Aleluja. Kremtoni Zotin, sepse ai është i mirë, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.
Kush mund të përshkruajë bëmat e Zotit ose të shpallë tërë lavdinë e tij?
Lum ata që respektojnë drejtësinë, që bëjnë atë që është e drejtë në çdo kohë.
Mos më harro mua, o Zot, sipas mirësisë sate që tregon ndaj popullit tënd, dhe më vizito me shpëtimin tënd,
me qëllim që të shoh mirëqenien e të zgjedhurve të tu, të kënaqem në gëzimin e kombit tënd dhe të mbushem me lavdi për trashëgiminë tënde.
Ne dhe etërit tanë kemi mëkatuar, kemi bërë paudhësi dhe të këqija.
Etërit tanë në Egjipt nuk i kuptuan mrekullitë e tua, nuk kujtuan numrin e madh të mirësive të tua dhe ngritën krye pranë detit, Deti i Kuq.
Megjithatë Zoti i shpëtoi për hir të emrit të tij, për të bërë të njohur fuqinë e tij.
I bërtiti Detit të Kuq dhe ai u tha, dhe i udhëhoqi nëpër humnerat si nëpër një shkretëtirë.
I shpëtoi nga dora e atij që i urrente dhe i shpengoi nga dora e armikut.
Dhe ujërat i mbuluan armiqtë e tyre, dhe nuk shpëtoi as edhe një prej tyre.
Atëherë u besuan fjalëve të tij dhe kënduan lavdinë e tij.
Por shpejt i harruan veprat e tij dhe nuk pritën me besim plotësimin e planit të tij.
U ndezën nga lakmia në shkretëtirë dhe e tunduan Perëndinë në vetmi.
Dhe ai u dha atyre sa i kërkonin, por dërgoi midis tyre një lëngatë që pakësoi numrin e tyre.
Kur në kamp patën smirë Moisiun dhe Aaronin, i shenjti i Zotit,
toka u hap dhe përpiu Dathanin dhe groposi grupin e Abiramit.
Një zjarr shpërtheu në mes të tyre dhe flaka i përpiu të pabesët.
Bënë një viç në Horeb dhe adhuruan një shëmbëlltyrë prej metali të shkrirë,
dhe e ndërruan lavdinë e tyre me shëmbëlltyrën e një kau që ha bar.
Harruan Perëndinë, Shpëtimtarin e tyre, që kishte bërë gjëra të mëdha në Egjipt,
mrekullitë në vendin e Kamit, gjëra të tmerrshme në Detin e Kuq.
Prandaj ai foli t'i shfarosë, por Moisiu, i zgjedhuri i tij, u paraqit mbi të çarën përpara tij për të penguar që zemërimi i tij t'i shkatërronte.