இயேசுவுடன் பயணம் - 40 நாட்கள் தவக்காலம் பக்திமாதிரி

பின்பு, எல்லாம் முடிந்துவிட்டது என்றும், வேதவாக்கியம் நிறைவேறும் என்றும் அறிந்து, “எனக்கு தாகமாயிருக்கிறது” என்று இயேசு சொன்னார்.

இயேசு அந்த மரக்கட்டையில் தொங்கி மூச்சுவிட சிரமப்பட்டார். முடிவு நெருங்கிவிட்டதை அறிந்த அவர் உடல் வேதனையில், “எனக்கு தாகமாக இருக்கிறது.”

ஏன்?

ஒருவேளை ஆழமான இறையியல் காரணங்கள் இருக்கலாம். மக்கள் ராஜ்யத்திற்கு வர வேண்டும் என்ற அவரது ஆன்மாவின் ஏக்கத்தை அவர் குறிப்பிடுகிறார்.

இருப்பினும், இந்த நேரத்தில், அவர் வறண்ட உதடுகளுடன் அழுது தனது மனிதாபிமானத்தை வெளிப்படுத்தினார் என்று நான் நினைக்கிறேன். ஆம், அவர் முழு கடவுள். ஆனால், அவர் முழு மனிதராகவும் இருந்தார். அவர் சித்திரவதையைத் தன் சதையில் சுமந்தார். மனிதகுலம் முழுவதையும் விடுவிப்பதற்காக அவர் ஒரு மனிதனாக துன்பப்பட்டார்.

ஜீவ நீராக இருப்பவர் இப்போது தனது அவநம்பிக்கையான தாகத்தை வெளிப்படுத்துகிறார்.

இயேசு தனது பானம் தேவையை ஏற்றுக்கொள்கிறார். பாதிக்கும் மனித குலத்தை அடைவதற்காக அவர் அழிக்க முடியாதவராக இருப்பதற்கான உரிமையை வழங்குகிறார்.

புரிந்து கொள்ள வேண்டியவை

நான் அனைத்தையும் ஒன்றாக வைத்திருப்பது போல் நடிக்கிறேனா? பாதிக்கப்படக்கூடியதாக இருப்பது என்னை பலவீனப்படுத்தாது என்பதை நான் உணர்கிறேனா? மற்றவர்களின் வாழ்வில் ஊற்றுவதற்காக நான் ஜீவ நீரூற்றுக்குச் செல்கிறேனா?

சாய்ந்துகொள்

இயேசுவே, என் பொருட்டு நீங்கள் எவ்வளவு பாதிக்கப்படுகிறீர்கள் என்பதை நான் நினைத்துப் பார்க்கும்போதும் நான் உங்களைப் பார்த்து பயப்படுகிறேன். நீங்கள் - உயிருள்ள நீர் - நான் உங்களுடன் முழுமையாக அடையாளம் காண்பதற்காக உங்கள் தாகத்தை வெளிப்படுத்துவீர்கள். நீங்கள் ஒரு மனிதனாக கஷ்டப்பட்டீர்கள். ஒவ்வொரு அடியையும், ஒவ்வொரு அடியையும், ஒவ்வொரு நகத்தையும் ஒரு மனிதனாக அனுபவித்தாய். நான் பயந்து கீழே விழுகிறேன். ஆமென்