2พงศ์กษัตริย์ 19:21-34

องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสถึงเขาดังนี้ว่า “ ‘ธิดาพรหมจารีแห่งศิโยน ดูหมิ่นเจ้าและเยาะเย้ยเจ้า ธิดาแห่งเยรูซาเล็ม ส่ายหน้าเมื่อเจ้าเตลิดหนี ใครนะที่เจ้าเย้ยหยันและลบหลู่? เจ้าขึ้นเสียง และทำตาหยิ่งยโสใส่ใคร? ก็องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอลน่ะสิ! เจ้าใช้ผู้สื่อสารของเจ้า มากล่าววาจาลบหลู่องค์พระผู้เป็นเจ้า และเจ้าได้กล่าวว่า “ด้วยรถม้าศึกมากมายของข้า ข้าได้ขึ้นไปถึงบรรดายอดเขาสูง สู่สุดยอดแห่งเลบานอน ข้าได้โค่นบรรดาสนซีดาร์ที่สูงที่สุด และต้นสนที่ดีเยี่ยมที่สุด ข้าได้เข้าไปถึงส่วนลึกที่สุด คือป่าอันอุดมที่สุด ข้าได้ขุดบ่อน้ำหลายบ่อในต่างแดน และดื่มน้ำที่นั่น ด้วยส้นเท้าของข้า ลำธารทั้งหลายของอียิปต์ก็แห้งเหือด” “ ‘เจ้าไม่เคยได้ยินเลยหรือ? เราได้บัญชาไว้ตั้งนานมาแล้ว เราได้วางแผนไว้ตั้งแต่อดีต และบัดนี้เราก็ทำให้เป็นไปตามนั้น คือให้เจ้าพิชิตเมืองป้อมปราการทั้งหลาย ทำให้กลายเป็นกองหิน ชาวเมืองเหล่านั้นหมดอำนาจ ถดถอยและอับอาย พวกเขาเหมือนพืชในทุ่งนา เหมือนหน่ออ่อนเขียวสด เหมือนหญ้างอกขึ้นบนหลังคา ถูกแดดแผดเผาก่อนจะโตขึ้นมา “ ‘แต่เรารู้จักเจ้าดี ไม่ว่าความเป็นมาหรือความเป็นไปของเจ้า และรู้ที่เจ้าฉุนเฉียวใส่เรา เพราะเจ้าเกรี้ยวกราดใส่เรา และวาจาโอหังของเจ้าเข้าหูเรา เราจะเอาเบ็ดเกี่ยวจมูกของเจ้า และเอาบังเหียนใส่ปากของเจ้า และเราจะทำให้เจ้าหันกลับไป ตามเส้นทางที่เจ้ามา’ “เฮเซคียาห์เอ๋ย นี่จะเป็นหมายสำคัญแก่เจ้า คือ “ปีนี้เจ้าจะกินพืชพันธุ์ที่งอกขึ้นเอง และปีที่สองก็จะกินพืชพันธุ์ที่ออกผลตามมา แต่ในปีที่สาม จงหว่านและเก็บเกี่ยว จงทำสวนองุ่นและกินผลของมัน ประชากรยูดาห์ที่เหลืออยู่เพียงหยิบมือนั้น จะหยั่งรากและเกิดผลอีกครั้งหนึ่ง เพราะจะมีคนที่เหลือรอดอยู่หยิบมือหนึ่งมาจากเยรูซาเล็ม และผู้รอดชีวิตกลุ่มหนึ่งจะมาจากภูเขาศิโยน ความกระตือรือร้นของพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์จะกระทำให้สำเร็จตามนี้ “ฉะนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสถึงกษัตริย์อัสซีเรียดังนี้ว่า “เขาจะไม่ได้เข้ามาในเมืองนี้ หรือยิงธนูที่นี่ เขาจะไม่มาถือโล่อยู่หน้าเมือง หรือสร้างเชิงเทินล้อมโจมตีมัน เขามาทางไหนก็จะกลับไปทางนั้น เขาจะไม่ได้เข้ามาในเมืองนี้ องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น เราจะปกป้องและช่วยเมืองนี้ไว้ เพื่อเห็นแก่เราเองและเห็นแก่ดาวิดผู้รับใช้ของเรา”