2 เปโตร 3:5-10

เพราะว่าเขาแกล้งลืมข้อนี้​เสีย คือโดยคำตรัสของพระเจ้า ฟ้าสวรรค์​ได้​อุบัติ​ขึ้นตั้งแต่​โบราณ และแผ่นดินโลกจึงได้บังเกิดขึ้นแยกออกจากน้ำและท่ามกลางน้ำ โดยเหตุ​เหล่านั้น พระองค์​จึงได้ทรงบันดาลให้น้ำมาท่วมทำลายโลกที่​มี​อยู่​ในเวลานั้น แต่​ว่าท้องฟ้าอากาศและแผ่นดินโลกที่​อยู่​เดี๋ยวนี้ พระองค์​ทรงเก็บงำไว้โดยคำตรั​สน​ั้นสำหรับให้ไฟเผา คือเก็บไว้จนถึงวันทรงพิพากษาและวันพินาศแห่งบรรดาคนอธรรม แต่​พวกที่​รัก อย่าลืมข้อนี้​เสีย คือวันเดียวขององค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นเหมือนกับพันปี และพันปี​ก็​เป็นเหมือนกับวันเดียว องค์​พระผู้เป็นเจ้าไม่​ได้​ทรงเฉื่อยช้าในเรื่องพระสัญญาของพระองค์ ตามที่​บางคนคิดนั้น แต่​พระองค์​ได้​ทรงอดกลั้นพระทัยไว้ เพราะเห็นแก่เราทั้งหลายมาช้านาน ไม่​ทรงประสงค์​ที่​จะให้​ผู้​หน​ึ่งผู้ใดพินาศเลย แต่​ทรงปรารถนาที่จะให้คนทั้งปวงกลับใจเสียใหม่ แต่​ว่าว​ันขององค์พระผู้เป็นเจ้านั้นจะมาถึงเหมือนอย่างขโมยแอบย่องมาในเวลากลางคืน และในวันนั้นท้องฟ้าจะล่วงเสียไปด้วยเสียงที่ดั​งก​ึ​กก​้อง และโลกธาตุจะสลายไปด้วยความร้อนอันแรงกล้า และแผ่นดินโลกกับการงานทั้งปวงที่​มี​อยู่​ในนั้นจะต้องไหม้เสียสิ้นด้วย