Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o انجیلِ مَتّی 14

Rhanna

امّا وختی بادش بِوینت بترسِسِش و اَ لحظَه که آو دلَ شی اَی جیکیلِش بِکَه: «آقا، اَمِن نجات بِده!» عیسی اَلَبحل اِشتن دسشه دراز بکه و اوِش بگت و بِوات: «ای کم‌ ایمان، چرا شَکِر بکه؟»

امّا وختی بادش بِوینت بترسِسِش و اَ لحظَه که آو دلَ شی اَی جیکیلِش بِکَه: «آقا، اَمِن نجات بِده!»

امّا عیسی اَلَبحل اجونش بِوات: «اَزیم، شَما دلِ قرص بیبینده، مترسا!»

پِطرُس جواو بدا: «آقا، اگم تَیش، فرمان بده تا اَزی بام آو سَر اِشته وَر.» عیسی بوات: «بوره!» اُخُری پِطرُس قایقَ دَ اشنیو بومه و آو سر راه دکَت عیسی طرف.

اُخُری اَوه که قایقَ دَ بِنده عیسی شون پرستش بِکَه و بواتشون: «واقعا که ته خدا زایش!»

امّا عیسی اجونش بوات: «لازم نی که بیشینده. شَما اِشتن اَجون غذا بدیا.» شاگرده عیسیاشون بوات: «بییا جز پنج نان و دِ ماهی چیزی نداروم.»

عیسی بوات: «اَجون بایرا چمن وَر.» اُخُری مردمش بوات تا علفون سر بِنِشِندِه. اَ لحظَه اَ پنج نان و دِ ماهیش اوگت و آسمونش ددِشت شکرش بِکَه. اُخُری نانش پاره بکه و آداشه شاگردون و اَوه نی آداشانه مردم.

همَّه بخردشونه و سیر ببنده و شاگرده نی دونزه سبَد مَشت اَز غذا منتشون جمع بِکردِنده.