Симни ја апликацијатаПодготвување на нашите срца за Велигден: Побожност за Великите постиПримерок
„Ден 38: Миењето“
Во првиот стих пишува: „љубејќи ги Своите во светов, ги возљуби до крај.“ Во овој неочекуван чин на миењето нозе, Исус сакаше да искомуницира нешто длабоко за природата на Божјата љубов. Љубовта не е само нешто што Исус прави, туку љубовта е Она што Тој е.
Често пати кога сакаме некого размислуваме за дела и однесување. Се прашуваме себеси: „Што да направам од љубов?“ Но Исусовото неочекувано, себе-понижувачко дело на служење нè води кон поставување на едно претходно прашање: „Кој сум јас?“ Без претходно да го поставиме ова прашање ние незнаејќи може да ја ограничиме нашата љубов, бидејќи нема да дејствуваме со идентитетот променет од Добрата Вест. На пример, доколку реално гледаме на себеси како на сирачиња кои треба самите за себе да се грижат наместо да се гледаме како Божји возљубени деца, тогаш ќе ја ограничиме нашата дарежливост кон другите плашејќи се дали ќе имаме доволно за себе. Слично на тоа, ако си мислиме дека сме праведни поради сопствениот макотрпен труд, тогаш ќе бидеме ограничени во начинот на кој ќе им служиме на другите бидејќи нашата гордост ќе нè спречи да им служиме на оние кои „не заслужуваат“.
Кога гледаме на Исус наоѓаме прекрасна слобода во служењето на другите која произлегува од сигурноста на нашиот идентитет: „Кој, иако е во Божјо обличје, не го сметаше како грабнато - тоа што е еднаков со Бога, туку се лиши Самиот Себе, и зеде обличје на слуга...“ (Филипјаните 2:6-7). Исус можеше да служи на начин на кој никој не очекуваше, бидејќи интимно ја познаваше Божјата љубов. Истото срце кое го наведе да им ги мие нозете на учениците, ќе го води и кон крстот. Поради Христос го имаме истиот привилегиран статус и сигурност кај Таткото, па така сме слободни да служиме на радикални, љубезни начини на кои Тој ни служеше нам.
Молитва
Небесен Татко, секој ден заборавам кој сум во Христос и благодатта која го опфаќа мојот живот. Мојата љубов е ограничена, бидејќи не ја прифаќам вистината за тоа кој си ме создал/а да бидам. Помогни ми да живеам во вистината дека сум твое сакано дете за да може мојата љубов кон другите да произлегува од овој нов идентитет. Дај ми да бидам еден збунувачки слуга на оние околу мене додека Ти ги симнуваш ограничувањата што ги имам поставено на мојата љубов. Во Христово име, Амин.
Авторско право (С) 2012 од „Redeemer Presbyterian Church“.
Во првиот стих пишува: „љубејќи ги Своите во светов, ги возљуби до крај.“ Во овој неочекуван чин на миењето нозе, Исус сакаше да искомуницира нешто длабоко за природата на Божјата љубов. Љубовта не е само нешто што Исус прави, туку љубовта е Она што Тој е.
Често пати кога сакаме некого размислуваме за дела и однесување. Се прашуваме себеси: „Што да направам од љубов?“ Но Исусовото неочекувано, себе-понижувачко дело на служење нè води кон поставување на едно претходно прашање: „Кој сум јас?“ Без претходно да го поставиме ова прашање ние незнаејќи може да ја ограничиме нашата љубов, бидејќи нема да дејствуваме со идентитетот променет од Добрата Вест. На пример, доколку реално гледаме на себеси како на сирачиња кои треба самите за себе да се грижат наместо да се гледаме како Божји возљубени деца, тогаш ќе ја ограничиме нашата дарежливост кон другите плашејќи се дали ќе имаме доволно за себе. Слично на тоа, ако си мислиме дека сме праведни поради сопствениот макотрпен труд, тогаш ќе бидеме ограничени во начинот на кој ќе им служиме на другите бидејќи нашата гордост ќе нè спречи да им служиме на оние кои „не заслужуваат“.
Кога гледаме на Исус наоѓаме прекрасна слобода во служењето на другите која произлегува од сигурноста на нашиот идентитет: „Кој, иако е во Божјо обличје, не го сметаше како грабнато - тоа што е еднаков со Бога, туку се лиши Самиот Себе, и зеде обличје на слуга...“ (Филипјаните 2:6-7). Исус можеше да служи на начин на кој никој не очекуваше, бидејќи интимно ја познаваше Божјата љубов. Истото срце кое го наведе да им ги мие нозете на учениците, ќе го води и кон крстот. Поради Христос го имаме истиот привилегиран статус и сигурност кај Таткото, па така сме слободни да служиме на радикални, љубезни начини на кои Тој ни служеше нам.
Молитва
Небесен Татко, секој ден заборавам кој сум во Христос и благодатта која го опфаќа мојот живот. Мојата љубов е ограничена, бидејќи не ја прифаќам вистината за тоа кој си ме создал/а да бидам. Помогни ми да живеам во вистината дека сум твое сакано дете за да може мојата љубов кон другите да произлегува од овој нов идентитет. Дај ми да бидам еден збунувачки слуга на оние околу мене додека Ти ги симнуваш ограничувањата што ги имам поставено на мојата љубов. Во Христово име, Амин.
Авторско право (С) 2012 од „Redeemer Presbyterian Church“.
Свето Писмо
Опис за овој план
Што е Великиот пост? Тоа е време во кое ја очекуваме победата на светлината и животот на Христос над темнината на гревот и смртта. Додека патуваме од почетокот на постот па сè до Велигден, се потсетуваме на реалноста на нашата слабост и Божјата откупителна благодат.
More
Текстот за оваа побожност е создаден од персоналот на црквата „Redeemer Presbyterian Church“ и првично беше објавена на www.redeemer.com во 2012 година. Употребено со дозвола.
