ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก ЛукӀа 19

แบ่งปัน

Инсандин Хва и дуьньядиз, квахьнавай ксар жагъурна, абур хиласун патал, атанвайди я.

Абуру гьарай кваз лугьуз хьана: – Реббидин ТӀварцӀелай къвезвай Пачагьдиз шукур хьурай! Цавара ислягьвал хьурай, Аллагьдиз цавар ацӀай кьван шукур хьурай!

– Ви кӀвалел къе хиласвал атанва, – лагьана Исади, – вучиз лагьайтӀа вунни Ибрагьиман велед я.

Тарав агакьайла, Исади виниз килигна адаз лагьана: – Закхей! Гьерекатна эвичӀ! Къе Зун ваз мугьман хьун лазим я. Закхея, тадиз тарай эвичӀна, Исадиз хушвилелди кӀвализ ша лагьана.

Закхеяни, къарагъна, Реббидиз лагьана: – Я Агъа! За зи девлетдин са пай кесибриз гуда; за нивай артух харж къачунатӀа, гьадав кьудра артух вахгуда.

Халкьдин арада авай са бязи фарисейри Исадиз лагьана: – Муаллим! Жуван тилмизар секинра. – За квез лугьузва, абур кисайтӀа, къванерай гьараяр акъатда, – жаваб гана Ада.