Όταν βράζω μέσα μου. 7 ήρωες της Βίβλου που θύμωναν επίσης.Δείγμα

Ιωνάς

Εδάφια για μελέτη:

• Ιωνάς, κεφάλαια 1, 4
• Ιάκωβος 1:20
• Ματθαίος 7:1–5

Οι άνθρωποι μάς εκνευρίζουν συχνά. Είναι παράλογοι, ασυνεπείς, αντιφατικοί. Μας απογοητεύουν, μας προδίδουν, αμαρτάνουν και υπερασπίζονται την αμαρτία τους, προκαλώντας πόνο. Η αγάπη προς αυτούς είναι δύσκολη. Μερικές φορές απλώς θέλουμε να φύγουμε μακριά. Σου έχει συμβεί;

Ο θυμός λειτουργεί έτσι. Προσπαθούμε να απομακρυνθούμε από ό,τι μας προκαλεί πόνο, φόβο ή αποστροφή. Είναι φυσιολογικό. Αλλά είναι πάντα το σωστό;

Ο προφήτης Ιωνάς δεν ήθελε καθόλου να κάνει αυτό που του ζήτησε ο Θεός: να πάει στους σκληρούς και πολεμοχαρείς Νινευίτες και να τους κηρύξει μετάνοια. Ήταν όχι μόνο επικίνδυνο, αλλά και παράλογο στρατηγικά. Η Ασσυρία, στην οποία ανήκε η Νινευή, θα κατέστρεφε το Ισραήλ μέσα σε λιγότερο από εκατό χρόνια.

Θα ωφελούσε η προφητεία του Ιωνά τον λαό του; Μήπως θα τον θεωρούσαν προδότη, που βοήθησε τον εχθρό να αποφύγει την κρίση του Θεού;

Ο Ιωνάς φεύγει. Όχι μόνο από την αποστολή, αλλά και από τον Θεό. Γιατί Τον γνωρίζει καλά: «Γνώρισα ότι εσύ είσαι Θεός ελεήμονας και οικτίρμονας…» (Ιωνάς 4:2). Ο θυμός του Ιωνά δεν είναι ξέσπασμα. Είναι βαθιά δυσαρέσκεια με τον χαρακτήρα του Θεού. Ο Θεός δεν είναι όπως θα ήθελε ο Ιωνάς.

Και τότε ο Κύριος αρχίζει να τον διδάσκει.

Στην κοιλιά του ψαριού. Στην κόλαση του φόβου. Στην προσευχή στο βυθό. Αλλά ακόμα και τότε, η καρδιά του Ιωνά δεν αλλάζει. Παραμένει θυμωμένος. Θέλει τιμωρία, όχι έλεος. Γιατί ο θυμός είναι σαν φακός που παραμορφώνει την όραση.

Ο Θεός του δίνει ένα μάθημα μέσα από το φυτό που μεγάλωσε για να του δώσει σκιά. Το φυτό ξεράθηκε, και ο Ιωνάς θύμωσε… για το φυτό. Και τότε έρχεται το ερώτημα που διαπερνά την καρδιά:

«Eσύ λυπήθηκες για την κολοκυθιά…Kαι εγώ δεν έπρεπε να λυπηθώ για τη Nινευή, τη μεγάλη πόλη, στην οποία υπάρχουν περισσότερες από 12 μυριάδες ανθρώπων;» (Ιωνάς 4:10–11)

Αυτό το ερώτημα ξεσκεπάζει την καρδιά μας. Οι δύσκολες σχέσεις αποκαλύπτουν τη θεολογία μας: Σε τι είδους Θεό πιστεύουμε; Σε έναν δίκαιο Κριτή μόνο — ή και σε έναν ελεήμονα Πατέρα;

Ο Θεός θα κρίνει την αμαρτία. Αλλά ξεχνάμε συχνά ότι κι εμείς την αξίζουμε. Έχουμε κι εμείς θυμό, υποκρισία, αδιαφορία. Οι δικές μας αμαρτίες είναι απλώς διαφορετικές.

Ο Ιωνάς λυπάται για τη σκιά, όχι για τις ψυχές. Δεν βλέπει το «δοκάρι» στο δικό του μάτι, αλλά κρίνει τους άλλους επιφανειακά. Το ίδιο κάνουμε κι εμείς.

Στο γραφείο μου υπάρχει μια επιγραφή:
«Μην κρίνεις τους ανθρώπους επειδή αμαρτάνουν διαφορετικά από εσένα».

Όταν ο θυμός γεμίζει την καρδιά σου — κάνε παύση. Κοίτα στον καθρέφτη. Και πες:

«Κύριε, θεράπευσε με. Τα μάτια μου. Την καρδιά μου. Τη δική μου έννοια της δικαιοσύνης και του ελέους. Μάθε με να Σου μοιάζω».

Ερωτήσεις για περισυλλογή:

1. Τι αποκαλύπτει ο θυμός μου για την καρδιά μου;
2. Ζητώ από τον Θεό να θεραπεύσει την όρασή μου και να βγάλει το «δοκάρι» από το μάτι μου;
3. Πώς φέρομαι στους πιο δύσκολους ανθρώπους της ζωής μου — με θυμό ή με συμπόνια;