Симни ја апликацијатаПодготвување на нашите срца за Велигден: Побожност за Великите постиПримерок
„Ден 34: Предвидувањето“
Јован го посветува поголемиот дел од Евангелието на последните 6 дена од животот на Исус. Во Јован 12 глава, Исус предвидува „со каква смрт ќе умре“ - со таква што ќе го разлабави ѓаволскиот смртен стисок врз светот, ќе го подигне Исус во победа од хоророт на распнувањето и гробот, и ќе ги привлече луѓето од целиот свет кон Него (ст. 32). Но тука Тој го повторува Неговиот отрезнувачки пример за сите кои ќе го следат и ќе бидат познати како Негови ученици.
Уште од раните денови на Неговата служба забележана од Јован, Исус го спомнува Неговиот „час“ - едно закажано време кога Тој ќе поднесе страдање и смрт за гревовите на светот. Но преку ова понижување Исус истовремено на еден чудесен начин ја рефлектира Божјата „слава“ кон човештвото. Бог „го прославува Неговото име“ не само преку Неговата овоземна служба туку и преку неговата смрт. Јован ја предвестува оваа реалност уште на почетокот каде што заклучува „ја видовме Неговата слава... полн со благодат и вистина.“ (1:14).
Подеднакво впечатлива е човечката димензија на Исус, доволно искрен за да признае „сега, Мојата душа е вознемирена“ (ст. 27) бидејќи започнува да ја чувствува агонијата низ која ќе помине. Тоа е величествена слика на една личност целосно препуштена на Бог во пресрет на незамислива болка, знаејќи дека Божјата слава на крајот на краиштата е единственото важно нешто. И така ова станува еден момент на поука за учениците.
Семињата се живи нешта кои мораат да умрат за да донесат плод; па така тие носат ветување за иден живот. Површно гледано, Христовата смрт за светот изгледаше како несреќа, но преку паѓањето „во земјата“ (ст. 24) Тој можеше да воздигне следбеници и да принесе „многу синови во слава“ (Евреите 2:10). Сепак, следењето на Исус вклучува одредена цена: многумина од првите ученици умреа со страшна смрт, при тоа инспирирајќи го Тертулијан да заклучи дека „крвта на мачениците е семето на црквата“. Христовите ученици мора секогаш „да умираат“ за себеси за да најдат „жива надеж“ (1 Петар 1:3-5) во Христос. Овде Дитрих Бонхофер во врска со учеништвото забележал: „кога Христос повикува некого, Тој му нуди да дојде и да умре.“
Молитва
Воскреснат Господе, Ти толку нè засака што умре за да нè спасиш од гревот. Се молиме оваа вистина да ни даде понизност, да нè води да Те славиме секогаш и дај ни храброст да живееме целосно препуштени на твојата прекрасна волја. Во Твојата милост нека бисе сето ова, бидејќи фо бараме во Твое име. Амин.
Авторско право (С) 2012 од „Redeemer Presbyterian Church“.
Јован го посветува поголемиот дел од Евангелието на последните 6 дена од животот на Исус. Во Јован 12 глава, Исус предвидува „со каква смрт ќе умре“ - со таква што ќе го разлабави ѓаволскиот смртен стисок врз светот, ќе го подигне Исус во победа од хоророт на распнувањето и гробот, и ќе ги привлече луѓето од целиот свет кон Него (ст. 32). Но тука Тој го повторува Неговиот отрезнувачки пример за сите кои ќе го следат и ќе бидат познати како Негови ученици.
Уште од раните денови на Неговата служба забележана од Јован, Исус го спомнува Неговиот „час“ - едно закажано време кога Тој ќе поднесе страдање и смрт за гревовите на светот. Но преку ова понижување Исус истовремено на еден чудесен начин ја рефлектира Божјата „слава“ кон човештвото. Бог „го прославува Неговото име“ не само преку Неговата овоземна служба туку и преку неговата смрт. Јован ја предвестува оваа реалност уште на почетокот каде што заклучува „ја видовме Неговата слава... полн со благодат и вистина.“ (1:14).
Подеднакво впечатлива е човечката димензија на Исус, доволно искрен за да признае „сега, Мојата душа е вознемирена“ (ст. 27) бидејќи започнува да ја чувствува агонијата низ која ќе помине. Тоа е величествена слика на една личност целосно препуштена на Бог во пресрет на незамислива болка, знаејќи дека Божјата слава на крајот на краиштата е единственото важно нешто. И така ова станува еден момент на поука за учениците.
Семињата се живи нешта кои мораат да умрат за да донесат плод; па така тие носат ветување за иден живот. Површно гледано, Христовата смрт за светот изгледаше како несреќа, но преку паѓањето „во земјата“ (ст. 24) Тој можеше да воздигне следбеници и да принесе „многу синови во слава“ (Евреите 2:10). Сепак, следењето на Исус вклучува одредена цена: многумина од првите ученици умреа со страшна смрт, при тоа инспирирајќи го Тертулијан да заклучи дека „крвта на мачениците е семето на црквата“. Христовите ученици мора секогаш „да умираат“ за себеси за да најдат „жива надеж“ (1 Петар 1:3-5) во Христос. Овде Дитрих Бонхофер во врска со учеништвото забележал: „кога Христос повикува некого, Тој му нуди да дојде и да умре.“
Молитва
Воскреснат Господе, Ти толку нè засака што умре за да нè спасиш од гревот. Се молиме оваа вистина да ни даде понизност, да нè води да Те славиме секогаш и дај ни храброст да живееме целосно препуштени на твојата прекрасна волја. Во Твојата милост нека бисе сето ова, бидејќи фо бараме во Твое име. Амин.
Авторско право (С) 2012 од „Redeemer Presbyterian Church“.
Опис за овој план
Што е Великиот пост? Тоа е време во кое ја очекуваме победата на светлината и животот на Христос над темнината на гревот и смртта. Додека патуваме од почетокот на постот па сè до Велигден, се потсетуваме на реалноста на нашата слабост и Божјата откупителна благодат.
More
Текстот за оваа побожност е создаден од персоналот на црквата „Redeemer Presbyterian Church“ и првично беше објавена на www.redeemer.com во 2012 година. Употребено со дозвола.
