โยนาห์ 4:1-11

แต่​สิ่งนี้​ทำให้​โยนาห์​ไม่พอใจ​มาก เขา​โกรธมาก เขา​จึง​อธิษฐาน​ต่อ​พระยาห์เวห์​และ​พูดว่า “ข้าแต่​พระยาห์เวห์ นึกแล้ว​ว่า​มัน​จะต้อง​เป็น​อย่างนี้​แน่ๆ​ตั้งแต่​อยู่​ที่บ้าน​แล้ว นั่น​เป็นเหตุ​ที่​ข้าพเจ้า​ถึง​พยายาม​หนี​ไป​เมือง​ทาร์ชิช เพราะ​ข้าพเจ้า​รู้ว่า พระองค์​มี​เมตตาปรานี พระองค์​อดทนนาน พระองค์​มี​ความรัก​ที่​ยิ่งใหญ่ และ​พร้อมเสมอ​ที่​จะ​เปลี่ยนใจ​ไม่ลงโทษ ดังนั้น พระยาห์เวห์​เจ้าข้า ฆ่า​ข้าพเจ้า​เลย เพราะ​ข้าพเจ้า​ตาย​ซะ​ดีกว่า” แล้ว​พระยาห์เวห์​พูดว่า “ที่​เจ้าโกรธ​อย่างนี้​คิดว่า​ถูกแล้วหรือ” แล้ว​โยนาห์​ก็​ออกไป​นอกเมือง เขา​ไป​นั่ง​อยู่​ทาง​ทิศตะวันออก​ของเมือง ทำ​เพิง​ที่พัก​ขึ้นมา​หลังหนึ่ง​และ​นั่ง​หลบแดด​อยู่​ในนั้น เฝ้าดู​ว่า​จะ​เกิด​อะไร​ขึ้น​กับ​เมือง แล้ว​พระยาห์เวห์​ก็​สั่ง​ให้​ต้นละหุ่ง​ต้นหนึ่ง​งอก​ขึ้นมา​อยู่​เหนือ​โยนาห์ เพื่อ​เป็น​ร่มเงา​บังหัว​ให้​กับ​โยนาห์ และ​ช่วย​ดับร้อน​คลายทุกข์ ให้​กับ​เขา โยนาห์​ดีใจมาก​ที่มี​ต้นละหุ่ง​นี้ เช้า​วันต่อมา พระเจ้า​ก็​สั่ง​ให้​หนอน​ตัวหนึ่ง​มา​กัดกิน​ต้นละหุ่ง​นั้น ทำให้​มัน​เหี่ยวแห้ง​ตายไป ต่อมา เมื่อ​ดวง​อาทิตย์​ลอย​สูงขึ้น​บน​ท้องฟ้า พระเจ้า​ก็​สั่ง​ให้​ลมร้อน​พัด​มา​จาก​ทาง​ทิศตะวันออก และ​แสงอาทิตย์​ก็​แผดกล้า​ลง​บนหัว​ของ​โยนาห์ ทำให้​เขา​อ่อนเพลีย​หมดแรง​ไป เขา​ร่ำร้อง​อยากตาย เขา​พูดว่า “ให้​ข้าพเจ้า​ตาย​ซะดีกว่า” แล้ว​พระเจ้า​ก็​พูด​กับ​โยนาห์​ว่า “ที่​เจ้า​โกรธ​เรื่อง​ต้นละหุ่ง​นั้น คิดว่า​ถูกแล้วหรือ” โยนาห์​ตอบว่า “โกรธสิ โกรธ​แทบตาย​อยู่แล้ว” พระเจ้า​จึง​พูดว่า “ดูเจ้า​เป็นห่วง​เป็นใย​ต้นไม้​นั้น​เสีย​เหลือเกิน​นะ ทั้งๆที่​เจ้า​ไม่ได้​ลงแรง​ปลูก​และ​ไม่ได้​ทำ​ให้​มัน​โตขึ้น​ด้วย ต้นไม้​นั้น​งอก​ออกมา​ใน​คืนเดียว อยู่​ได้​วันเดียว​แล้ว​ก็ตาย แล้ว​อย่างนี้ จะ​ไม่ให้​เรา​เป็น​ห่วง​นีนะเวย์​เมืองใหญ่​นั้น​ได้ยังไง เป็น​เมือง​ที่มี​คน​อยู่​มากกว่า​หนึ่งแสน​สองหมื่น​คน เขา​เป็น​เหมือน​เด็ก​ที่​ไม่รู้​ว่า​ข้างไหน​มือขวา​ข้างไหน​มือซ้าย แถม​ยัง​มี​สัตว์​ต่างๆ​อีก​มากมาย​ใน​เมือง​นั้น​ด้วย”