Όταν βράζω μέσα μου. 7 ήρωες της Βίβλου που θύμωναν επίσης.Δείγμα

Κάιν

Εδάφια για μελέτη:

• Γένεση 4:1–16
• Ιάκωβος 1:17–22

Μου αρέσει πολύ να ξυπνάω νωρίς το πρωί και να ξεκινάω τη μέρα μου φτιάχνοντας τσάι, ακούγοντας ήρεμη μουσική και διαβάζοντας τον Λόγο του Θεού μέσα στη σιωπή. Όμως, αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Η μικρότερη κόρη μου ξυπνάει επίσης και με ακολουθεί σαν ουρά. Έχει αμέτρητες ερωτήσεις. Κι εγώ έχω εστιάσει στο δικό μου πρωινό σχέδιο. Το σχέδιό μου διακόπτεται από γαυγίσματα σκύλων, νιαουρίσματα γατών και τις ερωτήσεις ή τους καυγάδες των παιδιών. Θέλω απλώς να καθίσω και να διαβάσω την Αγία Γραφή μέσα στην ησυχία. Και τότε εμφανίζεται ο θυμός. Έχετε κι εσείς τέτοιες στιγμές; Φτιάχνετε ένα σχέδιο — και είναι υπέροχο όταν όλα πάνε σύμφωνα μ’ αυτό. Αλλά κάποιες φορές, τα σχέδιά μας ανατρέπονται. Ποια είναι τότε η αντίδρασή μας;

Ο Κάιν ήταν ο πρωτότοκος γιος και δικαιωματικά θα κληρονομούσε ό,τι είχε ο πατέρας του, ο Αδάμ. Όταν έφερε θυσία στον Θεό μαζί με τον μικρότερο αδελφό του, πιθανόν να περίμενε ότι, ως μεγαλύτερος, θα γινόταν δεκτός πρώτος. Όμως ο Κύριος δεν δέχτηκε τη θυσία του· αντίθετα, αποδέχτηκε του Άβελ. Πόσο άδικο! «Γιατί δεν έγινε δεκτή η δική μου θυσία, ενώ η δική του έγινε;» — ίσως να σκεφτόταν ο Κάιν, φλογισμένος από θυμό. Το πρόσωπό του σκοτείνιασε. Ο θυμός δύσκολα κρύβεται. Είναι φανερός, ακόμη κι όταν δεν είμαστε έτοιμοι να το παραδεχτούμε. Το βλέμμα, ο τόνος της φωνής, η έκφραση του προσώπου, οι σφιγμένες γροθιές — όλα αυτά δεν είναι όμορφα. Ξέρετε πώς δείχνετε όταν θυμώνετε; Θυμάμαι ακόμη το πρόσωπο του πατέρα μου όταν θύμωνε. Ήταν φοβερό θέαμα και τον φοβόμουν πολύ εκείνες τις στιγμές. Κι όμως, όταν εγώ θυμώνω με τα παιδιά μου, δείχνω κι εγώ απειλητική — κι αυτό τα τρομάζει.

Ο θυμός ξεκινά πάντα όταν συμβαίνει κάτι που δεν μου αρέσει. Στον Κάιν δεν άρεσε το ότι ο Θεός δεν αποδέχτηκε τη θυσία του. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό! Ο Κάιν σύγκρινε τον εαυτό του με τον Άβελ. Αν δεν υπήρχε η θυσία του Άβελ — ή και ο ίδιος ο Άβελ — το δικό του αίσθημα ταπείνωσης δεν θα ήταν τόσο έντονο.

Έτσι, ο Κάιν αποφάσισε να αποκαταστήσει τη «δικαιοσύνη» με το να ξεφορτωθεί τον Άβελ. Τότε όλα θα ήταν εντάξει. Αλλά ο θυμός είναι κακός σύμβουλος στη λήψη αποφάσεων. Πάντα οδηγεί σε καταστροφικές πράξεις. Ο Ιησούς λέει ότι όταν θυμώνουμε, δολοφονούμε μέσα στις καρδιές μας. Όχι πάντα με φυσικό τρόπο — αλλά καταστρέφουμε τις σχέσεις, σκοτώνουμε την εμπιστοσύνη, την ελπίδα, τις καλές προθέσεις. Ο ανθρώπινος θυμός, μετά την πτώση, είναι ακριβώς έτσι.

Ο Θεός μιλά στον Κάιν, απευθυνόμενος κατευθείαν στην καρδιά του: «Γιατί θυμώνεις; … Η αμαρτία παραμονεύει στην πόρτα της καρδιάς σου. Σε επιθυμεί, αλλά εσύ πρέπει να την κυριεύσεις». Ο Κάιν ήταν θυμωμένος όχι μόνο με τον Άβελ, αλλά και με τον Θεό, τον οποίο θεωρούσε άδικο. Έτσι, αρνήθηκε να μετανοήσει και τελικά έφυγε από το πρόσωπο του Κυρίου. Ο Κάιν έγινε η προσωποποίηση κάθε ανθρώπου που επαναστατεί στον θυμό του εναντίον των κυρίαρχων αποφάσεων του Θεού. Όσο περισσότερο επαναστατώ, τόσο περισσότερο καταστρέφω τη ζωή μου και τη ζωή των γύρω μου. Κάθε Κάιν χρειάζεται μετάνοια — όμως μια επαναστατημένη καρδιά δεν θέλει να μετανοήσει.

Η ιστορία του Κάιν με διδάσκει να μην δικαιολογώ τον θυμό μου, αλλά να κατανοώ τη ρίζα της επαναστατικότητάς του. Όταν το πρωινό μου σχέδιο για ηρεμία ανατρέπεται, θα το δεχτώ ως κάτι από τον Θεό, εμπιστευόμενη την αγαθότητα και την κυριαρχία Του, ή θα μου είναι πιο εύκολο να θυμώσω, να εκνευριστώ, να εξοργιστώ και να δικαιολογηθώ, επαναστατώντας ενάντια στο γεγονός ότι «κάποιος» κατέστρεψε το σχέδιό μου;

Ερωτήσεις για περισυλλογή:

1. Γιατί θυμώνω;
2. Ποια επιθυμία κυριαρχεί στην καρδιά μου όταν θυμώνω;
3. Πώς καταστρέφει ο θυμός τις σχέσεις μου;
4. Πώς θυμώνω με τον Θεό και τις ακατανόητες αποφάσεις Του στη ζωή μου;