hindi po namin alam na pati si Benjamin ay pipiliting iharap namin sa kanya.&#8221;</div><div class="p"> 8Kaya sinabi ni Juda kay Israel, &#8220;Ama, mamamatay tayo sa gutom. Pasamahin na ninyo si Benjamin at nang makaalis na kami. 9Itinataya ko ang aking buhay para sa kanya. Ako po ang bahala sa kanya. Kung hindi ko siya maibalik nang buh&#225;y, ako ang buntunan ninyo ng lahat ng sisi. 10Kung hindi ninyo kami pinaghintay nang matagal, marahil ay nakadalawang balik na kami ngayon.&#8221;</div><div class="p"> 11Sinabi ni Israel, &#8220;Kung iyon ang mabuti, sige, payag na ako. Ngunit magdala kayo ng handog sa gobernador, kaunting balsamo, pulot-pukyutan, astragalo, laudano, alponsigo at almendra. 12Doblehin ninyo ang dalang salapi, sapagkat kailangan ninyong ibalik ang salaping nailagay sa inyong mga sako. Maaaring isang pagkakamali lamang iyon. 13Isama na ninyo ang inyong kapatid at lumakad na kayo. 14Loobin nawa ng Makapangyarihang Diyos na kahabagan kayo ng taong iyon upang mabalik sa akin si Simeon at si Benjamin. Kung hindi man sila maibalik, handa na ang loob ko.&#8221;</div><div class="p"> 15Nagdala nga sila ng mga kaloob at salaping dapat dalhin, at nagbalik sa Egipto, kasama si Benjamin. 16Nang makita ni Jose si Benjamin, iniutos niya sa aliping namamahala sa kanyang tahanan, &#8220;Isama mo sila sa bahay. Sila'y kasalo ko mamayang pananghalian. Magkatay ka ng hayop at iluto mo.&#8221; 17Sinunod ng alipin ang utos ni Jose at isinama ang magkakapatid.</div><div class="p"> 18Natakot sila nang sila'y dalhin sa bahay ni Jose. Sa loob-loob nila, &#8220;Marahil, dinala tayo rito dahil sa salaping ibinalik sa ating mga sako nang una tayong pumarito. Maaaring bigla na lamang tayong dakpin, kunin ang ating mga asno, at tayo'y gawing mga alipin.&#8221;</div><div class="p"> 19Kaya't nilapitan nila ang katiwala ni Jose at kinausap sa may pintuan ng bahay nito. 20Sinabi nila, &#8220;Ginoo, galing na po kami ritong minsan at bumili ng pagkain. 21Nang kami'y nagpapahinga sa daan, binuksan namin ang aming mga sako at nakita sa loob ang lahat ng salaping ibinayad namin sa pagkain. Heto po't dala namin para ibalik sa inyo. 22May dala po kaming bukod na pambili ng pagkain. Hindi po namin alam kung sino ang naglagay ng mga salaping iyon sa mga sako namin.&#8221;</div><div class="p"> 23&#8220;Huwag kayong mag-alaala,&#8221; sabi ng alipin. &#8220;Huwag kayong matakot. Ang inyong Diyos na siya ring Diyos ng inyong ama ang naglagay ng salaping iyon. Tinanggap ko na ang inyong kabayaran sa binili ninyong una.&#8221; Pagkatapos ay inilabas ng katiwala si Simeon at isinama sa kanila.</div><div class="p"> 24Sila'y pinapasok ng katiwala sa bahay ni Jose, pinaghugas ng mga paa, at pinakain ang kanilang mga asno. 25Pagkatapos, inilabas ng magkakapatid ang kanilang handog para ipagkaloob kay Jose pagdating nito. Narinig nilang doon sila magsasalu-salo. 26Pagdating ni Jose, yumukod silang lahat sa kanyang harapan at ibinigay ang dala nilang handog. 27Kinumusta sila ni Jose at pagkatapos ay tinanong, &#8220;Kumusta naman ang inyong ama? Malakas pa ba siya?&#8221;</div><div class="p"> 28&#8220;Ginoo, buh&#225;y pa po siya at malakas,&#8221; tugon nila. At sila'y lumuhod at yumukod muli sa harapan niya.</div><div class="p"> 29Pagkakita ni Jose kay Benjamin, siya ay nagtanong, &#8220;Ito ba ang sinasabi ninyong bunsong kapatid? Pagpalain ka ng Diyos, anak!&#8221; 30Hindi mapaglabanan ni Jose ang kanyang damdamin, at halos siya'y mapaiyak dahil sa pagkakita sa kanyang kapatid. Kaya't siya'y pumasok sa kanyang silid at doon umiyak. 31Nang mapayapa na niya ang kanyang kalooban, naghilamos siya, lumabas, at nagpahain ng pagkain. 32Si Jose ay ipinaghaing mag-isa sa isang mesa, at ang kanyang mga kapatid ay sa ibang mesa. Magkakasalo naman ang mga Egipcio, sapagkat ikinahihiya nilang makasalo ang mga Hebreo. 33Kaharap ni Jose ang kanyang mga kapatid na sunod-sunod ang pagkaupo ayon sa gulang. Nagkatinginan sila at takang-taka sa gayong pagkakaayos ng kanilang upo. 34Idinudulot mula sa mesa ni Jose ang pagkain nila, at limang beses ang dami ng pagkaing idinulot kay Benjamin. Masaya silang kumain at nag-inuman.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid399 iso6393tgl" data-vid="399" data-iso6393="tgl">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch44" data-usfm="GEN.44">
 <div class="label">44</div><div class="s">Ang Nawawalang Kopa</div><div class="p"> 1Inutusan ni Jose ang kanyang katiwala, &#8220;Punuin mo ng trigo ang kanilang mga sako at bago mo isara ay ilagay mo ang salaping ibinayad nila. 2At sa sako ng pinakabunso, ilagay mo pa ang aking kopang pilak.&#8221; Ginawa naman ng katiwala ang iniutos sa kanya. 3Kinabukasan, maaga pa'y umalis na ang magkakapatid, sakay ng kanilang mga asno. 4Hindi pa sila nakakalayo sa lunsod, inutusan ni Jose ang kanyang katiwala, &#8220;Habulin mo ang mga taong iyon, at sabihin mo sa kanila, &#8216;Bakit naman ginantihan ninyo ng masama ang kabutihang ipinakita namin sa inyo? 5Bakit ninyo ninakaw ang kopang pilak ng aking panginoon? Iyon ang iniinuman ng aking panginoon, at ginagamit din niya iyon sa panghuhula. Napakalaking kasalanan ang ginawa ninyong ito!&#8217;&#8221;</div><div class="p"> 6Inabutan sila ng katiwala, at gayon nga ang sinabi sa kanila. 7Sumagot naman sila, &#8220;Ano pong ibig ninyong sabihin? Bakit kayo nagsalita ng ganyan? Ni sa isip ay hindi namin magagawa iyan! 8Nakita naman ninyo, nakarating na kami sa Canaan, gayunma'y ibinalik pa rin namin sa inyo ang salaping nakita namin sa loob ng aming sako. Bakit kami magnanakaw ng pilak o ginto sa tahanan ng inyong panginoon? 9Ginoo, kung makita po ninyo sa sinuman sa amin ang kopang sinasabi ninyo ay dapat mamatay, at alipinin ninyo kaming lahat.&#8221;</div><div class="p"> 10&#8220;Mabuti,&#8221; tugon ng katiwala. &#8220;Kung kanino makita ang kopa, siya ang gagawing alipin; makakalaya na ang iba.&#8221; 11Ibinab&#226; nila ang kanilang mga sako at pinagbubuksan. 12Isa-isa itong hinalughog ng katiwala mula sa pinakamatanda hanggang sa pinakabata, at natagpuan ang kopa sa sako ni Benjamin. 13Pinunit nila ang kanilang damit sa tindi ng kalungkutan, ikinargang muli sa asno ang kanilang mga sako, at bumalik sa lunsod.</div><div class="p"> 14Nasa bahay pa si Jose nang magbalik si Juda at ang kanyang mga kapatid. Pagdating doon, sila'y yumukod sa kanyang harapan. 15Sinabi ni Jose, &#8220;Ano itong ginawa ninyo? Hindi ba ninyo alam na marunong akong manghula? Wala kayong maitatago sa akin!&#8221;</div><div class="p"> 16&#8220;Wala na po kaming masasabi,&#8221; sagot ni Juda. &#8220;Wala po kaming maikakatuwiran sa mga pangyayari. Diyos na po ang nagbunyag ng aming pagkakasala. Kaya, hindi lamang ang kinakitaan ng kopa, kundi lahat kami'y alipin na ninyo ngayon.&#8221;</div><div class="p"> 17Sinabi ni Jose, &#8220;Hindi! Hindi ko gagawin iyon. Kung kanino nakita ang kopa, siya ang gagawin kong alipin; ang iba ay makakauwi na sa inyong ama.&#8221;</div><div class="s">Nagmakaawa si Juda</div><div class="p"> 18Lumapit si Juda kay Jose at ang sabi, &#8220;Nakikiusap po ako, ginoo, kung inyong mamarapatin. Huwag sana ninyong ikagagalit. Ang turing ko sa inyo'y para na kayong Faraon. 19Ginoo, tinanong ninyo kung mayroon pa kaming ama at kapatid. 20Ang sabi po nami'y may ama kaming matanda na at bunsong kapatid na anak niya sa katandaan. Patay na ang kapatid nito at siya na lamang ang buh&#225;y na anak ng kanyang ina, kaya mahal na mahal siya ng aming ama. 21Iniutos ninyong dalhin namin siya rito upang inyong makita. 22Ipinaliwanag po naming mahirap ilayo sa aming ama ang bata sapagkat maaaring ikamatay niya ito. 23Ngunit ang sabi naman ninyo'y hindi na ninyo kami tatanggapin dito kung hindi namin siya maihaharap sa inyo.</div><div class="p"> 24&#8220;Ang lahat ng ito'y sinabi namin sa aming ama nang umuwi kami. 25Muli kaming inutusan ng aming ama na pumarito upang bumili ng kaunting pagkain. 26Ipinaalala namin sa kanya na hindi ninyo kami tatanggapin kung hindi kasama ang bunso naming kapatid. 27Sinabi po niya sa amin, &#8216;Alam naman ninyong dalawa lamang ang anak ng kanilang ina. 28Wala na ang isa; maaaring siya'y niluray ng mabangis na hayop. 29At kung ang natitira ay isasama pa ninyo, maaaring mamatay ako sa dalamhati.&#8217;</div><div class="p"> 30&#8220;Ang buhay po ng aming ama ay karugtong na ng buhay ng bata, kaya kung babalik kami na hindi ito kasama, 31tiyak na siya'y mamamatay. Kapag nakita niyang hindi namin kasama ang bata, malalagutan siya ng hininga dahil sa kalungkutan. 32Ang isa pa'y itinaya ko ang aking buhay para sa bata. Sinabi ko po na kung siya'y hindi ko maibabalik, ako ang buntunan niya ng sisi. 33Kaya kung papayag kayo, ako na ang alipinin ninyo sa halip na itong aking bunsong kapatid. Pahintulutan na ninyong isama siya ng iba kong mga kapatid. 34Hindi po ako makakauwi kung hindi kasama si Benjamin. Hindi ko po makakayanan ang matinding dagok na darating sa aming ama, kung iyon ang mangyayari.&#8221;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid399 iso6393tgl" data-vid="399" data-iso6393="tgl">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch45" data-usfm="GEN.45">
 <div class="label">45</div><div class="s">Nagpakilala na si Jose</div><div class="p"> 1Hindi#Gw. 7:13 na mapigil ni Jose ang kanyang damdamin, kaya pinaalis niya ang kanyang mga tagapaglingkod na naroon. Nang sila na lamang ang naroon, ipinagtapat ni Jose sa kanyang mga kapatid kung sino siya. 2Sa lakas ng kanyang iyak, narinig siya ng mga Egipcio, kaya't ang balita'y mabilis na nakarating sa palasyo. 3&#8220;Ako si Jose!&#8221; ang pagtatapat niya sa kanyang mga kapatid. &#8220;Buh&#225;y pa bang talaga ang ating ama?&#8221; Nagulantang sila sa kanilang narinig at hindi nakasagot. 4&#8220;Lumapit kayo,&#8221; sabi ni Jose. Lumapit nga sila, at nagpatuloy siya ng pagsasalita, &#8220;Ako nga si Jose, ang inyong kapatid na ipinagbili ninyo sa Egipto. 5Ngunit huwag na ninyong ikalungkot ang nangyari. Huwag ninyong sisihin ang inyong sarili sa ginawa ninyo sa akin. Ang Diyos ang nagpadala sa akin dito upang iligtas ang maraming buhay. 6Dalawang taon pa lamang ang taggutom, limang taon pa ang darating at walang aanihin sa mga bukirin. 7Pinauna ako rito ng Diyos upang huwag malipol ang ating lahi. 8Kaya, hindi kayo kundi ang Diyos ang nagpadala sa akin dito. Ginawa niya akong tagapayo ng Faraon, tagapangasiwa ng kanyang sambahayan at tagapamahala ng buong Egipto.&#8221;</div><div class="p"> 9Sinabi#Gw. 7:14 pa ni Jose, &#8220;Bumalik kayo agad sa ating ama at ibalita ninyo na ako ang pinapamahala ng Diyos sa buong Egipto. Sabihin ninyong pumarito agad siya sa lalong madaling panahon. 10Doon siya titira sa lupain ng Goshen para mapalapit sa akin. Ang lahat niyang mga anak, mga apo, mga tupa, kambing, baka at lahat ng inyong ari-arian ay kanyang dalhin. 11Doo'y mapangangalagaan ko kayo. Limang taon pa ang taggutom, at hindi ko gustong makita ang sinuman sa inyo na naghihirap. 12Kitang-kita ninyo ngayon, pati ikaw, Benjamin, na ako talaga si Jose. 13Ibalita ninyo sa ating ama ang taglay kong kapangyarihan dito sa Egipto, at ikuwento ninyo ang lahat ng inyong nakita. Hihintayin ko siya sa lalong madaling panahon.&#8221;</div><div class="p"> 14Umiiyak niyang niyakap si Benjamin, at ito nama'y umiiyak ding yumakap kay Jose. 15Patuloy siyang umiiyak habang isa-isang hinahagkan ang ibang kapatid.</div><div class="p"> 16Nakarating sa palasyo ang balita na ang mga kapatid ni Jose ay dumating. Ikinatuwa ito ng Faraon at ng kanyang mga kagawad. 17Sinabi ng Faraon kay Jose, &#8220;Pakargahan mo ng pagkain ang mga hayop ng iyong mga kapatid, at pabalikin mo sila sa Canaan. 18Sabihin mong dalhin dito ang inyong ama at ang buong sambahayan nila. Ibibigay ko sa kanila ang pinakamatabang lupain upang malasap nila ang masaganang pamumuhay rito. 19Sabihin mo ring magdala sila ng mga karwahe para magamit ng kani-kanilang asawa at mga anak paglipat sa Egipto. 20Huwag na nilang panghinayangang iwanan ang kanilang ari-arian doon, sapagkat ang pinakamabuting lupain dito ang ibibigay ko sa kanila.&#8221;</div><div class="p"> 21Sinunod ng mga anak ni Israel ang utos na ito. Binigyan sila ni Jose ng mga sasakyan, gaya ng utos ng Faraon, at pinadalhan din ng pagkain sa kanilang paglalakbay. 22Ang bawat isa'y binigyan ng tig-iisang bihisan, maliban kay Benjamin. Lima ang kanyang bihisan at pinadalhan pa ng tatlong daang pirasong pilak. 23Pinadalhan niya ang kanyang ama ng pinakamabuting produkto ng Egipto, karga ng sampung asno. Sampung asno rin ang may kargang trigo, tinapay at iba't ibang pagkain upang may baon ang kanilang ama sa paglalakbay. 24Inutusan ni Jose na lumakad na ang kanyang mga kapatid ngunit bago umalis ay sinabi sa kanila, &#8220;Huwag na kayong magtatalu-talo sa daan.&#8221;</div><div class="p"> 25Umalis nga sila sa Egipto at umuwi sa Canaan. 26Pagdating doo'y sinabi nila kay Jacob, &#8220;Ama, buh&#225;y pa po si Jose! Siya ngayon ang namamahala sa buong Egipto!&#8221; Natigilan si Jacob, at halos hindi siya makapaniwala sa balitang ito.</div><div class="p"> 27Ngunit nang maisalaysay sa kanya ang bilin ni Jose at makita ang mga karwaheng ipinadala ni Jose, sumigla ang kanyang kalooban.</div><div class="p"> 28&#8220;Salamat sa Diyos!&#8221; sabi ni Jacob. &#8220;Buh&#225;y pa pala ang aking anak! Pupuntahan ko siya bago ako mamatay.&#8221;</div>
 </div>
 </div>
</div>

Read Through the Bible in 6 Months - Thomas Road Baptist ChurchHalimbawa

Banal na Kasulatan

Tungkol sa Gabay na ito

Mga Kaugnay na Gabay