ปฐมกาล 48
48
ยาโคบอวยพรเอฟราอิมและมนัสเสห์
1ต่อมามีคนเรียนโยเซฟว่า <<บิดาของท่านป่วย>> โยเซฟก็พามนัสเสห์และเอฟราอิมบุตรทั้งสองของตนไป 2มีคนบอกยาโคบว่า <<โยเซฟบุตรชายมาหาท่าน>> อิสราเอลก็รวบรวมกำลังลุกขึ้นนั่งบนที่นอน 3ยาโคบจึงพูดกับโยเซฟว่า <<พระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ ได้สำแดงพระองค์แก่พ่อที่ตำบลลูสในแคว้นคานาอัน ทรงอวยพระพรแก่พ่อ 4และตรัสแก่พ่อว่า <เราจะให้เจ้ามีลูกดกทวียิ่งขึ้นและเราจะทำให้ เจ้าเป็นชนชาติหลายชาติ และจะยกดินแดนนี้ให้แก่พงศ์พันธุ์ของเจ้าเป็นกรรมสิทธิ์ เป็นนิตย์>#ปฐก. 28:13-14 5ส่วนบุตรทั้งสองของเจ้าที่เกิดแก่เจ้าในประเทศอียิปต์ ก่อนพ่อมาหาเจ้าในอียิปต์ก็เป็นบุตรของเรา เอฟราอิมและมนัสเสห์จะต้องเป็นของพ่อเหมือนรูเบน และสิเมโอน 6ส่วนบุตรของเจ้าที่เกิดมาภายหลังจะนับเป็นบุตรของเจ้า เขาจะได้ชื่อตามพี่ชายในการรับมรดกของเขา 7เมื่อพ่อจากปัดดานมา ก็เศร้าใจที่ราเชลสิ้นชีวิตในแคว้นคานาอันขณะอยู่ตาม ทางยังห่างจากเอฟราธาห์ แล้วเราได้ฝังศพไว้ริมทางไปเอฟราธาห์#ปฐก. 35:16-19 (คือเบธเลเฮม)>>
8อิสราเอลเห็นบุตรทั้งสองของโยเซฟจึงถามว่า <<นี่ใคร>> 9โยเซฟตอบบิดาว่า <<นี่เป็นบุตรที่พระเจ้าประทานแก่ลูกในเมืองนี้>> อิสราเอลจึงว่า <<ขอเจ้าพาบุตรทั้งสองเข้ามาเพื่อเราจะได้ให้พรแก่เขา>> 10ตาของอิสราเอลมืดมัวไปเพราะชรา มองอะไรไม่เห็น โยเซฟพาบุตรเข้ามาใกล้บิดา อิสราเอลก็จุบกอดเขา 11อิสราเอลบอกโยเซฟว่า <<แต่ก่อนพ่อคิดว่าจะไม่ได้เห็นหน้าเจ้า แต่พระเจ้าทรงโปรดให้พ่อเห็นทั้งลูกของเจ้าด้วย>> 12โยเซฟเอาบุตรลงจากเข่าของท่าน แล้วกราบลงถึงดิน 13โยเซฟจูงบุตรทั้งสองเข้าไปใกล้บิดามือขวาจับ เอฟราอิมให้อยู่ข้างซ้ายอิสราเอล และมือซ้ายจับมนัสเสห์ให้อยู่ข้างขวาอิสราเอล 14ฝ่ายอิสราเอลก็เหยียดมือขวาออกวางบน ศีรษะเอฟราอิมผู้เป็นน้อง และมือซ้ายวางไว้บนศีรษะมนัสเสห์ เหยียดมือออกไขว้กันเช่นนั้น เพราะมนัสเสห์เป็นบุตรหัวปี 15แล้วอิสราเอลกล่าวคำอวยพรแก่โยเซฟว่า
<<ขอพระเจ้าที่อับราฮัมและอิสอัคบิดาข้าพเจ้า
ดำเนินอยู่เฉพาะพระพักตร์นั้น
ขอพระเจ้าผู้ทรงบำรุงเลี้ยงชีวิตข้าพเจ้า
ตั้งแต่เกิดมาจนวันนี้
16ขอทูตสวรรค์ที่ได้ช่วยข้าพเจ้าให้พ้นจากความชั่วร้ายทั้งสิ้น
โปรดอวยพรแก่เด็กทั้งสองนี้
ให้เขาสืบชื่อของข้าพเจ้าและชื่อของอับราฮัม และชื่อของอิสอัคบิดาของข้าพเจ้าไว้
และขอให้เขาเจริญขึ้นเป็นมวลชนบนแผ่นดินเถิด>>
17ฝ่ายโยเซฟเมื่อเห็นบิดาวางมือข้างขวาบนศีรษะของ เอฟราอิมก็ไม่พอใจ จึงจับมือบิดาจะยกจากศีรษะเอฟราอิมวางบนศีรษะมนัสเสห์ 18โยเซฟเตือนบิดาว่า <<ไม่ถูก คุณพ่อ เพราะคนนี้เป็นหัวปี ขอพ่อวางมือขวาบนศีรษะคนนี้เถิด>> 19บิดาก็ไม่ยอม ตอบว่า <<พ่อรู้แล้ว ลูกเอ๋ย พ่อรู้แล้ว เขาจะเป็นคนเผ่าหนึ่งด้วย และเขาจะใหญ่โตด้วย อย่างไรก็ดีน้องชายจะใหญ่โตกว่าพี่ และพงศ์พันธุ์ของน้องนั้นจะเป็นคนหลายประชาชาติด้วยกัน>> 20วันนั้นอิสราเอลก็ให้พรแก่ทั้งสองคนว่า#ฮบ. 11:21
<<พวกอิสราเอลจะใช้ชื่อเจ้าให้พรว่า
<ขอพระเจ้าทรงโปรดให้ท่านเป็นเหมือนเอฟราอิม และเหมือนมนัสเสห์ เถิด> >>
อิสราเอลจึงให้เอฟราอิมเป็นใหญ่กว่ามนัสเสห์ 21อิสราเอลบอกโยเซฟว่า <<ดูเถิด เราจะตายแล้ว แต่พระเจ้าจะทรงสถิตอยู่กับพวกเจ้า จะพาพวกเจ้ากลับไปสู่ดินแดนของบรรพบุรุษของเจ้า 22ยิ่งกว่านั้นอีก เราจะยกเนินเขาแห่งหนึ่งที่เราตีได้จากคนอาโมไรต์ ด้วยดาบและธนูของเรานั้นให้แก่เจ้า แทนที่จะให้พี่น้องของเจ้า>>
ที่ได้เลือกล่าสุด:
ปฐมกาล 48: TH1971
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
ปฐมกาล 48
48
ยาโคบอวยพรเอฟราอิมและมนัสเสห์
1ต่อมามีคนเรียนโยเซฟว่า <<บิดาของท่านป่วย>> โยเซฟก็พามนัสเสห์และเอฟราอิมบุตรทั้งสองของตนไป 2มีคนบอกยาโคบว่า <<โยเซฟบุตรชายมาหาท่าน>> อิสราเอลก็รวบรวมกำลังลุกขึ้นนั่งบนที่นอน 3ยาโคบจึงพูดกับโยเซฟว่า <<พระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ ได้สำแดงพระองค์แก่พ่อที่ตำบลลูสในแคว้นคานาอัน ทรงอวยพระพรแก่พ่อ 4และตรัสแก่พ่อว่า <เราจะให้เจ้ามีลูกดกทวียิ่งขึ้นและเราจะทำให้ เจ้าเป็นชนชาติหลายชาติ และจะยกดินแดนนี้ให้แก่พงศ์พันธุ์ของเจ้าเป็นกรรมสิทธิ์ เป็นนิตย์>#ปฐก. 28:13-14 5ส่วนบุตรทั้งสองของเจ้าที่เกิดแก่เจ้าในประเทศอียิปต์ ก่อนพ่อมาหาเจ้าในอียิปต์ก็เป็นบุตรของเรา เอฟราอิมและมนัสเสห์จะต้องเป็นของพ่อเหมือนรูเบน และสิเมโอน 6ส่วนบุตรของเจ้าที่เกิดมาภายหลังจะนับเป็นบุตรของเจ้า เขาจะได้ชื่อตามพี่ชายในการรับมรดกของเขา 7เมื่อพ่อจากปัดดานมา ก็เศร้าใจที่ราเชลสิ้นชีวิตในแคว้นคานาอันขณะอยู่ตาม ทางยังห่างจากเอฟราธาห์ แล้วเราได้ฝังศพไว้ริมทางไปเอฟราธาห์#ปฐก. 35:16-19 (คือเบธเลเฮม)>>
8อิสราเอลเห็นบุตรทั้งสองของโยเซฟจึงถามว่า <<นี่ใคร>> 9โยเซฟตอบบิดาว่า <<นี่เป็นบุตรที่พระเจ้าประทานแก่ลูกในเมืองนี้>> อิสราเอลจึงว่า <<ขอเจ้าพาบุตรทั้งสองเข้ามาเพื่อเราจะได้ให้พรแก่เขา>> 10ตาของอิสราเอลมืดมัวไปเพราะชรา มองอะไรไม่เห็น โยเซฟพาบุตรเข้ามาใกล้บิดา อิสราเอลก็จุบกอดเขา 11อิสราเอลบอกโยเซฟว่า <<แต่ก่อนพ่อคิดว่าจะไม่ได้เห็นหน้าเจ้า แต่พระเจ้าทรงโปรดให้พ่อเห็นทั้งลูกของเจ้าด้วย>> 12โยเซฟเอาบุตรลงจากเข่าของท่าน แล้วกราบลงถึงดิน 13โยเซฟจูงบุตรทั้งสองเข้าไปใกล้บิดามือขวาจับ เอฟราอิมให้อยู่ข้างซ้ายอิสราเอล และมือซ้ายจับมนัสเสห์ให้อยู่ข้างขวาอิสราเอล 14ฝ่ายอิสราเอลก็เหยียดมือขวาออกวางบน ศีรษะเอฟราอิมผู้เป็นน้อง และมือซ้ายวางไว้บนศีรษะมนัสเสห์ เหยียดมือออกไขว้กันเช่นนั้น เพราะมนัสเสห์เป็นบุตรหัวปี 15แล้วอิสราเอลกล่าวคำอวยพรแก่โยเซฟว่า
<<ขอพระเจ้าที่อับราฮัมและอิสอัคบิดาข้าพเจ้า
ดำเนินอยู่เฉพาะพระพักตร์นั้น
ขอพระเจ้าผู้ทรงบำรุงเลี้ยงชีวิตข้าพเจ้า
ตั้งแต่เกิดมาจนวันนี้
16ขอทูตสวรรค์ที่ได้ช่วยข้าพเจ้าให้พ้นจากความชั่วร้ายทั้งสิ้น
โปรดอวยพรแก่เด็กทั้งสองนี้
ให้เขาสืบชื่อของข้าพเจ้าและชื่อของอับราฮัม และชื่อของอิสอัคบิดาของข้าพเจ้าไว้
และขอให้เขาเจริญขึ้นเป็นมวลชนบนแผ่นดินเถิด>>
17ฝ่ายโยเซฟเมื่อเห็นบิดาวางมือข้างขวาบนศีรษะของ เอฟราอิมก็ไม่พอใจ จึงจับมือบิดาจะยกจากศีรษะเอฟราอิมวางบนศีรษะมนัสเสห์ 18โยเซฟเตือนบิดาว่า <<ไม่ถูก คุณพ่อ เพราะคนนี้เป็นหัวปี ขอพ่อวางมือขวาบนศีรษะคนนี้เถิด>> 19บิดาก็ไม่ยอม ตอบว่า <<พ่อรู้แล้ว ลูกเอ๋ย พ่อรู้แล้ว เขาจะเป็นคนเผ่าหนึ่งด้วย และเขาจะใหญ่โตด้วย อย่างไรก็ดีน้องชายจะใหญ่โตกว่าพี่ และพงศ์พันธุ์ของน้องนั้นจะเป็นคนหลายประชาชาติด้วยกัน>> 20วันนั้นอิสราเอลก็ให้พรแก่ทั้งสองคนว่า#ฮบ. 11:21
<<พวกอิสราเอลจะใช้ชื่อเจ้าให้พรว่า
<ขอพระเจ้าทรงโปรดให้ท่านเป็นเหมือนเอฟราอิม และเหมือนมนัสเสห์ เถิด> >>
อิสราเอลจึงให้เอฟราอิมเป็นใหญ่กว่ามนัสเสห์ 21อิสราเอลบอกโยเซฟว่า <<ดูเถิด เราจะตายแล้ว แต่พระเจ้าจะทรงสถิตอยู่กับพวกเจ้า จะพาพวกเจ้ากลับไปสู่ดินแดนของบรรพบุรุษของเจ้า 22ยิ่งกว่านั้นอีก เราจะยกเนินเขาแห่งหนึ่งที่เราตีได้จากคนอาโมไรต์ ด้วยดาบและธนูของเรานั้นให้แก่เจ้า แทนที่จะให้พี่น้องของเจ้า>>
ที่ได้เลือกล่าสุด:
:
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้