Oswald Chambers: Gëzimi - Fuqia Në ZotinShembull

Në disa faza të caktuara të jetës shpirtërore marrim konceptin e sëmurë se duhet të heqim dorë nga çdo gjë që kemi. Në Bibël domethënia e sakrificës është dhënia me dashamirësi e më të mirës tonë Perëndisë që Ai ta bëjë atë të Tijën dhe të tonën përgjithmonë: nëse unë kapem pas saj do e humbas, po kështu bën edhe Perëndia. Perëndia i tha Abrahamit të ofronte Isakun për një olokaust dhe Abrahami e interpretonte atë duke nënkuptuar se ai do të vriste djalin e tij. Por në malin Moriah Abrahami ndryshoi një traditë të gabuar në lidhje me Perëndinë dhe mori një pamje të qartë për atë se çfarë do të thotë një ofertë të gjallë: një flijim i gjallë (Romakëve 12: 1-2). Duket sikur duhet të heqim dorë nga çdo gjë, të humbasim gjithçka që kemi, dhe në vend të një krishterimit që sjell gëzim dhe thjeshtësi, na bën të mjerueshëm; derisa papritur të kuptojmë se cili është qëllimi i Perëndisë, që ne duhet të jemi pjesë në zhvillimin tonë moral, dhe ne e bëjmë këtë nëpërmjet sakrifikimit të së natyrshmes në atë shpirtërore me anë të bindjes, duke mos e mohuar natyrën, por duke e sakrifikuar atë.

Pyetje reflektimi: Cilat janë ato koncepte të gabuara rreth Perëndisë tek te cilat jam kapur dhe që më pengojnë të përjetoj gëzim?

Kuotimi i marrë nga “He Shall Glorify Me”, © Botuesit e Shtëpisë së Zbulimit