เยเรมีย์ 17:5-10

องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “คำสาปแช่งตกอยู่แก่ผู้ที่ไว้วางใจในมนุษย์ พึ่งพละกำลังของเขา และเอาใจออกห่างองค์พระผู้เป็นเจ้า เขาจะเป็นเหมือนพุ่มไม้ในถิ่นกันดาร มองไม่เห็นความเจริญรุ่งเรืองที่มาถึง เขาจะอาศัยในถิ่นแห้งแล้งของทะเลทราย ในเขตดินกร่อยซึ่งไม่มีใครอาศัย “แต่ความสุขมีแก่ผู้ที่ไว้วางใจในองค์พระผู้เป็นเจ้า ผู้ที่มีความเชื่อมั่นในพระองค์ เขาจะเป็นเหมือนต้นไม้ที่ปลูกไว้ริมน้ำ ซึ่งหยั่งรากลงไปริมธารน้ำ มันไม่กลัวความร้อนที่มาถึง ใบของมันเขียวขจีอยู่เสมอ มันไม่วิตกในปีที่แห้งแล้ง และไม่หยุดออกผล” จิตใจเป็นตัวล่อลวงเหนือกว่าสิ่งอื่นใด และเสื่อมทรามจนสุดจะแก้ ใครจะเข้าใจจิตใจนั้นได้? “เราผู้เป็นพระยาห์เวห์พิเคราะห์ดูจิตใจ และตรวจสอบความคิด เพื่อให้บำเหน็จแก่ทุกคนตามผลการกระทำ และตามความประพฤติของเขา”