Door het boek Handelingen 1 met Paul Visser Voorbeeld

Handelingen 1:12-13

We lezen verder uit Handelingen 1. Jezus is naar de hemel gevaren. De engelen hebben aangegeven dat Hij zal weerkomen zoals Hij is heen gegaan en dat zij nu geroepen worden om de opdracht te vervullen. In ieder geval, zo hebben zij het wel begrepen, want we lezen vanaf vers 12:

'Toen keerden zij terug naar Jeruzalem, van de berg die de Olijfberg genoemd wordt, die vlak bij Jeruzalem is en daar een sabbatsreis vandaan ligt. En toen zij in Jeruzalem gekomen waren, gingen zij naar de bovenzaal en bleven daar, namelijk Petrus en Jakobus en Johannes en Andreas, Filippus en Thomas, Bartholomeüs en Mattheüs, Jakobus, de zoon van Alfeüs, en Simon Zelotes, en Judas, de broer van Jakobus.'
(Handelingen 1: 12-13, HSV)

Ik vind dat eigenlijk wel heel mooi. Dat die leerlingen doen wat Jezus heeft gezegd: "Jullie moeten hier blijven in Jeruzalem en daar zul je de kracht ontvangen uit de hoge, de kracht van de Geest. Met dat Ik heenga, zal Ik jullie die kracht zenden."

En dat hebben ze toen gedaan, gewoon eenvoudig gedaan wat hen was gezegd. En is dat niet het wezenlijke van geloven? Geloven, dat is: je toevertrouwen aan de woorden van God.

Dat voor waarachtig houden, daarop afgaan. Je hoeft het zelf niet te bedenken. Het gaat ook niet alleen maar om een fijn gevoel.

Dat zou je zomaar tussen de vingers vandaan kunnen glippen. Gevoelens zijn zo veranderlijk als het weer. Geloven is doorgaan op wat Hij zei, daarbij leven, daar verwachting van hebben, dat vertrouwen.

En dat geeft natuurlijk houvast, want die woorden van Hem, ja, daar kun je op aan. Wat Hij gezegd heeft, dat is iets voor eeuwig, voor altijd, voor elke dag. Dat hebben die leerlingen om te beginnen gedaan.

Alleen maar geloofd en vanuit dat geloof gebeden. En op grond van de woorden die Jezus gesproken had, Hem verwacht om te ontvangen wat hij hun had toegezegd. Eigenlijk heel eenvoudig.

Tegelijk komt het er wel op aan dat je het doet. En zo kan Hij het Zijne kwijt aan jou.