3 Makabenjve 5
5
Synime për shfarosje
1Atëherë mbreti, i pushtuar nga zemërimi e ligësia dhe i palëkundur në synimet e tij, thirri Hermonin, kujdestarin e elefantëve, 2dhe e urdhëroi që të nesërmen të merrte të pesëqind elefantët, t'i dehte me temjan e me verë të pastër, që të egërsoheshin nga pija e tepërt e mandej t'i lëshonin kundër judenjve për t'i vrarë. 3Pasi dha këtë urdhër, iu kthye gostive me miqtë e tij më të mirë dhe me ushtarët që i urrenin judenjtë. 4Ndërkohë, Hermoni, kujdestari i elefantëve, e zbatoi urdhrin me përpikëri. 5Ushtarakët e caktuar për judenjtë, shkuan në mbrëmje dhe u lidhën duart. U përpoqën t'i ruanin mirë gjatë natës, të bindur se fisi i judenjve do të shfarosej me një të rënë. 6Judenjtë iu dukeshin kombeve krejt të pambrojtur për shkak të vuajtjeve që kishin hequr ngado. 7Por të gjithë iu përgjëruan Zotit të tërëfuqishëm e të gjithëpushtetshëm, Perëndisë së mëshirshëm, atit të tyre, pa pushim dhe i thirrën me lot, 8që ta tërhiqte vendimin e marrë kundër tyre e t'i shpëtonte, prej vdekjes që i priste, përmes shfaqjes së tij madhështore. 9Lutja e tyre ngjitej pa pushim drejt qiellit.
10Hermoni u dha për të pirë elefantëve të pamëshirshëm, i dendi me verë e temjan dhe shkoi herët në mëngjes në oborrin e mbretit, për ta njoftuar. 11Por ai që u ka dhënë të mira në çdo kohë, ditë e natë, kujt të dojë, që prej lashtësisë, i dha gjumë mbretit. 12E zhyti në një gjumë të ëmbël e të thellë dhe kështu i pengoi veprimet e paudha të sunduesit dhe i pështjelloi synimet e tij kokëforta. 13Judenjtë i shpëtuan çastit të paracaktuar të vdekjes, përlëvduan Perëndinë e tyre të shenjtë dhe përsëri iu lutën Perëndisë së butë, që të tregonte fuqinë dorës së tij para kombeve kryeneçe.
14Kur kishte kaluar gjysma e orës së dhjetë, i ngarkuari me pritjen e të ftuarve pa se kishin ardhur shumë vetë dhe shkoi për të zgjuar mbretin. 15Sapo e zgjoi, i tha se koha e gostisë kishte kaluar tashmë dhe i shpjegoi gjendjen. 16Mbreti u mendua pak, por, i joshur prej pijes, i grishi të pranishmit e ftuar për gosti të uleshin pranë tij. 17Pasi u ulën, i ftoi të gëzonin, të shijonin gostinë e shtruar me hare, sepse ishte nder i madh. 18Teksa argëtimi vazhdonte, mbreti thirri Hermonin dhe, duke i folur ashpër, e pyeti pse i kishte lënë judenjtë gjallë atë ditë. 19Ai i tha se e kishte zbatuar urdhrin gjatë natës, gjë për të cilën dëshmuan edhe miqtë e tij. 20Mbreti, më i ashpër edhe se Falari, tha se judenjtë duhet t'i ishin mirënjohës atë ditë gjumit të tij të thellë. «Shko pa vonesë», e urdhëroi, «Dhe përgatiti elefantët për nesër në të njëjtën mënyrë, që t'i shfarosësh këta judenj të pabindur». 21Të gjithë të pranishmit e miratuan me gëzim urdhrin e mbretit e mandej secili u kthye në shtëpinë e vet. 22Atë natë nuk shkuan të flinin, por trilluan poshtërsi të ndryshme për të lidhurit që i shihnin si mjeranë.
23Në mëngjes, me të kënduar këndesi, Hermoni i bëri gati kafshët dhe i rreshtoi në sheshin me shtylla. 24Turmat e qytetit u mblodhën për të parë shfaqjen e tmerrshme e mezi prisnin të agonte. 25Judenjtë vazhdonin të luteshin me lot e me vajtime, tani që ishin afër fundit, i shtrinin duart drejt qiellit dhe i përgjëroheshin Perëndisë së madhërishëm që t'i ndihmonte përsëri sa më shpejt. 26Rrezet e diellit nuk kishin dalë ende dhe mbreti po priste miqtë. Atëherë iu paraqit Hermoni dhe e ftoi të dilte, duke i thënë se urdhri i mbretit ishte gati për t'u zbatuar.
27Pasi e dëgjoi, mbreti u habit me këtë ftesë të pazakontë për të dalë, sepse i kishte harruar të gjitha. I kërkoi t'i thoshte se çfarë ishte çështja që duhej kryer me ngut. 28Kjo ishte vepër e Perëndisë, që sundon gjithçka, që e bëri mbretin të harronte çka synonte të bënte më parë. 29Atëherë Hermoni dhe të gjithë miqtë i treguan kafshët dhe ushtarët e bërë gati, sipas urdhrit të drejtpërdrejtë të mbretit. 30Por këto fjalë e zemëruan shumë, sepse përkujdesja e Perëndisë e kishte bërë të ndryshonte mendim. Atëherë ia nguli sytë Hermonit e i tha, duke e kërcënuar: 31«Po të ishin këtu prindërit apo fëmijët e tu, sado që të ishin, do t'i kisha hedhur si ushqim për bishat në vend të judenjve, që edhe ndaj meje, edhe ndaj paraardhësve të mi, kanë treguar besim të plotë e të patundur. 32Po të mos ishim rritur bashkë e po të mos qe për shërbimet që më ke bërë, do ta kishe humbur ti jetën në vend të tyre». 33Kur Hermoni mori këtë kërcënim të papritur e të rrezikshëm, iu errësua pamja dhe fytyra. 34Të gjithë miqtë e mbretit u larguan të zymtë, u shpërndanë dhe nisën secilin në punët e veta. 35Kur judenjtë dëgjuan ç'kishte ndodhur me mbretin, përlëvduan Perëndinë, që u shfaq, dhe Zotin, mbretin e mbretërve, që u dërgoi këtë ndihmë.
36Megjithatë, mbreti e shtroi përsëri gostinë, sipas të njëjtave rregulla, dhe i grishi të ftuarit të dëfrenin. 37Thirri Hermonin e i tha me kërcënim: «Sa duhet të të urdhëroj, o mjeran, për këta judenj? 38Bëji gati përsëri elefantët për t'i shfarosur nesër judenjtë». 39Por farefisi i mbretit, që ishin ulur me të në tryezë, u habitën me paqëndrueshmërinë e tij mendore, e i thanë: 40«O mbret, deri kur do të na vësh në sprovë si të marrë? Tri herë urdhërove të vriten judenjtë dhe, kur ishim gati të vepronim, ndërrove mendje dhe ndryshove urdhrin. 41Për shkak të pritjes, qyteti është mbushur me turma. Janë shtuar tashmë grupimet dhe është shtuar rreziku i plaçkitjeve».
42Atëherë mbreti, si një Falar i vërtetë, humbi arsyen dhe, pa marrë parasysh ndryshimin e mendimit në të mirë të judenjve, bëri një betim të prerë se do t'i dërgonte judenjtë në skëterrë, pasi t'i kishte shtypur nën këmbët dhe gjunjtë e bishave. 43U betua se do të marshonte kundër Judesë, se do ta rrafshonte krejt me zjarr e heshta, se do t'i vinte flakën tempullit të tyre të pashkelshëm dhe se do ta linte të shkretë, pa ata që kushtonin fli atje.
44Miqtë dhe të afërmit e mbretit u gëzuan shumë dhe, plot vetëbesim, urdhëruan ushtrinë të ruante pikat më të rëndësishme të qytetit. 45Kujdestari i elefantëve, siç thamë, i kishte egërsuar shumë kafshët, duke i dendur me verë e me temjan, dhe i kishte pajisur me armë të tmerrshme. 46Aty nga mëngjesi, kur qyteti ishte mbushur me turma të panumërta, që rrinin pranë hipodromit, Hermoni hyri në oborrin mbretëror që të merrte urdhërzbatimin. 47Atëherë mbreti i pafe, plot zemërim, doli bashkë me bishat. Dëshironte me gjithë zemër të shihte me sytë e tij shfarosjen e dhimbshme e të mundimshme të të sipërpërmendurve.
48Kur judenjtë panë elefantët te porta, të pasuar nga ushtria, kur panë pluhurin që ngrihej lart dhe rrapëllimën e hapave, 49kuptuan se mbërriti çasti i fundit dhe se pritjes së tmerrshme i erdhi fundi. Atëherë u lëshuan në vajtime, puthën njëri-tjetrin dhe përqafuan të afërmit. Prindërit puthën fëmijët dhe nënat vajzat. Të tjera nëna, që kishin foshnja në gji, u dhanë qumështin e fundit. 50Megjithatë, duke parë mbrojtjen që u kishte ardhur nga qielli më parë, ranë të gjithë bashkë përdhe, hoqën foshnjat nga gjiri 51dhe i thirrën me klithma Sunduesit të të gjitha ushtrive, duke iu përgjëruar t'u shfaqej sërish, tani që ndodheshin te portat e skëterrës.
Aktualisht i përzgjedhur:
3 Makabenjve 5: AL1
Thekso
Ndaje
Kopjo
A doni që theksimet tuaja të jenë të ruajtura në të gjitha pajisjet që keni? Regjistrohu ose hyr
© Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë 2020
© Interconfessional Bible Society of Albania 2020