Kawikaan 16:1-33

Nasa tao ang pagpaplano, ngunit ang PANGINOON ang nagpapasya kung magaganap ito o hindi. Ang akala ng taoʼy mabuti ang kanyang mga ginagawa, ngunit sinusuri ng Panginoon ang tunay na hangarin niya. Ipagkatiwala mo sa PANGINOON ang mga gagawin mo, at magtatagumpay ka sa iyong mga plano. Ang lahat ay nilikha ng PANGINOON na mayroong layunin, kahit na nga ang masasamâ, itinalaga sila para sa kapahamakan. Kinasusuklaman ng PANGINOON ang mayayabang at tiyak na silaʼy parurusahan. Kung minamahal natin ang PANGINOON nang may katapatan, patatawarin niya ang ating mga kasalanan. Kung may takot tayo sa kanya nang may paggalang, makakalayo tayo sa kasamaan. Kapag kinalulugdan ng PANGINOON ang ating pamumuhay, kahit na ang ating kaaway ay gagawin niyang ating kaibigan. Mas mabuti pa ang kaunting halaga na kinita sa matuwid na paraan, kaysa sa malaking halaga na kinita nang hindi makatarungan. Ang tao ang nagpaplano, ngunit nasa PANGINOON ang kaganapan nito. Ang haring pinapatnubayan ng karunungan ng PANGINOON, ay palaging tama ang paghatol. Matapat na timbangan at walang dayang sukatan ang nais ng PANGINOON sa kalakalan. Ang tamang bigat ang kanyang pamantayan. Sa mga hari ay kasuklam-suklam ang paggawa ng kasamaan, dahil magpapatuloy lamang ang kanilang pamamahala kung sila ay makatuwiran. Nalulugod ang mga hari sa mga taong hindi nagsisinungaling; minamahal nila ang mga taong nagsasabi ng katotohanan. Kapag ang hari ay nagalit maaaring may masawi, kaya sinisikap ng taong matalino na malugod ang hari. Kapag ang hari ay ngumingiti, katumbas nito ay buhay. Kapag ang hari ay nalulugod, katulad nitoʼy ulan sa tagsibol. Higit na mabuti ang magkaroon ng karunungan at pang-unawa, kaysa sa magkaroon ng pilak at ginto. Ang daan ng matuwid ay lumilihis sa kasamaan; silang maingat sa kanilang landas ay naililigtas ang kanilang buhay. Ang kayabangan ay humahantong sa kapahamakan, at ang nagmamataas ay ibabagsak. Mas mabuti pang magpakumbaba kasama ng mga mahihirap kaysa makibahagi sa kayamanang kinamkam ng mga mayayabang. Ang taong nakikinig kapag tinuturuan ay uunlad, at ang taong nagtitiwala sa PANGINOON ay mapalad. Ang marunong ay kinikilalang may pang-unawa, at kung siyaʼy magaling magsalita marami ang matututo sa kanya. Kapag may karunungan ka, buhay moʼy bubuti at hahaba; ngunit kung hangal ka, parurusahan ka dahil sa iyong kahangalan. Ang taong maalam ay nag-iingat sa kanyang mga sinasabi, kaya natututo ang iba sa kanya. Ang matatamis na salita ay parang pulot-pukyutan, nakakapagpasaya at nakakapagpasigla ng katawan. Maaaring iniisip mo na ikaw ay nasa tamang daan, ngunit ang dulo pala nito ay kamatayan. Ang gutom ng mga manggagawa ang dahilan ng kanilang pagsisikap, ito ang nagtutulak upang silaʼy magtrabaho. Ang taong masama ay nag-iisip ng kasamaan, at ang bawat sabihin niya ay parang apoy na nakakapaso. Ang taong nanlilibak ng kapwa ay nagsisimula ng away, at ang matalik na magkaibigan ay kanyang pinaghihiwalay. Ang taong nabubuhay sa karahasan ay nanghihikayat ng kanyang kapwa sa kasamaan. Mag-ingat sa taong ngingiti-ngiti at kikindat-kindat dahil maaaring masama ang kanyang binabalak. Ang katandaan ay tanda ng karangalan na matatanggap ng taong namumuhay sa katuwiran. Higit na mabuti ang taong mapagpasensya kaysa sa taong makapangyarihan. Higit na mabuti ang taong nakakapagpigil sa sarili kaysa sa taong nakakasakop ng isang lungsod. Ang mga taoʼy nagpapalabunutan subalit nasa PANGINOON ang kapasyahan.