Y Golomen

Beth yw fy Mhwrpas? Dysgu i Garu Duw a Charu Eraill

Ymarfer y Ffordd

Dwyt ti Heb Orffen Eto

Llawenydd ar gyfer y Daith: Dod o Hyd i Obaith yng Nghanol y Treial

Dewiswyd — Datgelu'r Wraig yn Nghrist

Coda a Dos Ati

Rhoi iddo e dy Bryder

Hadau: Beth a Pham

Ymrwymo dy Waith i'r Arglwydd

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkEXO">
 <div class="chapter ch7" data-usfm="EXO.7">
 <div class="label">7</div><div class="m"> 1Dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, &#8220;Edrych, yr wyf yn dy wneud fel Duw i Pharo, a bydd Aaron dy frawd yn broffwyd iti. 2Yr wyt i fynegi'r cyfan yr wyf yn ei orchymyn i ti, a bydd Aaron dy frawd yn dweud wrth Pharo am ryddhau'r Israeliaid o'i wlad. 3Byddaf finnau'n caledu calon Pharo; ac er imi amlhau fy arwyddion a'm rhyfeddodau yng ngwlad yr Aifft, 4ni fydd ef yn gwrando arnoch. Yna byddaf yn gosod fy llaw ar yr Aifft ac yn rhyddhau fy mhobl Israel yn lluoedd o wlad yr Aifft, trwy weithredoedd nerthol o farn. 5Bydd yr Eifftiaid yn gwybod mai myfi yw'r ARGLWYDD pan estynnaf fy llaw yn erbyn yr Aifft a rhyddhau'r Israeliaid o'u plith.&#8221; 6Gwnaeth Moses ac Aaron yn union fel yr oedd yr ARGLWYDD wedi gorchymyn iddynt. 7Pan lefarodd Moses ac Aaron wrth Pharo, yr oedd Moses yn bedwar ugain oed ac Aaron yn dair a phedwar ugain.</div><div class="s">Gwialen Aaron</div><div class="m"> 8Dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses ac Aaron, 9&#8220;Os bydd Pharo'n dweud wrthych am wneud rhyfeddod, yr wyt ti, Moses, i ddweud wrth Aaron, &#8216;Cymer dy wialen a'i thaflu ar lawr o flaen Pharo, ac fe dry'n sarff.&#8217; &#8221; 10Felly, aeth Moses ac Aaron at Pharo a gwneud fel yr oedd yr ARGLWYDD wedi gorchymyn iddynt. 11Taflodd Aaron ei wialen o flaen Pharo a'i weision, ac fe drodd yn sarff. Yna anfonodd Pharo am y gw&#375;r doeth a'r dewiniaid, ac yr oeddent hwythau, swynwyr yr Aifft, hefyd yn medru gwneud hyn trwy eu gallu cyfrin. 12Taflodd pob un ei wialen, a throdd pob gwialen yn sarff; ond llyncodd gwialen Aaron eu gwiail hwy. 13Er hynny, caledodd calon Pharo ac ni wrandawodd arnynt, fel yr oedd yr ARGLWYDD wedi dweud.</div><div class="s">Pl&#226;u'r Aifft: Gwaed</div><div class="m"> 14Yna dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, &#8220;Y mae calon Pharo wedi caledu, ac y mae'n gwrthod rhyddhau'r bobl. 15Dos at Pharo yn y bore, wrth iddo fynd tua'r afon; aros amdano ar lan y Neil, a chymer yn dy law y wialen a drodd yn sarff. 16Dywed wrtho, &#8216;Y mae'r ARGLWYDD, Duw'r Hebreaid, wedi fy anfon atat i ddweud, &#8220;Gollwng fy mhobl yn rhydd, er mwyn iddynt fy addoli yn yr anialwch&#8221;; ond hyd yn hyn nid wyt wedi ufuddhau iddo.&#8217; 17Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD: Dyma sut y cei wybod mai myfi yw'r ARGLWYDD: &#226;'r wialen sydd yn fy llaw byddaf yn taro d&#373;r y Neil, ac fe dry'n waed. 18Bydd y pysgod ynddi yn marw, a'r afon yn drewi, a bydd yn ffiaidd i'r Eifftiaid yfed d&#373;r ohoni.&#8221; 19Dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, &#8220;Dywed wrth Aaron, &#8216;Cymer dy wialen ac estyn dy law dros ddyfroedd yr Aifft, dros ei ffrydiau a'i hafonydd, dros ei llynnoedd a'i chronfeydd d&#373;r, er mwyn iddynt droi'n waed.&#8217; Bydd gwaed trwy holl wlad yr Aifft, hyd yn oed yn y cawgiau o bren a charreg.&#8221;</div><div class="p"> 20Gwnaeth Moses ac Aaron fel yr oedd yr ARGLWYDD wedi gorchymyn iddynt. Yng ng&#373;ydd Pharo a'i weision, cododd Aaron y wialen a tharo d&#373;r y Neil, ac fe droes yr holl dd&#373;r oedd ynddi yn waed. 21Bu farw'r pysgod oedd ynddi, ac yr oedd yr afon yn drewi cymaint fel na allai'r Eifftiaid yfed d&#373;r ohoni; ac yr oedd gwaed trwy holl wlad yr Aifft. 22Ond yr oedd swynwyr yr Aifft hefyd yn medru gwneud hyn trwy eu gallu cyfrin; felly caledodd calon Pharo, ac ni fynnai wrando ar Moses ac Aaron, fel yr oedd yr ARGLWYDD wedi dweud. 23Troes Pharo a mynd i mewn i'w d&#375;, heb ystyried y peth ymhellach. 24Am nad oeddent yn medru yfed y d&#373;r o'r Neil, bu'r holl Eifftiaid yn cloddio gerllaw'r afon am dd&#373;r i'w yfed. 25Parhaodd hyn am saith diwrnod wedi i'r ARGLWYDD daro'r Neil.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkEXO">
 <div class="chapter ch8" data-usfm="EXO.8">
 <div class="label">8</div><div class="s">Llyffaint</div><div class="m"> 1 # 8:1 Hebraeg, 7:26. Yna dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses: &#8220;Dos at Pharo a dywed wrtho, &#8216;Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD: Gollwng fy mhobl yn rhydd er mwyn iddynt fy addoli; 2os gwrthodi eu rhyddhau, byddaf yn taro dy holl dir &#226; phla o lyffaint. 3Bydd y Neil yn heigio o lyffaint, a byddant yn dringo i fyny i'th d&#375; ac i'th ystafell wely; byddant yn dringo ar dy wely ac i gartrefi dy weision a'th bobl, i'th boptai ac i'th gafnau tylino. 4Bydd y llyffaint yn dringo drosot ti a thros dy bobl a'th weision i gyd.&#8217; &#8221;</div><div class="p"> 5Yna dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, &#8220;Dywed wrth Aaron, &#8216;Estyn dy law a'th wialen dros y ffrydiau, yr afonydd a'r llynnoedd, a gwna i lyffaint ddringo i fyny dros dir yr Aifft.&#8217; &#8221; 6Felly estynnodd Aaron ei law dros ddyfroedd yr Aifft, a dringodd y llyffaint i fyny nes gorchuddio'r tir. 7Ond trwy eu gallu cyfrin yr oedd y swynwyr hefyd yn medru gwneud i lyffaint ddringo i fyny dros dir yr Aifft.</div><div class="p"> 8Yna galwodd Pharo am Moses ac Aaron, a dweud, &#8220;Gwedd&#239;wch ar i'r ARGLWYDD gymryd y llyffaint ymaith oddi wrthyf fi a'm pobl, ac fe ryddhaf finnau eich pobl er mwyn iddynt aberthu i'r ARGLWYDD.&#8221; 9Dywedodd Moses wrth Pharo, &#8220;Gad imi wybod pryd yr wyf i wedd&#239;o drosot ti a'th weision a'th bobl er mwyn symud y llyffaint oddi wrthyt ti ac o'th dai, a'u gadael yn y Neil yn unig.&#8221; Meddai yntau, &#8220;Yfory.&#8221; 10Dywedodd Moses, &#8220;Fel y mynni di; cei wybod wedyn nad oes neb fel yr ARGLWYDD ein Duw ni. 11Bydd y llyffaint yn ymadael &#226; thi a'th dai, ac &#226;'th weision a'th bobl, ac ni cheir hwy yn unman ond yn y Neil.&#8221; 12Yna aeth Moses ac Aaron allan oddi wrth Pharo, a galwodd Moses ar yr ARGLWYDD yngl&#375;n &#226;'r llyffaint a ddygodd ar Pharo. 13Gwnaeth yr ARGLWYDD yr hyn yr oedd Moses yn ei ddymuno, a bu farw'r llyffaint yn y tai a'r ffermydd a'r meysydd. 14Yna casglwyd hwy ynghyd yn bentyrrau, nes bod y wlad yn drewi. 15Pan welodd Pharo ei fod wedi cael ymwared ohonynt, caledodd ei galon a gwrthododd wrando ar Moses ac Aaron, fel yr oedd yr ARGLWYDD wedi dweud.</div><div class="s">Llau</div><div class="m"> 16Yna dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, &#8220;Dywed wrth Aaron, &#8216;Estyn dy wialen a tharo llwch y ddaear, ac fe dry'n llau trwy holl wlad yr Aifft.&#8217; &#8221; 17Gwnaethant hynny; estynnodd Aaron ei law allan, a tharo llwch y ddaear &#226;'i wialen, a throes y llwch yn llau ar ddyn ac anifail; trodd holl lwch y ddaear yn llau trwy wlad yr Aifft i gyd. 18Ceisiodd y swynwyr hefyd ddwyn llau allan trwy eu gallu cyfrin, ond nid oeddent yn medru. Yr oedd y llau ar ddyn ac anifail. 19Dywedodd y swynwyr wrth Pharo, &#8220;Trwy fys Duw y digwyddodd hyn.&#8221; Ond yr oedd calon Pharo wedi caledu, ac nid oedd am wrando ar Moses ac Aaron, fel yr oedd yr ARGLWYDD wedi dweud.</div><div class="s">Pryfed</div><div class="m"> 20Yna dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, &#8220;Cod yn gynnar yn y bore i gyfarfod &#226; Pharo wrth iddo fynd tua'r afon, a dywed wrtho, &#8216;Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD: Gollwng fy mhobl yn rhydd, er mwyn iddynt fy addoli; 21oherwydd, os gwrthodi eu rhyddhau, byddaf yn anfon haid o bryfed arnat ti, dy weision, dy bobl a'th dai. Bydd tai'r Eifftiaid a'r tir danynt yn orlawn o bryfed. 22Ond ar y dydd hwnnw byddaf yn neilltuo gwlad Gosen, lle mae fy mhobl yn byw, ac ni fydd haid o bryfed yno; felly, byddi'n gwybod fy mod i, yr ARGLWYDD, yma yn y wlad. 23Gan hynny, byddaf yn gwahaniaethu#8:23 Felly Fersiynau. Hebraeg, gwneud gwaredigaeth. rhwng fy mhobl i a'th bobl di. Bydd yr arwydd hwn yn ymddangos yfory.&#8217; &#8221;</div><div class="p"> 24Gwnaeth yr ARGLWYDD hynny; daeth haid enfawr o bryfed i d&#375; Pharo ac i dai ei weision, a difethwyd holl dir gwlad yr Aifft gan y pryfed.</div><div class="p"> 25Yna galwodd Pharo am Moses ac Aaron a dweud, &#8220;Ewch i aberthu i'ch Duw yma yn y wlad.&#8221; 26Ond dywedodd Moses, &#8220;Ni fyddai'n briodol inni wneud hynny, oherwydd byddwn yn aberthu i'r ARGLWYDD ein Duw bethau sy'n ffiaidd i'r Eifftiaid; ac os aberthwn yn eu g&#373;ydd bethau sy'n ffiaidd i'r Eifftiaid, oni fyddant yn ein llabyddio? 27Rhaid inni fynd daith dridiau i'r anialwch i aberthu i'r ARGLWYDD ein Duw, fel y mae ef yn gorchymyn inni.&#8221; 28Atebodd Pharo, &#8220;Fe adawaf i chwi fynd i aberthu i'r ARGLWYDD eich Duw yn yr anialwch, ond peidiwch &#226; mynd yn rhy bell. Yn awr, gwedd&#239;wch drosof.&#8221; 29Yna dywedodd Moses, &#8220;Fe af allan oddi wrthyt a gwedd&#239;o ar yr ARGLWYDD i'r haid o bryfed symud yfory oddi wrth Pharo a'i weision a'i bobl; ond peidied Pharo &#226; cheisio twyllo eto trwy wrthod rhyddhau'r bobl i aberthu i'r ARGLWYDD.&#8221; 30Felly aeth Moses ymaith o &#373;ydd Pharo i wedd&#239;o ar yr ARGLWYDD. 31Gwnaeth yr ARGLWYDD yr hyn yr oedd Moses yn ei ddymuno, a symudodd yr haid o bryfed oddi wrth Pharo ac oddi wrth ei weision a'i bobl; ni adawyd yr un ar &#244;l. 32Ond caledodd Pharo ei galon y tro hwn eto, ac ni ollyngodd y bobl yn rhydd.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkEXO">
 <div class="chapter ch9" data-usfm="EXO.9">
 <div class="label">9</div><div class="s">Marw'r Anifeiliaid</div><div class="m"> 1Yna dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, &#8220;Dos at Pharo a dywed wrtho, &#8216;Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Duw'r Hebreaid: Gollwng fy mhobl yn rhydd, er mwyn iddynt fy addoli. 2Oherwydd os gwrthodi, a pharhau i ddal dy afael ynddynt, 3bydd llaw'r ARGLWYDD yn dwyn pla trwm ar dy anifeiliaid yn y maes, ar y meirch, yr asynnod, y camelod, y gwartheg a'r defaid. 4Ond bydd yr ARGLWYDD yn gwahaniaethu rhwng anifeiliaid Israel a rhai'r Eifftiaid, fel na bydd farw dim sy'n eiddo i'r Israeliaid. 5Pennodd yr ARGLWYDD amser arbennig, a dweud, Yfory y bydd yr ARGLWYDD yn gwneud hyn yn y wlad.&#8217; &#8221; 6A thrannoeth, fe'i gwnaeth; bu farw holl anifeiliaid yr Eifftiaid, ond ni bu farw yr un o anifeiliaid yr Israeliaid. 7Pan anfonodd Pharo, gwelodd nad oedd yr un o anifeiliaid yr Israeliaid wedi marw. Ond yr oedd calon Pharo wedi caledu, ac nid oedd am ryddhau'r bobl.</div><div class="s">Cornwydydd</div><div class="m"> 8Dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses ac Aaron, &#8220;Cymerwch ddyrneidiau o huddygl o ffwrn, a bydded i Moses ei daflu i'r awyr yng ng&#373;ydd Pharo. 9Fe dry'n llwch m&#226;n dros holl dir yr Aifft, gan achosi cornwydydd poenus ar ddyn ac anifail trwy holl wlad yr Aifft.&#8221; 10Felly cymerasant yr huddygl o'r ffwrn, a sefyll o flaen Pharo, a thaflodd Moses y lludw i'r awyr. Achosodd gornwydydd poenus ar ddyn ac anifail. 11Ni allai'r swynwyr sefyll o flaen Moses o achos y cornwydydd, oherwydd yr oeddent arnynt hwythau yn ogystal &#226;'r Eifftiaid. 12Ond caledodd yr ARGLWYDD galon Pharo, ac ni wrandawodd ar Moses ac Aaron, fel yr oedd yr ARGLWYDD wedi dweud wrth Moses.</div><div class="s">Cenllysg</div><div class="m"> 13Yna dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, &#8220;Cod yn gynnar yn y bore a saf o flaen Pharo, a dywed wrtho, &#8216;Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Duw'r Hebreaid: Gollwng fy mhobl yn rhydd, er mwyn iddynt fy addoli; 14oherwydd y tro hwn yr wyf am anfon fy holl bl&#226;u arnat ti ac ar dy weision a'th bobl, er mwyn i chwi wybod nad oes neb tebyg i mi yn yr holl ddaear. 15Erbyn hyn, gallaswn fod wedi estyn allan fy llaw a'th daro di a'th bobl &#226; haint, a'th dorri ymaith oddi ar y ddaear; 16ond gadewais iti fyw er mwyn dangos iti fy nerth a chyhoeddi fy enw trwy'r holl ddaear. 17Ond yr wyt ti'n dal i wrthsefyll fy mhobl, ac yn gwrthod eu rhyddhau. 18Felly, tua'r adeg yma yfory, byddaf yn peri iddi fwrw cenllysg trwm, na welwyd ei debyg yn yr Aifft o ddydd ei sylfaenu hyd heddiw. 19Anfon rywun ar unwaith i gasglu ynghyd dy anifeiliaid a'r cyfan sydd gennyt yn y maes, oherwydd fe ddisgyn y cenllysg ar bob dyn ac anifail a fydd yn dal allan yn y maes heb ei ddwyn i loches, a byddant farw.&#8217; &#8221; 20Yr oedd y sawl o blith gweision Pharo oedd yn parchu gair yr ARGLWYDD yn brysio i ddod &#226;'i weision a'i anifeiliaid i loches, 21ond gadawodd y sawl oedd yn diystyru gair yr ARGLWYDD ei weision a'i anifeiliaid allan yn y maes.</div><div class="p"> 22Dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, &#8220;Estyn allan dy law tua'r nefoedd, i ddod &#226; chenllysg ar holl wlad yr Aifft, ar ddyn ac anifail ac ar bopeth sy'n tyfu yn y maes trwy wlad yr Aifft.&#8221; 23Estynnodd Moses ei wialen tua'r nefoedd, ac anfonodd yr ARGLWYDD daranau a chenllysg, a mellt yn gwibio i lawr i'r ddaear, a pheri iddi fwrw cenllysg ar dir yr Aifft. 24Yr oedd cenllysg yn disgyn a mellt yn fflachio yn ei ganol; yr oedd y cenllysg yn drymach na dim a welwyd yn holl wlad yr Aifft er pan sylfaenwyd hi yn genedl. 25Trawodd y cenllysg bopeth oedd yn y maes, yn ddyn ac anifail, trwy holl wlad yr Aifft; curodd ar yr holl lysiau a drylliodd bob coeden. 26Yr unig fan lle nad oedd cenllysg oedd gwlad Gosen, lle'r oedd yr Israeliaid.</div><div class="p"> 27Anfonodd Pharo am Moses ac Aaron, a dweud wrthynt, &#8220;Yr wyf fi wedi pechu y tro hwn; yr ARGLWYDD sy'n iawn, a minnau a'm pobl ar fai. 28Gwedd&#239;wch ar yr ARGLWYDD, oherwydd cawsom ddigon ar y taranau hyn a'r cenllysg; fe'ch rhyddhaf, ac nid oes rhaid i chwi aros yma'n hwy.&#8221; 29Dywedodd Moses wrtho, &#8220;Pan af allan o'r ddinas, estynnaf fy nwylo at yr ARGLWYDD; bydd diwedd ar y taranau, ac ni bydd rhagor o genllysg, er mwyn iti wybod mai eiddo'r ARGLWYDD yw'r ddaear. 30Ond gwn nad wyt ti na'th weision eto yn parchu'r ARGLWYDD Dduw.&#8221; 31(Yr oedd y llin a'r haidd wedi eu difetha, oherwydd bod yr haidd wedi hedeg a'r llin wedi hadu. 32Ond ni ddifethwyd y gwenith na'r ceirch, am eu bod yn fwy diweddar yn blaguro.) 33Aeth Moses allan o'r ddinas, o &#373;ydd Pharo, ac estynnodd ei ddwylo at yr ARGLWYDD; bu diwedd ar y taranau a'r cenllysg, ac ni ddaeth rhagor o law ar y ddaear. 34Ond pan welodd Pharo fod y glaw, y cenllysg a'r taranau wedi peidio, fe bechodd eto, a chaledodd ei galon, ef a'i weision. 35Felly caledwyd calon Pharo, ac ni ryddhaodd yr Israeliaid, fel yr oedd yr ARGLWYDD wedi dweud trwy Moses.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkEXO">
 <div class="chapter ch10" data-usfm="EXO.10">
 <div class="label">10</div><div class="s">Locustiaid</div><div class="m"> 1Yna dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, &#8220;Dos at Pharo, oherwydd yr wyf wedi caledu ei galon a chalon ei weision, er mwyn i mi ddangos yr arwyddion hyn o'm heiddo yn eu plith, 2ac er mwyn i tithau ddweud wrth dy blant a phlant dy blant, fel y b&#251;m yn trin yr Eifftiaid a gwneud arwyddion yn eu plith; felly, byddwch yn gwybod mai myfi yw'r ARGLWYDD.&#8221;</div><div class="p"> 3Yna daeth Moses ac Aaron at Pharo a dweud wrtho, &#8220;Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Duw'r Hebreaid: Am ba hyd yr wyt am wrthod ymostwng o'm blaen? Gollwng fy mhobl yn rhydd, er mwyn iddynt fy addoli. 4Os gwrthodi eu rhyddhau, fe ddof &#226; locustiaid i mewn i'th wlad yfory; 5byddant yn gorchuddio wyneb y tir fel na ellir ei weld, yn bwyta'r ychydig a adawyd i chwi ar &#244;l y cenllysg, ac yn bwyta pob coeden o'ch eiddo sy'n tyfu yn y maes. 6Byddant yn llenwi dy dai, a thai dy weision i gyd, a thai'r holl Eifftiaid, mewn modd na welwyd ei debyg gan dy dadau na'th deidiau, o'r dydd y buont ar y ddaear hyd heddiw.&#8221; Yna trodd ac aeth allan o &#373;ydd Pharo. 7Dywedodd gweision Pharo wrtho, &#8220;Am ba hyd y mae'r dyn hwn yn mynd i fod yn fagl inni? Gollwng y bobl yn rhydd, er mwyn iddynt addoli'r ARGLWYDD eu Duw; onid wyt ti eto'n deall bod yr Aifft wedi ei difetha?&#8221; 8Felly daethpwyd &#226; Moses ac Aaron yn &#244;l at Pharo, a dywedodd wrthynt, &#8220;Cewch fynd i addoli'r ARGLWYDD eich Duw; ond pa rai ohonoch sydd am fynd?&#8221; 9Dywedodd Moses, &#8220;Byddwn yn mynd gyda'r ifainc a'r hen, gyda'n meibion a'n merched, gyda'n defaid a'n gwartheg, oherwydd rhaid inni gadw g&#373;yl i'r ARGLWYDD.&#8221; 10Dywedodd yntau wrthynt, &#8220;Yr ARGLWYDD fyddo gyda chwi os byth y rhyddhaf chwi a'ch rhai bychain! Edrychwch, rhyw ddrwg sydd gennych mewn golwg. 11Na, y gw&#375;r yn unig a gaiff fynd i addoli'r ARGLWYDD, oherwydd dyna oedd eich dymuniad.&#8221; Yna fe'u gyrrwyd allan o &#373;ydd Pharo.</div><div class="p"> 12Dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, &#8220;Estyn allan dy law dros wlad yr Aifft er mwyn i'r locustiaid ddisgyn ar dir yr Aifft, a bwyta holl lysiau'r ddaear a'r cyfan a adawyd ar &#244;l y cenllysg.&#8221; 13Felly estynnodd Moses ei wialen dros wlad yr Aifft, ac achosodd yr ARGLWYDD i'r dwyreinwynt chwythu ar y wlad trwy gydol y diwrnod hwnnw a thrwy'r nos; erbyn y bore yr oedd y dwyreinwynt wedi dod &#226;'r locustiaid. 14Daeth y locustiaid i fyny dros yr holl wlad a disgyn ym mhob ardal yn yr Aifft. Ni welwyd y fath bla trwm o locustiaid erioed o'r blaen, ac ni welir ei debyg eto. 15Yr oeddent yn gorchuddio wyneb y tir nes bod y wlad i gyd yn ddu, ac yr oeddent yn bwyta holl lysiau'r ddaear a holl ffrwythau'r coed oedd wedi eu gadael ar &#244;l y cenllysg; nid oedd dim gwyrdd ar &#244;l ar y coed na'r planhigion trwy holl wlad yr Aifft. 16Brysiodd Pharo i anfon am Moses ac Aaron a dweud, &#8220;Yr wyf wedi pechu yn erbyn yr ARGLWYDD eich Duw ac yn eich erbyn chwithau. 17Yn awr, maddau fy mhechod am y tro hwn yn unig, a gwedd&#239;wch ar i'r ARGLWYDD eich Duw symud ymaith y pla marwol hwn oddi wrthyf.&#8221; 18Felly aeth Moses allan o &#373;ydd Pharo, a gwedd&#239;odd ar yr ARGLWYDD. 19Gyrrodd yr ARGLWYDD wynt cryf iawn o'r gorllewin, a chododd hwnnw'r locustiaid a'u cludo i'r M&#244;r Coch; ni adawyd yr un o'r locustiaid ar &#244;l yn unman yn yr Aifft. 20Ond caledodd yr ARGLWYDD galon Pharo, a gwrthododd ryddhau'r Israeliaid.</div><div class="s">Tywyllwch</div><div class="m"> 21Yna dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, &#8220;Estyn allan dy law tua'r nefoedd, a bydd tywyllwch dros wlad yr Aifft, tywyllwch y gellir ei deimlo.&#8221; 22Felly estynnodd Moses ei law tua'r nefoedd, a bu tywyllwch dudew trwy holl wlad yr Aifft am dridiau. 23Ni allai'r bobl weld ei gilydd, ac ni symudodd neb o'i le am dri diwrnod, ond yr oedd gan yr Israeliaid oleuni yn y lle'r oeddent yn byw. 24Galwodd Pharo am Moses a dweud, &#8220;Ewch i addoli'r ARGLWYDD; caiff eich plant hefyd fynd gyda chwi, ond rhaid i'ch defaid a'ch gwartheg aros ar &#244;l.&#8221; 25Ond dywedodd Moses, &#8220;Rhaid iti hefyd adael inni gael ebyrth a phoethoffrymau i'w haberthu i'r ARGLWYDD ein Duw; 26a rhaid i'n hanifeiliaid hefyd fynd gyda ni; ni adawn yr un carn ar &#244;l, oherwydd byddwn yn defnyddio rhai ohonynt at wasanaeth yr ARGLWYDD ein Duw, ac ni fyddwn yn gwybod &#226; pha beth yr ydym i'w wasanaethu nes inni gyrraedd yno.&#8221; 27Ond caledodd yr ARGLWYDD galon Pharo, a gwrthododd eu rhyddhau. 28Dywedodd Pharo wrtho, &#8220;Dos ymaith oddi wrthyf, a gofala na fyddi'n gweld fy wyneb eto, oherwydd ar y dydd y byddi'n fy ngweld, byddi farw.&#8221; 29Atebodd Moses, &#8220;Fel y mynni di; ni welaf dy wyneb byth mwy.&#8221;</div>
 </div>
 </div>
</div>

In the WordSampl

Ysgrythur

Am y Cynllun hwn

Cynlluniau Tebyg