Coda a Dos Ati

Hadau: Beth a Pham

Dewiswyd — Datgelu'r Wraig yn Nghrist

Y Golomen

Dwyt ti Heb Orffen Eto

Ymarfer y Ffordd

Llawenydd ar gyfer y Daith: Dod o Hyd i Obaith yng Nghanol y Treial

Beth yw fy Mhwrpas? Dysgu i Garu Duw a Charu Eraill

Ymrwymo dy Waith i'r Arglwydd

Rhoi iddo e dy Bryder

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bk2SA">
 <div class="chapter ch11" data-usfm="2SA.11">
 <div class="label">11</div><div class="s">Dafydd a Bathseba</div><div class="m"> 1Tua throad y flwyddyn, yr adeg y byddai'r brenhinoedd yn mynd i ryfela, fe anfonodd Dafydd Joab, gyda'i weision ei hun a byddin Israel gyfan, a distrywiasant yr Ammoniaid, a gosod Rabba dan warchae. Ond fe arhosodd Dafydd yn Jerwsalem. 2Un prynhawn yr oedd Dafydd wedi codi o'i wely ac yn cerdded ar do'r palas. Oddi yno gwelodd wraig yn ymolchi, a hithau'n un brydferth iawn. 3Anfonodd Dafydd i holi pwy oedd y wraig, a chael yr ateb, &#8220;Onid Bathseba ferch Eliam, gwraig Ureia yr Hethiad, yw hi?&#8221; 4Anfonodd Dafydd negeswyr i'w dwyn ato, ac wedi iddi ddod, gorweddodd yntau gyda hi. Yr oedd hi wedi ei glanhau o'i haflendid. Yna dychwelodd hi adref. 5Beichiogodd y wraig, ac anfonodd i hysbysu Dafydd ei bod yn feichiog. 6Anfonodd Dafydd at Joab, &#8220;Anfon ataf Ureia yr Hethiad.&#8221; 7Pan gyrhaeddodd Ureia, holodd Dafydd hynt Joab a hynt y fyddin a'r rhyfel. 8Yna dywedodd Dafydd wrth Ureia, &#8220;Dos i lawr adref a golchi dy draed.&#8221; Pan adawodd Ureia d&#375;'r brenin anfonwyd rhodd o fwyd y brenin ar ei &#244;l. 9Ond gorweddodd Ureia yn nrws y palas gyda gweision ei feistr, ac nid aeth i'w d&#375; ei hun. 10Pan fynegwyd wrth Ddafydd nad oedd Ureia wedi mynd adref, dywedodd Dafydd wrth Ureia, &#8220;Onid o daith y daethost ti? Pam nad aethost adref?&#8221; 11Atebodd Ureia, &#8220;Y mae'r arch, ac Israel a Jwda hefyd, yn trigo mewn pebyll, ac y mae f'arglwydd Joab a gweision f'arglwydd yn gwersylla yn yr awyr agored. A wyf fi am fynd adref i fwyta ac yfed, ac i orwedd gyda'm gwraig? Cyn wired &#226; bod yr ARGLWYDD#11:11 Tebygol. Hebraeg, &#226;'th fod. yn fyw, a thithau hefyd, ni wnaf y fath beth!&#8221; 12Dywedodd Dafydd wrth Ureia, &#8220;Aros di yma heddiw eto, ac anfonaf di'n &#244;l yfory.&#8221; Felly arhosodd Ureia yn Jerwsalem y diwrnod hwnnw. 13A thrannoeth#11:13 Felly Fersiynau. Hebraeg yn ei gysylltu ag adn. 12. gwahoddodd Dafydd ef i fwyta ac yfed gydag ef, a gwnaeth ef yn feddw. Pan aeth allan gyda'r nos, gorweddodd ar ei wely gyda gweision ei feistr, ac nid aeth adref. 14Felly yn y bore ysgrifennodd Dafydd lythyr at Joab a'i anfon gydag Ureia. 15Ac yn y llythyr yr oedd wedi ysgrifennu, &#8220;Rhowch Ureia ar flaen y gad lle mae'r frwydr boethaf; yna ciliwch yn &#244;l oddi wrtho, er mwyn iddo gael ei daro'n farw.&#8221;</div><div class="p"> 16Pan oedd Joab yn gwarchae ar y ddinas, gosododd Ureia yn y lle y gwyddai fod ymladdwyr dewr. 17A phan ddaeth milwyr y ddinas allan ac ymladd yn erbyn Joab, syrthiodd rhai o weision Dafydd yn y fyddin, a bu farw Ureia yr Hethiad hefyd. 18Yna anfonodd Joab i hysbysu holl hanes y frwydr i Ddafydd. 19Gorchmynnodd i'r negesydd, &#8220;Wedi iti orffen dweud holl hanes y frwydr wrth y brenin, 20yna os bydd y brenin yn llidio ac yn dweud wrthyt: &#8216;Pam yr aethoch mor agos at y ddinas i ryfela? Onid oeddech yn gwybod y byddent yn saethu oddi ar y mur? 21Pwy laddodd Abimelech fab Jerwbbeseth? Onid gwraig yn gollwng maen melin arno oddi ar y mur yn Thebes, ac yntau'n marw? Pam yr aethoch mor agos at y mur?&#8217;&#8212;yna dywed tithau, &#8216;Y mae dy was Ureia yr Hethiad hefyd wedi marw&#8217;.&#8221;</div><div class="p"> 22Aeth y negesydd, a dod ac adrodd wrth Ddafydd y cwbl yr anfonodd Joab ef i'w ddweud. 23Yna dywedodd y negesydd wrth Ddafydd, &#8220;Pan ymwrolodd y milwyr yn ein herbyn, a dod allan atom i'r maes agored, aethom ninnau yn eu herbyn hwy hyd at fynedfa'r porth, 24a saethodd y saethwyr at dy weision oddi ar y mur, a bu farw rhai o weision y brenin, ac y mae dy was Ureia yr Hethiad hefyd wedi marw.&#8221; 25Yna dywedodd Dafydd wrth y negesydd, &#8220;Dywed fel hyn wrth Joab, &#8216;Paid &#226; gofidio am y peth hwn, oherwydd y mae'r cleddyf yn difa weithiau yma, weithiau acw; brwydra'n galetach yn erbyn y ddinas a distrywia hi&#8217;. Calonoga ef fel hyn.&#8221;</div><div class="p"> 26Pan glywodd gwraig Ureia fod ei g&#373;r wedi marw, galarodd am ei phriod. 27Ac wedi i'r cyfnod galaru fynd heibio, anfonodd Dafydd a'i chymryd i'w d&#375;, a daeth hi'n wraig iddo ef, a geni mab iddo. Ond yr oedd yr hyn a wnaeth Dafydd yn ddrwg yng ngolwg yr ARGLWYDD.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bk2SA">
 <div class="chapter ch12" data-usfm="2SA.12">
 <div class="label">12</div><div class="s">Neges Nathan ac Edifeirwch Dafydd</div><div class="m"> 1Anfonodd yr ARGLWYDD y proffwyd#12:1 Felly rhai llawysgrifau a Fersiynau. TM heb y proffwyd. Nathan at Ddafydd; a phan ddaeth, dywedodd wrtho: &#8220;Yr oedd dau ddyn mewn rhyw dref, un yn gyfoethog a'r llall yn dlawd. 2Yr oedd gan yr un cyfoethog lawer iawn o ddefaid ac ychen; 3ond nid oedd dim gan yr un tlawd, ar wah&#226;n i un oenig fechan yr oedd wedi ei phrynu a'i magu, a thyfodd i fyny ar ei aelwyd gyda'i blant, yn bwyta o'r un tamaid ag ef, yn yfed o'r un cwpan, ac yn cysgu yn ei g&#244;l; yr oedd fel merch iddo. 4Pan ddaeth ymwelydd at y dyn cyfoethog, gofalodd hwnnw beidio &#226; chymryd yr un o'i ddefaid na'i ychen ei hun i wneud pryd i'r teithiwr oedd wedi cyrraedd, yn hytrach fe gymerodd oenig y dyn tlawd a'i pharatoi ar gyfer y sawl a ddaeth ato.&#8221; 5Enynnodd dig Dafydd yn fawr yn erbyn y dyn, a dywedodd wrth Nathan, &#8220;Cyn wired &#226; bod yr ARGLWYDD yn fyw, y mae'r dyn a wnaeth hyn yn haeddu marw! 6Rhaid iddo dalu'r oen yn &#244;l bedair gwaith am wneud y fath beth ac am beidio &#226; dangos trugaredd.&#8221; 7Dywedodd Nathan wrth Ddafydd, &#8220;Ti yw'r dyn. Fel hyn y dywed ARGLWYDD Dduw Israel, &#8216;Fe'th eneiniais di yn frenin ar Israel, ac fe'th waredais o law Saul; 8rhois iti d&#375; dy feistr a gwragedd dy feistr yn dy fynwes, a rhois iti hefyd d&#375; Israel a Jwda. A phe buasai hynny'n rhy ychydig, buaswn wedi ychwanegu cymaint eto. 9Pam yr wyt wedi dirmygu gair yr ARGLWYDD drwy wneud yr hyn sydd ddrwg yn ei olwg? Yr wyt wedi lladd Ureia yr Hethiad &#226;'r cleddyf, a chymryd ei wraig yn wraig i ti, wedi iti ei lofruddio ef &#226; chleddyf yr Ammoniaid. 10Bellach ni thry'r cleddyf oddi wrth dy d&#375; hyd byth, gan i ti fy nirmygu i a chymryd gwraig Ureia yr Hethiad yn wraig i ti.&#8217; 11Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD: &#8216;Wele fi'n codi yn dy erbyn ddrwg o blith dy deulu dy hun; o flaen dy lygad cymeraf dy wragedd a'u rhoi i'th gymydog, a bydd ef yn gorwedd gyda'th wragedd di yn llygad yr haul hwn. 12Yn llechwraidd y gweithredaist ti, ond fe wnaf fi'r peth hwn yng ng&#373;ydd Israel gyfan ac yn wyneb haul.&#8217; &#8221; 13Yna dywedodd Dafydd wrth Nathan, &#8220;Yr wyf wedi pechu yn erbyn yr ARGLWYDD.&#8221; Ac meddai Nathan wrth Ddafydd, &#8220;Y mae'r ARGLWYDD yntau wedi troi dy bechod heibio; ni fyddi farw. 14Ond oherwydd iti lwyr ddiystyru'r ARGLWYDD#12:14 Tebygol. Hebraeg, ddiystyru gelynion yr ARGLWYDD. yn y mater hwn, yn ddios bydd farw y bachgen a enir iti.&#8221;</div><div class="s">Marw Mebyn Dafydd, a Geni Solomon</div><div class="m"> 15Wedi i Nathan fynd adref, trawodd yr ARGLWYDD y plentyn a ymdd&#251;g gwraig Ureia i Ddafydd, a chlafychodd. 16Ymbiliodd Dafydd &#226; Duw dros y bachgen; ymprydiodd, a mynd a threulio'r nos yn gorwedd ar lawr. 17Pan geisiodd henuriaid ei d&#375; ei godi oddi ar lawr, ni fynnai godi ac ni fwyt&#226;i fara gyda hwy. 18Ar y seithfed dydd bu farw'r plentyn, ond yr oedd gweision Dafydd yn ofni dweud wrtho ei fod wedi marw. &#8220;Gwelwch,&#8221; meddent, &#8220;tra oedd y plentyn yn fyw, nid oedd yn gwrando arnom, er inni siarad ag ef; sut y dywedwn wrtho fod y plentyn wedi marw? Gallai wneud rhyw niwed iddo'i hun.&#8221; 19Pan welodd Dafydd fod ei weision yn sibrwd ymhlith ei gilydd, deallodd fod y plentyn wedi marw; felly dywedodd Dafydd wrth ei weision, &#8220;A yw'r plentyn wedi marw?&#8221; &#8220;Ydyw,&#8221; meddent hwythau. 20Yna cododd Dafydd oddi ar lawr, ac ymolchi a'i eneinio'i hun a newid ei ddillad; ac aeth i d&#375; Dduw i addoli. Wedyn aeth i'w d&#375; a gofyn am fwyd; ac wedi iddynt ei osod iddo, fe fwytaodd. 21Gofynnodd ei weision iddo, &#8220;Beth yw hyn yr wyt yn ei wneud? Tra oedd y plentyn yn fyw, yr oeddit yn ymprydio ac yn wylo; ond wedi i'r plentyn farw, yr wyt wedi codi a bwyta.&#8221; 22Eglurodd yntau, &#8220;Tra oedd y plentyn yn dal yn fyw, yr oeddwn yn ymprydio ac yn wylo am fy mod yn meddwl, &#8216;Pwy a &#373;yr a fydd yr ARGLWYDD yn trugarhau wrthyf, ac y bydd y plentyn fyw?&#8217; 23Ond erbyn hyn y mae wedi marw; pam felly y dylwn ymprydio? A fedraf fi ddod ag ef yn &#244;l? Byddaf fi'n mynd ato ef, ond ni ddaw ef yn &#244;l ataf fi.&#8221; 24Cysurodd Dafydd ei wraig Bathseba, ac aeth i mewn ati a gorwedd gyda hi; esgorodd hithau ar fab, a'i alw'n Solomon. Hoffodd yr ARGLWYDD ef, 25ac anfonodd neges drwy law'r proffwyd Nathan i'w enwi yn Jedidia#12:25 H.y., Anwylyn yr ARGLWYDD. oblegid yr ARGLWYDD.</div><div class="s">Dafydd yn Meddiannu Rabba</div><div class="r"> 1 Cron. 20:1&#8211;3</div><div class="m"> 26Ymosododd Joab ar Rabba'r Ammoniaid, a chipiodd ddinas y brenin. 27Anfonodd Joab negeswyr at Ddafydd a dweud, &#8220;Yr wyf wedi ymosod ar Rabba, ac wedi cipio'r gronfa dd&#373;r. 28Yn awr, casgla weddill y fyddin a gwersylla yn erbyn y ddinas a'i hennill, rhag i mi gipio'r ddinas ac iddi gael ei galw ar f'enw i.&#8221; 29Casglodd Dafydd y fyddin gyfan, ac aeth i Rabba ac ymladd yn ei herbyn a'i hennill. 30Cymerodd goron eu brenin oddi ar ei ben&#8212;yr oedd yn pwyso talent o aur, a gem gwerthfawr ynddi&#8212;a rhoed hi ar ben Dafydd. Dygodd o'r ddinas lawer o ysbail, 31ac aeth &#226;'r bobl oedd ynddi a'u gosod i lafurio &#226; llifiau a cheibiau heyrn a bwyeill heyrn, a hefyd i weithio#12:31 Tebygol. Hebraeg, a hefyd parodd iddynt fynd trosodd trwy'r. priddfeini. Gwnaeth Dafydd yr un modd &#226; holl drefi'r Ammoniaid, ac yna dychwelodd ef a'r holl fyddin i Jerwsalem.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bk2SA">
 <div class="chapter ch13" data-usfm="2SA.13">
 <div class="label">13</div><div class="s">Amnon a Tamar</div><div class="m"> 1Yr oedd gan Absalom fab Dafydd chwaer brydferth o'r enw Tamar, a syrthiodd Amnon, un arall o feibion Dafydd, mewn cariad &#226; hi. 2Poenodd Amnon nes ei fod yn glaf o achos ei chwaer Tamar; oherwydd yr oedd hi yn wyryf, ac nid oedd yn bosibl yng ngolwg Amnon iddo wneud dim iddi. 3Ond yr oedd ganddo gyfaill o'r enw Jonadab, mab Simea brawd Dafydd, ac yr oedd Jonadab yn ddyn cyfrwys iawn. 4Gofynnodd hwn iddo, &#8220;Pam yr wyt ti'n nychu fel hyn o ddydd i ddydd, O fab y brenin? Oni ddywedi di wrthyf?&#8221; Atebodd Amnon, &#8220;Yr wyf mewn cariad &#226; Tamar, chwaer fy mrawd Absalom.&#8221; 5Yna dywedodd Jonadab wrtho, &#8220;Gorwedd ar dy wely a chymer arnat dy fod yn glaf; a phan ddaw dy dad i'th weld, dywed wrtho, &#8216;Gad i'm chwaer Tamar ddod i roi bwyd imi, a pharatoi'r bwyd yn fy ngolwg, er mwyn i mi gael gweld a bwyta o'i llaw hi.&#8217; &#8221; 6Felly aeth Amnon i'w wely a chymryd arno ei fod yn glaf; a phan ddaeth y brenin i'w weld, dywedodd Amnon wrtho, &#8220;Gad i'm chwaer Tamar ddod a gwneud cwpl o deisennau bach o flaen fy llygaid, fel y caf fwyta o'i llaw.&#8221; 7Anfonodd Dafydd at Tamar i'r palas a dweud, &#8220;Dos yn awr i d&#375; dy frawd Amnon a pharatoa fwyd iddo.&#8221; 8Fe aeth Tamar i d&#375; ei brawd Amnon, ac yntau yn ei wely; cymerodd does, a'i dylino a gwneud teisennau bach o flaen ei lygaid, a'u crasu. 9Yna cymerodd y badell a'u gosod o'i flaen. Ond gwrthododd Amnon fwyta, a gorchmynnodd iddynt anfon pawb allan. 10Wedi i bawb fynd allan, dywedodd Amnon wrth Tamar, &#8220;Tyrd &#226;'r bwyd i'r siambr imi gael bwyta o'th law.&#8221; Felly cymerodd Tamar y teisennau a barat&#244;dd, a mynd &#226; hwy at Amnon ei brawd i'r siambr; 11ond pan gynigiodd hwy iddo i'w bwyta, ymaflodd ynddi, a dweud wrthi, &#8220;Tyrd, fy chwaer, gorwedd gyda mi.&#8221; 12Dywedodd hithau wrtho, &#8220;Na, fy mrawd, paid &#226;'m treisio, oherwydd ni wneir fel hyn yn Israel; paid &#226; gwneud peth mor ff&#244;l. 13Amdanaf fi, i ble y gallwn fynd &#226;'m gwarth? A byddit tithau fel un o'r ffyliaid yn Israel. Dos i ofyn i'r brenin, oherwydd ni fyddai'n gwrthod fy rhoi iti.&#8221; 14Ond gwrthododd wrando arni, a threchodd hi a'i threisio a gorwedd gyda hi.</div><div class="p"> 15Yna casaodd Amnon hi &#226; chas perffaith; yn wir yr oedd ei gasineb tuag ati yn fwy na'r cariad a fu ganddo, a dywedodd wrthi, &#8220;Cod a dos.&#8221; 16Dywedodd hithau, &#8220;Na, oherwydd y mae fy ngyrru i ffwrdd yn waeth cam na'r llall a wnaethost &#226; mi.&#8221; Ni fynnai ef wrando arni, 17ond galwodd am y llanc oedd yn gweini arno, a dweud, &#8220;Gyrrwch hon i ffwrdd oddi wrthyf, a chloi'r drws ar ei h&#244;l.&#8221; 18Yr oedd ganddi fantell amryliw amdani, oherwydd dyna sut yr arferai tywysogesau dibriod wisgo. Pan drodd ei was hi allan a chloi'r drws ar ei h&#244;l, 19taflodd Tamar ludw drosti ei hun, rhwygo'i mantell amryliw, gosod ei llaw ar ei phen, a mynd allan gan lefain.</div><div class="p"> 20Gofynnodd ei brawd Absalom iddi, &#8220;Ai dy frawd Amnon a fu gyda thi? Taw, yn awr, fy chwaer; dy frawd yw ef, paid &#226; phoeni'n ormodol am hyn.&#8221; Ond arhosodd Tamar yn alarus yng nghartref ei brawd Absalom. 21Pan glywodd y brenin Dafydd am hyn i gyd, bu'n ddig iawn, ond ni wastrododd ei fab Amnon, am ei fod yn ei garu, oherwydd ef oedd ei gyntafanedig#13:21 Felly Fersiynau. Hebraeg heb ond ni&#8230; ei gyntafanedig.. 22Ni ddywedodd Absalom air wrth Amnon na drwg na da; ond yr oedd Absalom yn cas&#225;u Amnon am iddo dreisio ei chwaer Tamar.</div><div class="s">Dial Absalom</div><div class="m"> 23Ymhen dwy flynedd yr oedd yn ddiwrnod cneifio gan Absalom yn Baal-hasor ger Effraim, ac fe estynnodd wahoddiad i holl feibion y brenin. 24Aeth Absalom at y brenin hefyd, a dweud, &#8220;Edrych, y mae gan dy was ddiwrnod cneifio; doed y brenin a'i weision yno gyda'th was.&#8221; 25Ond meddai'r brenin wrth Absalom, &#8220;Na, na, fy mab, ni ddown i gyd, rhag bod yn ormod o faich arnat.&#8221; Ac er iddo grefu, gwrthododd fynd; ond rhoes ei fendith iddo. 26Yna dywedodd Absalom, &#8220;Os na ddoi di, gad i'm brawd Amnon ddod gyda ni.&#8221; Gofynnodd y brenin, &#8220;Pam y dylai ef fynd gyda thi?&#8221; 27Ond wedi i Absalom grefu arno, fe anfonodd gydag ef Amnon a holl feibion y brenin.</div><div class="p"> 28Yna huliodd Absalom wledd frenhinol#13:28 Felly Fersiynau. Hebraeg heb yna&#8230; frenhinol., a gorchymyn i'w lanciau, &#8220;Edrychwch, pan fydd Amnon yn llawen gan win, a minnau'n dweud, &#8216;Tarwch Amnon&#8217;, yna lladdwch ef. Peidiwch ag ofni; onid wyf fi wedi gorchymyn i chwi? Byddwch yn wrol a dewr.&#8221; 29Gwnaeth y llanciau i Amnon yn &#244;l gorchymyn Absalom, a neidiodd holl feibion y brenin ar gefn eu mulod a ffoi. 30Tra oeddent ar y ffordd, daeth si i glyw Dafydd fod Absalom wedi lladd holl feibion y brenin, heb adael yr un ohonynt. 31Cododd y brenin a rhwygo'i ddillad; yna gorweddodd ar lawr, a'i holl weision yn sefyll o'i gwmpas &#226;'u dillad wedi eu rhwygo. 32Yna meddai Jonadab mab Simea brawd Dafydd, &#8220;Peidied f'arglwydd &#226; meddwl eu bod wedi lladd y bechgyn, meibion y brenin, i gyd; Amnon yn unig sydd wedi marw. Y mae hyn wedi bod ym mwriad Absalom o'r dydd y treisiodd ei chwaer Tamar. 33Peidied f'arglwydd yn awr &#226; chymryd y peth at ei galon, fel petai holl feibion y brenin wedi marw; Amnon yn unig sy'n farw, 34ac y mae Absalom wedi ffoi.&#8221; Fel yr oedd y llanc oedd ar wyliadwriaeth yn edrych allan, gwelodd dwr o bobl yn dod i lawr o gyfeiriad Horonaim. Aeth y gwyliwr a dweud wrth y brenin ei fod wedi gweld dynion yn dod o gyfeiriad Horonaim ar hyd ochr y mynydd. 35Dywedodd Jonadab wrth y brenin, &#8220;Dacw feibion y brenin yn dod. Y mae wedi digwydd fel y dywedodd dy was.&#8221; 36Ac fel yr oedd yn gorffen siarad, dyma feibion y brenin yn cyrraedd ac yn torri allan i wylo, nes bod y brenin hefyd a'i holl weision yn wylo'n chwerw.</div><div class="p"> 37Ffodd Absalom, a mynd at Talmai fab Ammihur brenin Gesur; ac yr oedd Dafydd yn parhau i alaru ar &#244;l ei fab. 38Wedi i Absalom ffoi a chyrraedd Gesur, arhosodd yno am dair blynedd. 39Yna cododd hiraeth ar y Brenin Dafydd am Absalom, unwaith yr oedd wedi ei gysuro am farwolaeth Amnon.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bk2SA">
 <div class="chapter ch14" data-usfm="2SA.14">
 <div class="label">14</div><div class="s">Joab yn Trefnu i Absalom Ddychwelyd</div><div class="m"> 1Yr oedd Joab fab Serfia yn gwybod fod calon Dafydd yn troi at Absalom. 2Felly anfonodd Joab i Tecoa a chymryd oddi yno wraig ddoeth, a dywedodd wrthi, &#8220;Cymer arnat alaru a gwisg ddillad galar, a phaid &#226;'th eneinio dy hun; bydd fel gwraig sydd ers amser maith yn galaru am y marw. 3A dos at y brenin, a dywed fel hyn wrtho&#8221;&#8212;a gosododd Joab y geiriau yn ei genau. 4Aeth#14:4 Felly rhai llawysgrifau a Fersiynau. TM, Dywedodd. y wraig o Tecoa at y brenin, a syrthiodd ar ei hwyneb i'r llawr a moesymgrymu; yna dywedodd, &#8220;Rho help, O frenin.&#8221; 5Gofynnodd y brenin iddi, &#8220;Beth sy'n dy boeni?&#8221; Dywedodd hithau, &#8220;Gwraig weddw wyf fi a'm g&#373;r wedi marw. 6Yr oedd gan dy lawforwyn ddau fab, ond cwerylodd y ddau allan yn y wlad, heb neb i'w gwahanu; a thrawodd un ohonynt y llall, a'i ladd. 7Ac yn awr y mae'r holl dylwyth wedi codi yn erbyn dy lawforwyn, a dweud, &#8216;Rho inni'r hwn a laddodd ei frawd, er mwyn inni ei ladd am fywyd y brawd a lofruddiodd; a difethwn yr etifedd hefyd.&#8217; Felly byddant yn diffodd y marworyn sydd ar &#244;l gennyf, fel na adewir i'm g&#373;r nac enw nac epil ar wyneb daear.&#8221; 8Dywedodd y brenin wrth y wraig, &#8220;Dos di adref, ac fe roddaf orchymyn yn dy gylch.&#8221; 9Atebodd hithau, &#8220;Bydded yr euogrwydd arnaf fi, f'arglwydd frenin, ac ar fy nheulu i; a bydded y brenin a'i orsedd yn ddieuog.&#8221; 10Dywedodd y brenin, &#8220;Pwy bynnag fydd yn yngan gair wrthyt, tyrd ag ef ataf fi, ac ni fydd yn dy boeni di byth mwy.&#8221; 11Atebodd hithau, &#8220;Bydded i'r brenin ddwyn hyn i sylw'r ARGLWYDD dy Dduw, rhag i'r dialwr gwaed ddistrywio eto, a rhag iddynt ddifetha fy mab.&#8221; A dywedodd y brenin, &#8220;Cyn wired &#226; bod yr ARGLWYDD yn fyw, ni chaiff blewyn o wallt pen dy fab syrthio i'r llawr.&#8221;</div><div class="p"> 12Yna dywedodd y wraig, &#8220;Gad i'th lawforwyn ddweud un gair eto wrth f'arglwydd frenin.&#8221; Dywedodd yntau, &#8220;Dywed.&#8221; 13Ac meddai'r wraig, &#8220;Pam yr wyt wedi cynllunio fel hyn yn erbyn pobl Dduw? Wrth wneud y dyfarniad hwn y mae'r brenin fel un sy'n euog ei hun, am nad yw'n galw'n &#244;l yr un a alltudiodd. 14Rhaid inni oll farw; yr ydym fel d&#373;r a dywelltir ar lawr ac ni ellir ei gasglu eto. Nid yw Duw yn adfer bywyd, ond y mae'n cynllunio ffordd rhag i'r alltud barhau'n alltud. 15Yn awr, y rheswm y deuthum i ddweud y neges hon wrth f'arglwydd frenin oedd fod y bobl wedi codi ofn arnaf; a phenderfynodd dy lawforwyn, &#8216;Fe siaradaf &#226;'r brenin; efallai y bydd yn gwneud dymuniad ei forwyn. 16Y mae'n si&#373;r y gwrendy'r brenin, ac y bydd yn achub ei lawforwyn o law'r sawl sydd am fy nistrywio i a'm mab hefyd o etifeddiaeth Dduw.&#8217; 17Meddyliodd dy lawforwyn hefyd y byddai gair f'arglwydd frenin yn gysur, oherwydd y mae f'arglwydd frenin fel angel Duw, yn medru dirnad rhwng da a drwg. Bydded yr ARGLWYDD dy Dduw gyda thi.&#8221;</div><div class="p"> 18Dywedodd y brenin wrth y wraig, &#8220;Paid &#226; chelu oddi wrthyf un peth yr wyf am ei ofyn iti.&#8221; Atebodd hithau, &#8220;Gofyn di, f'arglwydd frenin.&#8221; 19Yna gofynnodd y brenin, &#8220;A yw llaw Joab gyda thi yn hyn i gyd?&#8221; Atebodd y wraig, &#8220;Cyn wired &#226; bod f'arglwydd frenin yn fyw, nid oes modd osgoi yr hyn a ddywedodd f'arglwydd frenin, ie, dy was Joab a roddodd orchymyn imi, ac ef a osododd y geiriau hyn i gyd yng ngenau dy lawforwyn. 20Er mwyn rhoi agwedd wahanol ar y peth y gwnaeth dy was Joab hyn, ond y mae f'arglwydd cyn galled ag angel Duw i ddeall popeth ar wyneb daear.&#8221;</div><div class="s">Cymodi Dafydd ac Absalom</div><div class="m"> 21Dywedodd y brenin wrth Joab, &#8220;Edrych, yr wyf am wneud hyn; felly, dos a thyrd &#226;'r llanc Absalom yn &#244;l.&#8221; 22Syrthiodd Joab ar ei wyneb i'r llawr, a moesymgrymodd a bendithio'r brenin, a dweud, &#8220;Fe &#373;yr dy was heddiw imi ennill ffafr yn dy olwg, f'arglwydd frenin, am iti wneud dymuniad dy was.&#8221; 23Aeth Joab ar unwaith i Gesur, a dod ag Absalom yn &#244;l i Jerwsalem. 24Ond dywedodd y brenin, &#8220;Aed i'w d&#375; ei hun; ni chaiff weld fy wyneb i.&#8221; Felly aeth Absalom i'w d&#375; ac ni welodd wyneb y brenin.</div><div class="p"> 25Trwy Israel gyfan nid oedd neb y gellid ei ganmol am ei harddwch fel Absalom; nid oedd mefl arno o wadn ei droed hyd ei gorun. 26Byddai'n eillio'i ben ar ddiwedd pob blwyddyn am fod ei wallt mor drwm, a phan bwysai'r gwallt oedd wedi ei eillio oddi ar ei ben, pwysai ddau can sicl yn &#244;l safon y brenin. 27Ganwyd i Absalom dri mab, ac un ferch, o'r enw Tamar; yr oedd honno'n ferch brydferth.</div><div class="p"> 28Arhosodd Absalom yn Jerwsalem am ddwy flynedd gyfan heb weld wyneb y brenin. 29Yna anfonodd am Joab, er mwyn iddo'i anfon at y brenin, ond nid oedd yn fodlon dod. Anfonodd eilwaith, ond yr oedd yn gwrthod dod. 30Yna dywedodd wrth ei weision, &#8220;Edrychwch, y mae llain Joab yn ffinio ar f'un i, ac y mae haidd ganddo yno; ewch a rhowch hi ar d&#226;n.&#8221; A dyna weision Absalom yn rhoi'r llain ar d&#226;n. 31Aeth Joab ar unwaith at Absalom i'w d&#375;, a gofyn iddo, &#8220;Pam y mae dy weision wedi rhoi fy llain i ar d&#226;n?&#8221; 32Ac meddai Absalom wrth Joab, &#8220;Edrych, fe anfonais atat a dweud, &#8216;Tyrd yma imi dy anfon di at y brenin i ofyn pam y deuthum yn &#244;l o Gesur; byddai'n well arnaf pe bawn wedi aros yno.&#8217; Yn awr yr wyf am weld wyneb y brenin, ac os oes camwedd ynof, lladded fi.&#8221; 33Yna daeth Joab at y brenin ac adrodd yr hanes wrtho, a galwodd yntau Absalom ato; ac wedi iddo ddod at y brenin, moesymgrymodd iddo &#226;'i wyneb i'r llawr o flaen y brenin, a rhoddodd y brenin gusan i Absalom.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bk2SA">
 <div class="chapter ch15" data-usfm="2SA.15">
 <div class="label">15</div><div class="s">Absalom yn Cynllwynio Gwrthryfel</div><div class="m"> 1Wedi hyn darparodd Absalom iddo'i hun gerbyd a meirch, a hanner cant o ddynion i redeg o'i flaen. 2Codai'n fore, a sefyll ar ochr y ffordd at borth y ddinas, a phan fyddai unrhyw un yn dod ag achos at y brenin am ddedfryd, byddai Absalom yn ei alw ato ac yn holi, &#8220;O ba dref yr wyt ti?&#8221; A byddai hwnnw'n ateb, &#8220;O un o lwythau Israel y mae dy was.&#8221; 3Yna byddai Absalom yn dweud, &#8220;Edrych, y mae dy achos yn un da a chryf, ond ni chei wrandawiad gan y brenin.&#8221; 4Ac ychwanegai Absalom, &#8220;O na fyddwn i yn cael fy ngosod yn farnwr dros y wlad! Yna byddai pob un &#226; ch&#373;yn neu achos ganddo yn dod ataf fi, a byddwn i yn sicrhau cyfiawnder iddo.&#8221; 5Pan fyddai unrhyw un yn agos&#225;u i ymgrymu iddo, byddai ef yn estyn ei law, yn gafael ynddo ac yn ei gusanu. 6Fel hyn y byddai Absalom yn ymddwyn tuag at bob Israeliad oedd yn dod at y brenin am ddedfryd, a denodd fryd pobl Israel.</div><div class="p"> 7Wedi pedair#15:7 Felly Fersiynau. Hebraeg, deugain. blynedd dywedodd Absalom wrth y brenin, &#8220;Gad imi fynd i Hebron a thalu'r adduned a wneuthum i'r ARGLWYDD; 8oherwydd pan oeddwn yn byw yn Gesur yn Syria, gwnaeth dy was yr adduned hon, &#8216;Os byth y daw'r ARGLWYDD &#226; mi yn &#244;l i Jerwsalem, fe addolaf yr ARGLWYDD.&#8217; &#8221; 9Dywedodd y brenin, &#8220;Dos mewn heddwch!&#8221; Aeth yntau i ffwrdd i Hebron. 10Yr oedd Absalom wedi anfon negeswyr drwy holl lwythau Israel a dweud wrthynt, &#8220;Pan glywch sain yr utgorn, cyhoeddwch, &#8216;Y mae Absalom wedi dod yn frenin yn Hebron.&#8217; &#8221; 11Aeth deucant o w&#375;r gydag Absalom o Jerwsalem; yr oeddent wedi eu gwahodd, ac yn mynd yn gwbl ddiniwed, heb wybod dim byd. 12Anfonodd Absalom hefyd am Ahitoffel y Giloniad, cynghorydd Dafydd, i ddod o'i dref, Gilo, i fod gydag ef wrth offrymu'r ebyrth. Yr oedd y cynllwyn yn cynyddu, a'r bobl oedd o blaid Absalom yn dal i amlhau.</div><div class="s">Dafydd yn Ffoi o Jerwsalem</div><div class="m"> 13Daeth rhywun a dweud wrth Ddafydd fod bryd pobl Israel ar Absalom, 14a dywedodd Dafydd wrth ei holl weision oedd gydag ef yn Jerwsalem, &#8220;Codwch, inni gael ffoi; onid e, ni fydd modd inni ddianc rhag Absalom; brysiwch oddi yma rhag iddo ef ymosod yn sydyn arnom a pheri niwed inni, a tharo'r ddinas &#226;'r cleddyf.&#8221; 15Dywedodd gweision y brenin wrtho, &#8220;Beth bynnag yw penderfyniad ein harglwydd frenin, y mae dy weision yn barod.&#8221; 16Yna ymadawodd y brenin, a'i deulu i gyd yn ei ganlyn, gan adael deg o'r gordderchwragedd i ofalu am y t&#375;. 17Wedi i'r brenin a'r holl fintai oedd yn ei ganlyn fynd allan, safodd ger y t&#375; pellaf. 18A safodd ei weision gerllaw iddo, tra oedd y Cerethiaid a'r Pelethiaid i gyd, a'r holl Gethiaid, sef y chwe chant o w&#375;r oedd wedi dod o Gath i'w ganlyn, yn croesi gerbron y brenin. 19Gofynnodd y brenin i Itai y Gethiad, &#8220;Pam yr wyt ti'n dod gyda ni? Dos yn &#244;l ac aros gyda'r brenin newydd, oherwydd dieithryn wyt ti, ac alltud oddi cartref. 20Ddoe y daethost ti; a wnaf fi iti grwydro heddiw gyda ni ar daith, a minnau heb wybod i ble'r wyf yn mynd? Dos yn &#244;l, a dos &#226;'th gymrodyr gyda thi; a bydded i'r ARGLWYDD ddangos iti#15:20 Felly Groeg. Hebraeg heb a bydded&#8230; iti. drugaredd a ffyddlondeb.&#8221; 21Atebodd Itai a dweud wrth y brenin, &#8220;Cyn wired &#226; bod yr ARGLWYDD yn fyw, a thithau hefyd, f'arglwydd frenin, ple bynnag yr &#226; f'arglwydd frenin, i farw neu i fyw, yno'n sicr y bydd dy was hefyd.&#8221; 22Yna dywedodd Dafydd wrth Itai, &#8220;Dos ymlaen, ynteu.&#8221; Felly aeth Itai y Gethiad yn ei flaen, a'i holl bobl a'r holl blant oedd gydag ef. 23Yr oedd s&#373;n wylo mawr trwy'r holl wlad pan oedd y bobl yn croesi. Safodd#15:23 Tebygol. Hebraeg, Croesodd. y brenin wrth nant Cidron nes i'r bobl i gyd fynd drosodd i gyfeiriad yr anialwch.</div><div class="p"> 24Yr oedd Sadoc yno hefyd, a'r holl Lefiaid oedd gydag ef yn cario arch cyfamod Duw. Wedi iddynt osod arch Duw i lawr, bu Abiathar yn offrymu nes i'r bobl i gyd ymadael &#226;'r ddinas. 25Yna dywedodd y brenin wrth Sadoc, &#8220;Dos ag arch Duw yn &#244;l i'r ddinas; os caf ffafr yng ngolwg yr ARGLWYDD, fe ddaw &#226; mi yn &#244;l, a gadael imi ei gweld hi a'i chartref. 26Ond os dywed fel hyn, &#8216;Nid oes arnaf d'eisiau,&#8217; dyma fi; caiff wneud fel y myn &#226; mi.&#8221; 27Hefyd dywedodd y brenin wrth Sadoc yr offeiriad, &#8220;Edrych#15:27 Felly Groeg. Hebraeg, A weli?, fe elli di ac Abiathar#15:27 Tebygol. Hebraeg heb ac Abiathar. ddychwelyd yn ddiogel i'r ddinas, a'ch dau fab gyda chwi, Ahimaas dy fab di a Jonathan, mab Abiathar. 28Edrychwch, fe oedaf wrth rydau'r anialwch hyd nes y caf air oddi wrthych i'm hysbysu.&#8221; 29Felly dygodd Sadoc ac Abiathar arch Duw yn &#244;l i Jerwsalem, ac aros yno.</div><div class="p"> 30Dringodd Dafydd lethr Mynydd yr Olewydd dan wylo a chuddio'i ben a cherdded yn droednoeth. Yr oedd yr holl bobl oedd gydag ef hefyd yn dringo gan guddio'u pennau ac wylo. 31Dywedwyd wrth Ddafydd fod Ahitoffel ymysg y cynllwynwyr gydag Absalom, a gwedd&#239;odd Dafydd, &#8220;O ARGLWYDD, tro gyngor Ahitoffel yn ffolineb.&#8221;</div><div class="p"> 32Pan gyrhaeddodd Dafydd y copa, lle byddid yn addoli Duw, dyma Husai yr Arciad yn dod i'w gyfarfod &#226;'i fantell wedi ei rhwygo a phridd ar ei ben. 33Meddai Dafydd wrtho, &#8220;Os doi di gyda mi, byddi'n faich arnaf; 34ond os ei di'n &#244;l i'r ddinas a dweud wrth Absalom, &#8216;Dy was di wyf fi, f'arglwydd frenin#15:34 Tebygol. Hebraeg, fi, frenin.; gwas dy dad oeddwn gynt, ond dy was di wyf yn awr&#8217;, yna gelli ddrysu cyngor Ahitoffel drosof. 35Bydd gennyt yr offeiriaid Sadoc ac Abiathar gyda thi yno; yr wyt i ddweud wrthynt hwy bob gair a glywi o d&#375;'r brenin, 36oherwydd y mae'r ddau fachgen, Ahimaas fab Sadoc a Jonathan fab Abiathar, yno gyda hwy, ac fe gewch anfon ataf trwyddynt hwy bob dim a glywch.&#8221; 37Daeth Husai, cyfaill Dafydd, i'r ddinas fel yr oedd Absalom yn cyrraedd Jerwsalem.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkPSA">
 <div class="chapter ch51" data-usfm="PSA.51">
 <div class="label">51</div><div class="d">I'r Cyfarwyddwr: Salm. I Ddafydd, pan ddaeth y proffwyd Nathan ato wedi iddo fynd at Bathseba.</div><div class="q"> 1Bydd drugarog wrthyf, O Dduw, yn &#244;l dy ffyddlondeb;</div><div class="q">yn &#244;l dy fawr dosturi dilea fy nhroseddau;</div><div class="q"> 2golch fi'n l&#226;n o'm drygioni,</div><div class="q">a glanha fi o'm pechod.</div><div class="b"></div><div class="q"> 3Oherwydd gwn am fy nhroseddau,</div><div class="q">ac y mae fy mhechod yn wastad gyda mi.</div><div class="q"> 4Yn dy erbyn di, ti yn unig, y pechais</div><div class="q">a gwneud yr hyn a ystyri'n ddrwg,</div><div class="q">fel dy fod yn gyfiawn yn dy ddedfryd,</div><div class="q">ac yn gywir yn dy farn.</div><div class="q"> 5Wele, mewn drygioni y'm ganwyd,</div><div class="q">ac mewn pechod y beichiogodd fy mam.</div><div class="b"></div><div class="q"> 6Wele, yr wyt yn dymuno gwirionedd oddi mewn;</div><div class="q">felly dysg imi ddoethineb yn y galon.</div><div class="q"> 7Pura fi ag isop fel y byddaf l&#226;n;</div><div class="q">golch fi fel y byddaf wynnach nag eira.</div><div class="q"> 8P&#226;r imi glywed gorfoledd a llawenydd,</div><div class="q">fel y bo i'r esgyrn a ddrylliaist lawenhau.</div><div class="q"> 9Cuddia dy wyneb oddi wrth fy mhechodau,</div><div class="q">a dilea fy holl euogrwydd.</div><div class="q"> 10Crea galon l&#226;n ynof, O Dduw,</div><div class="q">rho ysbryd newydd cadarn ynof.</div><div class="q"> 11Paid &#226;'m bwrw ymaith oddi wrthyt,</div><div class="q">na chymryd dy ysbryd sanctaidd oddi arnaf.</div><div class="q"> 12Dyro imi eto orfoledd dy iachawdwriaeth,</div><div class="q">a chynysgaedda fi ag ysbryd ufudd.</div><div class="b"></div><div class="q"> 13Dysgaf dy ffyrdd i droseddwyr,</div><div class="q">fel y dychwelo'r pechaduriaid atat.</div><div class="q"> 14Gwared fi rhag gwaed, O Dduw,</div><div class="q">Duw fy iachawdwriaeth,</div><div class="q">ac fe g&#226;n fy nhafod am dy gyfiawnder.</div><div class="q"> 15Arglwydd, agor fy ngwefusau,</div><div class="q">a bydd fy ngenau yn mynegi dy foliant.</div><div class="q"> 16Oherwydd nid wyt yn ymhyfrydu mewn aberth;</div><div class="q">pe dygwn boethoffrymau, ni fyddit fodlon.</div><div class="q"> 17Aberthau Duw yw ysbryd drylliedig;</div><div class="q">calon ddrylliedig a churiedig</div><div class="q">ni ddirmygi, O Dduw.</div><div class="b"></div><div class="q"> 18Gwna ddaioni i Seion yn dy ras;</div><div class="q">adeilada furiau Jerwsalem.</div><div class="q"> 19Yna fe ymhyfrydi mewn aberthau cywir&#8212;</div><div class="q">poethoffrwm ac aberth llosg&#8212;</div><div class="q">yna fe aberthir bustych ar dy allor.</div>
 </div>
 </div>
</div>

To The Word 2020Sampl

Ysgrythur

Am y Cynllun hwn

Cynlluniau Tebyg