เยเรมีย์ 49
49
การพิพากษาคนอัมโมน
1เกี่ยวกับคนอัมโมน# อสค.21:28-32; 25:1-7; อมส.1:13-15; ศฟย.2:8-11 พระยาห์เวห์ตรัสว่า
“อิสราเอลไม่มีบุตรหรือ?
เขาไม่มีทายาทหรือ?
ทำไมพระมิลโคมจึงเข้ายึดกาด
และให้ประชาชนของท่านไปอยู่ในเมืองทั้งหลายของกาด?
2พระยาห์เวห์ตรัสว่า เพราะฉะนั้น นี่แน่ะ
วันเวลาจะมาถึง
เมื่อเราจะทำให้ได้ยินเสียงสัญญาณสงคราม
สู้กับนครรับบาห์ของคนอัมโมน
มันจะกลายเป็นกองซากเมืองที่ร้างเปล่า
และชนบทของเมืองนั้นจะถูกเผาเสียด้วยไฟ
แล้วอิสราเอลจะเข้ายึดผู้ที่เข้ายึดเขา
พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
3“เฮชโบนเอ๋ย จงคร่ำครวญเพราะเมืองอัยถูกทิ้งร้าง
ชาวนครรับบาห์เอ๋ย จงร้องร่ำไร
จงเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้
จงโอดครวญ วิ่งไปวิ่งมาอยู่ภายในกำแพง
เพราะพระมิลโคมจะต้องถูกกวาดไปเป็นเชลย
พร้อมกับปุโรหิตและเจ้านายของมัน
4บุตรีผู้กลับสัตย์เอ๋ย
ทำไมเจ้าโอ้อวดถึงบรรดาที่ลุ่ม#คำนี้ในภาษาฮีบรูแปลได้อีกว่า กำลัง ที่ลุ่มของเจ้ามีน้ำไหล
ผู้วางใจในสมบัติของตนว่า
‘ใครจะมาสู้ฉัน?’
5พระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสว่า
นี่แน่ะ เราจะนำความสยดสยองมาเหนือเจ้า
จากทุกคนที่อยู่รอบตัวเจ้า
และเจ้าทุกคนจะถูกขับไล่ออกไปต่อหน้าเขา
และจะไม่มีใครรวบรวมคนลี้ภัยได้
6แต่ภายหลังเราจะให้คนอัมโมนกลับสู่สภาพเดิม”
พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
การพิพากษาเอโดม
7เกี่ยวกับเอโดม# อสย.34:5-17; 63:1-6; อสค.25:12-14; 35:1-15; อมส.1:11-12; อบด.1-14; มลค.1:2-5 พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า
“สติปัญญาไม่มีในเทมานอีกแล้วหรือ?
คำปรึกษาสูญสิ้นไปจากผู้เฉลียวฉลาดแล้วหรือ?
สติปัญญาของเขาหายสูญไปเสียแล้วหรือ?
8ชาวเมืองเดดานเอ๋ย
จงหนี จงหันกลับ จงอาศัยในถ้ำลึก
เพราะว่าเราจะนำภัยพิบัติของเอซาวมาเหนือเขา
เวลาเมื่อเราลงโทษเขา
9ถ้าคนเก็บองุ่นมาหาเจ้า
เขาจะไม่ทิ้งองุ่นตกค้างไว้บ้างหรือ?
ถ้าขโมยมาเวลากลางคืน
เขาจะไม่ปล้นเอาเฉพาะที่เขาพอใจหรือ?
10แต่เราได้ทำให้เอซาวเปลือยเปล่า
เราได้เปิดเผยที่ซ่อนของเขา
และเขาไม่สามารถซ่อนตัวได้
ลูกหลานของเขาถูกทำลาย รวมทั้งพี่น้องของเขา
และเพื่อนบ้านของเขา ไม่มีเขาอีกต่อไปแล้ว
11จงทิ้งเด็กกำพร้าของเจ้าไว้เถิด เราจะให้เขามีชีวิตอยู่
และให้แม่ม่ายของเจ้าวางใจในเราเถิด”
12เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “ถ้าคนที่ยังไม่สมควรจะดื่มจากถ้วยนั้นยังต้องดื่ม เจ้าจะพ้นโทษไปได้หรือ? เจ้าจะพ้นโทษไปไม่ได้ เจ้าจะต้องดื่มด้วย 13พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราได้ปฏิญาณโดยนามของเราแล้วว่า เมืองโบสราห์จะต้องกลายเป็นความหวาดหวั่น เป็นคำตำหนิ เป็นที่ทิ้งร้าง และเป็นคำสาปแช่ง และบรรดาเมืองทั้งสิ้นของเขาจะเป็นที่ทิ้งร้างเป็นนิตย์”
14ข้าพเจ้าได้ยินข่าวจากพระยาห์เวห์
ทูตคนหนึ่งถูกส่งไปท่ามกลางบรรดาประชาชาติ บอกว่า
“จงรวบรวมพวกเจ้าเข้ามาต่อสู้เมืองนั้น
และลุกขึ้นทำสงครามเถิด”
15เพราะว่านี่แน่ะ เราจะทำให้เจ้าเล็กท่ามกลางบรรดาประชาชาติ
ให้เป็นที่ดูหมิ่นท่ามกลางมนุษย์
16ความหวาดกลัวของเจ้า
ทั้งความเห่อเหิมแห่งใจของเจ้า
ได้หลอกลวงเจ้า เจ้าผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในซอกหิน
ผู้ยึดยอดภูเขาไว้
แม้เจ้าทำรังของเจ้าสูงเหมือนอย่างรังนกอินทรี
เราจะฉุดเจ้าลงมาจากที่นั่น” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
17“เอโดมจะกลายเป็นความหวาดหวั่น ทุกคนที่ผ่านมันไปจะหวาดหวั่น และจะเยาะเย้ยเพราะความหายนะทั้งสิ้นของมัน 18อย่างเมื่อเมืองโสโดม เมืองโกโมราห์ และเมืองใกล้เคียงของมันถูกทำลาย# ปฐก.19:24-25 พระยาห์เวห์ตรัสว่า ไม่มีใครจะพำนักอยู่ที่นั่น ไม่มีใครจะอาศัยในเมืองนั้น 19นี่แน่ะ เราจะทำให้พวกเขาหนีไปจากมันอย่างฉับพลัน เหมือนอย่างสิงโตขึ้นมาจากดงลุ่มแม่น้ำจอร์แดนกระโจนสู่ทุ่งหญ้าที่เขียวสด เราจะแต่งตั้งผู้ที่เราเลือกสรรไว้เหนือมัน ใครเป็นอย่างเราเล่า? ใครจะฟ้องเราเล่า? ผู้เลี้ยงแกะคนใดจะทนยืนอยู่ต่อหน้าเราได้? 20เพราะฉะนั้น จงฟังแผนงานซึ่งพระยาห์เวห์ทรงกระทำไว้ต่อสู้เมืองเอโดม และพระประสงค์ซึ่งพระองค์ทรงดำริขึ้นต่อสู้ชาวเมืองเทมาน คือถึงแม้ตัวเล็กๆ ที่อยู่ในฝูงก็ต้องถูกลากเอาไป คอกของเขานั้นจะหวาดหวั่นเพราะเคราะห์กรรมของตน 21แผ่นดินโลกจะสั่นสะเทือนเพราะเสียงที่มันล้ม เสียงคร่ำครวญของเขาจะได้ยินถึงทะเลแดง 22ดูเถิด ผู้หนึ่งจะเหาะขึ้นและโฉบลงเหมือนนกอินทรี และกางปีกของมันออกสู้โบสราห์ และจิตใจของนักรบแห่งเอโดมในวันนั้นจะเป็นเหมือนจิตใจของหญิงปวดท้องคลอดบุตร”
การพิพากษาดามัสกัส
23เกี่ยวกับเมืองดามัสกัส# อสย.17:1-3; อมส.1:3-5; ศคย.9:1 ว่า
“เมืองฮามัทและเมืองอารปัดต้องอับอาย
เพราะมันทั้งหลายได้ยินข่าวร้าย
มันก็กลัวลาน มันกังวลใจเหมือนทะเล
ซึ่งสงบลงไม่ได้
24เมืองดามัสกัสก็อ่อนแรง มันหันเพื่อจะหนี
และความกลัวจนตัวสั่นจับมันไว้
ความแสนระทมและความเศร้ายึดมันไว้
อย่างผู้หญิงกำลังคลอดบุตร
25เมืองที่มีชื่อเสียงถูกทอดทิ้ง#ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ไม่ถูกทอดทิ้งได้อย่างไร?
คือเมืองแห่งความชื่นบานนั้น
26เพราะฉะนั้น คนหนุ่มๆ ของเมืองนั้นจะล้มลงตามลานเมือง
และบรรดาทหารของเมืองนั้นจะถูกทำลายในวันนั้น พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ
27และเราจะก่อไฟขึ้นที่กำแพงเมืองดามัสกัส
และไฟนั้นจะเผาผลาญวังของเบนฮาดัดเสีย”
การพิพากษาเผ่าเคดาร์ และราชอาณาจักรฮาโซร์
28เกี่ยวกับเผ่าเคดาร์และราชอาณาจักรฮาโซร์ ซึ่งเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนโจมตี
พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
“จงลุกขึ้น ไปสู้เผ่าเคดาร์
จงทำลายประชาชนแห่งตะวันออกเสีย
29เต็นท์และฝูงแพะแกะของพวกเขาจะถูกริบเสีย
ทั้งม่านและข้าวของทั้งสิ้นของเขา
อูฐของเขาจะถูกนำเอาไปจากเขา
และคนจะร้องแก่เขาว่า ‘ความสยดสยองมีอยู่ทุกด้าน’
30พระยาห์เวห์ตรัสว่า ชาวเมืองฮาโซร์เอ๋ย
จงหนีไป จงไปให้ไกล ไปอาศัยในถ้ำลึก
เพราะเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลน
ทรงคิดแผนการต่อสู้เจ้า
และทรงตั้งเป้าหมายต่อสู้เจ้า”
31พระยาห์เวห์ตรัสว่า “จงลุกขึ้น ไปสู้ประชาชาติหนึ่งที่อยู่สบาย
ซึ่งอาศัยอยู่อย่างมั่นคง
ไม่มีประตูเมืองและไม่มีดาลประตู
อยู่แต่ลำพัง
32อูฐของพวกเขาจะกลายเป็นของที่ปล้นมาได้
และฝูงโคของเขาจะเป็นของที่ริบมา
พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราจะกระจายเขาไปทุกทางลม
คือเขาที่โกนผมจอนหูของเขา#แปลได้อีกว่า คือเขาที่อยู่ในที่ห่างไกล
และเราจะนำภัยพิบัติ
มาจากทุกด้านของเขา
33เมืองฮาโซร์จะเป็นที่อาศัยของหมาป่า
เป็นที่ทิ้งร้างอยู่เป็นนิตย์
ไม่มีใครจะพักที่นั่น
ไม่มีมนุษย์คนใดจะอาศัยในนั้น”
การพิพากษาเมืองเอลาม
34พระวจนะของพระยาห์เวห์ ซึ่งมายังเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะเกี่ยวกับเมืองเอลาม ในตอนต้นรัชกาลเศเดคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์
35พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า “นี่แน่ะ เราจะหักคันธนูของเอลาม ซึ่งเป็นขุมพลังของพวกเขา 36และเราจะนำลมทั้งสี่ทิศจากฟ้าทั้งสี่ส่วนมาสู้เอลาม และเราจะกระจายเขาไปตามลมเหล่านั้น จะไม่มีประเทศใดซึ่งผู้ถูกขับไล่ออกจากเอลามจะไปไม่ถึง 37เราจะทำให้เอลามสยดสยองต่อหน้าศัตรูของพวกเขา และต่อหน้าผู้ที่แสวงเอาชีวิตของเขา พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราจะนำเหตุร้ายมาถึงเขาทั้งหลาย คือความพิโรธอันแรงกล้า เราจะใช้ให้ดาบไล่ตามเขาจนกว่าเราจะได้เผาผลาญเขาเสีย 38และเราจะตั้งพระที่นั่งของเราในเอลาม และทำลายกษัตริย์ และบรรดาเจ้านายของเขาทั้งหลาย” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
39พระยาห์เวห์ตรัสว่า “แต่ในเวลาต่อไปเราจะให้เอลามกลับสู่สภาพเดิม”
ที่ได้เลือกล่าสุด:
เยเรมีย์ 49: THSV11
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
เยเรมีย์ 49
49
การพิพากษาคนอัมโมน
1เกี่ยวกับคนอัมโมน# อสค.21:28-32; 25:1-7; อมส.1:13-15; ศฟย.2:8-11 พระยาห์เวห์ตรัสว่า
“อิสราเอลไม่มีบุตรหรือ?
เขาไม่มีทายาทหรือ?
ทำไมพระมิลโคมจึงเข้ายึดกาด
และให้ประชาชนของท่านไปอยู่ในเมืองทั้งหลายของกาด?
2พระยาห์เวห์ตรัสว่า เพราะฉะนั้น นี่แน่ะ
วันเวลาจะมาถึง
เมื่อเราจะทำให้ได้ยินเสียงสัญญาณสงคราม
สู้กับนครรับบาห์ของคนอัมโมน
มันจะกลายเป็นกองซากเมืองที่ร้างเปล่า
และชนบทของเมืองนั้นจะถูกเผาเสียด้วยไฟ
แล้วอิสราเอลจะเข้ายึดผู้ที่เข้ายึดเขา
พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
3“เฮชโบนเอ๋ย จงคร่ำครวญเพราะเมืองอัยถูกทิ้งร้าง
ชาวนครรับบาห์เอ๋ย จงร้องร่ำไร
จงเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้
จงโอดครวญ วิ่งไปวิ่งมาอยู่ภายในกำแพง
เพราะพระมิลโคมจะต้องถูกกวาดไปเป็นเชลย
พร้อมกับปุโรหิตและเจ้านายของมัน
4บุตรีผู้กลับสัตย์เอ๋ย
ทำไมเจ้าโอ้อวดถึงบรรดาที่ลุ่ม#คำนี้ในภาษาฮีบรูแปลได้อีกว่า กำลัง ที่ลุ่มของเจ้ามีน้ำไหล
ผู้วางใจในสมบัติของตนว่า
‘ใครจะมาสู้ฉัน?’
5พระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสว่า
นี่แน่ะ เราจะนำความสยดสยองมาเหนือเจ้า
จากทุกคนที่อยู่รอบตัวเจ้า
และเจ้าทุกคนจะถูกขับไล่ออกไปต่อหน้าเขา
และจะไม่มีใครรวบรวมคนลี้ภัยได้
6แต่ภายหลังเราจะให้คนอัมโมนกลับสู่สภาพเดิม”
พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
การพิพากษาเอโดม
7เกี่ยวกับเอโดม# อสย.34:5-17; 63:1-6; อสค.25:12-14; 35:1-15; อมส.1:11-12; อบด.1-14; มลค.1:2-5 พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า
“สติปัญญาไม่มีในเทมานอีกแล้วหรือ?
คำปรึกษาสูญสิ้นไปจากผู้เฉลียวฉลาดแล้วหรือ?
สติปัญญาของเขาหายสูญไปเสียแล้วหรือ?
8ชาวเมืองเดดานเอ๋ย
จงหนี จงหันกลับ จงอาศัยในถ้ำลึก
เพราะว่าเราจะนำภัยพิบัติของเอซาวมาเหนือเขา
เวลาเมื่อเราลงโทษเขา
9ถ้าคนเก็บองุ่นมาหาเจ้า
เขาจะไม่ทิ้งองุ่นตกค้างไว้บ้างหรือ?
ถ้าขโมยมาเวลากลางคืน
เขาจะไม่ปล้นเอาเฉพาะที่เขาพอใจหรือ?
10แต่เราได้ทำให้เอซาวเปลือยเปล่า
เราได้เปิดเผยที่ซ่อนของเขา
และเขาไม่สามารถซ่อนตัวได้
ลูกหลานของเขาถูกทำลาย รวมทั้งพี่น้องของเขา
และเพื่อนบ้านของเขา ไม่มีเขาอีกต่อไปแล้ว
11จงทิ้งเด็กกำพร้าของเจ้าไว้เถิด เราจะให้เขามีชีวิตอยู่
และให้แม่ม่ายของเจ้าวางใจในเราเถิด”
12เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “ถ้าคนที่ยังไม่สมควรจะดื่มจากถ้วยนั้นยังต้องดื่ม เจ้าจะพ้นโทษไปได้หรือ? เจ้าจะพ้นโทษไปไม่ได้ เจ้าจะต้องดื่มด้วย 13พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราได้ปฏิญาณโดยนามของเราแล้วว่า เมืองโบสราห์จะต้องกลายเป็นความหวาดหวั่น เป็นคำตำหนิ เป็นที่ทิ้งร้าง และเป็นคำสาปแช่ง และบรรดาเมืองทั้งสิ้นของเขาจะเป็นที่ทิ้งร้างเป็นนิตย์”
14ข้าพเจ้าได้ยินข่าวจากพระยาห์เวห์
ทูตคนหนึ่งถูกส่งไปท่ามกลางบรรดาประชาชาติ บอกว่า
“จงรวบรวมพวกเจ้าเข้ามาต่อสู้เมืองนั้น
และลุกขึ้นทำสงครามเถิด”
15เพราะว่านี่แน่ะ เราจะทำให้เจ้าเล็กท่ามกลางบรรดาประชาชาติ
ให้เป็นที่ดูหมิ่นท่ามกลางมนุษย์
16ความหวาดกลัวของเจ้า
ทั้งความเห่อเหิมแห่งใจของเจ้า
ได้หลอกลวงเจ้า เจ้าผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในซอกหิน
ผู้ยึดยอดภูเขาไว้
แม้เจ้าทำรังของเจ้าสูงเหมือนอย่างรังนกอินทรี
เราจะฉุดเจ้าลงมาจากที่นั่น” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
17“เอโดมจะกลายเป็นความหวาดหวั่น ทุกคนที่ผ่านมันไปจะหวาดหวั่น และจะเยาะเย้ยเพราะความหายนะทั้งสิ้นของมัน 18อย่างเมื่อเมืองโสโดม เมืองโกโมราห์ และเมืองใกล้เคียงของมันถูกทำลาย# ปฐก.19:24-25 พระยาห์เวห์ตรัสว่า ไม่มีใครจะพำนักอยู่ที่นั่น ไม่มีใครจะอาศัยในเมืองนั้น 19นี่แน่ะ เราจะทำให้พวกเขาหนีไปจากมันอย่างฉับพลัน เหมือนอย่างสิงโตขึ้นมาจากดงลุ่มแม่น้ำจอร์แดนกระโจนสู่ทุ่งหญ้าที่เขียวสด เราจะแต่งตั้งผู้ที่เราเลือกสรรไว้เหนือมัน ใครเป็นอย่างเราเล่า? ใครจะฟ้องเราเล่า? ผู้เลี้ยงแกะคนใดจะทนยืนอยู่ต่อหน้าเราได้? 20เพราะฉะนั้น จงฟังแผนงานซึ่งพระยาห์เวห์ทรงกระทำไว้ต่อสู้เมืองเอโดม และพระประสงค์ซึ่งพระองค์ทรงดำริขึ้นต่อสู้ชาวเมืองเทมาน คือถึงแม้ตัวเล็กๆ ที่อยู่ในฝูงก็ต้องถูกลากเอาไป คอกของเขานั้นจะหวาดหวั่นเพราะเคราะห์กรรมของตน 21แผ่นดินโลกจะสั่นสะเทือนเพราะเสียงที่มันล้ม เสียงคร่ำครวญของเขาจะได้ยินถึงทะเลแดง 22ดูเถิด ผู้หนึ่งจะเหาะขึ้นและโฉบลงเหมือนนกอินทรี และกางปีกของมันออกสู้โบสราห์ และจิตใจของนักรบแห่งเอโดมในวันนั้นจะเป็นเหมือนจิตใจของหญิงปวดท้องคลอดบุตร”
การพิพากษาดามัสกัส
23เกี่ยวกับเมืองดามัสกัส# อสย.17:1-3; อมส.1:3-5; ศคย.9:1 ว่า
“เมืองฮามัทและเมืองอารปัดต้องอับอาย
เพราะมันทั้งหลายได้ยินข่าวร้าย
มันก็กลัวลาน มันกังวลใจเหมือนทะเล
ซึ่งสงบลงไม่ได้
24เมืองดามัสกัสก็อ่อนแรง มันหันเพื่อจะหนี
และความกลัวจนตัวสั่นจับมันไว้
ความแสนระทมและความเศร้ายึดมันไว้
อย่างผู้หญิงกำลังคลอดบุตร
25เมืองที่มีชื่อเสียงถูกทอดทิ้ง#ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ไม่ถูกทอดทิ้งได้อย่างไร?
คือเมืองแห่งความชื่นบานนั้น
26เพราะฉะนั้น คนหนุ่มๆ ของเมืองนั้นจะล้มลงตามลานเมือง
และบรรดาทหารของเมืองนั้นจะถูกทำลายในวันนั้น พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ
27และเราจะก่อไฟขึ้นที่กำแพงเมืองดามัสกัส
และไฟนั้นจะเผาผลาญวังของเบนฮาดัดเสีย”
การพิพากษาเผ่าเคดาร์ และราชอาณาจักรฮาโซร์
28เกี่ยวกับเผ่าเคดาร์และราชอาณาจักรฮาโซร์ ซึ่งเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนโจมตี
พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
“จงลุกขึ้น ไปสู้เผ่าเคดาร์
จงทำลายประชาชนแห่งตะวันออกเสีย
29เต็นท์และฝูงแพะแกะของพวกเขาจะถูกริบเสีย
ทั้งม่านและข้าวของทั้งสิ้นของเขา
อูฐของเขาจะถูกนำเอาไปจากเขา
และคนจะร้องแก่เขาว่า ‘ความสยดสยองมีอยู่ทุกด้าน’
30พระยาห์เวห์ตรัสว่า ชาวเมืองฮาโซร์เอ๋ย
จงหนีไป จงไปให้ไกล ไปอาศัยในถ้ำลึก
เพราะเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลน
ทรงคิดแผนการต่อสู้เจ้า
และทรงตั้งเป้าหมายต่อสู้เจ้า”
31พระยาห์เวห์ตรัสว่า “จงลุกขึ้น ไปสู้ประชาชาติหนึ่งที่อยู่สบาย
ซึ่งอาศัยอยู่อย่างมั่นคง
ไม่มีประตูเมืองและไม่มีดาลประตู
อยู่แต่ลำพัง
32อูฐของพวกเขาจะกลายเป็นของที่ปล้นมาได้
และฝูงโคของเขาจะเป็นของที่ริบมา
พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราจะกระจายเขาไปทุกทางลม
คือเขาที่โกนผมจอนหูของเขา#แปลได้อีกว่า คือเขาที่อยู่ในที่ห่างไกล
และเราจะนำภัยพิบัติ
มาจากทุกด้านของเขา
33เมืองฮาโซร์จะเป็นที่อาศัยของหมาป่า
เป็นที่ทิ้งร้างอยู่เป็นนิตย์
ไม่มีใครจะพักที่นั่น
ไม่มีมนุษย์คนใดจะอาศัยในนั้น”
การพิพากษาเมืองเอลาม
34พระวจนะของพระยาห์เวห์ ซึ่งมายังเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะเกี่ยวกับเมืองเอลาม ในตอนต้นรัชกาลเศเดคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์
35พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า “นี่แน่ะ เราจะหักคันธนูของเอลาม ซึ่งเป็นขุมพลังของพวกเขา 36และเราจะนำลมทั้งสี่ทิศจากฟ้าทั้งสี่ส่วนมาสู้เอลาม และเราจะกระจายเขาไปตามลมเหล่านั้น จะไม่มีประเทศใดซึ่งผู้ถูกขับไล่ออกจากเอลามจะไปไม่ถึง 37เราจะทำให้เอลามสยดสยองต่อหน้าศัตรูของพวกเขา และต่อหน้าผู้ที่แสวงเอาชีวิตของเขา พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราจะนำเหตุร้ายมาถึงเขาทั้งหลาย คือความพิโรธอันแรงกล้า เราจะใช้ให้ดาบไล่ตามเขาจนกว่าเราจะได้เผาผลาญเขาเสีย 38และเราจะตั้งพระที่นั่งของเราในเอลาม และทำลายกษัตริย์ และบรรดาเจ้านายของเขาทั้งหลาย” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
39พระยาห์เวห์ตรัสว่า “แต่ในเวลาต่อไปเราจะให้เอลามกลับสู่สภาพเดิม”
ที่ได้เลือกล่าสุด:
:
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้