Święty pośpiech: ciężko pracuj i dobrze wypoczywajPrzykład

Czytałam biblijną historię Rut wiele razy, ale pewnej niedzieli zauważyłam coś niespodziewanego. Rut robiła więcej, niż musiała, żeby przeżyć. Ona się śpieszyła. Pracowała ciężko, z szacunkiem, odpoczywając, kiedy tego potrzebowała i do końca realizując swoje zadania. Pracowała do wieczora i zebrała ponad 20 kg jęczmienia, żeby zapewnić byt swojej rodzinie. Rut stawiała się do pracy, a Bóg realizował swój plan dla jej życia, prowadząc ją do małżeństwa z Boazem i zajęcia miejsca w rodowodzie Jezusa.

To jest święty pośpiech. Rut nie była motywowana sławą czy popularnością. Zbieranie kłosów było ciężką, wyczerpującą pracą. Nie było to prestiżowe, popularne ani podziwiane zajęcie. Praca Rut miała cel i sens. Jestem przekonana, że to samo dotyczy także nas.

Co by było, gdyby Rut rozejrzała się po małym mieszkaniu, które dzieliła z Noemi, i skupiła się bardziej na tym, czego brakowało, niż na tym, co mogła im zapewnić? A gdyby Rut wyszła poszukać pracy, w której czułaby się ważna, zamiast wykonywać zadania, które doprowadziły ją do miejsca zaplanowanego dla niej przez Boga? Być może przegapiłaby żniwa – a wraz z nimi wszystkie błogosławieństwa, którymi Bóg chciał ją obdarzyć poprzez odkupienie jej rodziny.

Czasem może być trudno pójść i wykonać ciężką pracę, do której Bóg nas wzywa. Może jesteś powołany do służby w miejscu pracy, gdzie ludzie nie szanują Boga, i czujesz się jak przybysz w obcym kraju. A może Bóg postawił Cię w nowym miejscu, a Twoje marzenia o wykonywaniu wzbudzającej podziw pracy, która przyniosłaby Ci sławę, zostały zastąpione powołaniem do znacznie skromniejszej służby. Może wiernie wypełniałeś rolę, którą kochasz, ale czujesz się sfrustrowany, że nie widzisz owoców swojej pracy.

Gdy zaprzestajemy swoich usilnych dążeń i zaczynamy służyć, nabieramy zaufania do Boga, że to On zatroszczy się o zbiory tego, co wiernie sadzimy. Uprzejmość, którą wnosisz do swojego miejsca pracy, może być dla kogoś impulsem, który zbliży go do Boga. Miłość, którą wiernie okazujesz innym na małe, niedoceniane sposoby, może być odskocznią, której Bóg użyje do tego, aby przyciągać ludzi do Siebie. Pewnego dnia nasiona, które z zasiałeś z wiarą, mogą – nawet całe pokolenia po Tobie – być katalizatorem dla czegoś pięknego, co Bóg chce ofiarować światu.