Mistari Maarufu ya Biblia kutoka Marku 13

Shirikisha

Kaikin ruvetah vihuamah teidy minun nimen täh, no ken kestäy agjah suate, se piäzöy.»

«Kačokkua, olgua jallas [da moliettokseh], ettohäi työ tiijä, konzu se aigu tulou.

Konzu teidy vietäh suudittavakse, älgiä ielpäi olgua huolissah, midä sanuo. Sanokkua sidä, midä teile sil aigua annetah. Etto työ iče pagize, a pagizou Pyhä Hengi.

Taivas dai mua hävitäh, no minun sanat ei hävitä.

No sidä päiviä da aigua ei tiijä niken, eigo taivahan anhelit, eigo Poigu. Sen tiedäy vai Tuatto.»

Konzu kuuletto torien iänii da viestilöi voinih näh, älgiä pöllästykkiä. Muga pidäy olla, no se vie ei ole loppu.

Ga sit olgua jallas, ku etto tiijä, konzu taloin ižändy tulou: illalgo vai keskiyöl, kukoinlaulun aigahgo vai konzu huondes valgenou. Häi tulou vuottamattah – olgua jallas, ku häi ei tabuas teidy maguamas. Midä sanon teile, sen sanon kaikile: olgua jallas!»

Rahvas nouzou rahvastu vastah, mua muadu vastah, äijis kohtis roih muansärizendiä da n՚älgiä. Tämä on suandutuskien algu.

No sidä enne pidäy kuuloittua jevangelii kaikile rahvahile.

Äijät tullah minun nimel da sanotah: ‘Minä se olen’, i hyö yöksytetäh äijii.

Vardoikkuattokseh! Teidy vietäh suudoh, teidy lyvväh sinagougis. Teidy pannah valdumiehien da suariloin edeh minun täh, tovestamah heile minus.

Kačo ku tullah Messiekse da iänenkandajakse menijät, i hyö luajitah suurii tunnusruadoloi da kummii, ku yöksyttiä, ku suannou, vallittuloigi.

«No niilöinny päivinny, sen ahtistuksen jälgeh, päiväine pimenöy, kuudamaine ei anna valgiedu, tiähtet pakutah taivahaspäi, i taivahien väit liikutah.