13 dagen van Gebed

DagelijkseBroodkruimels - Verken je krachtbron

Bidden voor moslims op bedevaart (hadj) naar Mekka

Bible Breakdown - Judas

DagelijkseBroodkruimels - Leef als voorproefje

De vrouwen aan Jezus’ Voeten

Gedichten over vasten!

Manna voor elke dag - maand 3 - Sivan

Jongerenbijbel - Geloofstwijfel

Geloofshelden of Geloofsgetuigen

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJDG">
 <div class="chapter ch2" data-usfm="JDG.2.10+JDG.2.11+JDG.2.12+JDG.2.13+JDG.2.14+JDG.2.15+JDG.2.16+JDG.2.17+JDG.2.18+JDG.2.19+JDG.2.20+JDG.2.21+JDG.2.22+JDG.2.23">
 <div class="p">10Maar na verloop van tijd waren die tijdgenoten ook gestorven en de volgende generatie kende de Here niet, zij hadden de grote wonderen die Hij voor Isra&#235;l had gedaan, niet meegemaakt.</div><div class="p"> 11De Isra&#235;lieten begonnen dingen te doen die de Here uitdrukkelijk had verboden en gingen afgoden vereren. 12Zij dachten niet meer aan de Here, de God die hun voorouders hadden vereerd en aanbeden, de God die hen ook uit Egypte had geleid. Zij aanbaden de afgoden van de omringende volken en knielden er zelfs voor. 13Toen werd de Here boos op Isra&#235;l. Ze hadden immers H&#233;m verlaten en Ba&#228;l en de afgodsbeelden van Astarte aanbeden! 14Daarom leverde Hij hen uit aan hun vijanden, die hen leegplunderden. Zij waren niet langer tegen hen opgewassen. 15Telkens wanneer de Isra&#235;lieten optrokken tegen hun vijanden, liet de Here hen het onderspit delven. Hij had hen hiervoor gewaarschuwd, ja, zelfs gezworen dat Hij dit zou doen. Maar elke keer als het volk het vreselijk zwaar te verduren kreeg, 16liet de Here richters optreden die hen van hun vijanden verlosten.</div><div class="p"> 17Maar ook dan wilden de Isra&#235;lieten nog niet naar de richters luisteren, maar werden zij de Here ontrouw door afgoden te aanbidden en zich daarvoor neer te buigen. Zij keerden zich erg snel af van de weg van hun voorouders door te weigeren de geboden van de Here te gehoorzamen. 18Telkens wanneer de Here een richter had aangesteld, was Hij met hem. Iedere richter verloste het volk Isra&#235;l van zijn vijanden, want de Here werd diep bewogen telkens wanneer zijn volk zuchtte onder tirannieke onderdrukkers. 19Maar na de dood van de richter begon het volk steeds weer te zondigen, zelfs nog erger dan de vorige generaties. Het vereerde heidense afgoden en boog zich in aanbidding daarvoor neer. Hardnekkig weigerde het te breken met de slechte praktijken van de volken rondom. 20-21 Toen werd de Here weer toornig op Isra&#235;l. Hij zei: &#8216;Omdat de Isra&#235;lieten het verbond hebben verbroken dat Ik met hun voorouders heb gesloten en omdat zij niet naar Mij hebben geluisterd, zal Ik de volken die bij de dood van Jozua nog niet waren overwonnen, niet meer verdrijven. 22In plaats daarvan zal Ik deze volken gebruiken om de Isra&#235;lieten op de proef te stellen om te zien of ze Mij wel of niet gehoorzaam zullen zijn, zoals hun voorouders w&#233;l waren.&#8217; 23De Here had immers die volken in het land laten blijven en hen niet meteen verdreven of door Jozua laten overwinnen.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJDG">
 <div class="chapter ch4" data-usfm="JDG.4">
 <div class="label">4</div><div class="s1">De profetes Debora</div><div class="p"> 1-2 Na de dood van Ehud werden de Isra&#235;lieten de Here opnieuw ongehoorzaam. Daarom liet de Here hen het onderspit delven tegen koning Jabin van Kana&#228;n, die regeerde in de Kana&#228;nitische hoofdstad Hazor. De opperbevelhebber van zijn leger heette Sisera en woonde in Haroseth-Haggojim. 3Hij beschikte over negenhonderd ijzeren strijdwagens en maakte de Isra&#235;lieten twintig jaar lang het leven ondraaglijk. Ten slotte smeekten de Isra&#235;lieten de Here om hulp.</div><div class="p"> 4In die tijd was Debora richter over Isra&#235;l. Ze was een profetes en was getrouwd met Lappidoth. 5Zij ontving de mensen meestal onder de Deborapalm. Die stond in het bergland van Efra&#239;m tussen de steden Rama en Bet-El. De Isra&#235;lieten kwamen bij haar met hun geschillen. 6Op een dag liet zij Barak, de zoon van Abinoam uit de stad Kedes in het stamgebied van Naftali, bij zich komen en zei tegen hem: &#8216;De Here, de God van Isra&#235;l, geeft u het bevel een leger van tienduizend man uit de stammen Naftali en Zebulon op de been te brengen. Trek daarmee naar de berg Tabor om te vechten tegen de troepen van koning Jabin. 7Generaal Sisera is degene die het bevel voert over dat leger en zijn strijdwagens. De Here zegt: &#8220;Ik zal hen naar de beek Kison lokken en u zult hen daar verslaan.&#8221;&#8198;&#8217; 8Barak antwoordde haar echter: &#8216;Ik ga alleen als u ook meegaat en anders niet!&#8217; 9&#8216;Goed,&#8217; antwoordde Debora, &#8216;ik zal meegaan, maar ik waarschuw u van tevoren dat dan de eer van het verslaan van Sisera niet u, maar een vrouw te beurt zal vallen!&#8217; Zo ging zij met hem mee naar Kedes. 10Barak mobiliseerde de mannen van Zebulon en Naftali en vormde een leger van tienduizend man. Toen hij uitrukte, ging Debora met hem mee. 11De Keniet Eber&#8212;de Kenieten waren nakomelingen van Mozes&#700; zwager Chobab&#8212;had zich van zijn familie afgescheiden en was van plaats tot plaats getrokken tot aan de eik van Za&#228;na&#239;m bij Kedes.</div><div class="p"> 12Toen generaal Sisera hoorde dat Barak zich met zijn troepen op de berg had gelegerd, 13riep hij zijn hele leger met alle negenhonderd ijzeren strijdwagens bijeen en rukte van Harseth-Haggojim op naar de beek Kison. 14Toen zei Debora tegen Barak: &#8216;Val aan! De Here Zelf gaat voor u uit! Hij heeft Sisera nu al in uw macht gegeven!&#8217; Daarop daalde Barak met zijn tienduizend man de berg Tabor af, op naar de strijd. 15Tegelijkertijd bracht de Here de soldaten en de wagenmenners van de vijand in paniek. Sisera sprong uit zijn wagen en vluchtte te voet. 16Barak achtervolgde met zijn leger de vijandelijke troepen en hun strijdwagens tot aan Haroseth-Haggojim. Sisera&#700;s hele leger werd vernietigd en niet &#233;&#233;n man werd gespaard. 17Intussen was Sisera te voet naar de tent van Ja&#235;l, de vrouw van de Keniet Eber, gevlucht, want er bestond een verdrag van wederzijdse hulpverlening tussen koning Jabin van Hazor en de familie van Eber. 18Ja&#235;l kwam naar buiten, Sisera tegemoet en zei: &#8216;Kom gerust binnen, mijn heer. U hoeft niet bang te zijn.&#8217; Hij kwam in haar tent en zij dekte hem toe met een deken. 19&#8216;Geef mij alstublieft wat water,&#8217; zei hij, &#8216;want ik heb zo&#700;n dorst.&#8217; Ze gaf hem wat melk te drinken en dekte hem weer toe. 20&#8216;Ga bij de ingang van de tent staan,&#8217; zei hij, &#8216;en als iemand langskomt die mij zoekt, zeg dan dat er niemand binnen is.&#8217; 21Van uitputting viel hij in een diepe slaap. Toen pakte Ja&#235;l een scherpe tentharing en een hamer, sloop zachtjes naar Sisera toe en dreef de tentharing dwars door zijn slapen heen de grond in. Dit werd zijn dood. 22Toen zag Ja&#235;l Barak langskomen, op zoek naar Sisera. Ze ging naar buiten, hem tegemoet en zei: &#8216;Kom binnen, dan zal ik u de man laten zien die u zoekt.&#8217; Hij volgde haar de tent in en daar lag Sisera dood op de grond, met de tentharing door zijn slapen. 23Zo gebruikte God die dag de Isra&#235;lieten om koning Jabin van Kana&#228;n te onderwerpen. 24Vanaf die tijd kregen de Isra&#235;lieten koning Jabin steeds meer in hun macht, tot hij en zijn volk waren vernietigd.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJDG">
 <div class="chapter ch6" data-usfm="JDG.6">
 <div class="label">6</div><div class="s1">Gods opdracht aan Gideon</div><div class="p"> 1Maar de Isra&#235;lieten begonnen opnieuw andere goden te aanbidden en daarom leverde de Here hen uit aan hun vijanden. Deze keer waren dat de Midjanieten, onder wie zij zeven jaar lang zwaar te lijden hadden. 2Uit angst voor de Midjanieten hadden de Isra&#235;lieten schuilplaatsen in de bergen ingericht, in holen en bergvestingen. 3-4 Wanneer ze hadden gezaaid, vielen groepen plunderaars uit Midjan, Amalek en van de stammen uit het oosten hen aan. Zij sloegen in hun gebied hun tenten op, verwoestten de oogst en plunderden het hele gebied tot bij Gaza leeg. De vijand liet niets eetbaars achter en roofde ook alle schapen, runderen en ezels. 5Deze vijandelijke horden vielen het land binnen met hun kudden en tenten en leken wel een zwerm sprinkhanen: een ontelbare massa mensen en kamelen. Ze beroofden en verwoestten het land helemaal, 6zodat de Isra&#235;lieten tot grote armoede werden gebracht. Toen, eindelijk, riepen de Isra&#235;lieten God om hulp. 7-8 Maar het antwoord dat de Here hun via een profeet gaf, luidde: &#8216;Ik, de Here, de God van Isra&#235;l, heb u uit de slavernij in Egypte bevrijd. 9Ik heb u verlost van de Egyptenaren en alle andere wrede onderdrukkers en uw vijanden voor u verdreven en hun land aan u gegeven. 10Ik heb u gezegd: &#8220;Ik ben de Here, uw God, vereer de goden van de Amorieten, die rondom u wonen, niet.&#8221; Maar u hebt niet naar Mij geluisterd.&#8217;</div><div class="p"> 11Op een dag kwam de Engel van de Here en ging onder de eik in Ofra zitten. Die eik was van de Abi&#235;zriet Joas. Joas&#700; zoon Gideon was juist bezig tarwe te kloppen in een kuip waarin gewoonlijk druiven tot sap werden platgetrapt. Gideon deed dit op deze ongebruikelijke plaats om te voorkomen dat de Midjanieten de tarwe zouden stelen. 12De Engel van de Here kwam bij hem en zei: &#8216;De Here is met u, dappere held!&#8217; 13Maar Gideon antwoordde: &#8216;Och, heer, als het waar is dat de Here met ons is, waarom is dit alles ons dan overkomen? Waar zijn dan al de wonderen waarvan onze voorouders ons hebben verteld, zoals toen de Here ons volk uit Egypte leidde? Nu heeft de Here ons verstoten en zijn we aan de Midjanieten overgeleverd.&#8217; 14Toen zei de Here tegen hem: &#8216;Ik zal u sterk maken, ga dus en verlos Isra&#235;l uit de macht van de Midjanieten! Ik geef u deze opdracht.&#8217; 15Maar Gideon antwoordde: &#8216;Och, Here, wie ben ik dat ik Isra&#235;l zou kunnen verlossen? Mijn familie is de armste van de hele stam Manasse en ik ben de jongste uit ons gezin.&#8217; 16Daarop zei de Here: &#8216;Ik zal met u zijn. Daarom zult u de horden Midjanieten verslaan alsof het maar een enkele man was!&#8217; 17Gideon antwoordde: &#8216;Als het echt waar is dat U mij op die manier zult helpen, geef mij dan een teken om te bewijzen dat het werkelijk de Here is die mij dit zegt! 18Blijf hier tot ik terug ben en U een geschenk heb aangeboden.&#8217; &#8216;Goed,&#8217; antwoordde de Engel. &#8216;Ik blijf hier wachten tot u terug bent.&#8217; 19Gideon haastte zich naar huis, braadde een geitenbokje en bakte van twee&#235;ntwintig liter meel een paar ongegiste broden. Het vlees deed hij in een mand en het vleesnat in een pot. Hij bracht dit naar de Engel, die nog steeds onder de eik zat en gaf het Hem. 20De Engel van God zei tegen hem: &#8216;Leg het vlees en de broden op dat rotsblok daar en giet het vleesnat er overheen.&#8217; Gideon deed wat hem was opgedragen. 21Toen raakte de Engel van de Here met het uiteinde van zijn staf het vlees en de broden aan en meteen schoot er vuur uit het rotsblok dat alles verteerde wat er op lag! Plotseling was de Engel van de Here verdwenen! 22Toen Gideon besefte dat het inderdaad de Engel van de Here was geweest, riep hij uit: &#8216;O, Oppermachtige Here, ik heb oog in oog gestaan met de Engel van de Here!&#8217; 23&#8216;Ik zegen u met vrede,&#8217; antwoordde de Here, &#8216;wees niet bang, u zult niet sterven.&#8217; 24Gideon bouwde op die plaats een altaar voor de Here en gaf het de naam &#8216;Het Altaar van de vrede met de Here.&#8217; Dit altaar staat nog steeds in Ofra in het gebied van de Abi&#235;zrieten.</div><div class="p"> 25Die nacht zei de Here tegen Gideon: &#8216;Trek met een stier van uw vader, de tweede stier van zeven jaar, het gezinsaltaar van Ba&#228;l omver en hak de gewijde paal die ernaast staat, om. 26Bouw daarna op deze heuvel een altaar voor de Here, uw God, stapel de stenen op de juiste manier op. Slacht de stier en offer hem als een brandoffer aan God en gebruik het hout van de gewijde paal voor het vuur op het altaar.&#8217; 27Gideon nam tien knechten mee en deed wat de Here hem had opgedragen. Maar uit angst voor zijn familieleden en de mensen uit de stad deed hij het niet overdag, maar &#700;s nachts. Want hij wist wat er zou gebeuren als men erachter kwam wie de dader was.</div><div class="p"> 28Toen de stad de volgende ochtend ontwaakte, ontdekte iemand dat het altaar van Ba&#228;l was vernield en dat de gewijde paal die ernaast stond was verdwenen. Er was ook een nieuw altaar gebouwd waarop de resten van een offer lagen. 29&#8216;Wie heeft dit gedaan?&#8217; vroeg men elkaar. Na enig onderzoek kwamen zij erachter dat Gideon de schuldige was. 30&#8216;Breng uw zoon naar buiten,&#8217; schreeuwden zij tegen Joas. &#8216;Hij moet sterven, want hij heeft Ba&#228;l beledigd door zijn altaar te vernielen en de gewijde paal om te hakken!&#8217; 31Maar Joas diende hen onmiddellijk van repliek: &#8216;Heeft Ba&#228;l uw hulp nodig? Wat een belediging voor een god! U bent degenen die nog v&#243;&#243;r morgenochtend zouden moeten sterven wegens belediging van Ba&#228;l! Als Ba&#228;l werkelijk een god is, laat hij dan voor zichzelf opkomen en de man vernietigen die zijn altaar heeft vernield!&#8217; 32Vanaf die dag werd Gideon &#8216;Jerubba&#228;l&#8217; genoemd, een bijnaam die betekende: &#8216;Laat Ba&#228;l het zelf tegen hem opnemen.&#8217;</div><div class="p"> 33Niet lang daarna hadden de Midjanieten, Amalekieten en de stammen uit het oosten zich verenigd tot &#233;&#233;n groot front tegen Isra&#235;l. Zij waren de Jordaan overgestoken en hadden hun kamp opgeslagen in de vlakte van Jizre&#235;l. 34Toen werd Gideon met de Geest van de Here vervuld. Hij blies op de hoorn om het leger bijeen te roepen en alle Abi&#235;zrieten verzamelden zich bij hem. 35Hij stuurde ook gezanten naar de gebieden van Manasse, Aser, Zebulon en Naftali om iedereen op te roepen zich bij zijn leger aan te sluiten.</div><div class="p"> 36Daarop zei Gideon tegen God: &#8216;Als U mij werkelijk wilt gebruiken om Isra&#235;l te verlossen, zoals U hebt beloofd, geef mij dan dit bewijs: 37ik zal vanavond een wollen vacht op de dorsvloer leggen en als morgenochtend de vacht nat is van dauw, maar de grond eromheen droog, dan weet ik dat U mij zult helpen.&#8217; 38En zo gebeurde het: de volgende morgen stond Gideon vroeg op, wrong de vacht en kneep er een hele schaal water uit! 39Toen zei hij tegen God: &#8216;Word alstublieft niet boos op mij als ik U nog eenmaal iets vraag. Ik zou nog een keer een proef willen nemen met de vacht: laat deze keer de vacht droog blijven, terwijl de grond er omheen nat is van de dauw.&#8217; 40God deed wat Gideon had gevraagd, die nacht bleef alleen de vacht droog, maar de grond was bedekt met dauw!</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJDG">
 <div class="chapter ch9" data-usfm="JDG.9.22+JDG.9.23+JDG.9.24+JDG.9.25+JDG.9.26+JDG.9.27+JDG.9.28+JDG.9.29+JDG.9.30+JDG.9.31+JDG.9.32+JDG.9.33+JDG.9.34+JDG.9.35+JDG.9.36+JDG.9.37+JDG.9.38+JDG.9.39+JDG.9.40+JDG.9.41+JDG.9.42+JDG.9.43+JDG.9.44+JDG.9.45+JDG.9.46+JDG.9.47+JDG.9.48+JDG.9.49+JDG.9.50+JDG.9.51+JDG.9.52+JDG.9.53+JDG.9.54+JDG.9.55+JDG.9.56+JDG.9.57">
 <div class="p">22-23 Nadat Abimelech drie jaar over Isra&#235;l had geregeerd, stuurde God een boze geest die moeilijkheden veroorzaakte tussen Abimelech en de burgers van Sichem, waardoor zij hem ontrouw werden. 24Tijdens de gebeurtenissen die volgden, kregen zowel Abimelech als de burgers van Sichem, die samen met hem de zeventig zonen van Gideon hadden vermoord, voor deze bloedschuld hun verdiende loon. 25Dit ging als volgt: de burgers van Sichem legden hinderlagen voor Abimelech langs de weg die over de toppen van de bergen leidt. Terwijl zij wachtten tot Abimelech voorbij zou komen, beroofden zij iedereen die langs kwam. Maar iemand waarschuwde Abimelech voor hun samenzwering.</div><div class="p"> 26Intussen was Ga&#228;l, de zoon van Ebed, met zijn broers naar Sichem getrokken en hij wist het vertrouwen van de inwoners van Sichem te winnen. 27Tijdens het oogstfeest dat jaar, dat in de tempel van de plaatselijke god werd gevierd, vloeide de wijn rijkelijk en iedereen begon Abimelech te vervloeken. 28&#8216;Wat stelt Abimelech eigenlijk voor?&#8217; betoogde Ga&#228;l. &#8216;Waarom zou hij onze koning zijn? Waarom zouden we h&#233;m dienen? Hij en zijn commandant Zebul zouden &#243;ns moeten dienen. Weg met Abimelech! 29Maak mij uw koning en u zult eens zien wat er met Abimelech gebeurt! Ik zou tegen Abimelech zeggen: &#8220;Versterk uw leger en val maar aan!&#8221;&#8198;&#8217;</div><div class="p"> 30Toen stadscommandant Zebul hoorde wat Ga&#228;l zei, werd hij razend. 31Hij stuurde een koerier naar Abimelech in Aruma en meldde hem: &#8216;Ebeds zoon Ga&#228;l en zijn broers zijn in Sichem gekomen en stoken de inwoners tegen u op. 32Trek &#700;s nachts met uw leger hierheen en ga op het veld in een hinderlaag liggen. 33Bij zonsopgang moet u aanvallen. Als Ga&#228;l en zijn mannen tegen u uittrekken, kunt u met hen doen wat u wilt.&#8217; 34Zo rukten Abimelech en zijn mannen &#700;s nachts op. Zij splitsten zich in vier groepen, die zich verdekt opstelden. 35Toen Ga&#228;l de volgende morgen in de stadspoort stond, verlieten Abimelech en zijn mannen hun dekking en marcheerden in de richting van de stad. 36Toen Ga&#228;l hem zag naderen, zei hij tegen Zebul: &#8216;Kijk daar eens! Komen daar geen mensen van de berg af?&#8217; &#8216;Welnee!&#8217; antwoordde Zebul. &#8216;U ziet schaduwen voor mensen aan!&#8217; 37&#8216;Nee, kijk eens goed,&#8217; zei Ga&#228;l. &#8216;Ik weet zeker dat ik mensen hierheen zie komen. En er komt ook een groep over de weg langs de Waarzeggerseik.&#8217; 38Zebul keerde zich daarop triomfantelijk naar Ga&#228;l. &#8216;Waar blijft u nu met uw grote mond?&#8217; zei hij spottend. &#8216;Wie zei ook al weer: &#8220;Wat stelt Abimelech eigenlijk voor en waarom zou hij onze koning zijn?&#8221; Daar komen de mensen aan over wie u zo minachtend hebt gesproken! Vooruit, vecht maar tegen hen!&#8217;</div><div class="p"> 39Onder aanvoering van Ga&#228;l vochten de mannen van Sichem tegen Abimelech. 40Maar Ga&#228;l werd verslagen en er vielen veel doden, de lijken lagen verspreid over de weg tot bij de stadspoort. 41Abimelech woonde in die tijd in Aruma en daarom verdreef Zebul Ga&#228;l en zijn broers uit Sichem, zij mochten niet langer in de stad blijven. 42De volgende dag trokken de mannen van Sichem weer ten strijde, maar iemand had Abimelech van hun plannen op de hoogte gebracht. 43Daarom verdeelde hij zijn leger in drie groepen die zich verdekt opstelden in het veld. Toen de mannen van Sichem uitrukten om Abimelech aan te vallen, sprongen Abimelech en zijn mannen uit hun hinderlaag tevoorschijn en sloegen hen uiteen. 44Abimelech en zijn groep snelden naar de stadspoort om de mannen van Sichem de terugtocht af te snijden, terwijl de twee andere groepen degenen die al buiten de stad waren, neersloegen. 45Er moest de hele dag worden gevochten voordat Abimelech eindelijk de stad kon innemen. Toen doodde hij de hele bevolking en maakte de stad met de grond gelijk. Zij strooiden overal zout.</div><div class="p"> 46De burgers van het nabijgelegen Sichem-Toren hoorden wat er was gebeurd en zochten hun toevlucht in de kelders van de tempel van de afgod Berith. 47-48 Toen Abimelech dit hoorde, leidde hij zijn troepen naar de berg Zalmon, begon daar met een bijl boomtakken af te kappen en legde de takkenbos op zijn schouder. &#8216;Jullie hebben gezien wat ik deed,&#8217; zei hij tegen zijn mannen. &#8216;Doe nu vlug hetzelfde.&#8217; 49Al zijn mannen hakten snel een bos takken af en droegen die naar de stad. Daar gooiden ze alle takken op de kelders en staken die in brand. Zo kwamen alle mensen die binnen zaten, om, ongeveer duizend mannen en vrouwen.</div><div class="p"> 50Daarna viel Abimelech de stad Tebez aan en nam die in. 51Midden in de stad stond een versterkte toren en alle inwoners vluchtten daarin. Ze deden de deuren achter zich op slot en klommen op het platte dak om uit te kijken. 52Abimelech drong door tot de ingang van de toren en stond op het punt de toren in brand te steken, 53toen een vrouw de bovenste van een paar molenstenen van het dak naar beneden gooide, boven op Abimelechs hoofd! Zijn hele schedel werd verbrijzeld. 54&#8216;Gauw, gauw,&#8217; kreunde hij tegen zijn wapendrager, &#8216;Dood mij! Laat nooit iemand kunnen zeggen dat Abimelech door een vrouw is gedood!&#8217; Toen doorstak de wapendrager hem met zijn zwaard en Abimelech stierf.</div><div class="p"> 55Toen zijn mannen zagen dat hun aanvoerder dood was, gaven ze de strijd op en gingen naar huis. 56-57 Zo strafte God zowel Abimelech als de burgers van Sichem voor de moord op Gideons zeventig zonen. Zo werd ook de vervloeking van Gideons zoon Jotham werkelijkheid.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJDG">
 <div class="chapter ch11" data-usfm="JDG.11">
 <div class="label">11</div><div class="s1">Jefta verslaat de Ammonieten</div><div class="p"> 1Jefta was een dapper man uit Gilead, maar hij was de zoon van een prostituee. 2Zijn vader Gilead had ook zonen bij zijn wettige vrouw. Toen deze halfbroers volwassen waren geworden, joegen zij Jefta weg. &#8216;Jij bent de zoon van een hoer!&#8217; zeiden ze. &#8216;Jij zult niets erven van vaders bezittingen!&#8217; 3Daarop vluchtte Jefta uit zijn vaders huis naar het land Tob en ging daar wonen. Een groep avonturiers kwam daar bij hem en samen trokken zij eropuit.</div><div class="p"> 4Een tijd later bonden de Ammonieten de strijd aan met Isra&#235;l. 5-6 De leiders van Gilead gingen naar het land Tob om Jefta te halen. Zij smeekten hem hun aanvoerder te worden in de strijd tegen de Ammonieten. 7Maar Jefta zei tegen hen: &#8216;Waarom komt u bij mij als u mij haat en mij uit mijn vaders huis hebt weggejaagd? Waarom komt u nu u in de problemen zit?&#8217; 8&#8216;Omdat we u nodig hebben,&#8217; antwoordden ze. &#8216;Wees onze aanvoerder als we tegen de Ammonieten moeten vechten, dan zult u leider van Gilead en al zijn inwoners worden.&#8217; 9&#8216;Zo!&#8217; riep Jefta uit. &#8216;Denkt u dat ik dat zo maar geloof?&#8217; 10&#8216;Wij zweren het u bij de Here,&#8217; antwoordden zij. &#8216;U zult onze leider worden.&#8217; 11Daarop ging Jefta met de leiders van Gilead mee en werd aanvoerder van Isra&#235;ls leger. De overeenkomst werd bekrachtigd voor de Here in een algemene volksvergadering in Mispa.</div><div class="p"> 12Jefta stuurde boodschappers naar de koning van de Ammonieten met de vraag waarom hij Isra&#235;l aanviel. 13De koning van de Ammonieten antwoordde dat het land toebehoorde aan de Ammonieten! Hij beweerde dat het van hen gestolen was toen de Isra&#235;lieten uit Egypte kwamen en dat het hele gebied vanaf de rivier de Arnon tot de Jabbok en de Jordaan van hem was. &#8216;Geef mij het land in vrede terug,&#8217; luidde de eis van de koning. 14Jefta stuurde de boodschappers terug met het antwoord: 15&#8216;Isra&#235;l heeft noch het land van de Moabieten, noch dat van de Ammonieten gestolen. 16Zo is het gegaan: nadat de Isra&#235;lieten uit Egypte waren gekomen en de Rietzee waren doorgetrokken, kwamen zij bij Kades. 17Zij stuurden boodschappers naar de koning van Edom met de vraag of hij hun toestemming wilde geven door zijn land te reizen. Maar hun verzoek werd afgewezen. Toen deden ze de koning van Moab hetzelfde verzoek, maar ook hij wees het af. Daarom bleven de Isra&#235;lieten in Kades. 18Ten slotte trokken zij door de woestijn om Edom en Moab heen en reisden langs Moabs oostgrens tot de overkant van de rivier de Arnon, waar zij hun kamp opsloegen. En omdat de Arnon de grens van Moab is, zijn ze dus niet in Moab geweest. 19Toen stuurde Isra&#235;l boodschappers naar koning Sichon van de Amorieten die in Chesbon woonde. Zij vroegen hem of hij Isra&#235;l toestemming wilde geven door zijn land te trekken naar hun plaats van bestemming. 20Maar koning Sichon vertrouwde Isra&#235;l niet. Hij verwachtte dat het niet bij een doortocht zou blijven. Daarom verzamelde hij zijn troepen in Jahza en viel Isra&#235;l aan. 21-22 De Here, de God van Isra&#235;l, hielp het volk Isra&#235;l door koning Sichon en diens leger te verslaan. Toen nam Isra&#235;l het hele gebied van de Amorieten, van de rivier de Arnon tot de Jabbok en van de woestijn tot de Jordaan in bezit. 23De Here, de God van Isra&#235;l, was het die de Amorieten hun land heeft afgenomen en het aan Isra&#235;l heeft gegeven. Waarom zouden wij het dan aan u teruggeven? 24Zoals u houdt wat uw god Kemos u heeft gegeven, zo houden wij wat de Here, onze God, ons geeft! 25Trouwens, wie denkt u eigenlijk dat u bent? Bent u beter dan koning Balak, de zoon van Sippor, van Moab? Heeft hij soms geprobeerd zijn land te heroveren, nadat Isra&#235;l hem had verslagen? 26Maar nu, na driehonderd jaar, maakt u er een probleem van. Al die tijd heeft Isra&#235;l hier gewoond, verspreid over het gebied tussen Chesbon en Aro&#235;r en langs de rivier de Arnon. Waarom hebt u niet eerder geprobeerd dit gebied terug te krijgen? 27Nee, ik heb u niets misdaan. Eerder doet u mij onrecht door tegen mij te strijden. Maar de Here is rechter en zal bepalen wie gelijk heeft, Isra&#235;l of Ammon.&#8217;</div><div class="p"> 28De koning van de Ammonieten reageerde niet op Jefta&#700;s boodschap. 29Toen kwam de Geest van de Here over Jefta en hij leidde zijn leger dwars door het gebied Gilead en Manasse, langs de stad Mispa in Gilead en viel de Ammonieten aan.</div><div class="p"> 30-31 Intussen had Jefta de Here beloofd: &#8216;Als U mij helpt de Ammonieten te verslaan en ik veilig terugkom, zal ik het eerste dat mij uit mijn huis tegemoet komt, aan U offeren!&#8217; 32Daarop viel Jefta de Ammonieten aan en de Here gaf hem de overwinning. 33Hij versloeg de Ammonieten over de hele weg van Aro&#235;r tot Minnith, met twintig steden en zelfs tot aan Abel Keramim. Hij bracht hun een zware nederlaag toe en de Ammonieten werden aan het volk Isra&#235;l onderworpen. 34Toen Jefta naar huis terugging, kwam zijn dochter&#8212;zijn enig kind&#8212;hem dansend van vreugde tegemoet, een tamboerijn in de handen. 35Zodra hij haar zag, scheurde hij in wanhoop zijn kleren. &#8216;Ach, mijn lieve dochter!&#8217; riep hij uit. &#8216;Wat doe je mij verdriet. O, wat vreselijk! Ik heb de Here namelijk iets beloofd en ik kan niet meer terug.&#8217; 36Maar zij zei: &#8216;Vader, als u de Here iets hebt beloofd, moet u zich aan uw belofte houden, want Hij heeft u een geweldige overwinning geschonken op de Ammonieten. 37Maar geef mij alstublieft twee maanden uitstel. Laat mij eerst met mijn vriendinnen de bergen intrekken om daar te rouwen, omdat ik zo jong ben en ongetrouwd.&#8217; 38&#8216;Goed,&#8217; zei hij. &#8216;Ga maar.&#8217; Zij trok met haar vriendinnen naar de bergen waar zij twee maanden haar lot beklaagden. 39Daarna ging zij naar haar vader terug en hij deed wat hij had beloofd. Zij is dus nooit getrouwd.</div><div class="p"> 40Sindsdien is het in Isra&#235;l gebruikelijk dat de Isra&#235;litische meisjes elk jaar gedurende vier dagen het lot van Jefta&#700;s dochter gedenken.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJDG">
 <div class="chapter ch13" data-usfm="JDG.13">
 <div class="label">13</div><div class="s1">Simson, de Naziree&#235;r</div><div class="p"> 1En weer zondigden de Isra&#235;lieten tegen de Here door afgoden te aanbidden. Daarom liet de Here toe dat zij veertig jaar lang door de Filistijnen werden onderdrukt.</div><div class="p"> 2-3 Op een dag verscheen de Engel van de Here aan de vrouw van Manoah van de stam Dan, zij woonde in de stad Zora. De Engel zei tegen deze vrouw, die geen kinderen had: &#8216;U bent lang onvruchtbaar geweest, maar nu zult u in verwachting raken en een zoon krijgen. 4Denk erom dat u geen wijn of sterke drank drinkt en dat u niets eet dat onrein is. 5Het haar van uw zoon mag nooit worden geknipt, want hij zal vanaf zijn geboorte een Naziree&#235;r, een speciale dienaar van God zijn. Hij zal de aanzet geven tot de bevrijding van Isra&#235;l uit de macht van de Filistijnen.&#8217;</div><div class="p"> 6De vrouw haastte zich naar haar man om het hem te vertellen. &#8216;Er is een Man van God bij mij geweest,&#8217; zei ze. &#8216;Ik denk dat het de Engel van God was, want Hij zag er zeer indrukwekkend uit. Ik heb niet gevraagd waar Hij vandaan kwam en Hij heeft mij zijn naam niet gezegd. 7Hij zei tegen mij: &#8220;U zult een zoon krijgen!&#8221; En Hij zei ook dat ik geen wijn of sterke drank mocht drinken en niets mocht eten wat niet rein was. Want de baby zal een Naziree&#235;r zijn, hij zal aan God zijn gewijd vanaf het moment van zijn geboorte tot de dag waarop hij sterft!&#8217; 8Toen bad Manoah: &#8216;Och Here, laat alstublieft die Man van God nog eens terugkomen om ons te vertellen wat we moeten doen met het kind dat zal worden geboren.&#8217; 9God verhoorde het gebed en de Engel van God kwam opnieuw bij de vrouw, toen ze in het veld was. Maar ze was weer alleen, Manoah was niet bij haar, 10daarom rende ze vlug naar haar man en zei: &#8216;Diezelfde Man is er weer!&#8217; 11Manoah ging meteen met haar mee en vroeg, toen ze bij de Man waren gekomen: &#8216;Bent u de Man die onlangs met mijn vrouw heeft gesproken?&#8217; &#8216;Ja, dat ben Ik,&#8217; antwoordde Hij. 12Toen vroeg Manoah Hem: &#8216;Kunt u ons nog meer vertellen over hoe we de jongen moeten opvoeden wanneer hij eenmaal is geboren?&#8217; 13De Engel van de Here antwoordde: &#8216;Zorg ervoor dat uw vrouw zich houdt aan wat Ik haar heb gezegd. 14Zij mag niets eten van de wijnstok&#8212;dus geen druiven of rozijnen&#8212;en geen wijn of sterke drank drinken of iets eten wat onrein is. Zij moet zich stipt houden aan wat Ik haar heb geboden.&#8217; 15Toen zei Manoah tegen de Engel van de Here: &#8216;Blijf alstublieft nog even hier, dan zullen wij iets te eten voor U halen.&#8217; 16&#8216;Ik wil wel blijven,&#8217; antwoordde de Engel van de Here, &#8216;maar zal niets eten. Maar als u toch iets wilt geven, breng het dan als brandoffer aan de Here.&#8217; (Manoah besefte immers nog niet dat het de Engel van de Here was). 17Toen vroeg Manoah Hem hoe Hij heette. &#8216;Want als dit allemaal uitkomt en de baby is geboren,&#8217; zei hij, &#8216;dan willen we iedereen vertellen dat U het hebt voorspeld!&#8217; 18&#8216;Waarom wilt u mijn naam weten?&#8217; antwoordde de Engel, &#8216;die is onuitsprekelijk.&#8217;</div><div class="p"> 19Toen offerde Manoah op een rotsblok een geitenbokje en een spijsoffer aan de Here. En terwijl Manoah en zijn vrouw toekeken, gebeurde er een wonder. 20Toen het vuur op het altaar hoog oplaaide, steeg de Engel&#8212;voor de ogen van Manoah en zijn vrouw&#8212;in het vuur omhoog! Manoah en zijn vrouw wierpen zich plat op de grond. 21Dat was het laatste dat ze ooit van Hem zagen. Manoah was de eerste die besefte dat het de Engel van de Here was geweest. 22&#8216;Wij zullen sterven,&#8217; riep hij tegen zijn vrouw, &#8216;want we hebben God gezien!&#8217; 23Maar zijn vrouw zei: &#8216;Als de Here ons had willen doden, zou Hij ons brandoffer en ons spijsoffer niet hebben geaccepteerd en niet aan ons zijn verschenen of ons deze geweldige belofte hebben gegeven en deze wonderen hebben gedaan.&#8217;</div><div class="p"> 24Toen hun zoon werd geboren, noemden zij hem Simson. De jongen groeide op onder de zegen van de Here. 25En de Geest van de Here leidde hem steeds weer naar het legerkamp van Dan tussen de steden Zora en Estaol.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJDG">
 <div class="chapter ch16" data-usfm="JDG.16">
 <div class="label">16</div><div class="s1">Simson en Delila</div><div class="p"> 1Op een dag ging Simson naar de Filistijnse stad Gaza en bracht de nacht door bij een prostituee. 2Algauw wist iedereen dat Simson in de stad was. De hele nacht lagen bij de stadspoort mannen op de loer om Simson gevangen te nemen wanneer hij de stad zou uitgaan. Maar er gebeurde niets. &#8216;Morgenochtend,&#8217; zeiden ze tegen elkaar, &#8216;zullen we hem weten te vinden en hem doden.&#8217; 3Simson bleef tot middernacht bij die vrouw en ging toen naar de stadspoort. Hij rukte de deuren van de poort plus de beide deurposten met grendels en al los, legde ze op zijn schouders en droeg ze naar de top van de berg die ten oosten van Hebron ligt!</div><div class="p"> 4Enige tijd later werd hij verliefd op Delila, een meisje dat in het dal Sorek woonde. 5De Filistijnse koningen kwamen bij haar en zeiden: &#8216;Probeer hem over te halen jou te vertellen waarin zijn kracht schuilt. Wij zullen hem dan overmeesteren en in de boeien slaan om hem zo te onderwerpen. Ieder van ons zal je hiervoor elfhonderd zilverstukken betalen.&#8217; 6Toen smeekte Delila Simson haar zijn geheim te vertellen. &#8216;Vertel me toch alsjeblieft hoe het komt dat je zo sterk bent,&#8217; vleide ze. &#8216;Wat is nodig om jou vast te binden en te overmeesteren?&#8217; 7Simson zei: &#8216;Als ik zou worden vastgebonden met zeven verse pezen die nog niet zijn verdroogd, dan zou ik net zo machteloos en zwak zijn als ieder ander mens.&#8217; 8Toen brachten de koningen Delila zeven verse pezen en terwijl Simson sliep, bond zij hem daarmee vast. 9Enkele mannen hadden zich in de aangrenzende kamer verborgen en zodra zij hem had vastgebonden, riep zij: &#8216;Simson! Daar komen de Filistijnen!&#8217; Maar Simson brak de pezen als vlasdraadjes die te dicht bij het vuur komen, en het geheim van zijn kracht werd dus niet ontdekt.</div><div class="p"> 10&#8216;Je hebt me bedrogen,&#8217; verweet Delila hem, &#8216;en leugens verteld. Zeg me toch alsjeblieft waarmee je kunt worden geboeid.&#8217; 11Hij zei: &#8216;Als je mij stevig vastbindt met gloednieuwe, nog ongebruikte touwen, zal ik net zo machteloos zijn als ieder ander mens.&#8217; 12En toen Simson sliep, pakte Delila een aantal nieuwe touwen en bond hem daarmee vast. Weer lagen mannen in de kamer ernaast op de loer. Delila riep: &#8216;Simson! De Filistijnen komen eraan!&#8217; Maar hij brak de touwen alsof het draadjes waren. 13&#8216;Je hebt me alweer bedrogen en me maar wat wijsgemaakt,&#8217; klaagde Delila. &#8216;Zeg me nu eens &#233;cht hoe je kunt worden geboeid.&#8217; &#8216;Nou,&#8217; zei hij, &#8216;als je mijn zeven haarvlechten in je weefgetouw vastweeft&#8230;&#8217; 14Dus toen hij sliep, deed ze dat en zette ze extra vast met een pin. Vervolgens begon ze te gillen: &#8216;Simson! Simson! Daar komen de Filistijnen!&#8217; Simson werd wakker, trok de pin eruit en rukte zijn haar los uit het weefgetouw.</div><div class="p"> 15&#8216;Hoe kun je nu zeggen dat je van mij houdt, terwijl je me niet eens vertrouwt?&#8217; verweet zij hem. &#8216;Je hebt me al drie keer bedrogen en nog steeds niet verteld waardoor je zo sterk bent.&#8217; 16-17 Ze bleef hem dag in, dag uit aan zijn hoofd zeuren, tot hij er zo verdrietig en moedeloos van werd dat hij haar zijn geheim vertelde. &#8216;Mijn haar is nooit geknipt,&#8217; bekende hij, &#8216;want ik ben een Naziree&#235;r van God vanaf mijn geboorte. Als mijn haar zou worden geknipt, zou ik mijn kracht verliezen en net zo machteloos zijn als ieder ander mens.&#8217; 18Delila begreep dat hij haar nu eindelijk de waarheid had verteld, daarop liet ze de Filistijnse koningen komen. &#8216;Kom nog &#233;&#233;n keer,&#8217; zei ze, &#8216;want nu heeft hij mij echt de waarheid verteld.&#8217; Daarop kwamen de koningen en namen het beloofde geld mee. 19Toen liet zij hem met zijn hoofd op haar schoot inslapen en wenkte iemand om zijn zeven vlechten af te knippen. Zo slaagde zij erin hem machteloos te maken, want hij raakte zijn kracht kwijt. 20Plotseling riep ze: &#8216;Simson! De Filistijnen komen eraan!&#8217; Simson werd wakker en dacht: &#8216;Ik doe hetzelfde als de vorige keren: ik ruk me los en ben vrij.&#8217; Maar hij wist niet dat de Here hem had verlaten. 21Toen namen de Filistijnen hem gevangen, staken hem de ogen uit en brachten hem, geboeid met twee koperen kettingen naar de stad Gaza. Daar moest hij in de gevangenis de molen draaien om koren te malen. 22Maar vanaf het moment waarop zijn haar was afgeknipt, begon het weer te groeien.</div><div class="p"> 23-24 De Filistijnse koningen kwamen bijeen voor een groot feest om de gevangenneming van Simson te vieren. De feestgangers brachten offers aan hun god Dagon en aanbaden hem uitbundig. En toen de mensen Simson zagen, riepen zij: &#8216;Dagon heeft onze vijand Simson in onze macht gegeven, die verwoester van ons land, die moordenaar van velen uit ons volk!&#8217; 25Toen ze halfdronken waren, schreeuwden ze: &#8216;Laat Simson komen, dan kunnen we lachen!&#8217; Simson werd uit de gevangenis naar de tempel gehaald en neergezet tussen de twee zuilen die het tempeldak droegen. 26Hij zei tegen de jongen die hem begeleidde: &#8216;Laat mij maar los, ik wil graag even leunen tegen de zuilen.&#8217; 27De tempel was afgeladen met mensen. Ook alle Filistijnse koningen waren aanwezig en op het platte dak zaten nog eens drieduizend mensen, die zich vermaakten met de aanblik van Simson. 28Toen bad Simson tot de Here: &#8216;Almachtige Here, denk aan mij, geef mij nog eenmaal kracht, o, God, zodat ik wraak kan nemen op de Filistijnen voor het uitsteken van mijn ogen.&#8217; 29Daarop greep hij de twee middelste zuilen waarop de tempel rustte. 30&#8216;Laat mij met de Filistijnen sterven,&#8217; bad hij. Toen duwde hij uit alle macht tegen de zuilen en de tempel stortte in, bovenop de koningen en alle andere mensen. Zo doodde hij in zijn eigen dood m&#233;&#233;r mensen dan tijdens zijn hele leven. 31Later kwamen zijn broers en andere familieleden naar de plaats van de ramp om zijn lichaam naar huis te brengen. Ze begroeven hem bij zijn vader Manoah, tussen Zora en Estaol. Simson had Isra&#235;l twintig jaar geleid.</div>
 </div>
 </div>
</div>

One Single Story Bible Themes Part 1Voorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen