Hoe zou God eruit zien?

Eenzaamheid - Waar is God?

Bijbelse principes over ontwikkelen I Authentiek ontwikkelen I Deel 1

Het gebed van Jabes: gedurfd leven voor God

Geestelijke identiteit

De reis van Matthew, Deel 3: ‘Ontdek je roeping’

Bijbelse principes over ontwikkelen I Ontwikkelen met ambitie I Deel 3

De reis van Matthew, Deel 2: 'Genade geneest'

De reis van Matthew, Deel 1: 'Welkom zoals je bent'

De reis van Mary Magdalene, Deel 1: 'Geroepen worden'

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bk1KI">
 <div class="chapter ch1" data-usfm="1KI.1">
 <div class="label">1</div><div class="s1">Adonia roept zichzelf tot koning uit</div><div class="p"> 1Op zijn oude dag was koning David aan zijn bed gekluisterd. Maar onder hoeveel dekens hij ook sliep, altijd had hij het koud. 2&#8216;Daar valt wel iets aan te doen,&#8217; zeiden zijn dienaren tegen hem. &#8216;We zullen een jong meisje voor u zoeken die u kan verplegen en verzorgen. Zij zal in uw armen liggen en u warm houden.&#8217; 3-4 Zij zochten het hele land Isra&#235;l af, op zoek naar het mooiste meisje. Ten slotte werd Abisag gevonden, een meisje uit Sunam, dat bijzonder mooi was. Zij brachten haar bij de koning en zij verzorgde hem en lag in zijn armen om hem te verwarmen. De koning had echter geen gemeenschap met haar.</div><div class="p"> 5Ongeveer in diezelfde tijd besloot Adonia, de zoon van David en Haggith, zichzelf tot koning uit te roepen. Hij huurde rijtuigen en wagenmenners en zorgde voor vijftig mannen die als koninklijke voetknechten de straten voor hem vrijmaakten. 6Zijn vader, koning David, had hem zijn hele leven nooit eens goed onder handen genomen of de waarheid gezegd. Hij was bovendien een erg knappe jongeman en een jongere broer van Absalom. 7Hij nam generaal Joab en de priester Abjathar in vertrouwen en zij beloofden hem te helpen koning te worden. 8Maar tot degenen die trouw bleven aan koning David en zich niet inlieten met Adonia, behoorden de priester Zadok, Benaja, de profeet Nathan, Simi, Re&#239; en Davids legerbevelhebbers. 9Adonia ging naar de bron Rogel, waar hij op de steen Zoh&#233;leth schapen, ossen en vetgemeste jonge geiten offerde. Daarna nodigde hij al zijn broers&#8212;de andere zonen van koning David&#8212;en alle koninklijke hoogwaardigheidsbekleders van Juda uit voor de feestelijke offermaaltijd. 10Maar de profeet Nathan, Benaja, de trouwe legerbevelhebbers en zijn broer Salomo nodigde hij niet uit.</div><div class="p"> 11Toen ging de profeet Nathan naar Baths&#233;ba, de moeder van Salomo, en vroeg haar: &#8216;Beseft u wel dat Haggiths zoon Adonia zich tot koning uitroept en dat koning David daar helemaal niets van weet? 12Ik raad u aan uw eigen leven en dat van uw zoon Salomo te redden. 13Ga onmiddellijk naar koning David en vraag hem: &#8220;U hebt mij toch beloofd dat Salomo u zou opvolgen? Waarom is Adonia dan nu koning?&#8221; 14En terwijl u nog met hem spreekt, zal ik dan binnenkomen en alles bevestigen wat u hebt gezegd.&#8217; 15Zo ging Baths&#233;ba naar de slaapkamer van de koning. Hij was al een erg oude man en Abisag zorgde voor hem. 16Baths&#233;ba boog diep. &#8216;Wat wilt u?&#8217; vroeg hij haar. 17Zij antwoordde: &#8216;U hebt mij bij de Here, uw God, gezworen dat Salomo u zou opvolgen en uw plaats zou innemen op de troon. 18Maar nu is Adonia koning geworden zonder dat u het weet. 19Hij is zijn kroning aan het vieren met het offeren van ossen, vette geiten en schapen. Bovendien heeft hij daarvoor al uw zonen, de priester Abjathar en generaal Joab uitgenodigd. Maar Salomo is niet uitgenodigd. 20Nu wacht heel Isra&#235;l op uw beslissing wie door u is aangewezen als uw opvolger. 21Als u nu niets doet, zullen mijn zoon Salomo en ik na uw overlijden worden beschuldigd van hoogverraad.&#8217;</div><div class="p"> 22-23 Terwijl zij nog sprak, vertelden Davids dienaren hem dat de profeet Nathan hem wilde spreken. Nathan kwam binnen, boog diep voor de koning en vroeg: 24&#8216;Koning, hebt u Adonia aangewezen als troonopvolger? Hebt u hem uitgekozen om na u koning te worden? 25Vandaag viert hij zijn kroning met het offeren van ossen, vette geiten en vele schapen, waarbij hij uw zonen heeft uitgenodigd. Ook generaal Joab en andere hoofdofficieren en de priester Abjathar heeft hij uitgenodigd. Zij drinken en vieren feest en roepen: &#8220;Lang leve koning Adonia&#8221;. 26Maar de priester Zadok, Benaja, Salomo en ik zijn niet uitgenodigd. 27Is dit alles op uw aanwijzing gebeurd? Of hebt u soms al bekendgemaakt wie van uw zonen de volgende koning moet worden?&#8217;</div><div class="s1">Salomo tot koning gezalfd</div><div class="p"> 28&#8216;Roep Baths&#233;ba,&#8217; zei David. Zij kwam weer binnen en ging voor de koning staan. 29Toen zwoer de koning: &#8216;Zo waar de Here leeft, die mij van elk gevaar heeft gered, 30verklaar ik dat uw zoon Salomo de volgende koning zal zijn, precies zoals ik u al eerder onder ede heb gezworen bij de Here, de God van Isra&#235;l.&#8217; 31Baths&#233;ba boog opnieuw diep voor hem en riep uit: &#8216;Dank u wel! Moge koning David voor eeuwig leven!&#8217; 32&#8216;Roep de priester Zadok, de profeet Nathan en Benaja hier,&#8217; beval de koning. Toen zij bij hem binnenkwamen, zei hij tegen hen: 33&#8216;Breng Salomo onder begeleiding van mijn lijfwacht naar Gihon. Salomo moet op mijn eigen muildier rijden. 34De priester Zadok en de profeet Nathan moeten hem daar tot koning van Isra&#235;l zalven. Blaas daarna op de trompetten en roep: &#8220;Lang leve koning Salomo!&#8221; 35Wanneer u hem daarna weer hier terugbrengt, moet hij op mijn troon plaatsnemen als de nieuwe koning, want ik heb hem benoemd tot koning over Isra&#235;l en Juda.&#8217; 36&#8216;Amen. Prijs de Here, de God van mijn heer, de Koning,&#8217; antwoordde Benaja en hij voegde daaraan toe: 37&#8216;Moge de Here met Salomo zijn, zoals Hij met u was en moge God Salomo&#700;s bewind nog roemrijker maken dan het uwe!&#8217;</div><div class="p"> 38Daarop brachten de priester Zadok, de profeet Nathan, Benaja en Davids lijfwacht Salomo naar Gihon. Deze reed op Davids eigen muildier. 39Aangekomen in Gihon, pakte Zadok een hoorn met heilige olie uit het heiligdom en goot die over Salomo uit, daarna werd op de trompetten geblazen en riepen alle omstanders: &#8216;Lang leve koning Salomo!&#8217; 40Vervolgens gingen zij allemaal met hem terug naar Jeruzalem. Onderweg werd de zalving van Salomo uitbundig met muziek gevierd.</div><div class="p"> 41Adonia en zijn gasten hoorden het opgewonden geroep en het trompetgeschal, terwijl zij bijna met hun maaltijd gereed waren. &#8216;Wat gebeurt daar allemaal?&#8217; wilde Joab weten. &#8216;Waarom heerst er zo&#700;n opwinding in de stad?&#8217;</div><div class="p"> 42Terwijl hij dat zei, kwam Jonathan, de zoon van priester Abjathar, binnenrennen. &#8216;Kom binnen,&#8217; zei Adonia tegen hem, &#8216;want u bent een goed man, u zult vast goed nieuws voor ons hebben.&#8217; 43&#8216;Integendeel, koning David heeft Salomo tot koning uitgeroepen,&#8217; riep Jonathan. 44-45 &#8216;De koning zond hem naar Gihon met de priester Zadok, de profeet Nathan en Benaja, ge&#235;scorteerd door de lijfwacht van de koning. Hij reed op het muildier van de koning. En Zadok en Nathan hebben hem daar tot koning gezalfd! Zij zijn net teruggekeerd en nu viert de hele stad feest. Daar komt al dat lawaai vandaan. 46-47 Salomo zit intussen al op de troon en alle mensen feliciteren koning David met de woorden: &#8220;Moge God Salomo nog meer zegenen dan Hij u zegende en moge Salomo&#700;s bewind nog roemrijker worden dan het uwe!&#8221; De koning ligt nog op zijn rustbed en buigt zich daar in aanbidding neer. 48Hij heeft gezegd: &#8220;Gezegend zij de Here, de God van Isra&#235;l, die een van mijn zonen heeft uitgekozen om op mijn troon te zitten, terwijl ik nog leef en er getuige van kan zijn.&#8221;&#8198;&#8217;</div><div class="p"> 49-50 Adonia en zijn gasten sprongen op van tafel en ieder haastte zich naar huis. Adonia was bang dat Salomo wraak zou nemen. Daarom rende hij het heiligdom in en greep de horens van het heilige altaar om bescherming te zoeken. 51Aan koning Salomo werd gemeld: &#8216;Adonia is bang voor u. Hij heeft een van de hoeken van het altaar vastgegrepen en uitgeroepen: &#8220;Laat koning Salomo mij eerst zweren dat hij mij niet zal terechtstellen!&#8221;&#8198;&#8217; 52Salomo zei: &#8216;Als hij zich voortaan goed gedraagt, zal hem niets overkomen. Maar als hij dat niet doet, moet hij sterven.&#8217; 53Koning Salomo liet hem bij zich roepen en zij haalden hem bij het altaar vandaan. Toen hij voor de koning verscheen, boog Adonia diep voor hem neer. Salomo zei alleen maar: &#8216;Ga naar huis.&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bk1KI">
 <div class="chapter ch2" data-usfm="1KI.2.13+1KI.2.14+1KI.2.15+1KI.2.16+1KI.2.17+1KI.2.18+1KI.2.19+1KI.2.20+1KI.2.21+1KI.2.22+1KI.2.23+1KI.2.24+1KI.2.25+1KI.2.26+1KI.2.27+1KI.2.28+1KI.2.29+1KI.2.30+1KI.2.31+1KI.2.32+1KI.2.33+1KI.2.34+1KI.2.35+1KI.2.36+1KI.2.37+1KI.2.38+1KI.2.39+1KI.2.40+1KI.2.41+1KI.2.42+1KI.2.43+1KI.2.44+1KI.2.45+1KI.2.46">
 <div class="p">13Op een dag stapte Adonia bij Salomo&#700;s moeder binnen. &#8216;Komt u met vreedzame bedoelingen?&#8217; vroeg zij hem. &#8216;Ja,&#8217; antwoordde hij. 14&#8216;Ik heb u iets te vertellen.&#8217; &#8216;Vertel het maar,&#8217; zei zij. 15&#8216;Alles ging voor de wind,&#8217; begon hij, &#8216;en het koningschap was al van mij, iedereen in Isra&#235;l verwachtte dat ik de nieuwe koning zou worden. Maar de kansen keerden en mijn broer kreeg alles, want zo wilde de Here het. 16Maar nu wil ik u een kleine gunst vragen, stelt u mij alstublieft niet teleur.&#8217; &#8216;Wat is die gunst?&#8217; vroeg zij. 17Hij antwoordde: &#8216;Praat u alstublieft namens mij met koning Salomo, want ik weet dat hij u niets zal weigeren. Vraag hem of hij mij Abisag, de Sunamitische, als vrouw wil geven.&#8217; 18&#8216;Goed,&#8217; zei Baths&#233;ba, &#8216;ik zal het hem vragen.&#8217;</div><div class="p"> 19Toen zij koning Salomo die gunst ging vragen, stond de koning van zijn troon op en boog diep voor haar. Hij beval dat naast zijn troon een troon voor zijn moeder moest worden neergezet en zo kwam zij aan zijn rechterhand te zitten. 20&#8216;Ik heb u slechts een klein verzoek te doen,&#8217; begon zij, &#8216;en ik hoop dat u mij niet zult teleurstellen.&#8217; &#8216;Wat is het, moeder?&#8217; vroeg hij. &#8216;U weet dat ik u niets kan weigeren.&#8217; 21&#8216;Laat uw broer Adonia dan trouwen met Abisag,&#8217; zei zij. 22&#8216;Hoe kunt u dat nu vragen?&#8217; riep hij, &#8216;als ik hem Abisag zou geven, zou dat betekenen dat ik hem het koninkrijk ook geef! Want hij is mijn oudere broer! U weet toch dat hij, de priester Abjathar en generaal Joab de macht wilden overnemen!&#8217; 23-24 Daarop zwoer koning Salomo bij de Here: &#8216;Moge God mij laten sterven als Adonia deze dag niet sterft, hij heeft zijn eigen doodvonnis getekend! Dat zweer ik bij de levende God, die mij de troon van mijn vader David en dit koninkrijk dat Hij mij beloofde, heeft gegeven.&#8217; 25Koning Salomo stuurde Benaja naar hem toe om hem ter dood te brengen en deze doodde Adonia met een zwaard.</div><div class="p"> 26Daarna zei de koning tegen de priester Abjathar: &#8216;Ga terug naar uw huis in Anatoth. U verdient ook te worden gedood, maar ik zal dat nu nog niet doen. Want u droeg de ark van de Here God tijdens mijn vaders regering en u maakte alle moeilijkheden samen met hem door.&#8217; 27Zo dwong Salomo Abjathar zijn positie als priester van de Here op te geven, waardoor hij de voorspelling van de Here bij Silo, over de nakomelingen van Eli, in vervulling deed gaan.</div><div class="p"> 28Toen Joab hoorde dat Adonia was gedood&#8212;hij had zelf meegedaan aan de opstand van Adonia, maar niet aan die van Absalom&#8212;rende hij voor bescherming naar het heiligdom en greep de horens van het altaar. 29Dat hoorde koning Salomo en hij stuurde Benaja er naartoe om hem te doden. 30Benaja liep het heiligdom in en zei tegen Joab: &#8216;De koning beveelt u naar buiten te komen!&#8217; &#8216;Nee,&#8217; zei hij, &#8216;ik zal hier sterven.&#8217; Daarop ging Benaja terug naar de koning om verdere instructies te vragen. 31&#8216;Doe wat hij zegt,&#8217; luidde het antwoord van de koning. &#8216;Dood hem bij het altaar en begraaf hem daarna. Dan zal de schuld van zijn meedogenloze moorden zijn weggenomen van mij en mijn vaders familie. 32Zo zal de Here hem zijn verdiende loon geven voor de moord op twee mannen die beter waren dan hij. Want mijn vader was niet op de hoogte van de dood van opperbevelhebber Abner van het leger van Isra&#235;l en van opperbevelhebber Amasa van het leger van Juda. 33Mogen Joab en zijn nakomelingen voor eeuwig schuldig zijn aan deze moorden en moge de Here David en zijn nakomelingen onschuldig verklaren aan hun dood.&#8217; 34Benaja ging terug naar het heiligdom en doodde Joab, zijn lichaam werd begraven naast zijn huis in de woestijn. 35De koning benoemde Benaja in Joabs plaats tot opperbevelhebber en Zadok tot priester in de plaats van Abjathar.</div><div class="p"> 36-37 Korte tijd later liet de koning Simi bij zich komen en zei tegen hem: &#8216;Bouw hier in Jeruzalem een huis en zet geen stap buiten de stad, want dat zou uw dood betekenen. Op het moment dat u de beek de Kidron oversteekt, is uw doodvonnis een feit, dan zal het uw eigen schuld zijn.&#8217; 38&#8216;Goed,&#8217; antwoordde Simi, &#8216;wat u zegt is goed en ik zal daarnaar handelen.&#8217;</div><div class="p">Zo bleef hij lange tijd in Jeruzalem wonen.</div><div class="p"> 39Drie jaar later ontsnapten echter twee van Simi&#700;s slaven naar koning Achis van Gath. Toen Simi hoorde waar zij waren, 40zadelde hij een ezel en ging zijn knechten achterna naar Gath. Nadat hij zijn slaven had gevonden, nam hij hen mee terug naar Jeruzalem. 41Toen Salomo hoorde dat Simi Jeruzalem had verlaten om naar Gath te gaan en ook weer was teruggekomen, 42liet hij hem bij zich komen en zei: &#8216;Heb ik u niet in de naam van God bevolen in Jeruzalem te blijven op straffe van de dood? U antwoordde toen: &#8220;Goed, ik zal doen wat u zegt.&#8221; 43Waarom hebt u zich dan niet aan uw eed gehouden en hebt u mijn bevel niet gehoorzaamd? 44En hoe zit het met alle wandaden die u bedreef tegen mijn vader, koning David? De Here zal vandaag wraak op u nemen, 45maar moge ik Gods rijke zegeningen ontvangen en mogen Davids nakomelingen voor altijd op deze troon zitten.&#8217; 46Op bevel van de koning nam Benaja Simi mee naar buiten en doodde hem. Zo kreeg Salomo zijn koninkrijk steeds beter in de greep.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bk1KI">
 <div class="chapter ch11" data-usfm="1KI.11">
 <div class="label">11</div><div class="s1">Salomo&#700;s afgoderij</div><div class="p"> 1Behalve van de Egyptische prinses, hield koning Salomo nog van een groot aantal buitenlandse vrouwen. Velen van hen kwamen uit landen als Moab, Ammon, Edom, Sidon en het land van de Hethieten. 2Ze waren afkomstig uit de volken waarover de Here tegen de Isra&#235;lieten had gezegd dat zij niet met zulke vrouwen mochten trouwen, omdat deze hen zouden overhalen hun afgoden te gaan aanbidden. Maar Salomo hield juist van die vrouwen. 3Hij had zevenhonderd vrouwen van vorstelijke afkomst en driehonderd bijvrouwen en deze waren de aanleiding dat hij zijn hart van de Here afkeerde, 4vooral toen hij al wat ouder werd. Zij brachten hem ertoe hun afgoden te vereren in plaats van volledig op de Here te vertrouwen en Hem te dienen zoals zijn vader David had gedaan. 5Salomo vereerde Astarte, de godin van de Sidoni&#235;rs, en Milkom, de gruwelijke god van de Ammonieten. 6Zo zondigde Salomo duidelijk tegen de Here en bleef de Here niet trouw, zoals zijn vader David wel deed. 7Hij ging zelfs zover dat hij een tempel liet neerzetten op de Olijfberg, aan de overzijde van het dal bij Jeruzalem, voor Kemos, de verderfelijke afgod van Moab, en nog een andere voor Moloch, de schandelijke afgod van de Ammonieten. 8Salomo bouwde tempels voor al zijn buitenlandse vrouwen, zodat zij reukwerk en offers voor hun afgoden konden verbranden.</div><div class="p"> 9-10 De Here werd toornig op Salomo, omdat hij Hem de rug had toegekeerd. De Here, de God van Isra&#235;l, die tweemaal aan Salomo was verschenen om hem speciaal te waarschuwen tegen het vereren van afgoden. Maar hij had niet geluisterd 11en daarom zei de Here nu tegen hem: &#8216;Omdat u zich niet aan onze overeenkomst hebt gehouden en mijn wetten niet hebt gehoorzaamd, zal Ik het koninkrijk van u en uw familie wegnemen en het aan een van uw dienaren geven. 12-13 Ter wille van uw vader David zal Ik dat echter pas na uw dood doen. Ik zal het koninkrijk van uw zoon afnemen. En dan nog zal Ik hem koning over &#233;&#233;n stam laten zijn, ter wille van mijn dienaar David en ter wille van Jeruzalem, mijn uitverkoren stad.&#8217;</div><div class="p"> 14Daarom liet de Here de Edomiet Hadad steeds machtiger worden. Deze hoorde bij de koninklijke familie van Edom. 15Jaren geleden, toen David met Joab in Edom was om de begrafenis van gesneuvelde soldaten te regelen, had het Isra&#235;litische leger vrijwel iedere man in heel Edom gedood. 16-18Daarvoor hadden zij zes maanden nodig, maar ten slotte hadden zij toch iedereen gedood, uitgezonderd Hadad en enkele van zijn vaders hovelingen die hem naar Egypte brachten (in die tijd was deze nog een kleine jongen). Zij wisten uit Midjan te ontkomen en vluchtten naar Paran, waar anderen zich bij hen voegden en hen vergezelden naar Egypte. Daar had de farao hun onderdak en voedsel gegeven. 19Hadad kon erg goed met de farao opschieten en deze gaf hem een vrouw, de zuster van koningin Tachpenes. 20Zij kreeg een zoon, Genubath, die samen met de eigen zonen van de farao in het paleis werd opgevoed. 21Toen Hadad in Egypte hoorde dat David en Joab dood waren, vroeg hij de farao toestemming naar Edom terug te keren. 22&#8216;Waarom?&#8217; vroeg de farao hem. &#8216;U komt bij ons toch niets tekort?&#8217; &#8216;Nee, alles is prima in orde,&#8217; antwoordde Hadad, &#8216;maar toch zou ik graag naar mijn vaderland terugkeren.&#8217;</div><div class="p"> 23Een andere rivaal van Salomo, die door Gods toedoen ook steeds machtiger werd, was Rezon, de zoon van Eljada, die wegvluchtte van koning Hadadezer van Zoba. 24Hij was de leider van een groep bandieten geworden die met hem naar Damascus vluchtten (waar hij later koning werd), toen David Zoba verwoestte. 25Gedurende heel Salomo&#700;s leven waren Hadad en Rezon zijn vijanden, van wie vooral de laatste, als koning van Syri&#235;, een felle haat jegens Isra&#235;l koesterde.</div><div class="p"> 26Een andere tegenstander was Jerobeam, de zoon van Nebat en dienaar aan het hof van koning Salomo. Hij was afkomstig uit de stad Zereda in Efra&#239;m, zijn moeder Zerua was weduwe. 27-28 De volgende gebeurtenissen vormden de aanleiding voor zijn opstand tegen de koning. Salomo herbouwde de burcht Millo en repareerde de stadsmuren die zijn vader had gemaakt. Jerobeam was een energiek man en een goede werkkracht en toen Salomo dat zag, stelde hij hem aan als leider van de werktroepen van de stam van Jozef.</div><div class="p"> 29Toen Jerobeam op een dag Jeruzalem verliet, kwam de profeet Ahia uit Silo (die voor die gelegenheid een nieuwe mantel aan had) hem tegen en riep hem bij zich voor een gesprek. Toen de twee mannen daar alleen in het veld stonden, 30scheurde Ahia zijn nieuwe mantel in twaalf stukken 31en zei tegen Jerobeam: &#8216;Neem tien van deze stukken, want de Here, de God van Isra&#235;l zegt: &#8220;Ik zal het koninkrijk uit de handen van Salomo rukken en tien stammen aan u geven. 32Maar Ik zal hem &#233;&#233;n stam laten houden ter wille van mijn dienaar David en ter wille van Jeruzalem, de stad die Ik boven alle steden van Isra&#235;l heb uitgekozen. 33Ze hebben Mij verlaten en vereren Astarte, de godin van de Sidoni&#235;rs, Kemos, de god van Moab, en Milkom, de god van de Ammonieten. Zij hebben mijn paden niet gevolgd en niet gedaan wat Ik als goed beschouw. Ze hebben zich niet aan mijn wetten en geboden gehouden, zoals Salomo&#700;s vader David wel deed. 34Ik zal het koninkrijk nu nog niet van Salomo afnemen. Ter wille van mijn dienaar David, die Ik uitkoos en die mijn geboden gehoorzaamde, zal Ik Salomo laten regeren tot het einde van zijn leven. 35Maar Ik zal het koninkrijk van zijn zoon afnemen en tien stammen aan u geven. 36Zijn zoon zal de overgebleven stam krijgen, zodat de nakomelingen van David in Jeruzalem blijven regeren. Dat is tenslotte de stad die Ik heb uitgekozen als de plaats waar mijn naam is gevestigd. 37U zal Ik op de troon van Isra&#235;l zetten en absolute macht geven. 38Als u luistert naar wat Ik u zeg, mijn weg volgt en doet wat Ik goed vind, mijn geboden gehoorzaamt zoals mijn dienaar David deed, zal Ik u zegenen, uw nakomelingen zullen dan voor altijd over Isra&#235;l regeren. Eens deed Ik dezelfde belofte aan David. 39Maar om Salomo&#700;s zonde zal Ik de nakomelingen van David vernederen, maar niet voor altijd.&#8221;&#8198;&#8217;</div><div class="p"> 40Salomo probeerde Jerobeam te doden, maar deze vluchtte naar koning Sisak van Egypte en bleef daar tot de dood van Salomo. 41Alles wat Salomo verder deed en zei, staat beschreven in het boek &#8216;De geschiedenis van Salomo.&#8217; 42Hij regeerde Isra&#235;l veertig jaar vanuit Jeruzalem, 43waarna hij stierf. Hij werd begraven in de stad van zijn vader David en zijn zoon Rehabeam volgde hem op als koning.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bk1KI">
 <div class="chapter ch13" data-usfm="1KI.13">
 <div class="label">13</div><div class="s1">Ongehoorzaamheid gestraft</div><div class="p"> 1Terwijl Jerobeam in Betel bij het altaar stond om reukwerk voor het gouden kalf te verbranden, kwam een profeet van de Here uit Juda op hem af. 2Op bevel van de Here riep de profeet luid tegen het altaar: &#8216;Altaar, de Here zegt dat een kind met de naam Josia als nakomeling van David zal worden geboren en dat hij op u de priesters uit de tempels op de heuvels die hier komen om reukwerk te offeren, zal verbranden. Menselijke botten zullen op u worden verbrand.&#8217; 3Daarna verrichtte hij het volgende wonder als bewijs dat zijn boodschap van de Here afkomstig was: &#8216;Dit altaar zal in twee stukken splijten en de as die erop ligt, zal op de grond vallen.&#8217; 4De koning werd woedend op de profeet omdat hij dit had gezegd. Hij schreeuwde naar zijn wachters: &#8216;Grijp die man!&#8217; en hij balde woedend zijn vuist naar hem. Op hetzelfde moment verstijfde zijn arm, zodat hij hem niet meer kon terugtrekken. 5Tegelijkertijd verscheen er een scheur in het altaar en viel alle as eraf, precies zoals de profeet had gezegd. Dit was namelijk het bewijs van de profeet dat God door hem had gesproken. 6&#8216;O alstublieft,&#8217; riep de koning de profeet toe, &#8216;smeek de Here, uw God, toch of Hij mijn arm weer normaal wil maken.&#8217; De profeet bad tot de Here, waarop de arm van de koning zich weer ontspande. 7De koning zei tegen de profeet: &#8216;Kom met mij mee naar het paleis om uit te rusten en iets te eten, ik wil u graag belonen.&#8217; 8Maar de profeet antwoordde: &#8216;Ook al gaf u mij uw halve paleis, dan nog zou ik er niet naar binnen gaan: ik zou hier zelfs nog geen brood eten of water drinken. 9Want de Here heeft mij verboden ook maar iets te eten of te drinken, zolang ik hier ben en mij gezegd niet naar Juda terug te keren over dezelfde weg waarlangs ik ben gekomen.&#8217; 10Dus ging hij langs een andere weg terug.</div><div class="p"> 11Nu wilde het geval dat in Betel een oude profeet woonde. Zijn zonen kwamen thuis en vertelden in geuren en kleuren wat de profeet uit Juda had gedaan en wat hij tegen de koning had gezegd. 12&#8216;Waar is hij heengegaan?&#8217; wilde de oude profeet weten. Zij vertelden het hem. 13&#8216;Snel, zadel de ezel,&#8217; zei de oude man en toen zij dat hadden gedaan, 14reed hij de profeet achterna en vond hem zittend onder een eik. &#8216;Bent u die profeet uit Juda?&#8217; vroeg hij hem. &#8216;Ja, dat ben ik inderdaad,&#8217; antwoordde deze. 15De oude man zei tegen hem: &#8216;Kom met mij mee naar huis om wat te eten.&#8217; 16-17 Maar de profeet weigerde dat. &#8216;Dat kan ik niet doen,&#8217; zei hij, &#8216;want het is mij niet toegestaan ook maar iets te eten of te drinken in Betel. De Here heeft mij daarvoor streng gewaarschuwd, net zoals Hij zei dat ik niet langs dezelfde weg naar huis mocht gaan.&#8217; 18Maar de oude man zei: &#8216;Ik ben ook een profeet, net als u. Een engel gaf mij een boodschap van de Here dat ik u mee naar huis moest nemen en u wat te eten en te drinken moest aanbieden.&#8217; Dit was echter een leugen. 19Zij gingen samen terug en de profeet kreeg wat te eten en te drinken bij de oude man thuis.</div><div class="p"> 20Plotseling, terwijl zij zo aan tafel zaten, kreeg de oude man een boodschap van de Here 21-22 en hij riep de profeet uit Juda toe: &#8216;De Here zegt dat uw lichaam niet zal worden begraven in het graf van uw voorouders, omdat u zijn duidelijke verbod hebt overtreden door hier te komen en te eten en te drinken op een plaats waarvoor Hij u had gewaarschuwd.&#8217; 23Na het eten zadelde de oude man de ezel van de profeet 24-25 en deze hervatte zijn reis. Maar terwijl hij op weg was, sprong plotseling een leeuw op hem af en doodde hem. Zijn lichaam lag op de weg en de leeuw en de ezel stonden er naast. De mensen die daar voorbij kwamen en het lichaam zagen liggen en de leeuw die er rustig naast stond, vertelden het in Betel, waar de oude profeet woonde. 26Toen deze hoorde wat er was gebeurd, riep hij: &#8216;Dat is de profeet die de opdracht van de Here niet gehoorzaamde, daarom heeft de Here hem laten doden door een leeuw.&#8217; 27Hij zei tegen zijn zonen: &#8216;Zadel mijn ezels.&#8217; En dat deden zij. 28Hij vond het lichaam van de profeet op de weg en de leeuw en de ezel stonden er nog steeds bij. Bovendien had de leeuw het lichaam niet opgegeten en de ezel niet aangevallen. 29De profeet legde het lichaam op de ezel en nam het mee terug naar de stad om te rouwen en het te begraven. 30Hij legde het lichaam in zijn eigen graf en riep droevig: &#8216;Ach, mijn broeder.&#8217; 31Naderhand zei hij tegen zijn zonen: &#8216;Wanneer ik sterf, begraaf mij dan in het graf waarin de profeet ligt. Leg mijn beenderen naast de zijne. 32Want de Here droeg hem op zijn woord tegen het altaar in Betel uit te roepen. Zijn vervloeking van de tempels in de steden van Samaria zullen zeker bewaarheid worden.&#8217;</div><div class="p"> 33Ondanks de waarschuwing van de profeet bekeerde Jerobeam zich niet van zijn zondige praktijken. Integendeel, hij stelde nog meer mensen uit het volk tot priesters aan om offers te brengen aan de afgoden in de tempels op de heuvels. Ieder die maar wilde, kon priester worden. 34Dit was een grote zonde en had tot gevolg dat Jerobeams koninkrijk te gronde ging en al zijn familieleden de dood vonden.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bk1KI">
 <div class="chapter ch18" data-usfm="1KI.18">
 <div class="label">18</div><div class="s1">Gods boodschap aan koning Achab</div><div class="p"> 1Drie jaar na deze gebeurtenis zei de Here tegen Elia: &#8216;Ga naar koning Achab en zeg hem dat Ik spoedig weer regen zal sturen.&#8217; 2Elia ging de boodschap overbrengen. Ondertussen was de hongersnood in Samaria nijpend geworden. 3-4 Het hoofd van Achabs hofhouding heette Obadja en was een toegewijd volgeling van de Here. Toen koningin Iz&#233;bel eens probeerde alle profeten van de Here uit te roeien, had Obadja honderd profeten verborgen in twee grotten&#8212;vijftig in elke grot&#8212;en hij had hen verzorgd met brood en water.</div><div class="p"> 5Koning Achab zei tegen Obadja: &#8216;Wij moeten elk riviertje en elke beek afzoeken of we nog ergens gras kunnen vinden om tenminste enkele van mijn paarden en muildieren in leven te houden. 6U gaat de ene kant op en ik de andere. We zullen het hele land uitkammen.&#8217; Zo gingen de beide mannen op pad.</div><div class="p"> 7Plotseling zag Obadja Elia op zich afkomen. Hij herkende hem onmiddellijk en liet zich voor hem op de grond vallen. &#8216;Bent u het werkelijk, Elia?&#8217; vroeg hij. 8&#8216;Ja, ik ben het,&#8217; antwoordde Elia. &#8216;Ga de koning maar vertellen dat ik er aankom.&#8217; 9&#8216;Wat heb ik gedaan,&#8217; zei Obadja, &#8216;dat u mij aan Achab uitlevert en ik het gevaar loop dat hij mij ter dood brengt? 10Want ik zweer bij God dat de koning elk volk en elk land heeft doorzocht om u te vinden. En elke keer dat hij te horen kreeg &#8220;Elia is hier niet,&#8221; dwong hij de koning van dat land te zweren dat hij de waarheid sprak. 11En nu zegt u dat ik hem moet gaan vertellen dat u hier bent! 12Maar wie garandeert mij dat, zo gauw ik u hier achterlaat, de Geest van de Here u niet zal wegdragen, wie weet waar naar toe. Als Achab dan komt en u hier niet aantreft, zal hij mij doden. Ik ben toch mijn hele leven een trouw dienaar van de Here geweest? 13Heeft niemand u verteld dat ik honderd profeten heb verborgen in twee grotten en hen heb verzorgd met brood en water, toen Iz&#233;bel probeerde alle profeten van de Here te doden? 14En nu zegt u: &#8220;Ga de koning vertellen dat Elia er is&#8221;. Heer, als u dat doet, betekent het mijn dood!&#8217; 15Maar Elia zei: &#8216;Ik zweer bij de Here van de hemelse legers, namens wie ik hier sta, dat ik mij vandaag aan Achab zal vertonen.&#8217;</div><div class="s1">De strijd op de Karmel</div><div class="p"> 16Toen ging Obadja naar Achab om hem te vertellen dat Elia er was en Achab ging naar hem toe. 17&#8216;Zo, daar bent u dus: de man die deze ramp over Isra&#235;l heeft gebracht!&#8217; riep Achab toen hij hem zag. 18&#8216;Niet ik heb deze ramp over Isra&#235;l gebracht,&#8217; zei Elia rustig, &#8216;maar u en uw familie hebben geweigerd de Here te gehoorzamen en hebben in plaats van Hem Ba&#228;l aanbeden. 19Laat alle Isra&#235;lieten samenkomen bij de berg Karmel, samen met alle vierhonderdvijftig profeten van Ba&#228;l en de vierhonderd profeten van Asj&#233;ra, die door Iz&#233;bel worden ondersteund.&#8217; 20Achab riep daarop het hele volk en alle profeten samen bij de berg Karmel.</div><div class="p"> 21Elia richtte toen het woord tot hen. &#8216;Hoe lang blijft u nog op twee gedachten hinken?&#8217; vroeg hij het volk. &#8216;Als de Here uw God is, volg Hem dan. Maar als Ba&#228;l god is, moet u die volgen!&#8217; 22Hij ging verder: &#8216;Ik ben de enig overgebleven profeet van de Here, maar Ba&#228;l heeft vierhonderdvijftig profeten! 23Breng twee jonge stieren hier. De profeten van Ba&#228;l mogen er &#233;&#233;n uitkiezen, hem in stukken snijden en die op het hout van het altaar leggen, echter zonder het hout aan te steken. Ik zal dan de andere jonge stier klaarmaken en hem op het hout van het altaar van de Here leggen, ook zonder het hout in brand te steken. 24Bid dan tot uw god en ik zal tot de Here bidden. De god die antwoordt door met vuur het hout aan te steken, is de ware God!&#8217; Iedereen ging akkoord met deze proef. 25Elia wendde zich tot de profeten van Ba&#228;l en zei: &#8216;Gaat u maar voor, want u bent met zovelen. Kies een van de stieren, maak hem klaar en roep uw god aan. Maar steek het hout niet zelf in brand.&#8217; 26Zij maakten een van de jonge stieren klaar en legden hem op het altaar. Daarna riepen zij de hele morgen Ba&#228;l aan met de kreet: &#8216;O Ba&#228;l, luister naar ons!&#8217; Maar er kwam geen enkel antwoord. Toen begonnen zij om het altaar te dansen. 27Rond het middaguur begon Elia spottend commentaar te leveren. &#8216;U zult wat harder moeten schreeuwen,&#8217; zei hij, &#8216;om de aandacht van uw god te trekken. Misschien is hij met iemand anders aan het praten of is hij ergens druk mee bezig. Wacht! Misschien is hij op reis. Of zou hij slapen? Dan moet u hem wakker maken.&#8217; 28Zij begonnen nog harder te schreeuwen en, zoals hun gewoonte was, zichzelf met messen en zwaarden te snijden tot het bloed uit hun wonden gutste. 29De hele middag bleven ze schreeuwen en hielden vol tot het tijd werd voor het avondoffer. Er kwam echter geen antwoord, geen stem, helemaal niets.</div><div class="p"> 30Toen riep Elia naar het volk: &#8216;Kom dichterbij!&#8217; Iedereen verdrong zich rondom hem, toen hij het vernielde altaar van de Here overeind zette. 31-32 Hij pakte twaalf stenen, &#233;&#233;n voor elke stam van Isra&#235;l, en gebruikte die om het altaar van de Here opnieuw op te bouwen. Daarna groef hij rond het altaar een brede greppel. 33-34 Hij stapelde hout op het altaar, sneed de jonge stier in stukken en legde die op het hout. &#8216;Vul vier kruiken met water,&#8217; zei hij, &#8216;en giet het water over het offervlees en het hout.&#8217; Nadat zij dat hadden gedaan, zei hij: &#8216;Doe het nog maar een keer.&#8217; En dat deden zij. &#8216;Doe het nu nog maar een keer.&#8217; En voor de derde keer gooiden zij water over het altaar, 35zodat het water er af liep en de greppel vulde.</div><div class="p"> 36Op de tijd dat gewoonlijk het avondoffer werd gebracht, liep Elia naar het altaar en bad: &#8216;O Here, God van Abraham, Isaak en Isra&#235;l, laat vandaag zien dat U de God van Isra&#235;l bent en ik uw dienaar ben, laat zien dat ik dit alles op uw bevel heb gedaan! 37O Here, geef mij antwoord. Verhoor mijn gebed, zodat deze mensen zullen erkennen dat U God bent en dat U hen tot U Zelf terugbrengt.&#8217; 38Toen schoot plotseling vuur vanuit de hemel naar beneden en verbrandde de jonge stier, het hout, de stenen en het stof en verdampte zelfs het water dat in de greppel stond. 39Toen de mensen dat zagen, vielen zij met hun gezicht naar beneden op de grond, en schreeuwden: &#8216;De Here is God! De Here is God!&#8217; 40Elia droeg hun op de profeten van Ba&#228;l gevangen te nemen. &#8216;Laat er niet &#233;&#233;n ontsnappen,&#8217; beval hij. Zij grepen alle profeten en Elia nam hen mee naar de beek Kison, waar hij hen allemaal liet doden.</div><div class="p"> 41Tegen Achab zei hij: &#8216;Ga maar vast en geniet van een goede maaltijd, want ik hoor het geruis van een stortregen naderen.&#8217; 42Daarop liet Achab een feestelijke maaltijd klaarmaken. Maar Elia klom naar de top van de berg Karmel en lag een tijd languit op de grond, daarna boog hij ineen met zijn hoofd tussen zijn knie&#235;n. 43Na een tijdje zei hij tegen zijn dienaar: &#8216;Kijk eens in de richting van de zee.&#8217; De dienaar deed dat, maar kwam terug bij Elia en zei: &#8216;Ik heb niets gezien.&#8217; Elia zei: &#8216;Ga nog maar een keer kijken en dan nog een keer en nog een keer, zevenmaal.&#8217; 44Ten slotte, bij de zevende keer, zei zijn dienaar tegen hem: &#8216;Ik zag een kleine wolk, zo groot als een mannenhand, uit de zee opstijgen.&#8217; Elia riep: &#8216;Ga snel naar Achab en zeg hem in zijn rijtuig te stappen en naar huis te gaan, anders zal de stortregen hem tegenhouden!&#8217; 45En inderdaad, kort daarna verduisterden grote regenwolken de hemel en een harde wind voerde een zware stortregen aan. Achab reed snel weg naar de stad Jizre&#235;l. 46Maar de Here gaf Elia speciale kracht, zodat hij v&#243;&#243;r de wagen van Achab uit kon rennen naar de ingang van de stad.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bk1KI">
 <div class="chapter ch19" data-usfm="1KI.19">
 <div class="label">19</div><div class="s1">Elia en Iz&#233;bel</div><div class="p"> 1Koning Achab vertelde Iz&#233;bel wat Elia had gedaan en hoe hij de profeten van Ba&#228;l had afgeslacht.</div><div class="p"> 2Daarop stuurde zij een bode naar Elia met de volgende boodschap: &#8216;U doodde mijn profeten en nu zweer ik bij de goden dat ik morgen om deze tijd u van het leven zal beroven, zoals u dat bij mijn profeten hebt gedaan.&#8217; 3Toen vluchtte Elia weg om zijn leven te redden. Hij ging naar Berseba, een stad in Juda, en liet zijn dienaar daar achter. 4Daarna ging hij alleen de woestijn in. Hij trok de hele dag verder en ging toen onder een braamstruik zitten, daar bad hij of hij mocht sterven. &#8216;Ik kan niet langer,&#8217; zei hij tegen de Here. &#8216;Neem mijn leven, ik ben niet beter dan mijn voorouders.&#8217; 5Hij ging liggen en viel onder de braamstruik in slaap.</div><div class="p">Maar terwijl hij daar lag te slapen, raakte een engel hem aan en zei hem op te staan en iets te eten. 6Hij keek om zich heen en zag hoe op enkele roodgloeiende stenen een brood werd gebakken. Daarnaast stond een kruik met water! Hij at en dronk en viel weer in slaap. 7De engel van de Here kwam voor de tweede keer naar hem toe, raakte hem aan en zei: &#8216;Sta op en eet nog wat, want u hebt nog een lange reis voor de boeg.&#8217; 8Hij stond dus op, at en dronk. Dat voedsel gaf hem kracht genoeg om veertig dagen en nachten door te reizen naar de berg Horeb, de berg van God. 9Daar zocht hij onderdak in een grot.</div><div class="p">Maar de Here zei tegen hem: &#8216;Wat doet u hier, Elia?&#8217; 10Hij antwoordde: &#8216;Ik heb met grote ijver gewerkt voor de Here, de God van de hemelse legers, maar de Isra&#235;lieten hebben hun verbond met U verbroken, uw altaren vernield en uw profeten gedood. Alleen ik ben nog over en nu willen zij mij ook doden.&#8217; 11&#8216;Ga naar buiten en kom v&#243;&#243;r Mij staan op de berg,&#8217; droeg de Here hem op. En toen Elia daar stond, zou de Here voorbijgaan, maar een vreselijke windstoot schoot over de berghelling, deze was zo hard dat enkele bergen uiteen scheurden en stukken rots losraakten. De Here Zelf was echter niet in die windstoot aanwezig. Op de windstoot volgde een aardbeving, maar ook daarin was de Here niet aanwezig. 12De aardbeving werd gevolgd door een vuur, maar ook daarin was de Here niet te bekennen. En na dat vuur volgde een zacht suizen van de wind. 13Toen Elia dat hoorde, verborg hij zijn gezicht in zijn mantel, ging naar buiten en bleef bij de ingang van de grot staan. En een stem zei: &#8216;Waarom bent u hier, Elia?&#8217; 14Opnieuw zei hij: &#8216;Ik heb met grote ijver gewerkt voor de Here, de God van de hemelse legers, maar de Isra&#235;lieten hebben hun verbond met U verbroken, uw altaren vernield en uw profeten gedood. Alleen ik ben nog over en nu willen zij mij ook doden.&#8217; 15Toen zei de Here tegen hem: &#8216;Ga over de woestijnweg terug naar Damascus. Wanneer u daar aankomt, moet u Haza&#235;l tot koning over Syri&#235; zalven. 16Zalf daarna Jehu, de zoon van Nimsi, tot koning over Isra&#235;l en Elisa, de zoon van Safat uit Abel-Meh&#243;la, als uw opvolger. 17Ieder die aan Haza&#235;l weet te ontsnappen, zal door Jehu worden gedood en zij die aan Jehu weten te ontsnappen, zullen door Elisa worden gedood! 18Ook heb Ik ervoor gezorgd dat in Isra&#235;l zevenduizend mannen zijn overgebleven die hun knie&#235;n niet voor Ba&#228;l hebben gebogen en ook zijn beeld niet hebben gekust.&#8217;</div><div class="p"> 19Zo ging Elia op weg en vond Elisa. Onder zijn leiding waren ze met twaalf span runderen aan het ploegen, hijzelf liep achter het twaalfde span. Elia liep naar hem toe, gooide zijn mantel over Elisa&#700;s schouders en liep weer weg. 20Elisa liet de runderen staan, rende achter Elia aan en zei: &#8216;Laat mij eerst nog even mijn ouders vaarwel kussen, dan ga ik met u mee.&#8217; Elia antwoordde: &#8216;Ga maar, ik dwing je nergens toe.&#8217; 21Elisa ging terug naar zijn span runderen, doodde ze en gebruikte het hout van de ploeg om een vuur te maken, waarop hij de dieren braadde. Hij deelde het vlees uit aan de andere landarbeiders en zij aten het op. Daarna ging hij met Elia mee als zijn helper.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bk1KI">
 <div class="chapter ch22" data-usfm="1KI.22">
 <div class="label">22</div><div class="s1">Josafat en Achab</div><div class="p"> 1Drie jaar lang werd er geen oorlog gevoerd tussen Syri&#235; en Isra&#235;l. 2Maar in het derde jaar, terwijl koning Josafat van Juda koning Achab van Isra&#235;l een bezoek bracht, 3zei Achab tegen zijn hovelingen: &#8216;Beseft u wel dat de Syri&#235;rs nog steeds onze stad Ramot in Gilead bezet houden? En wij zitten hier stil zonder er iets aan te doen!&#8217; 4Hij wendde zich tot Josafat en vroeg hem: &#8216;Wilt u met uw leger met mij mee optrekken om Ramot in Gilead te heroveren?&#8217; En koning Josafat van Juda antwoordde direct: &#8216;Maar natuurlijk. U en ik zijn broeders, mijn hele leger en al mijn paarden staan tot uw beschikking.</div><div class="p"> 5Maar,&#8217; voegde hij eraan toe, &#8216;we zouden het eerst aan de Here moeten vragen, dan weten we wat Hij wil dat wij doen.&#8217; 6Koning Achab riep toen vierhonderd profeten bij zich en vroeg hun: &#8216;Zal ik Ramot in Gilead aanvallen of niet?&#8217; En zij antwoordden eenstemmig: &#8216;Ja, ga uw gang maar. God zal u helpen de stad te veroveren.&#8217; 7Maar Josafat vroeg: &#8216;Is er geen profeet van de Here hier? Ik zou het hem eigenlijk ook nog wel willen vragen.&#8217; 8&#8216;Ja, er is er wel &#233;&#233;n,&#8217; antwoordde koning Achab, &#8216;maar ik haat hem, want hij komt nooit eens met goede profetie&#235;n. Hij heeft altijd wel iets onheilspellends te vertellen. Hij heet Micha en is een zoon van Jimla.&#8217; &#8216;Zo moet u niet praten,&#8217; vond Josafat. 9Dus riep Achab een van zijn dienaren en beval hem snel Micha te halen. 10Ondertussen gingen de heidense profeten gewoon door met profeteren voor de twee koningen, die in hun koninklijke gewaden op twee tronen zaten. Deze stonden op een dorsvloer vlakbij de stadspoort. 11Een van de profeten, Zedekia, de zoon van Kena&#228;na, had ijzeren horens gemaakt en verklaarde: &#8216;De Here belooft dat u de Syri&#235;rs met deze horens zult opdrijven tot zij vernietigd zijn.&#8217; 12Alle anderen stemden daarmee in. &#8216;Val Ramot in Gilead maar aan,&#8217; zeiden zij, &#8216;want de Here zal u de overwinning bezorgen!&#8217;</div><div class="p"> 13De boodschapper die Micha ophaalde, zei onderweg tegen hem: &#8216;De profeten hebben de koning zonder uitzondering een gunstig advies uitgebracht. Sluit u daarom bij hen aan en geef net als zij een gunstig advies.&#8217; 14Maar Micha zei tegen hem: &#8216;Ik zweer dat ik alleen dat zal zeggen wat de Here mij opdraagt.&#8217; 15Toen hij was aangekomen, vroeg de koning hem: &#8216;Micha, moeten wij Ramot in Gilead aanvallen of niet?&#8217; &#8216;Ga gerust uw gang,&#8217; zei Micha hem. &#8216;U zult een grote overwinning behalen, want de Here zal ervoor zorgen dat u de stad verovert!&#8217; 16&#8216;Hoe vaak moet ik u nog vertellen dat u alleen moet vertellen wat de Here u opdraagt?&#8217; zei de koning streng. 17Micha zei: &#8216;Ik zag alle Isra&#235;lieten verspreid op de bergen dwalen, als schapen zonder herder. En de Here zei: &#8220;Hun koning is dood, stuur hen naar huis.&#8221;&#8198;&#8217; 18Zich naar Josafat kerend, zei Achab klagend: &#8216;Heb ik u niet gezegd dat het zo zou gaan? Hij brengt me nooit eens goed nieuws. Het is altijd slecht.&#8217;</div><div class="p"> 19Micha sprak opnieuw en zei: &#8216;Luister naar wat de Here verder nog te zeggen heeft. Ik zag de Here op een troon zitten en de hemelse legers stonden om Hem heen. 20-21 Toen zei de Here: &#8220;Wie zal Achab verleiden naar Ramot in Gilead te trekken en daar te sterven?&#8221; Er werden verschillende voorstellen gedaan tot plotseling een geest naar voren kwam en zei: &#8220;Ik zal het doen.&#8221; 22&#8220;Hoe?&#8221; vroeg de Here. Hij antwoordde: &#8220;Ik zal een liegende geest in de monden van al zijn profeten zijn.&#8221; En de Here zei: &#8220;Zo zal het gebeuren, u zult erin slagen. Ga uw gang maar.&#8221; 23Begrijpt u het niet? De Here heeft een leugenachtige geest in de monden van al deze profeten gelegd, maar het belangrijkste is dat de Here heeft besloten een ramp over u te brengen.&#8217; 24Zedekia, de zoon van Kena&#228;na, liep naar Micha toe en gaf hem een klap in het gezicht. &#8216;Sinds wanneer liet de Geest van de Here mij in de steek en sprak Hij tegen u?&#8217; wilde hij weten. 25En Micha antwoordde: &#8216;Daar komt u nog wel achter als u zich op een dag in een kamer zult hebben verstopt.&#8217;</div><div class="p"> 26-27 Toen gaf koning Achab bevel Micha gevangen te nemen. &#8216;Breng hem naar Amon, de bestuurder van de stad, en naar mijn zoon Joas en zeg tegen hen: &#8220;De koning zegt dat deze man moet worden opgesloten. Geef hem alleen water en brood&#8212;net genoeg om hem in leven te houden&#8212;tot ik in vrede terugkeer!&#8221;&#8198;&#8217; 28&#8216;Als u in vrede terugkeert,&#8217; merkte Micha op, &#8216;zal blijken dat de Here niet door mij heeft gesproken.&#8217; Hij draaide zich om naar al de mensen die daar stonden te luisteren en zei: &#8216;Onthoud goed wat ik heb gezegd.&#8217; 29Zo leidden koning Achab van Isra&#235;l en koning Josafat van Juda hun legers naar Ramot in Gilead. 30Achab zei tegen Josafat: &#8216;U kunt uw koninklijke gewaad dragen, maar ik niet.&#8217; En Achab ging vermomd de strijd in. Hij droeg het uniform van een gewone soldaat. 31De koning van Syri&#235; had namelijk zijn twee&#235;ndertig strijdwagenleiders bevolen alleen te strijden tegen de koning van Isra&#235;l en tegen niemand anders. 32-33 Toen zij koning Josafat zagen in zijn koninklijke gewaden, dachten zij: &#8216;Die moeten we hebben.&#8217; Zij brachten hun wagens in aanvalspositie en gingen op hem af. Maar toen Josafat om hulp schreeuwde en zij merkten dat hij niet de koning van Isra&#235;l was, lieten zij hem met rust. 34Een van de Syrische strijders schoot zonder een bepaald doel te hebben een pijl af en raakte koning Achab precies tussen twee delen van zijn wapenrusting. &#8216;Breng mij van het slagveld, ik ben zwaar gewond,&#8217; steunde de koning tegen zijn wagenmenner. 35De strijd werd in de loop van de dag steeds heviger en koning Achab hield zich rechtop staande in zijn strijdwagen, terwijl het bloed uit zijn wond op de bodem van zijn wagen bleef druppelen. Tegen de avond bezweek hij ten slotte. 36-37 Toen de zon daalde, werd er overal geroepen: &#8216;De strijd is voorbij, ga terug naar huis. De koning is dood.&#8217; Zijn lichaam werd meegenomen naar Samaria en daar begraven. 38Toen zijn strijdwagen bij de vijver in Samaria werd afgewassen, op dezelfde plek waar ook de prostituees zich wasten, kwamen de honden erop af en likten het bloed van de koning op, precies zoals de Here had gezegd.</div><div class="p"> 39De rest van Achabs geschiedenis&#8212;ook het verhaal over het ivoren paleis en al de steden die hij bouwde&#8212;staat beschreven in de Kronieken van de koningen van Isra&#235;l. 40Zo werd Achab bij zijn voorouders begraven en volgde zijn zoon Ahazia hem op als koning van Isra&#235;l. 41Josafat, de zoon van Asa, werd koning over Juda in het vierde regeringsjaar van koning Achab van Isra&#235;l. 42Josafat was vijfendertig jaar toen hij de troon besteeg en regeerde vijfentwintig jaar vanuit Jeruzalem. Zijn moeder was Azuba, een dochter van Silhi. 43-44 Evenals zijn vader Asa gehoorzaamde hij de Here in alles, behalve in &#233;&#233;n ding: hij verwoestte de tempels in de heuvels niet en daarom bleven zijn onderdanen daar offers en reukwerk verbranden. 45Bovendien sloot hij vrede met koning Achab van Isra&#235;l.</div><div class="p"> 46De overige daden van Josafat, zijn moed en zijn oorlogen, zijn beschreven in de Kronieken van de koningen van Juda. 47Josafat heeft ook iedereen die na de tijd van zijn vader Asa nog tempelprostitutie bedreef, uit het land verjaagd. 48In die tijd had Edom geen koning, maar slechts een stadhouder. 49Koning Josafat bouwde in Tarsis grote vrachtschepen om daarmee in Ofir goud te halen. Zij kwamen echter nooit aan, want zij leden schipbreuk bij Esjon-Geber. 50Daarna had Ahazia, de zoon en opvolger van koning Achab, Josafat voorgesteld bij een volgende keer zijn mannen mee te laten gaan, maar Josafat had dat aanbod van de hand gewezen. 51Na zijn dood werd koning Josafat begraven bij zijn voorouders in Jeruzalem, de stad van zijn voorvader David. Zijn zoon Joram volgde hem op.</div><div class="p"> 52In het zeventiende regeringsjaar van koning Josafat van Juda, werd Achabs zoon Ahazia koning over Isra&#235;l in Samaria. Hij bleef dat twee jaar. 53-54 Hij was echter een slechte koning, want hij trad in de voetsporen van zijn ouders en Jerobeam, die Isra&#235;l hadden aangevoerd in het aanbidden van Ba&#228;l. Op die manier beledigde Ahazia de Here, de God van Isra&#235;l en wekte hij zijn toorn op.</div>
 </div>
 </div>
</div>

One Single Story Bible Themes Part 1Voorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen