Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o متی‌ٰ 7

Rhanna

«تُبِئِه، که اُ شما دَدَ اَبِه؛ بِگَردی، که اَدَجُری، بِزنی، که تُنُزلو واز اَدَبِه.

اَسِی که هرکَه اُشبِئِه، اُ دست دارِ و هرکَه بِگَردِ، اَدَجُرِ و هرکَه بِزاد، دَر از لوش واز اَدَبِه.

«پَ هرکَه اِ حرفِی ما بِشناوِ و اُ آنایا عمل بِکو، چُنِ مرد دانائیه که خونَش لِی سنگ نَک اُشکِه.

پَ خاد مردم هَمونا رفتار بِکنی که تُئِه آنایا خاد خوتو رفتار بِکنِت. اِئِه، خلاصَهِ تورات و نوشتَه‌ئِی پیغامبریا.

ولی مِ دَری که تاگِه و رَهی که سختِه اُ طرف زندگی اَچِه، و کسِی که آنا اَدَجُرِت، کامِت.

«از دَرِ تاگ جا اُچی، اَسِی که دَری که فِراخِه و رَهی که آسونِه اُ طرف نابودی اَچِه و کسِی که جا اَچِت بُری هِت.

پَ اَگَه شما که شریر هی اَدانی که چینا، هَدیَه‌ئِی خَشا اُ بَچیاتو هاتی، چاد بِشتَه باتو که تِی آسِموئِه اُ آنایاکِه از آنا شُبِئِه چِی‌یَی خَش اَدَ.

«کضاوت مَکنی، تا شما هم کضاوت نِبی. اَسِی که وَ هر حُکمی که اُ بَکیَه کضاوت بِکنی، اُ شما هم کضاوت اَبِه، و خاد هر کِئلَه‌ای که کِئلَه بِکنی اَسِی شما کِئلَه اَبِه.

ولی هرکَه اِ حرفِی ما بِشناوِ و اُ آنایا عمل نِکو، چُنِ مرد نادونیه که خونَش لِی شِن نَک اُشکِه.

اَسِی چه تِکَه کاهی که تِک چَشِ کاکَتوئِه اَبِنِش، ولی کُندَه درختی که تِک چَشُتِ نابِنِش؟ یا چینا تَشابِه اُ کاکَتو بِگائِش، ”بِهِر تِکَه کاها از تِک چَشُت دَر بیارام“ وَختی کُندَه درختی تِک چَشُتِ؟

«از انبیای دارُوی دوری بِکنی. آنایا تِی جُمَهِ کَهریا حَدِ شما دِئِت، ولی تِی باطن، گرگِی وحشی هِت. اُ آنایا از میوَه‌یّاشو اَشناسی، مَ اَبِه از بُتَّهِ خار انگور و از خار بیابو انجیر واچِنی؟

پَ هَمینا، هر درخت سالم میوَه خَش اَدَ، ولی درخت دردی میوَه بَد اَدَ.

درخت سالم اُشناشابِه میوَه بَد هادَ و درخت دردی هم اُشناشابِه میوَه خَش هادَ.

هر درختی که میوَه خَش نِدَ بُلِدَ اَبِه و تِی تَش بِستَه اَبِه.