Pam yr wyt yn ymgecru ag ef,
oherwydd nid oes ateb i'r un o'i eiriau?
Mae Duw yn llefaru unwaith ac eilwaith,
ond nid oes neb yn cymryd sylw.
Mewn breuddwyd, mewn gweledigaeth nos,
pan ddaw trymgwsg ar bobl,
pan gysgant yn eu gwelyau,
yna fe wna iddynt wrando,
a'u dychryn â rhybuddion,
i droi rhywun oddi wrth ei weithred,
a chymryd ymaith ei falchder oddi wrtho,
a gwaredu ei einioes rhag y pwll,
a'i fywyd rhag croesi afon angau.
“Fe'i disgyblir ar ei orwedd
â chryndod di-baid yn ei esgyrn;
y mae bwyd yn ffiaidd ganddo,
ac nid oes arno chwant am damaid blasus;
nycha'i gnawd o flaen fy llygad,
a daw'r esgyrn, na welid gynt, i'r amlwg;
y mae ei einioes ar ymyl y pwll,
a'i fywyd ger mangre'r meirw.
Os oes angel i sefyll drosto—
un o blith mil i gyfryngu
ac i ddadlau ei hawl drosto,
a thrugarhau wrtho gan ddweud,
‘Achub ef rhag mynd i'r pwll;
y mae pris ei ryddid gennyf fi’—
yna bydd ei gnawd yn iachach nag erioed,
wedi ei adfer fel yr oedd yn nyddiau ei ieuenctid.
Bydd yn gweddïo ar Dduw, ac yntau'n ei wrando;
bydd yn edrych ar ei wyneb mewn llawenydd,
gan ddweud wrth eraill am ei gyfiawnhad
a chanu yn eu gŵydd, a dweud,
‘Pechais, gan droi oddi wrth uniondeb,
ond ni chyfrifwyd hyn yn f'erbyn;
gwaredodd f'einioes rhag mynd i'r pwll,
ac fe wêl fy mywyd oleuni.’
“Gwna Duw hyn i gyd i feidrolyn
ddwywaith, ie deirgwaith
Bible App
Bible App for Kids
