ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Лк 22

แบ่งปัน

«Ӓти, ти цӓшкӓм Мӹнь гӹцем ӧрдӹжӹш карангдаш шанет ылгецӹ! Но Мӹнь шанымем семӹнь агыл, а Тӹнь шанымет семӹнь лижӹ».

Но ӹнянӹмӓшет ӹнжӹ пӹтӹ манын, Мӹнь тӹнь верцет ыдылынам. Кынам мӹнгеш пӧртӹлӓт, шӱмбелвлӓэтӹн ӹнянӹмӓшӹштӹм пингӹдемдӹ».

Тӹдӹ вара киндӹм нӓлӹн, таум ӹштен дӓ тодылын, тыменьшӹвлӓжӹлӓн пуэн дӓ келесен: «Тидӹ тӓ верцдӓ пумы Кӓпем. Мӹньӹм ӓшӹндӓрен, тенге ӹштӹдӓ».

Вады качкыш паштек Иисус цӓшкӓм тенгеок нӓлӹн дӓ попен: «Ти цӓшкӓ – тӓ верцдӓ йоктарымы Мӹньӹн Вӹрем доно ӹштӹмӹ у согонь.

Ясыланымыжы доно Иисус эчеӓт силанрак ыдылын, Тӹдӹн пӱжвӹдшӹ мӱлӓндӹш йогышы вӹр патькалтыш гань ылын.

А тӓмдӓн тенге ӹнжӹ ли. Тӓ лоштыда когоракшы изирӓк гань лижӹ, а вуйлатышыжы – тӓрзӹ гань.

Иисус келесен: «Петр, тӹлӓт попем, тагачы ӓптӓн мырымешкӹ, тӹнь кым гӓнӓ Мӹнь гӹцем карангат».