ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก ലൂക്കോച്ചു 22

แบ่งปัน

“അപ്പാ, നീക്കു മന ഇന്തെങ്കി ഈ ബങ്കപ്പാടു എന്നിലിന്തു മാറ്റിതരോണു. എന്റദെമു എന്റ ഇട്ടമല്ല, ഇഞ്ച ഇട്ടപല്ലെ ആട്ടു.”

എന്റെങ്കി ഇഞ്ച നമ്പെലു കാണദായിപോഗദിപ്പബേണ്ടി നാനു നീക്കുബേണ്ടി പുറാത്തിച്ചെയ്. നീ എന്നാത്തെക്കു മടാങ്കിബരുവടെക്കു എന്നെ നമ്പിന്റ അണ്ണെരളേയമക്കളെ നീ ബലാപടുത്തൊണു.”

പിന്നെ അദു ഒട്ടി എടുത്തിച്ചു ഈച്ചിരങ്കു നന്നി പറേഞ്ചു. പിന്നെ അയിനെ ഒടിച്ചിച്ചു അയിരക്കു കൊടുത്തൊണ്ടു ഇങ്ങാണെ പറേഞ്ചു: “നിങ്കക്കുബേണ്ടി നേരിച്ചെ കവുക്കിന്റ എന്റ മേലാന്റു ഏനു. എന്നെ നിനേപ്പബേണ്ടി ഏനെ ചെയിമി.”

അങ്ങാണെതന്നെ ഒട്ടി തിന്റുകവുഞ്ചിച്ചു അദു മുന്തിരിങ്ങെനീരുകീന്റ കോപ്പെ എടുത്തൊണ്ടു പറേഞ്ചു: “ഈ മുന്തിരിങ്ങെനീരു നാനു നിങ്കക്കുബേണ്ടി ഓക്കിക്കിന്റ ചോരെനെയാന്റു കാട്ടിന്റെയെയ്. അയിനു ഈച്ചിര തന്റ നെരേയളുമായി മാടിന്റ പുദിയ നേമത്തിനെ ഉറേപ്പിക്കിന്റൊയ്.

ഏച്ചുക്കു ചാവപല്ലത്ത നോവുബന്തയ്. അയിനെകോണ്ടു അദു എച്ചരമായി പുറാത്തിച്ചു. അദുന്റ ബേരുപ്പുനീരു ചോരെതുള്ളിപല്ലെ നിലാത്തെക്കു ബൂന്തയ്.

നിങ്കട ഇടേലി അങ്ങാണെ ഇപ്പ പാടുകാണി. നിങ്കളിലി ഒക്കായിക്കിന്തുമു മുന്തിനെയെയ് താവുന്തെനെപല്ലെമു നേദാവു ഒക്കായിനെമു നോക്കിമാടിണ്ട പണിക്കാറെനെപല്ലെമു ആയിക്കൊണു.

അയിങ്കു ഏച്ചു പത്തുറോച്ചുന്റൊന്റ: “പത്തുറോച്ചേ, ഇന്റു കോയി കൂഗിന്റെങ്കിന്തു മുല്ലെ മൂന്റു കുറി നീ എന്നെ ഗൊത്തുകാണി എന്റു പറേവെ എന്റു നാനു ഇഞ്ചൊന്റ പറേന്റെയ്” എന്റു പറേഞ്ചു.