ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Ап.пӓш 5

แบ่งปัน

А Петр дӓ молы Апостол келесенӹт: «Йымым эдем гӹц утларак колыштмыла.

кечӹнь Йымын пӧртӹштӹ дӓ эдемвлӓ доны цӓрнӹде тымденӹт дӓ Иисус Христос гишӓн Пуры Уверӹм шӓренӹт.

Но Петр келесен: «Ананий, малын тӹнь Святой Шӱлӹшӹм алталаш дӓ мӱлӓндӹлӓн нӓлмӹ окса гӹц икманярыжым ӹшкӹлӓнет шӹлтен кодаш шанымашым сатаналан шӱмӹшкет пырташ ирӹкӹм пуэнӓт? Выжалымы анзыц мӱлӓндет тӹньӹн агыл ылын ма? Тӹдӹм выжалымылан нӓлмӹ оксаэт тӹньӹн ылде ма? Кыце тӹнь техеньӹм ӹштӓш шанен пиштенӓт? Тӹнь эдемлӓн агыл, а Йымылан алталенӓт». Техень шамакым колмыкы, Ананий кенвазын, дӓ йӓнгжӹ лӓктӹн. Тидӹм колыштшывлӓм цилӓштӹмӓт кого лӱдмӓш нӓлӹн.

Кӹзӹт, мӹнь шанымаштем, тенге ӹштӹмӹлӓ: ти эдемвлӓ дорц карангда дӓ нӹнӹм колтыда. Нӹнӹн ӹштӓш шанымы пӓшӓштӹ эдем гӹц ылеш гӹнь, тӹдӹ сӹмӹрлӓ, а Йымы гӹц гӹнь, тӓ тӹдӹм сӹмӹрен ада керд. Йымы ваштареш шагалшы лиӓш агыл манын, перегӓлтдӓ».