De reis van Mary Magdalene, Deel 2: 'Genezen en bevrijd'

Hoe zou God eruit zien?

De reis van Mary Magdalene, Deel 3: ‘Niet buitengesloten!’

Bijbelse principes over ontwikkelen I Authentiek ontwikkelen I Deel 1

Vaderhart van God

De reis van Mary Magdalene, Deel 4: ‘Hersteld door genade’

De reis van Mary Magdalene, Deel 1: 'Geroepen worden'

De reis van Matthew, Deel 1: 'Welkom zoals je bent'

De reis van Matthew, Deel 2: 'Genade geneest'

De reis van Matthew, Deel 3: ‘Ontdek je roeping’

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bk2KI">
 <div class="chapter ch2" data-usfm="2KI.2">
 <div class="label">2</div><div class="s1">Elia wordt door God opgenomen</div><div class="p"> 1-2 Het tijdstip naderde waarop de Here Elia met behulp van een wervelwind in de hemel zou opnemen. Bij hun vertrek uit Gilgal zei Elia tegen Elisa: &#8216;Blijf hier, want ik moet van de Here naar Betel gaan.&#8217; Maar Elisa antwoordde: &#8216;Ik zweer bij God dat ik u niet zal verlaten!&#8217; Dus gingen zij samen op weg naar Betel. 3Daar kwamen de jonge profeten uit Betel hen tegemoet en vroegen Elisa: &#8216;Weet u dat de Here Elia vandaag van u zal wegnemen?&#8217; &#8216;Stil maar,&#8217; zei Elisa, &#8216;ik weet het.&#8217; 4Toen zei Elia tegen Elisa: &#8216;Blijf maar hier in Betel, want de Here stuurt mij nu naar Jericho.&#8217; Maar opnieuw zei Elisa: &#8216;Ik zweer bij God dat ik u niet zal verlaten.&#8217; En zo gingen zij samen naar Jericho. 5Ook in Jericho zeiden de jonge profeten tegen Elisa: &#8216;Weet u dat de Here Elia vandaag van u zal wegnemen?&#8217; En Elisa antwoordde: &#8216;Stil maar, ik weet het.&#8217; 6-7 Elia zei tegen Elisa: &#8216;Blijf nu maar hier, want de Here wil dat ik naar de Jordaan ga.&#8217; Maar net als de vorige keren zei Elisa: &#8216;Ik zweer bij God dat ik u niet zal verlaten.&#8217; Zij gingen samen op weg en stonden na enige tijd bij de Jordaan. Van een afstand keken vijftig jonge profeten naar wat ging gebeuren. 8Toen vouwde Elia zijn mantel op en sloeg daarmee op het water. De rivier spleet in twee&#235;n en zij liepen over het droge naar de overkant.</div><div class="p"> 9Aan de overkant gekomen, zei Elia tegen Elisa: &#8216;Welke wens van je zal ik vervullen, voordat ik word weggenomen?&#8217; Elisa antwoordde: &#8216;Laat mij twee keer zo wijs zijn als u.&#8217; 10&#8216;Je hebt iets heel moeilijks gevraagd,&#8217; zei Elia. &#8216;Als je mij ziet wanneer ik word weggenomen, zal je wens worden vervuld. Zo niet, dan gebeurt het niet.&#8217; 11Terwijl zij al pratend verder liepen, verscheen opeens een vurige strijdwagen, getrokken door paarden van vuur, die tussen hen door reed en hen van elkaar scheidde. Tegelijkertijd werd Elia door een wervelwind in de strijdwagen naar de hemel gedragen. 12Elisa zag het gebeuren en schreeuwde: &#8216;Mijn vader! Mijn vader! De Wagens en Ruiters van Isra&#235;l!&#8217; Toen Elia uit het zicht was verdwenen, scheurde Elisa zijn kleren in twee&#235;n. 13-14 Daarna raapte hij Elia&#700;s mantel op, ging terug naar de oever van de Jordaan en sloeg met de mantel op het water. &#8216;Waar is de Here, de God van Elia?&#8217; riep hij luid. Toen week het water uiteen en Elisa liep naar de overkant.</div><div class="p"> 15Toen de jonge profeten uit Jericho zagen wat er was gebeurd, riepen zij: &#8216;De geest van Elia rust op Elisa!&#8217; Zij gingen hem tegemoet en bogen voor hem neer.</div><div class="p"> 16&#8216;Heer,&#8217; zeiden zij, &#8216;u hoeft maar &#233;&#233;n woord te zeggen en vijftig flinke mannen onder ons zullen dit hele gebied uitkammen om uw meester te vinden. Misschien heeft de Geest van de Here hem op een berg of in een van de dalen neergezet.&#8217; &#8216;Nee,&#8217; antwoordde Elisa, &#8216;doe geen moeite.&#8217; 17Maar zij bleven net zolang aandringen tot hij niet meer kon weigeren en zei: &#8216;Goed, ga dan maar zoeken.&#8217; De vijftig mannen zochten drie dagen lang, maar konden hem niet vinden. 18Elisa was nog steeds in Jericho toen zij terugkwamen. &#8216;Heb ik jullie niet gezegd dat het geen zin had?&#8217; was het enige dat hij zei.</div><div class="p"> 19De burgers van de stad zeiden tegen Elisa: &#8216;Wij hebben een probleem: de stad ligt gunstig, zoals u wel zult hebben gezien. Het water is echter slecht en de grond veroorzaakt misgeboorten.&#8217; 20Daarop zei hij: &#8216;Breng mij een nieuwe schaal, gevuld met zout.&#8217; Zij brachten hem het gevraagde. 21Hij liep naar de bron van de stad, gooide het zout erin en zei: &#8216;Zo spreekt de Here: Ik maak dit water gezond. Het zal niet langer dood of onvruchtbaarheid veroorzaken.&#8217; 22Het water werd inderdaad gereinigd, precies zoals Elisa had gezegd.</div><div class="p"> 23Vanuit Jericho ging hij naar Betel. Terwijl hij over de weg liep, scholden enkele kleine jongens uit de stad hem uit en riepen: &#8216;Vlieg op, kaalkop! Vlieg op, kaalkop!&#8217; 24Hij draaide zich om en vervloekte hen in de naam van de Here. Onmiddellijk kwamen twee beren uit de bossen tevoorschijn en doodden twee&#235;nveertig kinderen. 25Elisa ging van daaruit naar de berg Karmel, waarna hij terugging naar Samaria.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bk2KI">
 <div class="chapter ch4" data-usfm="2KI.4.8+2KI.4.9+2KI.4.10+2KI.4.11+2KI.4.12+2KI.4.13+2KI.4.14+2KI.4.15+2KI.4.16+2KI.4.17+2KI.4.18+2KI.4.19+2KI.4.20+2KI.4.21+2KI.4.22+2KI.4.23+2KI.4.24+2KI.4.25+2KI.4.26+2KI.4.27+2KI.4.28+2KI.4.29+2KI.4.30+2KI.4.31+2KI.4.32+2KI.4.33+2KI.4.34+2KI.4.35+2KI.4.36+2KI.4.37">
 <div class="p">8Elisa vertrok op een goede dag naar Sunem. Een vooraanstaande vrouw uit de stad nodigde hem uit bij haar te komen eten en voortaan onderbrak hij, elke keer dat hij voorbijkwam, zijn reis om bij haar te eten. 9Zij zei tegen haar man: &#8216;Ik weet zeker dat de man die hier zo af en toe eens aankomt, een heilige man van God is. 10Laten wij op zolder een klein kamertje voor hem maken. Wij kunnen er een bed, een tafel, een stoel en een kandelaar zetten, dan heeft hij een plaats om te overnachten als hij weer komt.&#8217;</div><div class="p"> 11-12 Op een keer rustte hij uit op de kamer en zei tegen zijn dienaar Gehazi: &#8216;Zeg tegen de vrouw dat ik haar wil spreken.&#8217; Toen zij kwam, 13zei hij tegen Gehazi: &#8216;Vertel haar dat wij haar vriendelijkheid erg op prijs stellen. Vraag haar of wij misschien iets voor haar kunnen doen. Wil zij dat ik een goed woordje voor haar doe bij de koning of de bevelhebber van het leger?&#8217; &#8216;Nee,&#8217; antwoordde zij, &#8216;ik leef hier onder de mensen en ben volkomen tevreden.&#8217; 14&#8216;Wat kunnen wij voor deze vrouw doen?&#8217; vroeg hij naderhand aan Gehazi. Die opperde: &#8216;Zij heeft geen zoon en haar man is al behoorlijk oud.&#8217;</div><div class="p"> 15-16 &#8216;Roep haar nog eens bij mij,&#8217; droeg Elisa hem op. Zij kwam en bleef in de deuropening staan, terwijl hij tegen haar zei: &#8216;Volgend jaar om deze tijd zult u een zoon hebben.&#8217; &#8216;Och, man van God,&#8217; riep zij, &#8216;maak mij toch niets wijs!&#8217; 17Maar het was waar: de vrouw werd al spoedig zwanger en bracht het volgende jaar een jongetje ter wereld, precies zoals Elisa had voorzegd. 18Op een dag&#8212;de jongen was al wat ouder&#8212;zocht hij zijn vader op, die op het land aan het maaien was. 19Plotseling riep hij: &#8216;Vader, mijn hoofd, mijn hoofd!&#8217; Zijn vader zei tegen een van de knechten: &#8216;Breng hem naar huis, naar zijn moeder.&#8217; 20De jongen werd thuisgebracht en zijn moeder nam hem op schoot. Maar rond het middaguur stierf hij. 21Zij legde hem op het bed van de profeet en deed de deur van de kamer op slot. 22Daarna stuurde zij haar man de boodschap: &#8216;Stuur een van de knechten met een ezel hierheen. Ik moet zo snel mogelijk naar de profeet. Ik ben zo weer terug!&#8217; 23&#8216;Waarom vandaag?&#8217; vroeg hij, &#8216;het is toch geen sabbat of feestdag?&#8217; Maar zij zei: &#8216;Stil maar. Het is wel goed.&#8217; 24Zij zadelde de ezel en zei tegen de knecht: &#8216;Snel! Drijf hem zoveel mogelijk op. Als het langzamer moet, zeg ik het je wel.&#8217; 25Toen zij de berg Karmel naderde, zag Elisa haar in de verte en zei tegen Gehazi: &#8216;Kijk, daar komt de vrouw uit Sunem aan. 26Loop snel naar haar toe en vraag wat er aan de hand is. Overtuig je ervan dat alles goed is met haar man en kind.&#8217; &#8216;Ja hoor,&#8217; zei zij tegen Gehazi, &#8216;alles is goed.&#8217; 27Maar toen zij bij Elisa kwam, viel zij op de grond voor hem neer en greep zijn voeten. Gehazi probeerde haar weg te trekken, maar de profeet zei: &#8216;Laat haar maar begaan, ze is erg verdrietig en de Here heeft mij niet gezegd wat het is.&#8217; 28Toen zei zij: &#8216;U hebt gezegd dat ik een zoon zou krijgen. En ik heb u gesmeekt mij niets wijs te maken.&#8217; 29Elisa wendde zich tot Gehazi en zei: &#8216;Snel, pak mijn staf. Praat met niemand onderweg. Haast je en leg de staf op het gezicht van de jongen.&#8217; 30Maar de moeder van de jongen zei: &#8216;Ik zweer bij God dat ik niet zonder u naar huis terugga!&#8217; Dus ging Elisa samen met haar op weg. 31Gehazi ging vooruit en legde de staf op het gezicht van het kind, maar er gebeurde niets. Er was geen teken van leven te bespeuren. Hij ging terug Elisa tegemoet en zei hem: &#8216;Het kind is nog steeds dood.&#8217; 32Toen Elisa het huis binnenging, lag het kind inderdaad dood op het bed van de profeet.</div><div class="p"> 33Hij ging de slaapkamer binnen, sloot de deur achter zich en bad tot de Here. 34Daarna ging hij op de jongen liggen, met zijn mond op de mond van het kind, zijn ogen op de ogen van het kind en zijn handen op diens handen. Het lichaam van het kind werd langzaam warm. 35De profeet ging naar beneden, liep een paar keer door het huis heen en weer en ging weer naar boven. Opnieuw ging hij bovenop het kind liggen. Deze keer nieste de jongen zevenmaal en deed zijn ogen open. 36De profeet riep Gehazi. &#8216;Roep de vrouw hier,&#8217; zei hij. En toen zij binnenkwam, zei hij: &#8216;Hier is uw zoon.&#8217; 37Zij viel aan zijn voeten neer, pakte daarna haar zoon op en ging de kamer uit.</div><div class="p"> </div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bk2KI">
 <div class="chapter ch7" data-usfm="2KI.7">
 <div class="label">7</div><div class="s1">Hongersnood in Samaria</div><div class="p"> 1Elisa zei rustig: &#8216;De Here zegt dat morgen om deze tijd acht liter meel of zestien liter gerst op de markten van Samaria zal worden verkocht voor elf gram zilver.&#8217; 2De officier die de koning ondersteunde, zei tegen de profeet: &#8216;Dat zou niet eens kunnen, al maakte de Here vensters in de hemel!&#8217; Maar Elisa zei: &#8216;U zult het zien gebeuren, maar u zult niet in staat zijn er iets van te eten.&#8217;</div><div class="p"> 3Nu zaten buiten de poort vier melaatsen bij elkaar. &#8216;Waarom zouden wij hier blijven zitten tot wij dood gaan?&#8217; zeiden zij tegen elkaar. 4&#8216;We verhongeren als we hier blijven zitten, maar dat doen we ook als we de stad ingaan, daarom kunnen we ons net zo goed gaan overgeven aan het Syrische leger. Als zij ons in leven laten, is dat meegenomen. Als zij ons doden, maakt het niets uit. Wij zouden toch zijn omgekomen.&#8217; 5Tegen de avond gingen zij naar het Syrische kamp, maar daar was niemand meer te bekennen. 6De Here had er namelijk voor gezorgd dat het Syrische leger het lawaai van strijdwagens, het gedreun van paardenhoeven en de geluiden van een naderend groot leger hoorde. &#8216;De koning van Isra&#235;l heeft de Hethieten en Egyptenaren gehuurd om ons aan te vallen,&#8217; riepen zij elkaar toe. 7Toen brak er paniek uit, het leger vluchtte de nacht in en liet tenten, paarden, ezels en al het andere achter. 8De melaatsen liepen ondertussen aan de buitenkant van het kamp en gingen enkele tenten binnen. Zij aten en dronken naar hartelust en namen zilver, goud en kleding mee, waarna ze hun buit verstopten.</div><div class="p"> 9Ten slotte zeiden zij echter tegen elkaar: &#8216;Het is niet goed wat wij doen. Wij moeten dit geweldige nieuws ook aan de anderen vertellen. Al zouden we maar tot morgenochtend wachten, dan zou er een ramp over ons komen. Vooruit, laten we teruggaan en het de mensen in het paleis vertellen.&#8217; 10Zij liepen terug naar de stad en vertelden de wachters: &#8216;Wij zijn naar het Syrische kamp gegaan en hebben het helemaal verlaten aangetroffen. De paarden en ezels stonden vastgebonden en de tenten stonden onaangeroerd. Er was geen mens te bekennen.&#8217; 11De wachters gaven het nieuws door aan de mensen in het paleis. 12De koning kwam &#700;s nachts uit bed en zei tegen zijn officieren: &#8216;Ik weet wat er is gebeurd. De Syri&#235;rs weten dat wij verhongeren, daarom hebben zij hun kamp verlaten en zich in de heuvels verborgen. Op die manier hopen zij ons de stad uit te lokken. Als we naar buiten gaan, zullen zij ons aanvallen, ons als slaven gevangennemen en de stad in nemen.&#8217; 13Een van zijn officieren opperde: &#8216;Laten we verkenners sturen om te kijken wat er aan de hand is. Laat hen vijf van de overgebleven paarden meenemen. Als met hen iets gebeurt, is dat geen groter verlies dan dat zij hier blijven en samen met ons sterven.&#8217; 14Er werden vier tuigpaarden uitgezocht en de koning stuurde enkele wagenmenners eropuit om te kijken waar de Syri&#235;rs waren gebleven. 15Zij volgden het spoor van stukken wapenrusting en kleding tot aan de Jordaan. De Syri&#235;rs hadden dat alles in hun grote haast weggeworpen. De verkenners keerden terug en vertelden dit aan de koning. 16Daarop stormde de bevolking van Samaria de stad uit om het kamp van de Syri&#235;rs te plunderen. Zo werd het werkelijkheid dat acht liter meel en zestien liter gerst die dag voor elf gram zilver werden verkocht, precies zoals de Here had gezegd. 17De koning liet zijn speciale helper het verkeer bij de poort regelen, maar de man werd onder de voet gelopen en stierf toen de inwoners van de stad naar buiten stroomden. Dat was wat Elisa had voorzegd, toen de koning hem de dag daarvoor gevangen wilde nemen. 18Hij had de koning verteld dat meel en gerst de volgende dag voor zo weinig geld zouden worden verkocht. 19De officier van de koning had toen gezegd: &#8216;Dat kan niet. Zelfs al zou de Here de vensters van de hemel openen, zou dat nog niet kunnen.&#8217; Waarop de profeet had gezegd: &#8216;U zult het zien gebeuren, maar niet in staat zijn er iets van te eten.&#8217; 20En dat kon hij inderdaad niet, want de mensen liepen hem bij de poort onder de voet.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bk2KI">
 <div class="chapter ch9" data-usfm="2KI.9">
 <div class="label">9</div><div class="s1">Jehu, koning van Isra&#235;l</div><div class="p"> 1In de tussentijd had Elisa een van de profeten bij zich geroepen. &#8216;Maak je klaar om naar Ramot in Gilead te gaan,&#8217; droeg hij hem op. &#8216;Neem deze oliekruik mee 2en zoek Jehu, de zoon van Josafat en kleinzoon van Nimsi, op. Roep hem bij zijn vrienden weg, ga naar een priv&#233;vertrek 3en giet daar de olie over zijn hoofd. Zeg tegen hem: &#8220;De Here heeft u tot koning over Isra&#235;l gezalfd.&#8221; Ga daarna snel weer weg!&#8217; 4De jonge profeet deed wat hem was opgedragen. Toen hij in Ramot in Gilead aankwam, 5vond hij Jehu in het gezelschap van enkele andere legerofficieren. &#8216;Ik heb een boodschap voor u, heer,&#8217; zei hij. &#8216;Voor wie van ons?&#8217; vroeg Jehu. &#8216;Voor u,&#8217; antwoordde hij. 6Jehu verliet de anderen en liep het huis binnen. Daar goot de jongeman de olie over zijn hoofd en zei: &#8216;De Here, de God van Isra&#235;l, zegt: &#8220;Ik zalf u tot koning van Isra&#235;l, het volk van de Here. 7U moet de familie van Achab, waarbij u in dienst staat, doden. Op die manier zult u de moord op mijn profeten en al mijn dienaren aan Iz&#233;bel wreken. 8De hele familie van Achab moet van de aardbodem verdwijnen, ieder mannelijk lid, niet &#233;&#233;n uitgezonderd. 9Ik zal de familie van Achab net zo uitroeien als de families van Jerobeam, de zoon van Nebat, en van Ba&#235;sa, de zoon van Ahia. 10De honden zullen Achabs vrouw Iz&#233;bel in Jizre&#235;l opeten en niemand zal haar begraven&#8221;.&#8217; Daarna gooide hij de deur open en rende weg.</div><div class="p"> 11Jehu ging terug naar de andere officieren en een van hen vroeg: &#8216;Wat wilde die rare kerel? Alles in orde?&#8217; &#8216;Je weet toch wat voor man dat was en wat voor onzin hij uitslaat,&#8217; zei Jehu. 12&#8216;Nee, dat weten wij niet,&#8217; zeiden zij. &#8216;Vertel ons wat hij heeft gezegd.&#8217; Zo vertelde hij hun wat de man had gezegd en dat hij door de Here tot koning van Isra&#235;l was gezalfd. 13Zij gooiden snel hun mantels over de treden van de trap, bliezen op de trompet en riepen: &#8216;Jehu is koning!&#8217; 14Zo kwam Jehu, de zoon van Josafat en de kleinzoon van Nimsi, in opstand tegen koning Joram. Koning Joram was met zijn leger bij Ramot in Gilead geweest, waar hij Isra&#235;l beschermde tegen de troepen van koning Haza&#235;l van Syri&#235;. 15Hij was echter teruggekeerd naar Jizre&#235;l om zijn wonden te laten genezen. &#8216;Als jullie willen dat ik koning word,&#8217; zei Jehu tegen de mannen die bij hem waren, &#8216;laat dan niemand ontsnappen naar Jizre&#235;l om daar te vertellen wat hier gebeurd is.&#8217; 16Jehu sprong op een strijdwagen en reed zelf naar Jizre&#235;l, naar koning Joram die daar gewond lag. Koning Ahazia van Juda was daar ook. Hij bracht de zieke Joram een bezoek. 17De wachter op de toren van Jizre&#235;l zag Jehu en zijn gezelschap naderen en riep: &#8216;Er komt iemand aan!&#8217; &#8216;Stuur er een man te paard op af om te kijken of het een vriend of een vijand is,&#8217; riep koning Joram terug. 18Zo ging een soldaat te paard Jehu tegemoet. &#8216;De koning wil weten of u een vriend of een vijand bent,&#8217; zei hij. &#8216;Komt u in vrede?&#8217; Jehu antwoordde: &#8216;Wat weet u van vrede? Volg mij!&#8217; De wachter meldde de koning dat de boodschapper hen had ontmoet, maar niet was teruggekeerd. 19De koning stuurde er een tweede op af. Ook deze reed naar hen toe en verlangde in naam van de koning te horen of zij met goede bedoelingen kwamen of niet. Jehu antwoordde: &#8216;Wat weet u van goede bedoelingen? Volg mij!&#8217; 20&#8216;Hij komt ook al niet terug&#8217; riep de wachter. &#8216;Het moet Jehu, de kleinzoon van Nimsi, zijn die daar aankomt, want hij rijdt als een wilde!&#8217; 21&#8216;Snel, maak mijn wagen klaar!&#8217; beval koning Joram. Samen met koning Ahazia van Juda reed hij Jehu tegemoet. De twee partijen ontmoetten elkaar op het veld van Naboth 22en koning Joram vroeg: &#8216;Komt u hier als een vriend, Jehu?&#8217; Waarop Jehu antwoordde met: &#8216;Hoe kan vrede bestaan zolang goddeloosheden als hoererij en toverij van uw moeder Iz&#233;bel rondom ons zijn?&#8217; 23Na die woorden wendde koning Joram zijn wagen en ging er in volle vaart vandoor. Hij schreeuwde naar koning Ahazia: &#8216;Snel, Ahazia! We worden bedrogen!&#8217; 24Toen spande Jehu met al zijn kracht zijn boog en schoot Joram een pijl tussen de schouders. De pijl doorboorde zijn hart en hij zakte dood in elkaar. 25Jehu zei tegen zijn officier Bidkar: &#8216;Gooi hem in het veld van Naboth, want eens, toen u en ik achter zijn vader Achab aanreden, openbaarde de Here de volgende profetie aan mij: 26&#8220;Ik zal hem de moord op Naboth en zijn zonen hier op Naboths grondgebied betaald zetten.&#8221; Gooi hem dus maar op Naboths veld, precies zoals de Here heeft gezegd.&#8217; 27Intussen was koning Ahazia van Juda gevlucht langs de weg naar Bet-Haggan. Jehu zette de achtervolging in en schreeuwde: &#8216;Schiet hem ook neer!&#8217; Op de plaats waar de weg naar Gur bij Jibleam omhoog gaat, schoten zij hem neer. Hij wist nog door te rijden naar Megiddo, maar daar stierf hij. 28Zijn dienaren brachten hem met een wagen naar Jeruzalem en begroeven hem op de koninklijke begraafplaats. 29Ahazia&#700;s bewind over Juda was begonnen in het twaalfde regeringsjaar van koning Joram van Isra&#235;l.</div><div class="p"> 30Toen Iz&#233;bel hoorde dat Jehu naar Jizre&#235;l was gekomen, maakte zij haar ogen op, verzorgde haar kapsel en ging bij een raam zitten. 31Jehu kwam de paleispoort binnenrijden en zij schreeuwde naar hem: &#8216;Hoe is het met Zimri, de moordenaar van je heer?&#8217; 32Hij keek omhoog, zag haar bij het raam en schreeuwde: &#8216;Is er hier iemand die aan mijn kant staat?&#8217; Twee of drie hovelingen keken hem aan. 33&#8216;Gooi haar naar beneden!&#8217; riep hij. De hovelingen gooiden haar uit het raam, zodat haar bloed tegen de muur en de paarden opspatte. Jehu reed nog eens met zijn paard en wagen over haar heen. 34Daarna ging hij het paleis in om iets te eten en te drinken. Hij zei: &#8216;Laat iemand deze vervloekte vrouw begraven, want zij is tenslotte een koningsdochter.&#8217; 35Maar toen zij haar wilden begraven, vonden zij alleen nog haar schedel, haar voeten en haar handen. 36Zij gingen terug en vertelden het hem, waarop hij zei: &#8216;Dat is precies wat de Here heeft voorzegd. Hij heeft tegen de profeet Elia gezegd dat de honden haar vlees zouden opeten 37en dat haar lichaam zou worden verspreid als mest over het land, zodat niemand kon zeggen: &#8220;Hier ligt Iz&#233;bel.&#8221;&#8198;&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bk2KI">
 <div class="chapter ch12" data-usfm="2KI.12">
 <div class="label">12</div><div class="s1">Joas restaureert de tempel van God</div><div class="p"> 1Zeven jaar nadat Jehu koning over Isra&#235;l was geworden, werd Joas koning over Juda. Hij regeerde veertig jaar vanuit Jeruzalem. Zijn moeder heette Zibja en was afkomstig uit Berseba. 2Joas deed wat goed was zolang de hogepriester Jojada hem met raad en daad terzijde stond. 3Toch ruimde ook hij de offerplaatsen op de heuvels niet op. De mensen bleven daar gewoon offers en reukwerk verbranden.</div><div class="p"> 4-5 Op een dag zei koning Joas tegen de priesters: &#8216;Het tempelgebouw moet nodig worden opgeknapt. Steeds als iemand iets voor de Here komt brengen, zowel de vaste bijdrage als een bijzondere gift, moet het worden gebruikt voor de herstelwerkzaamheden.&#8217; 6Maar in zijn drie&#235;ntwintigste regeringsjaar was de tempel nog steeds niet opgeknapt. 7Joas riep Jojada en de andere priesters bij zich en vroeg: &#8216;Waarom hebt u niets aan de tempel gedaan? Gebruik vanaf dit moment de persoonlijke giften die u van vrienden en bekenden krijgt niet meer voor uw eigen behoeften, alles moet nu worden gebruikt om de tempel weer in goede staat te krijgen.&#8217; 8De priesters gingen ermee akkoord dat zij geen giften meer zouden aannemen en gaven de zeggenschap over de restauratie uit handen.</div><div class="p"> 9De priester Jojada boorde een gat in het deksel van een kist en plaatste die aan de rechterkant van het altaar bij de ingang van de tempel. De priesters die wacht hielden bij de deur, deden daar alle giften van de mensen in. 10Elke keer als de kist vol was, deden de boekhouder van de koning en de hogepriester het geld in zakken, wogen het 11-12 en gaven het aan de bouwopzichters. Die betaalden van dat geld de timmerlui, de metselaars, de steenhouwers, de houthandelaren en de steenhandelaren en alle materialen die nodig waren voor de restauratie van de tempel van de Here. 13-14 Het werd dus niet gebruikt voor het maken van zilveren kommen, messen, schalen en trompetten of dergelijke zaken, maar alleen voor de reparatiewerkzaamheden aan het gebouw. 15Van de bouwopzichters werd geen rekening en verantwoording gevraagd, want zij waren eerlijke en betrouwbare mannen. 16Het geld dat werd geschonken voor schuldoffers en zondoffers, werd niet voor de tempel van de Here bestemd, dat bleef voor de priesters.</div><div class="p"> 17Ongeveer in die tijd verklaarde koning Haza&#235;l van Syri&#235; de oorlog aan Gath en nam de stad in. Daarna trok hij verder naar Jeruzalem om ook die stad aan te vallen. 18Koning Joas nam echter alle heilige voorwerpen die zijn voorouders&#8212;Josafat, Joram en Ahazia, de koningen van Juda&#8212;hadden gewijd, samen met wat hijzelf aan de Here had gewijd en al het goud uit de schatkamers van de tempel en het paleis en stuurde dat naar Haza&#235;l. Die zag toen van verdere belegering af.</div><div class="p"> 19De rest van de geschiedenis van koning Joas staat beschreven in de Kronieken van de koningen van Juda. 20Zijn officieren smeedden echter een samenzwering tegen hem. Hij werd vermoord in zijn koninklijke residentie bij Millo, aan de weg naar Silla. 21De moordenaars waren Jozabad, de zoon van Simeath, en Jozabad, de zoon van Somer. Beiden waren dienaren van de koning. Hij werd begraven op de koninklijke begraafplaats in Jeruzalem. Zijn zoon Amazia volgde hem op als koning.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bk2KI">
 <div class="chapter ch18" data-usfm="2KI.18.1+2KI.18.2+2KI.18.3+2KI.18.4+2KI.18.5+2KI.18.6+2KI.18.7+2KI.18.8+2KI.18.9+2KI.18.10+2KI.18.11+2KI.18.12">
 <div class="p">1Koning Hosea, de zoon van Ela, regeerde drie jaar in Isra&#235;l toen Achaz&#700; zoon Hizkia koning over Juda werd. 2Hij was toen vijfentwintig jaar oud en regeerde negenentwintig jaar in Jeruzalem. Abi, de dochter van Zacharia, was zijn moeder. 3Hij was een goede en rechtvaardige koning, net als zijn voorvader David. 4Hizkia verwijderde de altaren op de heuvels, brak de heilige pilaren af, sloeg de afgodsbeelden van Asj&#233;ra kapot en vernietigde de koperen slang die Mozes ooit had gemaakt. De Isra&#235;lieten hadden namelijk nog altijd de gewoonte wierook te branden voor deze slang, die ze de naam Nechustan, &#8216;Koperslang&#8217;, hadden gegeven. 5Hizkia had een sterker vertrouwen in de Here, de God van Isra&#235;l, dan menig koning voor of na hem. 6Hij volgde de Here namelijk op elk gebied en zorgde ervoor dat hij alle geboden die de Here aan Mozes had gegeven, zorgvuldig naleefde. 7Daarom hielp de Here hem en gaf hem voorspoed bij alles wat hij deed. Toen kwam hij in opstand tegen de koning van Assyri&#235; en weigerde hem nog langer belasting te betalen. 8Ook behaalde hij overwinningen op de Filistijnen en dreef hen terug tot aan de buitenwijken van Gaza. Alle veroverde steden, groot en klein, verwoestte hij.</div><div class="p"> 9In zijn vierde regeringsjaar (het zevende regeringsjaar van koning Hosea van Isra&#235;l) viel koning Salman&#233;ser van Assyri&#235; Isra&#235;l aan en belegerde de stad Samaria. 10Drie jaar later, in het negende regeringsjaar van koning Hosea van Isra&#235;l, viel Samaria. 11De Assyrische koning voerde de Isra&#235;lieten als ballingen weg naar Assyri&#235; en plaatste hen in kolonies in de stad Halah aan de rivier de Habor in Gozan en in de steden van de Meden. 12Dat kwam doordat zij hadden geweigerd naar de Here, hun God, te luisteren en te doen wat Hij van hen verlangde. In plaats daarvan hadden zij zijn verbond verbroken en alle wetten overtreden die Mozes, de dienaar van de Here, hun had gegeven.</div><div class="p"> </div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bk2KI">
 <div class="chapter ch25" data-usfm="2KI.25">
 <div class="label">25</div><div class="s1">De verwoesting van de tempel</div><div class="p"> 1Koning Nebukadnezar antwoordde daarop door zijn hele leger te mobiliseren en Jeruzalem opnieuw te belegeren. Hij bereikte de stad op de tiende dag van de tiende maand van het negende regeringsjaar van koning Zedekia van Juda. 2Het beleg duurde bijna twee jaar. 3Toen raakte het laatste voedsel in de stad op. 4-5 In de nacht van de negende dag van de vierde maand maakten de belegeraars een gat in de stadsmuur. Toen de koning en zijn soldaten dat zagen, vluchtten zij de vlakte op door een poort tussen de dubbele muren bij de tuin van de koning. De Babyloni&#235;rs zetten de achtervolging in en kregen hem op de vlakten van Jericho te pakken. Daar werden zijn troepen volledig uit elkaar geslagen. 6Hij werd naar Ribla gebracht, waar de koning van Babel hem verhoorde en daarna veroordeelde. 7Hij werd gedwongen toe te kijken hoe zijn zonen voor zijn ogen werden afgeslacht, daarna werden zijn ogen uitgestoken, kreeg hij koperen boeien om en werd weggevoerd naar Babel.</div><div class="p"> 8Nebuzaradan, het hoofd van de koninklijke lijfwacht, kwam op de zevende dag van de vijfde maand van het negentiende regeringsjaar van koning Nebukadnezar vanuit Babel in Jeruzalem aan. 9Hij brandde de tempel plat, evenals het koninklijk paleis en alle andere huizen die nog iets betekenden. 10Daarna zorgde hij ervoor dat het Babylonische leger de stadsmuren van Jeruzalem met de grond gelijkmaakte. 11De overgebleven inwoners van de stad en de Joodse overlopers, die de koning van Babel trouw hadden gezworen, werden als ballingen naar Babel meegevoerd. 12De allerarmsten werden echter achtergelaten om nog voor de wijngaarden en akkers te zorgen. 13De Babyloni&#235;rs sloopten de koperen pilaren van de tempel en het grote koperen vat met de bijbehorende kleinere vaten en namen al het koper mee naar Babel. 14-15 Hetzelfde deden zij met de potten, de scheppen, de messen, de schalen en al het koperen gereedschap dat werd gebruikt voor het offeren. De gouden en zilveren schalen en al het andere goud en zilver werden onder toezicht van het hoofd van de lijfwacht meegenomen. 16Het was onmogelijk het gewicht van het koper van de twee pilaren, het grote vat en de kleinere vaten&#8212;allemaal door koning Salomo vervaardigd voor de tempel&#8212;vast te stellen, omdat zij veel te zwaar waren. 17Elke pilaar was ruim acht meter hoog en droeg een met granaatappels versierd koperen kapiteel van ruim anderhalve meter hoog. Ook het sierlijke net en de granaatappels waren van koper. 18Ook nam Nebuzaradan de opperpriester Seraja, zijn helper Zefanja en drie tempelwachters als gevangenen mee naar Babel.</div><div class="p"> 19Een legeraanvoerder van Juda, vijf koninklijke adviseurs, de secretaris van de koning (tevens hoofd van de militaire dienst) en zestig boeren, die zich in de stad hadden verborgen, 20werden door generaal Nebuzaradan gevangengenomen en naar Ribla gebracht, waar de koning van Babel verbleef. 21Daar werden zij ter dood gebracht. Zo werden de inwoners van Juda als gevangenen uit het land weggevoerd.</div><div class="p"> 22Koning Nebukadnezar benoemde Gedalja, de zoon van Ahikam en kleinzoon van Safan, tot bestuurder over de mensen die in Juda achterbleven. 23Toen dat bekend werd onder de overgebleven Isra&#235;litische officieren en soldaten, sloten zij zich in Mispa bij hem aan. Onder hen bevonden zich Isma&#235;l, de zoon van Nethanja, Johanan, de zoon van Kar&#233;ah, Seraja, de zoon van de Netofathiet Tanchumeth, en Ja&#228;zanja, de zoon van de Ma&#228;chathiet. 24Gedalja bezwoer hun dat zij niets te vrezen hadden en dat als zij in het land zouden blijven en zich onderwierpen aan de Babyloni&#235;rs, zij een goed leven zouden hebben. 25Maar in de zevende maand ging Isma&#235;l, de zoon van Netanja, de kleinzoon van Elisama en van koninklijke bloede, met tien mannen naar Mispa en doodde Gedalja en zijn dienaren, zowel de Joden als de Babyloni&#235;rs. 26Daarna vluchtten de mannen van Juda&#8212;oud zowel als jong&#8212;en de leiders van het verzet naar Egypte, want zij waren bang voor Babylonische wraakacties.</div><div class="p"> 27Koning Jojachin werd uit de gevangenis vrijgelaten op de zevenentwintigste dag van de laatste maand van het zevenendertigste jaar van zijn gevangenschap. Dat gebeurde in het eerste regeringsjaar van koning Evil-Merodach van Babel. 28Hij behandelde Jojachin goed en zelfs beter dan alle andere koningen die in Babel gevangen zaten. 29Jojachin mocht zelfs zijn eigen kleren dragen en de rest van zijn leven at hij regelmatig samen met de koning. 30De koning gaf hem tevens een toelage als levensonderhoud voor de rest van zijn leven.</div>
 </div>
 </div>
</div>

One Single Story Bible Themes Part 1Voorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen