Mae Haearn yn Miniogi Haearn: Mentora Life-to-Life® yn yr Hen DestamentSampl

Dydd 4: David and Jonathan

Mae’r cyfeillgarwch rhwng Dafydd a Jonathan yn cynnig darlun arall o sut beth yw mentora Bywyd-i-Fywyd.

Y Brenin Saul oedd brenin cyntaf Israel, a Jonathan yn fab iddo. Er gwaethaf ei ddechreuadau diymhongar, yn araf bach dechreuodd Saul ddiystyru Duw a symud i sefydlu ei linach. Roedd rhan o'r llinach honno'n ceisio sicrhau y byddai Jonathan yn cymryd ei le fel brenin un diwrnod.

Ond nid dyna oedd cynllun Duw. Yn hytrach, arweiniodd Duw'r proffwyd, Samuel, i eneinio’r bachgen ifanc o fugail, Dafydd yn ei le maes o law. Roedd Dafydd yn berson “ar ôl calon Duw ei hun.” Yn anffodus, trodd y Brenin Saul allan i fod yn ddim byd ond. Felly, o eiddigedd pur, erlidiodd Saul Dafydd yn ddiflino gyda'r bwriad o'i ladd a pharatoi'r ffordd i Jonathan gymryd yr orsedd a'i olynu fel brenin. (gw. 1 Samuel 1-31.)

Ac eto nid dyna oedd cynllun Duw. Yn hytrach, arweiniodd Duw'r proffwyd, Samuel, i eneinio’r bachgen bugail ifanc Dafydd yn ei le yn y pen draw. Roedd Dafydd yn berson “wrth fodd calon Duw ei hun.” Yn anffodus, trodd y Brenin Saul allan i fod yn ddim byd tebyg i hyn. Felly, o eiddigedd pur, wnaeth Saul erlid Dafydd yn ddiflino gyda'r bwriad o'i ladd a pharatoi'r ffordd i Jonathan gymryd yr orsedd a'i olynu fel brenin. (gw. 1 Samuel 1-31.)

Yng nghanol yr holl anhrefn, digwyddodd rhywbeth annhebygol: daeth Dafydd a Jonathan yn ffrindiau gorau Ar ôl siarad â Saul dyma Dafydd yn cyfarfod Jonathan, ei fab, a daeth y ddau yn ffrindiau gorau. Roedd Jonathan yn caru Dafydd fwy na fe ei hun “ Nid oedd unrhyw gystadleuaeth, dim pryder y byddai un yn effeithio'n andwyol ar y cyfeillgarwch; roedd y ddau wedi ymrwymo i fod yno i'w gilydd beth bynnag fo'r gost.

Dŷn ni’n gweld yr alwad am gydberthnasau sydd o fudd i bawb drwy’r Beibl. Mae’n cael ei ddarlunio mewn dwy ddihareb yn benodol: “Honni eu bod yn gyfeillion a wna rhai; ond ceir hefyd gyfaill sy’n glynu’n well na brawd,” a “Fel haearn yn hogi haearn mae un person yn hogi meddwl rhywun arall” (Diarhebion 18:24; 27:17).

O gyfeillgarwch Dafydd a Jonathan, dŷn ni'n dysgu pwysigrwydd rhywun sydd yn dy amddiffyn. Yn wir, fel y byddai Solomon mab Dafydd yn sgwennu, “mae dau gyda'i gilydd yn well nag un” (Pregethwr 4:9-12), a chyda Duw yn y berthynas, “dydy rhaff deircainc ddim yn hawdd i'w thorri!” (adn. 12).