اَتِه روز گه عیسی یَتِه از شَهرایی دِلِه دَوِه، یَتِه مَردی بیمو گه وی دِشتِه تَن جُذام بَیت وِه. وختی عیسی رِه بَئیِه، وی لینگی پِش دیم بَخاردِه و خواهِشی هَمرا بُتِه: «اِی آقا، اگه بَخوای بَتِنّی مِنِه شَفا هادی.» عیسی شی دَسِ دِراز هاکِردِه و شی دَسِ وی سَر بِشتِه و بُتِه: «خوایمِه، شَفا بَئیر!» دَرجا، وی جُذام از بِین بوردِه.