Η Κυριακή προσευχήΔείγμα

Πρόνοια

Δώσε μας σήμερα τον απαραίτητο για τη ζωή μας άρτο

Κατά κάποιο τρόπο, σε αυτό το σημείο της Κυριακής προσευχής υπάρχει μια μετατόπιση. Περνάμε, θα λέγαμε, από το να «κοιτάμε προς τα πάνω» – προς τον Θεό – στο να «κοιτάμε γύρω» – προς εμάς και τους άλλους. Αυτή η αλλαγή αντανακλά και τις Δέκα Εντολές, αλλά και την οπτική του Χριστού για την εφαρμογή της πίστης: να αγαπάς τον Θεό και τον πλησίον σου (κατά Ματθαίον 22:36–40). Ωστόσο, είναι λάθος να νομίζουμε ότι εδώ μεταβαίνουμε από τον κόσμο του πνεύματος στα πρακτικά ζητήματα, επειδή ο Θεός εμπλέκεται σε όλους τους τομείς της ζωής μας.

Είναι ανάγκη να σκεφτούμε προσεκτικά τι σημαίνει αυτή η φράση. Παραδοσιακά θεωρείται ότι το «ψωμί» εδώ συμβολίζει όλες τις απαραίτητες προμήθειες για την επιβίωση. Περιλαμβάνει φυσικές ανάγκες: όχι μόνο τροφή, αλλά και νερό, στέγη, ένδυση, υγεία, χρήματα κ.ά. Αλλά είναι κάτι περισσότερο: μπορεί να περιλαμβάνει ψυχολογικές ανάγκες, όπως η ειρήνη του νου, η ελπίδα και το θάρρος, και πνευματικές ανάγκες, όπως η χάρη, η επίγνωση του Θεού και η ίδια η πίστη. Το «ψωμί» είναι κάθε τι που χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε. Με το να προσευχόμαστε για ψωμί είναι σαν να παραδεχόμαστε την εξάρτησή μας από τον Θεό. Πολύ εύκολα μπορούμε να υιοθετήσουμε την υπεροπτική στάση του ανθρώπου που βλέπει τα αγαθά του και λέει: «Αυτό το κατάφερα μόνος μου». Στο βιβλίο του Δανιήλ (κεφ. 5), ο προφήτης απευθύνει κρίση στον ασεβή βασιλιά Βαλτάσαρ και του λέει: «Τον Θεό όμως, που στα χέρια του βρίσκεται η πνοή σου και το μέλλον σου, δεν τον δοξολόγησες.» (Δανιήλ 5:23). Ομοίως, ο Παύλος γράφει στους Κορινθίους: «Τι έχεις που να μην το έλαβες;» (προς Κορινθίους Α' 4:7).

Όμως, παρόλο που η φράση αυτή έχει εύρος, έχει και όριο. Το ψωμί είναι το πιο βασικό είδος τροφής και αυτό μας λέει ο Χριστός να ζητήσουμε· όχι τις πολυτέλειες, αλλά τα αναγκαία. Όταν, λοιπόν, προσευχόμαστε, ας μην ξεχνάμε ότι για πολλούς ανθρώπους στον κόσμο, ακόμη και τα βασικά της ζωής είναι πολυτέλεια. Αυτή η προσευχή μας καλεί να προσευχόμαστε για τις ανάγκες μας, όχι για την απληστία μας. Και να θυμόμαστε πάντα όλα όσα έχουμε ήδη λάβει.

Δεν υπάρχουν περιττές λέξεις στην Κυριακή Προσευχή και η λέξη σήμερα αξίζει ιδιαίτερης προσοχής. Είναι πολύ δελεαστικό να ζητάμε από τον Θεό όχι μόνο αυτά που χρειαζόμαστε τώρα, αλλά και αυτά που φανταζόμαστε ότι θα χρειαστούμε στο μέλλον. Όμως, κάτι τέτοιο αλλοιώνει τον σκοπό της προσευχής. Ο Θεός επιθυμεί η προσευχή μας να επικεντρώνεται στη σχέση μας μαζί Του, και το να ερχόμαστε σ’ Αυτόν καθημερινά με τις ανάγκες μας χτίζει αυτή τη σχέση. Το να ζητάμε καθημερινά για τις ανάγκες μας χτίζει μια σχέση που διαρκεί στην αιωνιότητα. 

Τέλος, ας παρατηρήσουμε μια μικρή λέξη που βρίσκεται παντού σε ολόκληρη την Κυριακή προσευχή: αυτή τη μικρή λέξη μας. Και είναι πολύ σημαντική. Είναι πολύ εύκολο η προσευχή μας να επικεντρώνεται αποκλειστικά στον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν είναι το πνεύμα της Καινής Διαθήκης. Πρέπει να πάρουμε προσωπικά την απόφαση να ακολουθήσουμε τον Χριστό και να ενταχθούμε στον λαό του Θεού σε ατομικό επίπεδο· όμως, σαν χριστιανοί, πάντα πρέπει να βλέπουμε τον εαυτό μας σαν μέλος μιας κοινότητας. Όταν προσευχόμαστε, πρέπει να προσευχόμαστε και για όσους είμαστε συνδεδεμένοι μαζί τους: τις οικογένειές μας, αλλά και την πνευματική μας οικογένεια. Και βέβαια, είναι καλό να προσευχόμαστε για φίλους, συναδέλφους και γείτονες. 

Κλείνοντας, όταν ο Θεός μάς δίνει το καθημερινό μας «ψωμί» – και συχνά πολύ περισσότερα από αυτό – ας είμαστε ευγνώμονες.