13 dagen van Gebed

DagelijkseBroodkruimels - Verken je krachtbron

Bidden voor moslims op bedevaart (hadj) naar Mekka

Bible Breakdown - Judas

DagelijkseBroodkruimels - Leef als voorproefje

De vrouwen aan Jezus’ Voeten

Gedichten over vasten!

Manna voor elke dag - maand 3 - Sivan

Jongerenbijbel - Geloofstwijfel

Geloofshelden of Geloofsgetuigen

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJOS">
 <div class="chapter ch1" data-usfm="JOS.1">
 <div class="label">1</div><div class="s1">Gods opdracht aan Jozua</div><div class="p"> 1Na de dood van zijn dienaar Mozes sprak de Here tot Jozua, de zoon van Nun, die de rechterhand van Mozes was geweest. Hij zei tegen hem: 2&#8216;Nu mijn dienaar Mozes is gestorven, bent u de nieuwe leider van Isra&#235;l. Leid mijn volk over de Jordaan het beloofde land binnen. 3Wat Ik tegen Mozes heb gezegd, zeg Ik ook tegen u: &#8220;Elk stuk grond dat u betreedt, zal deel gaan uitmaken van het land Isra&#235;l. 4Dit gebied zal zich uitstrekken van de Negev-woestijn in het zuiden tot het gebergte van de Libanon in het noorden en van de Middellandse Zee in het westen tot aan de rivier de Eufraat in het oosten. Ook het land van de Hethieten valt daaronder.&#8221; 5Niemand zal u kunnen tegenhouden zolang u leeft, want Ik zal u helpen, zoals Ik Mozes heb geholpen. Ik laat u nooit in de steek, Ik zal altijd bij u blijven. 6Wees sterk en moedig, want u zult de leider van mijn volk zijn en u zult het helpen al het land te veroveren dat Ik aan zijn voorouders beloofde. 7U hoeft alleen sterk en moedig te zijn en heel de wet die Mozes u gaf, letterlijk te gehoorzamen. Als u dat doet, zal alles wat u onderneemt, gelukken. 8Houd het volk deze wetten steeds voor en denk er zelf dag en nacht over na, zodat u zeker weet dat u ze volledig naleeft. Want alleen dan zult u slagen. 9Ja, wees moedig en sterk! Ban angst en twijfel uit uw hart. Onthoud dat de Here, uw God, u overal zal helpen.&#8217;</div><div class="p"> 10-11 Toen gaf Jozua de leiders van Isra&#235;l opdracht het volk te zeggen dat het zich moest klaarmaken voor de overtocht over de Jordaan. &#8216;Binnen drie dagen zullen wij oversteken en het land dat God ons heeft gegeven, veroveren en er gaan wonen!&#8217; vertelde hij hun. 12-13 Toen riep hij de leiders van de stammen Ruben, Gad en Manasse bij zich en herinnerde hen aan de opdracht die Mozes had gegeven: &#8216;De Here, uw God, geeft u rust in uw eigen land aan deze zijde van de Jordaan. 14Daarom mogen uw vrouwen, kinderen en het vee hier blijven, maar uw troepen moeten volledig bewapend de andere stammen over de Jordaan leiden en hen helpen het land aan de overzijde van de rivier te veroveren, 15blijf bij hen tot de verovering is voltooid en uw broeders zich ook in alle rust kunnen vestigen. Pas dan mag u zich hier aan de oostzijde van de Jordaan vestigen.&#8217; 16Zij stemden daarmee in en beloofden Jozua als hun legeraanvoerder te gehoorzamen. 17-18 &#8216;Net zoals wij Mozes hebben gehoorzaamd, zullen wij u gehoorzamen,&#8217; verzekerden zij hem, &#8216;en moge de Here, uw God, u net zo helpen als Hij Mozes deed. Als ook maar iemand tegen uw bevelen in opstand komt, zal hij sterven. Ga ons voor en wees sterk en moedig!&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJOS">
 <div class="chapter ch4" data-usfm="JOS.4">
 <div class="label">4</div><div class="s1">Het gedenkteken</div><div class="p"> 1Nadat het hele volk aan de overkant van de Jordaan was aangekomen, zei de Here tegen Jozua: 2-3 &#8216;Laten de twaalf mannen die werden gekozen voor een speciale opdracht&#8212;uit elke stam &#233;&#233;n&#8212;ieder een steen opnemen van de plaats waar de priesters in het midden van de Jordaan staan. Zij moeten die stenen op de oever brengen en opstapelen als een gedenkteken op de plaats waar u vannacht uw kamp opslaat.&#8217; 4Jozua riep de twaalf mannen bij zich 5en zei: &#8216;Ga naar het midden van de Jordaan waar de ark van de Here is. Ieder van u moet daar een steen op zijn schouder nemen en op de oever brengen, twaalf stenen in totaal, &#233;&#233;n voor elk van de twaalf stammen. 6Wij zullen die gebruiken om een gedenkteken op te richten. En als onze kinderen later vragen: &#8220;Waarvoor dient dat gedenkteken?&#8221; 7kunt u hun vertellen: &#8220;Dat is om ons eraan te herinneren dat de Jordaan ophield met stromen toen de ark van het verbond de rivier overstak!&#8221; Het gedenkteken zal een voortdurende herinnering zijn aan dit verbazingwekkende wonder.&#8217; 8De mannen deden wat Jozua hun had opgedragen. Zij haalden twaalf stenen uit het midden van de Jordaan, voor elke stam &#233;&#233;n, zoals de Here Jozua had bevolen. Zij brachten de stenen naar de plaats waar het kamp voor die nacht was opgeslagen en maakten er een gedenkteken van. 9Jozua bouwde n&#243;g een gedenkteken van twaalf stenen midden in de rivier, op de plaats waar de priesters stonden. En dat staat er vandaag nog.</div><div class="p"> 10De priesters die de ark droegen, bleven in het midden van de Jordaan staan tot al deze aanwijzingen die de Here aan Jozua had gegeven, waren uitgevoerd. Ondertussen waren de andere Isra&#235;lieten snel door de rivierbedding getrokken. 11Toen iedereen de overkant had bereikt, keken de mensen toe hoe de priesters de ark van de Here de oever opdroegen. 12-13 Daarop trokken de troepen van Ruben, Gad en Manasse, in totaal veertigduizend gewapende mannen, aan het hoofd van het leger van de Here de rivier over en leidden het volk naar de vlakte van Jericho. 14Voor Jozua was het een geweldige dag, want de Here had hem voor de ogen van het hele volk als leider bevestigd en zij kregen voor de rest van zijn leven net zoveel ontzag voor hem als zij voor Mozes hadden.</div><div class="p"> 15-17Jozua had immers op bevel van de Here de priesters die de ark van het getuigenis droegen, de opdracht gegeven: &#8216;Kom uit de Jordaanbedding naar boven.&#8217; 18Zodra de priesters die de ark van het verbond droegen, op het droge waren aangekomen, kwam het water weer opzetten en stroomde het langs de oevers van de rivier als voorheen! 19Dit wonder gebeurde op de tiende dag van de eerste maand. Die dag stak het hele volk de Jordaan over en sloeg het kamp op bij Gilgal, aan de oostgrens van de stad Jericho.</div><div class="p"> 20Daar werden de twaalf stenen uit de Jordaan opgestapeld als een gedenkteken. 21Jozua legde opnieuw de betekenis van de stenen uit: &#8216;Later,&#8217; zei hij, &#8216;als uw kinderen u vragen waarom deze stenen hier liggen en wat zij te betekenen hebben, 22moet u hun vertellen dat deze stenen een herinnering zijn aan dit verbazingwekkende wonder, hoe het volk Isra&#235;l over de drooggevallen grond de Jordaan overstak! 23Vertel hun hoe de Here, onze God, de rivier voor onze ogen liet opdrogen en deze droog hield tot wij allemaal waren overgestoken! Het is hetzelfde wonder dat de Here veertig jaar geleden bij de Rietzee deed. 24Hij deed dit opdat alle volken op aarde zullen beseffen, dat de Here de Almachtige God is en zij allen Hem zullen vereren.&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJOS">
 <div class="chapter ch6" data-usfm="JOS.6">
 <div class="label">6</div><div class="s1">De verovering van Jericho</div><div class="p"> 1De poorten van Jericho werden zorgvuldig gesloten gehouden, omdat de inwoners bang waren voor de Isra&#235;lieten, niemand mocht naar binnen of naar buiten. 2Maar de Here zei tegen Jozua: &#8216;Jericho, zijn koning en al zijn machtige strijders zijn al verslagen, want Ik heb hen in uw macht gegeven! 3-4 Uw hele leger moet zes dagen lang &#233;&#233;n keer per dag om de stad heen trekken, gevolgd door zeven priesters die voor de ark uit lopen en ieder een ramshoorn dragen. Op de zevende dag moet u zevenmaal rond de stad trekken, terwijl de priesters op hun ramshoornen blazen. 5Wanneer zij dan een lang, hard hoorngeschal laten horen, moet het hele volk hard juichen, waarna de muren van de stad zullen instorten. Daarna moet u van alle kanten de stad binnenvallen.&#8217;</div><div class="p"> 6-9Jozua riep daarop de priesters bijeen en gaf hun de nodige bevelen. De gewapende mannen moesten de stoet aanvoeren, gevolgd door de zeven priesters die de ramshoornen bliezen. Achter hen moesten dan de priesters lopen die de ark droegen, gevolgd door de achterhoede. 10Jozua beval het volk: &#8216;Er moet volledige stilte in acht worden genomen. Laat niemand zijn mond opendoen tot ik u zeg dat u moet juichen, juich dan!&#8217; 11De ark werd die dag rond de stad gedragen, waarna iedereen terugkeerde naar het kamp om er de nacht door te brengen.</div><div class="p"> 12-14Toen het de volgende morgen licht werd, maakten zij weer een rondgang. Daarna keerde iedereen terug naar het kamp. Dit deden zij zes dagen lang.</div><div class="p"> 15Bij het aanbreken van de zevende dag gingen zij weer naar de stad, maar nu liepen zij er zevenmaal omheen in plaats van eenmaal. 16Bij de zevende keer lieten de priesters de ramshoorns klinken en Jozua riep tot het volk: &#8216;Juich, de Here heeft ons de stad gegeven!&#8217;</div><div class="p"> 17V&#243;&#243;r die tijd had Jozua zijn mensen gezegd: &#8216;De stad en alles wat daarin is, moet voor de Here worden vernietigd, maar alleen de prostituee Rachab en allen die in haar huis zijn, mogen in leven blijven omdat zij de spionnen heeft beschermd. 18Vergrijp u niet aan al wat voor de Here vernietigd wordt. Als u zich iets als buit toe&#235;igent, zal dit rampzalige gevolgen hebben voor Isra&#235;l.&#8217; 19Alle zilveren, gouden, koperen en ijzeren voorwerpen moeten aan de Here worden gegeven en naar zijn schatkamer worden gebracht, al het overige moet worden vernietigd. 20Toen de ramshoornen schalden, juichte het volk en daarop stortte de stadsmuur in. De Isra&#235;lieten stroomden van alle kanten de stad binnen en namen haar in. 21Zij vernietigden alles: mannen en vrouwen, jong en oud, ossen, schapen, ezels, letterlijk alles. 22Toen zei Jozua tegen de twee spionnen: &#8216;Kom uw belofte na. Zorg dat de prostituee en haar familieleden in veiligheid worden gebracht.&#8217; 23De jongemannen gingen naar het huis en brachten Rachab, haar ouders, broers en andere familieleden in veiligheid. Er werd een regeling voor hen getroffen dat zij buiten het kamp van de Isra&#235;lieten mochten verblijven. 24Daarna legden de Isra&#235;lieten de hele stad in de as. Alleen het goud, het zilver en de koperen en ijzeren voorwerpen werden bewaard in de schatkamer van de Here.</div><div class="p"> 25Zo spaarde Jozua de prostituee Rachab en al haar familieleden die bij haar in huis waren. Zij wonen nog steeds bij de Isra&#235;lieten omdat zij de spionnen die Jozua naar Jericho had gestuurd, had verborgen. 26Jozua sprak daarna een vreselijke vervloeking uit over iedereen die Jericho zou proberen te herbouwen. Het leggen van het fundament zou het leven van zijn oudste zoon kosten en als hij de poorten overeind zou zetten, zou dat gaan ten koste van zijn jongste zoon.</div><div class="p"> 27Zo hielp de Here Jozua en hij werd overal beroemd.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJOS">
 <div class="chapter ch11" data-usfm="JOS.11">
 <div class="label">11</div><div class="s1">Isra&#235;l overwint vele volken</div><div class="p"> 1Toen koning Jabin van Hazor hoorde wat er allemaal was gebeurd, stuurde hij een dringende boodschap naar koning Jobab van Madon, de koning van Simron, de koning van Achsaf, 2alle koningen van het noordelijke bergland, de koningen van de Vlakte, ten zuiden van Kinneroth, de koningen van de laaggelegen gebieden, de koningen van het bergachtige gebied van Dor in het westen, 3de koningen van Kana&#228;n, zowel uit het oosten als uit het westen, de koningen van de Amorieten, Hethieten en Perizzieten, de koningen van het Jebusitische bergland en de koningen van de Chiwwitische steden op de hellingen van de berg Hermon in het land Mispa. 4-5 Al deze koningen reageerden op de boodschap door hun legers te mobiliseren en zich te verenigen om Isra&#235;l te vernietigen. Hun gezamenlijke legers, met heel veel paarden en strijdwagens, kwamen bijeen en sloegen hun kamp op bij de bronnen van Merom.</div><div class="p"> 6Maar de Here zei tegen Jozua: &#8216;Wees niet bang voor hen, want morgen om deze tijd zal Ik hen allen in de macht van Isra&#235;l overgeven. Dan moet u de pezen van hun paarden doorsnijden en hun strijdwagens verbranden.&#8217; 7Jozua en zijn troepen verrasten het vijandelijke leger bij de bronnen van Merom en vielen aan. 8De Here gaf dat enorme leger in de macht van de Isra&#235;lieten, die het achtervolgden tot aan Groot-Sidon en een plaats die Brandend Water werd genoemd en in oostelijke richting tot aan het dal van Mispa. Geen enkele vijand overleefde deze veldslag. 9Jozua en zijn mannen volgden de aanwijzingen van de Here op. Zij sneden de pezen van de paarden door en verbrandden alle strijdwagens.</div><div class="p"> 10Op de terugweg veroverde Jozua de stad Hazor en doodde haar koning. Hazor was eens de hoofdstad geweest van een verbond van al die koninkrijken. 11Alle inwoners werden gedood, waarna de stad werd verbrand. 12Daarna bond hij de strijd aan met de andere steden van de verslagen koningen en maakte ze met de grond gelijk. Alle inwoners werden gedood, zoals Mozes had bevolen. 13Behalve Hazor stak Jozua echter verder geen enkele hooggelegen stad in brand. 14Alle buit en het vee van de verwoeste steden hielden de Isra&#235;lieten voor zichzelf, maar de inwoners doodden zij. 15Want dat had de Here zijn dienaar Mozes opgedragen. Mozes had die opdracht op zijn beurt aan Jozua doorgegeven, die deze dan ook uitvoerde. Alle aanwijzingen die de Here Mozes had gegeven, voerde Jozua nauwgezet uit.</div><div class="p"> 16Zo veroverde Jozua het hele land: het bergland, de Negev, het land Gosen, de laaggelegen gebieden, de vlakte van de Jordaan en de heuvels en laagvlakten van Isra&#235;l. 17Het gebied van de Isra&#235;lieten strekte zich nu uit van de Kale Berg dicht bij Se&#239;r, tot Ba&#228;l-Gad in het dal van de Libanon, aan de voet van de Hermon. Jozua doodde alle koningen die in dat gebied heersten. 18Er was een lange oorlog voor nodig om dit resultaat te bereiken. 19Geen enkele stad kreeg de kans met Isra&#235;l vrede te sluiten, uitgezonderd de Chiwwieten uit Gibeon, alle anderen werden met geweld veroverd. 20Want de Here zorgde ervoor dat de vijandelijke koningen de strijd aanbonden met de Isra&#235;lieten in plaats van om vrede te vragen, zo werden zij genadeloos gedood, zoals de Here Mozes had opgedragen. 21Gedurende deze periode roeide Jozua ook alle reuzen uit. Dit waren afstammelingen van Enak en zij woonden in het bergland in Hebron, Debir, Anab, Juda en Isra&#235;l. Hij doodde hen tot de laatste man en maakte hun steden met de grond gelijk. 22In het land Isra&#235;l werd er niet &#233;&#233;n in leven gelaten, maar in Gaza, Gath en Asdod zijn enkelen overgebleven. 23Jozua nam het hele land in bezit, precies zoals de Here Mozes had opgedragen. Hij gaf het aan de Isra&#235;lieten als hun erfdeel en verdeelde het onder de stammen. Toen kon het land zich eindelijk van het oorlogsgeweld herstellen.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJOS">
 <div class="chapter ch13" data-usfm="JOS.13">
 <div class="label">13</div><div class="s1">De verdeling van het land</div><div class="p"> 1Toen Jozua oud was geworden, sprak God hem daarover aan en Hij wees hem erop dat nog heel veel gebieden in bezit moesten worden genomen: 2-3 het hele land van de Filistijnen; het land van de Gesurieten; het gebied van de Kana&#228;nieten, dat zich uitstrekte van de Beek van Egypte tot de zuidelijke grens van Ekron; de vijf Filistijnse steden Gaza, Asdod, Askelon, Gath en Ekron. 4Daarbij komt nog het land van de Awwieten in het zuiden; in het noorden al het land van de Kana&#228;nieten; Meara (dat aan de Sidoni&#235;rs behoort), dat zich noordwaarts uitstrekt tot Afek aan de grens van de Amorieten; 5het land van de Giblieten en het hele gebied van de Libanon in het oosten, van Ba&#228;l-Gad aan de voet van de berg Hermon tot aan de toegangsweg naar Hamath; 6het gehele heuvelgebied van de Libanon tot aan de plaats Brandend Water, inclusief het hele gebied van de Sidoni&#235;rs. &#8216;Ik zal de inwoners van deze gebieden voor het volk Isra&#235;l het land uitjagen, 7dus reken dit hele gebied mee wanneer u het land gaat verdelen onder de negen stammen en de halve stam van Manasse, zoals Ik u heb bevolen,&#8217; zei de Here.</div><div class="p"> 8De andere helft van de stam van Manasse en de stammen van Ruben en Gad hadden hun gebied al ontvangen ten oosten van de Jordaan, want Mozes had dit gebied v&#243;&#243;r die tijd al aan hen toegewezen. 9Hun gebied omvatte Aro&#235;r, dat aan de rivier de Arnon ligt, halverwege het dal en de hele hoogvlakte van Medeba tot Dibon. 10Ook alle steden van koning Sichon van de Amorieten, die vanuit Chesbon regeerde, tot aan de grenzen van Ammon hoorden daarbij. 11Ook Gilead, het gebied van de Gesurieten en de Ma&#228;chatieten, de hele berg Hermon, Basan tot de stad Salcha 12en het hele gebied van koning Og van Basan, die had geregeerd vanuit Astarot en Edre&#239;, hoorden erbij. Koning Og was een van de laatste overlevenden van de Refa&#239;eten, het volk van de reuzen die Mozes had aangevallen en verslagen. 13Het volk Isra&#235;l had de Gesurieten en de Ma&#228;chatieten niet verdreven, zodat zij tot op de dag van vandaag te midden van de Isra&#235;lieten wonen. 14De stam van Levi kreeg van Mozes geen land toegewezen. In plaats daarvan kregen zij de offers die aan de Here werden gebracht, zoals Hij Mozes had beloofd.</div><div class="p"> 15-16 Rekening houdend met het aantal gezinnen had Mozes de stam van Ruben het gebied toegewezen van Aro&#235;r, aan de rivier de Arnon, midden in het dal en de hele hoogvlakte van Medeba. 17Het omvatte Chesbon en de andere steden op de vlakte: Dibon, Bamot-Ba&#228;l, Bet-Ba&#228;l-Meon, 18Jahza, Kedemoth, Mefa&#228;th, 19Kirjata&#239;m, Sibma, Zereth-Hassahar op de berg boven het dal, 20Bet-Peor, de hellingen van de berg Pisga en Bet-Jesimoth. 21Het stamgebied van Ruben omvatte ook de steden op de hoogvlakte en het koninkrijk van Sichon. Koning Sichon had in Chesbon geregeerd en was samen met de andere machtige leiders van Midjan&#8212;Evi, Rekem, Zur, Hur en Reba&#8212;door Mozes gedood. 22Het volk Isra&#235;l doodde ook de waarzegger Bileam, de zoon van Beor. 23De Jordaan vormde de westgrens van de stam van Ruben.</div><div class="p"> 24Mozes had ook aan de stam van Gad land toegewezen, in verhouding tot de grootte van die stam. 25Dit gebied omvatte Jazer, alle steden van Gilead en de helft van het land van Ammon tot aan Aro&#235;r bij Rabba. 26Verder strekte het zich uit van Chesbon tot Ramath-Mispa en Bet-Onim en van Machana&#239;m tot Lidber. 27-28 In de vallei lagen Bet-Haram, Bet-Nimra, Sukkot, Zafon en de rest van het rijk van koning Sichon van Chesbon. De Jordaan vormde de westelijke grens, lopend tot het Meer van Galilea, vandaar boog de grens in oostelijke richting van de Jordaan af.</div><div class="p"> 29Mozes had het volgende gebied toegewezen aan de helft van de stam van Manasse, ook weer in verhouding tot het aantal stamleden. 30Hun gebied strekte zich vanaf Machana&#239;m in noordelijke richting uit, omvatte heel Basan, het vroegere rijk van koning Og en de zestig dorpen van Ja&#239;r in Basan. 31De helft van Gilead en de koninklijke steden Astarot en Edre&#239;, die aan koning Og hadden toebehoord, werden gegeven aan de helft van de familie van Machir, een zoon van Manasse.</div><div class="p"> 32Zo had Mozes het land ten oosten van de Jordaan verdeeld, waar het volk in die tijd het kamp tegenover Jericho had opgeslagen. 33Maar Mozes had de stam van Levi geen land gegeven omdat, zo had hij hun verteld, de Here, de God van Isra&#235;l, Zelf hun erfdeel was.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJOS">
 <div class="chapter ch14" data-usfm="JOS.14">
 <div class="label">14</div><div class="s1">Kana&#228;n verdeeld onder de stammen</div><div class="p"> 1-2 De veroverde gebieden van Kana&#228;n werden door loting onder de andere negen en een halve stam van Isra&#235;l verdeeld. Welk gebied aan welke stam werd gegeven, werd bepaald door het lot te werpen voor de Here. En de Here zorgde ervoor dat het lot viel zoals Hij wilde. De priester Eleazar, Jozua en de stamleiders hadden de leiding bij deze loting. 3-4 Mozes had al land toegewezen aan de twee en een halve stam op de oostelijke oever van de Jordaan. De stam van Jozef was gesplitst in twee afzonderlijke stammen, Manasse en Efra&#239;m en de Levieten kregen helemaal geen land behalve enkele steden om in te wonen en wat weidegrond rond die steden om hun vee te laten grazen. 5De verdeling van het land werd dus geregeld volgens de aanwijzingen die de Here Mozes had gegeven.</div><div class="p"> 6Een aantal leden van de stam Juda kwam onder leiding van Kaleb (de zoon van Jefunne) naar Jozua, die in Gilgal was. &#8216;Herinnert u zich nog wat de Here in Kades-Barnea tegen Mozes zei over ons beiden?&#8217; vroeg Kaleb aan Jozua. 7&#8216;Ik was veertig jaar toen Mozes ons er vanuit Kades-Barnea op uitstuurde om het land Kana&#228;n te verkennen. Ik bracht een nauwkeurig verslag uit. 8Onze broeders die ons hadden vergezeld, maakten het volk echter bang en ontmoedigden iedereen om het beloofde land binnen te trekken. Maar omdat ik de Here, mijn God, trouw was gebleven, 9zei Mozes tegen mij: &#8220;Het deel van Kana&#228;n waaruit u zojuist bent teruggekeerd, zal voor altijd voor u en uw nageslacht zijn.&#8221; 10Zoals u zelf wel kunt zien, heeft de Here mij al die vijfenveertig jaar van onze omzwervingen door de woestijn in leven gehouden en op dit moment ben ik vijfentachtig jaar oud. 11Ik heb nog net zoveel kracht als toen Mozes ons op verkenning uitzond en ik kan nog steeds reizen en vechten als toen! 12Daarom vraag ik u mij het heuvelgebied te geven dat de Here mij heeft beloofd. U zult zich herinneren dat wij toen als verkenners zagen hoe daar de Enakieten, een volk van reuzen, in grote, ommuurde steden woonden. Maar als de Here mij helpt, zal ik hen uit het land verdrijven.&#8217;</div><div class="p"> 13-14 Jozua zegende hem toen en gaf hem Hebron als een eeuwig erfdeel, omdat hij de Here, de God van Isra&#235;l, volkomen trouw was gebleven. 15V&#243;&#243;r die tijd werd Hebron Kirjat-Arba genoemd, naar een beroemde held van de Enakieten. Toen was de strijd voorbij en kwam er rust in het land.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJOS">
 <div class="chapter ch22" data-usfm="JOS.22">
 <div class="label">22</div><div class="s1">Het getuigenisaltaar</div><div class="p"> 1Jozua riep nu de legertroepen van de stammen van Ruben, Gad en de halve stam Manasse bijeen en zei: 2&#8216;U hebt gedaan wat Mozes, de dienaar van de Here, u had bevolen en u hebt elk bevel dat ik u gaf, gehoorzaamd. 3Elke opdracht die u van de Here, uw God, kreeg, hebt u vervuld. U hebt uw broederstammen niet in de steek gelaten. 4De Here, onze God, heeft de andere stammen nu rust gegeven volgens zijn belofte. Daarom kunt u nu teruggaan naar het land dat Mozes u gaf aan de overkant van de Jordaan. 5Zorg ervoor dat u alle geboden die Mozes u gaf, gehoorzaamt. Heb de Here lief en houd u aan zijn geboden en leefregels. Laat Hem nooit in de steek en dien Hem met hart en ziel.&#8217;</div><div class="p"> 6Toen zegende Jozua hen en liet hen naar huis gaan. 7-8 Mozes had het land van Basan aan de halve stam van Manasse toegewezen, terwijl de andere helft van de stam land ten westen van de Jordaan had gekregen. Toen Jozua de troepen liet gaan, zegende hij hen en zei dat zij hun grote rijkdommen moesten delen met hun familieleden thuis. Zij hadden namelijk erg veel vee, zilver, goud, koper, ijzer en kleding buitgemaakt.</div><div class="p"> 9Zo verlieten de troepen van Ruben, Gad en Manasse het leger van Isra&#235;l bij Silo in Kana&#228;n. Zij staken de Jordaan over naar hun eigen woongebied in Gilead. 10Voordat zij overstaken en terwijl zij nog in het land Kana&#228;n stonden, bouwden zij een groot altaar dat al van veraf te zien was. 11Maar toen de overige Isra&#235;lieten hoorden wat zij hadden gedaan, 12brachten zij bij Silo een leger op de been en maakten zich klaar voor een strijd tegen hun broederstammen. 13Eerst stuurden zij echter een delegatie onder leiding van Pinechas, de zoon van de priester Eleazar. 14De afgevaardigden waren tien hooggeplaatste leiders van Isra&#235;l, &#233;&#233;n uit elk van de tien stammen. Ieder van hen was hoofd van een stamfamilie. 15Toen zij in het land Gilead aankwamen, zeiden zij tegen de stammen van Ruben, Gad en Manasse: 16&#8216;De hele gemeente van de Here wil weten waarom u zondigt tegen de God van Isra&#235;l door Hem ontrouw te worden en een altaar te bouwen dat getuigt van opstand tegen Hem. 17-18 Was onze schuld bij Peor&#8212;waarvan wij ondanks de straf nog niet eens zijn gereinigd&#8212;nog niet groot genoeg dat u weer in opstand moet komen? U weet toch dat als u vandaag opstandig bent, de Here morgen toornig op ons allemaal zal zijn? 19Als u het altaar denkt nodig te hebben omdat uw land onrein is, kom dan bij ons aan de andere kant van de rivier waar de Here onder ons woont in zijn tabernakel. Dan zullen wij ons land met u delen. Maar kom niet in opstand tegen de Here door een ander altaar te bouwen naast het enig ware altaar van onze God. 20Herinnert u zich niet meer hoe het hele volk werd gestraft toen alleen Achan, de zoon van Zerach, had gezondigd?&#8217;</div><div class="p"> 21De mannen van Ruben, Gad en Manasse antwoordden de hooggeplaatste leiders: 22-23 &#8216;Wij zweren bij de Here, de God boven alle goden, dat wij dat altaar niet uit opstandigheid tegen de Here hebben gebouwd. Hij weet (en laat ook heel Isra&#235;l dat goed weten) dat wij dat altaar niet hebben gebouwd om er brandoffers, spijsoffers of vredeoffers op te brengen. De vloek van God mag ons treffen als wij dat zouden doen. 24-25 Wij hebben het gedaan omdat wij vrezen dat uw kinderen later tegen onze kinderen zullen zeggen: &#8220;Welk recht hebt u de Here, de God van Isra&#235;l, te vereren? De Here heeft immers de Jordaan als een grens tussen ons en uw volk geplaatst! U hebt helemaal geen deel aan Hem.&#8221; Zo zouden uw kinderen onze kinderen ertoe kunnen brengen dat zij ophouden de Here te vereren. 26-27 Daarom besloten wij het altaar te bouwen als een teken dat ook wij de Here mogen vereren met onze brandoffers en vredeoffers en geschenken. Dan zullen uw kinderen niet tegen de onze kunnen zeggen: &#8220;U hoort niet bij de Here, onze God.&#8221; 28Als zij dat dan toch zouden zeggen, kunnen onze kinderen antwoorden: &#8220;Kijk dan eens naar het altaar dat onze vaders hebben gemaakt naar het voorbeeld van het altaar van de Here. Het is niet bedoeld voor brandoffers of geschenken, maar als teken van de relatie, die wij beiden met dezelfde God hebben.&#8221; 29Het komt niet bij ons op de Here de rug toe te keren of tegen Hem in opstand te komen door een eigen altaar te bouwen voor brandoffers, spijsoffers en vredeoffers. Daarvoor mag alleen het altaar dat v&#243;&#243;r de tabernakel staat, worden gebruikt.&#8217;</div><div class="p"> 30Toen de priester Pinechas en de andere afgevaardigden dit van de mannen van Ruben, Gad en Manasse hoorden, waren zij gerustgesteld. 31Pinechas zei: &#8216;Vandaag hebben wij gemerkt dat de Here onder ons is, omdat u niet tegen de Here hebt gezondigd zoals wij dachten. Integendeel, u hebt ons gered van de vernietiging!&#8217; 32Daarop gingen Pinechas en de tien afgevaardigden terug naar het volk van Isra&#235;l en vertelden wat er was gebeurd. 33Heel Isra&#235;l was blij en prees God. Van oorlog tegen Ruben en Gad was geen sprake meer. 34De mannen van Ruben en Gad noemden het altaar &#8216;het getuigenisaltaar.&#8217; Zij zeiden: &#8216;Het is een getuige tussen ons en hen dat de Here ook onze God is.&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

One Single Story Bible Themes Part 1Voorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen