Marc 9:2-10

Chwe diwrnod wedyn aeth Iesu i ben mynydd uchel, a mynd â Pedr, Iago ac Ioan gydag e. Roedden nhw yno ar eu pennau’u hunain. Dyma olwg Iesu’n cael ei drawsnewid o flaen eu llygaid. Trodd ei ddillad yn wyn llachar; yn wynnach nag y gallai unrhyw bowdr golchi fyth eu glanhau. Wedyn dyma Elias a Moses yn ymddangos o’u blaenau, yn sgwrsio gyda Iesu. Dyma Pedr yn dweud wrth Iesu, “Rabbi, mae’n dda cael bod yma. Gad i ni godi tair lloches – un i ti, un i Moses ac un i Elias.” (Doedd ganddo ddim syniad beth roedd yn ei ddweud go iawn – roedd y tri ohonyn nhw wedi dychryn gymaint!) Wedyn dyma gwmwl yn dod i lawr a chau o’u cwmpas, a dyma lais o’r cwmwl yn dweud: “Fy Mab annwyl i ydy hwn. Gwrandwch arno!” Yn sydyn dyma nhw’n edrych o’u cwmpas, a doedd neb i’w weld yno ond Iesu. Wrth ddod i lawr o’r mynydd dyma Iesu’n dweud wrthyn nhw i beidio sôn wrth neb am beth welon nhw nes y byddai e, Mab y Dyn, wedi codi yn ôl yn fyw. (Felly cafodd y digwyddiad ei gadw’n gyfrinach, ond roedden nhw’n aml yn trafod gyda’i gilydd beth oedd ystyr “codi yn ôl yn fyw.”)