Urtia 16
16
Armiqtë e Izraelit
1Prej idhujve u ndëshkuan me të drejtë idhujtarët,
prej bishave të shumta u munduan.
2Por, u tregove i mirë me popullin tënd e nuk e ndëshkove,
i dërgove një ushqim të panjohur,
thëllëza për të shuar urinë.
3Armiqtë dëshironin të hanin,
por panë pështirësitë që u dërgove dhe u iku uria.
Populli yt, ndonëse pak i uritur,
e hëngri ushqimin e panjohur.
4U desh t'i zinte skamja sundimtarët,
që populli yt të shihte mundimin e armiqve.
5Kur mbi ta erdhi furia e egërsirave
dhe kafshimet e gjarpërinjve të spërdredhur po i shkatërronin,
zemërimi yt nuk zgjati deri në fund.
6Si paralajmërim i mundove pak kohë,
që të mbanin si shenjë shpëtimi urdhërimet e ligjit tënd.
7Kush i drejtohej shenjës nuk shpëtohej nga çfarë shihte,
por prej teje, shpëtimtar i të gjithëve.
8Kështu i binde armiqtë tanë
se nga çdo e ligë, ti je shpëtimtar.
9Nga kafshimet e karkalecëve dhe të mizave vdiqën,
dhe nuk iu gjet shërim për shpirtrat,
se ishin të denjë për t'u ndëshkuar.
10Por bijtë e tu nuk u mposhtën
nga dhëmbët e gjarpërinjve helmues,
se mëshira jote i mbrojti dhe i shëroi.
11Kafshimi i gjarpërinjve u kujtonte fjalët e tua,
dhe menjëherë shpëtonin,
që të mos binin në harresë,
por të kujtonin gjithmonë mirësinë tënde.
12Asnjë bar dhe asnjë melhem nuk i shëroi,
veç fjala jote, o Zot, që përtërin çdo njeri.
13Ti ke pushtet mbi jetën dhe vdekjen,
zbret në grykën e skëterrës e ngjitesh lart sërish.
14Prej ligësisë së vet vret njeriu,
shpirtin e dalë s'e kthen dot pas,
shpirtin që u mor nuk mund ta çlirojë.
15Krahut tënd nuk i ikën askush.
16Të pabesët nuk deshën të të njihnin,
i fshikulloi krahu yt i fuqishëm,
u ndëshkuan me shi të beftë,
me breshër e stuhi të papara,
i përpiu zjarri.
17Por ndodhi çudia!
Uji që shuan çdo flakë,
e bënte zjarrin më të fortë,
se mbarë gjithësia i përkrah të drejtët.
18Nganjëherë flaka pakësohej
që të mos i digjte kafshët
dërguar kundër të pafeve,
e këta të shihnin e të kuptonin
se gjykimi i Perëndisë i ndiqte.
19Zjarri bëhej ndonjëherë më i fortë edhe në mes të ujit,
që të digjte prodhimet e tokës së padrejtë.
20Por popullit tënd i dhe ushqimin e engjëjve,
bukë të gatshme nga qielli, pa lodhje,
të gjithë i kënaqte, të gjithëve u shijonte.
21Ushqimi yt u shfaqte ëmbëlsinë tënde bijve të tu,
çfarë u shtrove përpara ua kënaqte dëshirën,
i përshtatej shijes së kujtdo.
22Bora dhe akulli i qëndronin zjarrit pa u shkrirë,
që ata të mësonin se të korrat e armiqve
i shkatërroi zjarri që digjej brenda breshrit
që shkëlqente mes stuhisë.
23Zjarr i harroi vetitë e natyrshme,
që të drejtët të gjenin ushqim.
24Krijesa të shërben ty, o krijues,
ndëshkim bëhet kundër të padrejtëve,
dobi për ata që besojnë në ty.
25Prandaj edhe asokohe mori të gjitha trajtat,
u shërbeu dhuratave të tua gjithushqyese
siç e kërkonin nevojtarët,
26që bijtë e tu të dashur të mësonin, o Zot,
se njeriun nuk e ushqejnë frytet e bimëve,
por fjala jote i mban besimtarët e tu.
27Çfarë nuk shkatërroi zjarri
e ngrohën rrezet e diellit dhe e shkrinë,
28që ta dinin se duhej të të falënderonin
pa dalë rrezja e diellit
dhe të të luteshin ty sapo të dilte drita.
29Shpresa e mosmirënjohësit
do të shkrihet si bryma e dimrit,
do të kalojë si ujë i padobishëm.
Aktualisht i përzgjedhur:
Urtia 16: AL1
Thekso
Ndaje
Kopjo
A doni që theksimet tuaja të jenë të ruajtura në të gjitha pajisjet që keni? Regjistrohu ose hyr
© Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë 2020
© Interconfessional Bible Society of Albania 2020
Urtia 16
16
Armiqtë e Izraelit
1Prej idhujve u ndëshkuan me të drejtë idhujtarët,
prej bishave të shumta u munduan.
2Por, u tregove i mirë me popullin tënd e nuk e ndëshkove,
i dërgove një ushqim të panjohur,
thëllëza për të shuar urinë.
3Armiqtë dëshironin të hanin,
por panë pështirësitë që u dërgove dhe u iku uria.
Populli yt, ndonëse pak i uritur,
e hëngri ushqimin e panjohur.
4U desh t'i zinte skamja sundimtarët,
që populli yt të shihte mundimin e armiqve.
5Kur mbi ta erdhi furia e egërsirave
dhe kafshimet e gjarpërinjve të spërdredhur po i shkatërronin,
zemërimi yt nuk zgjati deri në fund.
6Si paralajmërim i mundove pak kohë,
që të mbanin si shenjë shpëtimi urdhërimet e ligjit tënd.
7Kush i drejtohej shenjës nuk shpëtohej nga çfarë shihte,
por prej teje, shpëtimtar i të gjithëve.
8Kështu i binde armiqtë tanë
se nga çdo e ligë, ti je shpëtimtar.
9Nga kafshimet e karkalecëve dhe të mizave vdiqën,
dhe nuk iu gjet shërim për shpirtrat,
se ishin të denjë për t'u ndëshkuar.
10Por bijtë e tu nuk u mposhtën
nga dhëmbët e gjarpërinjve helmues,
se mëshira jote i mbrojti dhe i shëroi.
11Kafshimi i gjarpërinjve u kujtonte fjalët e tua,
dhe menjëherë shpëtonin,
që të mos binin në harresë,
por të kujtonin gjithmonë mirësinë tënde.
12Asnjë bar dhe asnjë melhem nuk i shëroi,
veç fjala jote, o Zot, që përtërin çdo njeri.
13Ti ke pushtet mbi jetën dhe vdekjen,
zbret në grykën e skëterrës e ngjitesh lart sërish.
14Prej ligësisë së vet vret njeriu,
shpirtin e dalë s'e kthen dot pas,
shpirtin që u mor nuk mund ta çlirojë.
15Krahut tënd nuk i ikën askush.
16Të pabesët nuk deshën të të njihnin,
i fshikulloi krahu yt i fuqishëm,
u ndëshkuan me shi të beftë,
me breshër e stuhi të papara,
i përpiu zjarri.
17Por ndodhi çudia!
Uji që shuan çdo flakë,
e bënte zjarrin më të fortë,
se mbarë gjithësia i përkrah të drejtët.
18Nganjëherë flaka pakësohej
që të mos i digjte kafshët
dërguar kundër të pafeve,
e këta të shihnin e të kuptonin
se gjykimi i Perëndisë i ndiqte.
19Zjarri bëhej ndonjëherë më i fortë edhe në mes të ujit,
që të digjte prodhimet e tokës së padrejtë.
20Por popullit tënd i dhe ushqimin e engjëjve,
bukë të gatshme nga qielli, pa lodhje,
të gjithë i kënaqte, të gjithëve u shijonte.
21Ushqimi yt u shfaqte ëmbëlsinë tënde bijve të tu,
çfarë u shtrove përpara ua kënaqte dëshirën,
i përshtatej shijes së kujtdo.
22Bora dhe akulli i qëndronin zjarrit pa u shkrirë,
që ata të mësonin se të korrat e armiqve
i shkatërroi zjarri që digjej brenda breshrit
që shkëlqente mes stuhisë.
23Zjarr i harroi vetitë e natyrshme,
që të drejtët të gjenin ushqim.
24Krijesa të shërben ty, o krijues,
ndëshkim bëhet kundër të padrejtëve,
dobi për ata që besojnë në ty.
25Prandaj edhe asokohe mori të gjitha trajtat,
u shërbeu dhuratave të tua gjithushqyese
siç e kërkonin nevojtarët,
26që bijtë e tu të dashur të mësonin, o Zot,
se njeriun nuk e ushqejnë frytet e bimëve,
por fjala jote i mban besimtarët e tu.
27Çfarë nuk shkatërroi zjarri
e ngrohën rrezet e diellit dhe e shkrinë,
28që ta dinin se duhej të të falënderonin
pa dalë rrezja e diellit
dhe të të luteshin ty sapo të dilte drita.
29Shpresa e mosmirënjohësit
do të shkrihet si bryma e dimrit,
do të kalojë si ujë i padobishëm.
Aktualisht i përzgjedhur:
:
Thekso
Ndaje
Kopjo
A doni që theksimet tuaja të jenë të ruajtura në të gjitha pajisjet që keni? Regjistrohu ose hyr
© Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë 2020
© Interconfessional Bible Society of Albania 2020