Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o انجیلِ مَتّی 25

Rhanna

پاتشاه جواو بدا: ”حقیقتا، شَمارا وام اَ چی ای که شما چمن وِلِگ ترین برارونِ را بکه، چِمنا کردِرونه.“

چو اربابه جواو بدا: ”آفرین، ای چاک اَمینه نوکر! اَم وِلِگِ کار اَمین بَیش، بس پِر چیون اَته اوس بَرم بوره و اِشته اربابه شادی دَ شریک ببه!“

چون به هر که داره، ویشتر آدایه بی تا فراوانی بداره؛ امّا اَ که نِداره، اَ چی که داره نی چوکو دَ اَیگتَ بی.

پس ویراجون ببا، چُون نه اَ روزَ خبر دارا و نه اَ ساعتَ.

چون وَشیرِم به، اَمِنرون غذا بدا؛ تَشیرم به، اَمنران آو بدا؛ غریب بَیم، اَمِنرون یقا بدا.

چو اربابه جواو بدا: ”آفرین، ای چاک و اَمینه نوکر! ام وِلِگِ کار اَمین بَیش، بس پِر چیون اَته اوس برم. بوره و اِشته اربابه شادی دَ شریک ببه!“

لخت بِم، اَمِنرون خَلاو بدا؛ مریض بَیم، چمن عیادت را بومیو؛ زندان بَیم، چمن ویتنه را بومَیو.“