Симни ја апликацијатаПодготвување на нашите срца за Велигден: Побожност за Великите постиПримерок
„Ден 36: Чистењето“
Секоја година за Пасха илјадници Евреи доаѓаа од сите страни на Израел и Јудеја за да принесат жртви во Храмот во Ерусалим. Бидејќи многу од нив патувале подолго, тие ги купувале нивните животни за жртва во Ерусалим наместо да ги носат од дома при тоа ризикувајќи да ги повредат или да им направат некаков недостаток, а што потоа ќе ги направело недостојни за жртвување. Така, на Еврејските верници им беше мошне прикладно да си ги купат нивните жртви штом ќе пристигнат во Ерусалим. Меѓутоа, пазарот за овие стоки беше поставен во Дворот на народите, каде нееврејските трагачи по Бог доаѓаа да се молат. Затоа, на Пасхата, дворот на Храмот бил преполнет со стока, продавачи и менувачи на пари, кои ги разменувале странските пари за еврејската локална валута.
Кога Исус го виде сето ова, се налути - толку се разгневи што им ги преврте масите и им забрани да тргуваат. Но зошто? Зарем трговците не им помагаа на оние кои дошле од далеку да го слават Бог? Можеби. Но тие го правеа тоа на сметка на „сите други народи“ кои го бараа Бог, сметајќи го нивното славење на Бог за безначајно. Нарекувајќи ги „разбојници“ Исус најверојатно мислел на нивните алчни финансиски трансакции како и на начинот на кој ги ограбиле неевреите од нивното место за славење.
Сепак и нешто друго се случува овде. Во еден друг текст за чистењето на Храмот, од Исус беше побаран знак за Неговиот авторитет. Тој одговори: „Разурнете го овој Храм, и ќе го подигнам за три дни!“ (Јован 2:19). Но Тој не зборуваше за зградата: „Тој зборуваше за Храмот на Своето тело“ (Јован 2:21). Со други зборови, кога умре Тој, Храмот и целиот негов систем - свештенството, жртвите, славата - умре заедно со Него бидејќи Тој стана Пасхалното Јагне, Првосвештеникот и Господовата слава. Според тоа, кога големата завеса во Храмот се расцепува при смртта на Христос (Марко 15:38), бариерата помеѓу Бог и човештвото се сруши за сите нас. Исус стана „Домот за молитва на сите народи“. Денес нема потреба да се патува до Храмот во Ерусалим за да го славиме. Ниту пак постои разлика помеѓу евреите и другите народи кои го слават Бог. Славењето на Бог повеќе не е поврзано со одредено место, туку со Личност. Исус е Храмот. Тој е местото каде се сретнуваме со Бог.
Молитва
Господи, го славиме Исус како крајната Жртва, Свештеник, Слава и Храм. Поради тоа, да му се придружиме Нему за да го љубиме Неговото име и да бидеме Неговите слуги (Исаија 56:6). Во Христос, нека сите народи - тие што се блиску и далеку - дојдат кај Тебе во молитва (Исаија 56:8). Во Христово име, Амин.
Авторско право (С) 2012 од „Redeemer Presbyterian Church“.
Секоја година за Пасха илјадници Евреи доаѓаа од сите страни на Израел и Јудеја за да принесат жртви во Храмот во Ерусалим. Бидејќи многу од нив патувале подолго, тие ги купувале нивните животни за жртва во Ерусалим наместо да ги носат од дома при тоа ризикувајќи да ги повредат или да им направат некаков недостаток, а што потоа ќе ги направело недостојни за жртвување. Така, на Еврејските верници им беше мошне прикладно да си ги купат нивните жртви штом ќе пристигнат во Ерусалим. Меѓутоа, пазарот за овие стоки беше поставен во Дворот на народите, каде нееврејските трагачи по Бог доаѓаа да се молат. Затоа, на Пасхата, дворот на Храмот бил преполнет со стока, продавачи и менувачи на пари, кои ги разменувале странските пари за еврејската локална валута.
Кога Исус го виде сето ова, се налути - толку се разгневи што им ги преврте масите и им забрани да тргуваат. Но зошто? Зарем трговците не им помагаа на оние кои дошле од далеку да го слават Бог? Можеби. Но тие го правеа тоа на сметка на „сите други народи“ кои го бараа Бог, сметајќи го нивното славење на Бог за безначајно. Нарекувајќи ги „разбојници“ Исус најверојатно мислел на нивните алчни финансиски трансакции како и на начинот на кој ги ограбиле неевреите од нивното место за славење.
Сепак и нешто друго се случува овде. Во еден друг текст за чистењето на Храмот, од Исус беше побаран знак за Неговиот авторитет. Тој одговори: „Разурнете го овој Храм, и ќе го подигнам за три дни!“ (Јован 2:19). Но Тој не зборуваше за зградата: „Тој зборуваше за Храмот на Своето тело“ (Јован 2:21). Со други зборови, кога умре Тој, Храмот и целиот негов систем - свештенството, жртвите, славата - умре заедно со Него бидејќи Тој стана Пасхалното Јагне, Првосвештеникот и Господовата слава. Според тоа, кога големата завеса во Храмот се расцепува при смртта на Христос (Марко 15:38), бариерата помеѓу Бог и човештвото се сруши за сите нас. Исус стана „Домот за молитва на сите народи“. Денес нема потреба да се патува до Храмот во Ерусалим за да го славиме. Ниту пак постои разлика помеѓу евреите и другите народи кои го слават Бог. Славењето на Бог повеќе не е поврзано со одредено место, туку со Личност. Исус е Храмот. Тој е местото каде се сретнуваме со Бог.
Молитва
Господи, го славиме Исус како крајната Жртва, Свештеник, Слава и Храм. Поради тоа, да му се придружиме Нему за да го љубиме Неговото име и да бидеме Неговите слуги (Исаија 56:6). Во Христос, нека сите народи - тие што се блиску и далеку - дојдат кај Тебе во молитва (Исаија 56:8). Во Христово име, Амин.
Авторско право (С) 2012 од „Redeemer Presbyterian Church“.
Свето Писмо
Опис за овој план
Што е Великиот пост? Тоа е време во кое ја очекуваме победата на светлината и животот на Христос над темнината на гревот и смртта. Додека патуваме од почетокот на постот па сè до Велигден, се потсетуваме на реалноста на нашата слабост и Божјата откупителна благодат.
More
Текстот за оваа побожност е создаден од персоналот на црквата „Redeemer Presbyterian Church“ и првично беше објавена на www.redeemer.com во 2012 година. Употребено со дозвола.
