Święty pośpiech: ciężko pracuj i dobrze wypoczywajPrzykład

Potrzeba całej wioski — nie tylko, żeby wychować dziecko, ale także do tego, żeby przemienić nasz codzienny pośpiech w coś świętego i oddającego Bogu chwałę.

Porównywanie. Rywalizacja. Społeczność. Kiedy słucham nie znoszących sprzeciwu ponagleń do pośpiechu, którymi nieustannie bombarduje nas świat, widzę wyraźnie, że porównywanie oznacza udowadnianie naszym odbiorcom, że powinni wybrać nas zamiast konkurencji. Rywalizacja to usilne i nieustanne dążenia do przekonania ludzi o tym, że nasz produkt, praca czy słowa nie tylko są najlepsze, ale też najbardziej wyjątkowe i wyprzedzające wszystko inne. Krzyczy „Byłem tu pierwszy!”. A społeczność? To tylko miło brzmiące słowo, a w rzeczywistości chwyt marketingowy dla pozyskania klientów, którzy stają się celem naszych reklam i newsletterów.

Pracowałam w marketingu ponad dziesięć lat, więc dobrze to rozumiem. Kiedy zapominam o sensie mojej pracy, mój mózg nadal wraca na te tory. Zamiast służyć, zaczynam sprzedawać i w konsekwencji stawiam zyski ponad ludźmi. Ale jest inna droga. W ekonomii świętego pośpiechu porównywanie oznacza przyglądanie się swojej pracy i proszenie Boga, żeby pokazał nam, jak pasuje ona — bądź nie pasuje — do Jego woli. Jak nasze życie wypada w porównaniu do życia Chrystusa, którego mamy za wzór? W rywalizacji nie chodzi o zapewnienie sobie zwycięstwa, tylko o szukanie sposobów pomagania innym w rozwoju, o wzajemne wyprzedzanie się w okazywaniu sobie szacunku. Społeczność jest niezbędnym składnikiem wyróżniającym święty pośpiech spośród tego, jak działa reszta świata. Polega bardziej na współpracy, trosce i rozmowie, niż wyborze grupy docelowej.

Społeczność bywa kłopotliwa, ale zawsze jest warta ciężkiej pracy. Bóg nie stworzył nas do samotnego życia – w tym życia zawodowego. Jesteśmy w stanie o wiele więcej zdziałać dla królestwa Bożego, kiedy przestajemy rywalizować i zaczynamy współpracować.

Podążanie za natrętnie brzęczącymi nam w uszach żądaniami i oczekiwaniami tego świata, przyprawi nas o poczucie niepewności, płynące z porównywania naszego miejsca w Bożym planie z rolami pełnionymi przez innych. Zamiast tego wybierzmy zaufanie do Boga jako Arcyrzemieślnika, który wie kiedy, jak, dlaczego i której części użyć, żeby stworzyć coś pięknego i solidnego, co przetrwa całe życie.

Z zapałem wkrocz w Boży zamysł dla Twojego życia: pracuj ciężko, wypoczywaj dobrze i praktykuj święty pośpiech, do którego Bóg powołał Cię właśnie tu, gdzie jesteś.