Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o 2. Corinthieit 4

Rhanna

pryd nad edrychom ar y petheu hyn a welir, anyd ar y petheu, ny welir ddim hanynt: can ys y petheu a welir, ’sy dros amser: a’r petheu ny welir, ’sy tragyvythawl.

Am hyny nyd ym ni yn ymellwng, eithyr cyd llygrer ein dyn o ddyallan, er hyny y dyn o ddymewn a adnewyðir beunydd. O bleit yscavnder ein gorthrymder rhwn ny phara ddim hayachen, a bair y ni dra arðerchawc a’ thragyvythawl bwys o ogoniant

Yð ys in gorthrymu o bop parth, er hyny nyd ym mewn cyfyngder: ydd ym mewn cyfing gyngor, er hyny nyd ym yn ðigyngor. Ydd ys yn ein ymlid, and ny’n gedir eb navvdd: ydd ym wedy ein tavlu y lawr, eithr ny’n collir.

Eithr y tresawr hwn ’sy genym mewn llestri pridd, val y byddei arðerchowgrwyð y meðiant hwnw o Duw, ac nyd o hanō ni.

Ym‐pa ’rei Duw y byt hwn a ddallawdd y meddyliae, ’sef ir anffyddlonion, rac towynnu yddynt llewyrch y gogoneddus Euangel Christ, rhwn yw delw Dduw.

Can ys Duw’rhwn a ’orchymynnawð ir golauni lewyrchu allan o dywyllwch yvv ef yr hwn a lewyrchawdd yn ein calonae, y roddi golauni’r gwybodaeth y gogoniant Duw yn wynep Iesu Christ.