Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o انجیلِ مَتّی 13

Rhanna

امّا دانه ای که چاکه زمینِ سر ایکَته به کسیه که خدا کلامه اَشنوه و اَجو فهمه. اَوه حقیقتا ثمر وینِنده بعضی صد برابر، بعضی شصت برابر و بعضی نی سی برابر.»

دانه هونی که خار دلَ ایکَتِنده کَسیه که خدا کلامه اَشنوه، امّا دنیا نگرانیون و ثروت وَسوَسه، خدا کلامه خفه کره و بی ثمر کره.

اَ زمُونی که کسی خدا پاتشاهی کلامه اَشنوه امّا اَجو درک نِکَره، اَ شریر آ و اَ چیونی که چو دِلَ دَ کاشته بییَه بِه دِزِه. اَم هَه دانه اییه که راه دَ کاشته ببه.

و دانه ای که سِگیه زمین ایکَته به کسیه که خدا کلامه اَشنوه و اَلَبحل اَجو شادییم قبول کره، امّا چون ریشِش نِدَ، ایکه دووم آیره. وختی خدا کلام خونین، اذیت و آزاری اَجون آرَسه، البَحَل ایگِنه.

«آسمانه پاتشاهی گنجی شارینِ که زمینه دِلَ مخفیه که ای نفر اَجوش بِوینت. اُخُری هَنی اَجو مخفی کَره و شادییَم شی و اَ چه که داره، خِروشه و اَ زمینه خِره.

امّا علایده دانه عه چاکه خاک دلَ ایکَتِندِه و بار بایردِشونه: بعضی صد برابر، بعضی نی شصت و بعضی سی برابر.

بارزا هر دِ تا درو موقع هندیگریَم رشد بکرنده. درو موقع درو کَریانِ وام که اول هرزه علفون جمع ودسته بکرنده تا بِسوجونِنده، اُخُری گندمه چمن انبارَ دَ جمع بکرنده.“»