Habacuc 3:1-15

Gweddi'r proffwyd Habacuc. Ar Sigionoth. O ARGLWYDD, clywais y sôn amdanat, a gwelais dy waith, O ARGLWYDD. Adnewydda ef yng nghanol y blynyddoedd, datguddia ef yng nghanol y blynyddoedd, ac yn dy lid cofia drugaredd. Y mae Duw yn dyfod o Teman, a'r Sanctaidd o Fynydd Paran. Sela Y mae ei ogoniant yn gorchuddio'r nefoedd, a'i fawl yn llenwi'r ddaear. Y mae ei lewyrch fel y wawr, a phelydrau'n fflachio o'i law; ac yno y mae cuddfan ei nerth. Â haint allan o'i flaen, a daw pla allan ar ei ôl. Pan saif, y mae'r ddaear yn ysgwyd; pan edrycha, gwna i'r cenhedloedd grynu; rhwygir y mynyddoedd hen a siglir y bryniau oesol; llwybrau oesol sydd ganddo. Gwelais bebyll Cusan mewn helbul a llenni tir Midian yn crynu. A wyt yn ddig wrth y dyfroedd, ARGLWYDD? A yw dy lid yn erbyn yr afonydd, a'th ddicter at y môr? Pan wyt yn marchogaeth dy feirch a'th gerbydau i fuddugoliaeth, y mae dy fwa wedi ei ddarparu a'r saethau'n barod i'r llinyn. Sela Yr wyt yn hollti'r ddaear ag afonydd; pan wêl y mynyddoedd di, fe'u dirdynnir. Ysguba'r llifddyfroedd ymlaen; tarana'r dyfnder a chodi ei ddwylo'n uchel. Saif yr haul a'r lleuad yn eu lle, rhag fflachiau dy saethau cyflym, rhag llewyrch dy waywffon ddisglair. Mewn llid yr wyt yn camu dros y ddaear, ac mewn dicter yn mathru cenhedloedd. Ei allan i waredu dy bobl, i waredu dy eneiniog; drylli dŷ'r drygionus i'r llawr, a dinoethi'r sylfaen hyd at y graig. Sela Tryweni â'th waywffyn bennau'r rhyfelwyr a ddaeth fel corwynt i'n gwasgaru, fel rhai'n llawenhau i lyncu'r tlawd yn ddirgel. Pan sethri'r môr â'th feirch, y mae'r dyfroedd mawrion yn ymchwyddo.