Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o انجیلِ مَتّی 26

Rhanna

بیدار ببا و دعا بکرا تا امتحان مبا. روح مشتاق اِسه، امّا جسم ناتوانه.»

اَجونش بِوات: «زیادَ غم و غرصَ دَ، نزدیکه بِمَرم. بییا وندَرُ و چِمِنییَم بیدار ببا.»

اُخُری عیسی ایکه پیش بِشه و زانوش بزه و اِشتن دیمِش زمین سر اوناشه و دعاش بِکَه و بوات: «ای چمن په، اگم ممکنه اَم عذابه قداره چَمَنَ دور بکه، امّا نه چمن خواستَ دَ بلکم اِشتن ارادییَم.»

چون که اَم چمن خونِه، که چواَم تازه عهدِ مهر کَرم. چمن خون ایکرده بی تا پِر آدمان گناهان بخشسه بیبینده.

وختی غذاشون خُردَی، عیسی نانش اُگَت و شکر کردنه پَش، پارِش بکه و اِشتن شاگردانش بدا و بِوات: «بیگیرا، بُخَرا؛ اَم چمن بدن اِسه.»

اُخُری قدارش اُگَت و شکر کردنه پَش، اَوِش بدا شاگردان و بِوات: «شَما همَّه از اَم آخَرا.

اُخُری اِشتن شاگردان وَر آگَردسش و بیوینتِشه که اَوه خُتنده. پس پطرسِش بِوات: «نتونسَیو ای ساعت چِمِن خمنا بیدار ببا؟

شَمارا وام از دِ اَم انگوره دارِ میوه نخرم تا اَ روزی که اَجو تازَه، چمن آسمانیه په پاتشاهیه دَ، شَما خمنا بُخَرِم.»

اُخُری پِطرُس عیسی لاوش ویر بایرد که واتش به: «پیش از اَم که سوکوله بخونیه، ته سه را اَمِن هاشا کری.» پطرس اَبَر بشه و زار زار بِورَمِس.

اوپاب ببا بِشوم.کسی که گوِه اَمِن تسلیم بکره آرَسه.»

امّا عیسی اَجوش بِوات: «قمه بنا چو یقا چون هر که قمه بکَشه، قَمَییم کوشته بی.