Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o متّی ۶

Rhanna

شومأن قبلٚ هر چیزی، خودا پادشایی و اونٚ عیدالتَ طلب بوکونید، بأزین همه‌یٚ هو چیزأن شمرَ فَده به.

هَنٚ وأسی دیل‌نیگرانٚ فردا نیبید، چونکی فردا خو نیگرانی‌یَ خو اَمرأ دأره. ایمروزٚ مشکلات، ایمروزٚ رِه کافی ایسه!

«هَنٚ وأسی شمرَ گم کی دیل‌نیگرانٚ شیمی زندگی نیبید کی چی وأ بوخورید یا چی وأ بونوشید؛ و نیگرانٚ شیمی جان نیبید کی چی وأ دوکونید، چونکی زندگی فقط خوردن و لیباس دوکودن نی‌یه.

ولی تو، وختی کی دوعا کونی، بوشو تی اوطاقٚ دورون، درَ دٚوٚد و بأزین تی آسمانی پئر کی هیچی اونٚ ورجأ قایمٚ بوستنی نی‌یه، ترَ پاداش فده.

«شومأن وأستی اَطو دوعا بوکونید: اَی اَمی پیرٚ آسمانی، تی نام موقدّس ببه. تی پادشایی بأیه. تی اراده هوطو کی آسمانٚ میأنی انجام به، زیمینٚ رویم انجام ببه.

ایمروز اَمی روزانه نانَ اَمرَ فدن

و اَمی گونایأنَ ببخش، هَطویی کی اَمأنم کسأنی‌یَ کی اَمرَ بدی بوکودیدی، بخشیم.

اَمرَ وسوسه‌یأنٚ جأ دور بدأر و او شریر جأ نجات بده. چونکی پادشایی، قودرت و جلال، تا اَبد تی شینه. آمین.

«چونکی اگه مردومٚ گونایأنَ ببخشید، شیمی آسمانی پئرم شمرَ بخشه.

پرنده‌یأنَ آسمانٚ جور فندرید کی نه کأریدی و نه وَوینیدی و نه انبارٚ میأنی تلنبار کونیدی و شیمی آسمانی پئر اوشأنَ روزی فدِه. آیا شیمی ارزش خودا رِه او پرنده‌یأنٚ جأ ویشتر نی‌یه؟

«زیمینٚ سر شیمی گنجَ انبار نوکونید، جایی کی بید و مورانه زنه و دوزدأن نقب زنیدی و بأزین دوزدی کونیدی. شیمی گنجَ آسمانٚ میأنی انبار بوکونید، جایی کی نه بید زنه نه مورانه، و دوزدأنم نقب نزنیدی تا دوزدی بوکونید، چونکی هر جا تی گنج نهَه، تی دیلم هویه نهَه.

«هیکس نتأنه دوتأ اربابَ خدمت بوکونه، یا اوّلی جأ نیفرت دأره و دیگری‌یَ موحبت کونه، ویا اَ ایتأیَ وفادار مأنه و اویتأیَ به حیساب نأوره. نتأنیدی هم خودایَ خدمت بوکونید هم ثروت دارایی‌یَ.

اَی سُست ایمانأن، اگه خودا صحرا علفأنَ کی ایمروز نهَه‌ییدی و فردا تنورٚ میأنی تأوده بیدی، اَطویی اوشأنَ قشنگ چأکونه، آیا شمرَ ویشتر آراستَه نوکونه؟!

وختی تو صدقه فدی، کاری بوکون کی تی چپٚ دس جٚه اونچی کی تی راستٚ دس کونه، وأخبرَ نبه، تا کی تی صدقه فَدن آشکارَ نبه. بأزین تی آسمانی پئر کی هیچی اونٚ ورجأ قایمٚ بوستنی نی‌یه، ترَ پاداش فده.

«مواظب بیبید شیمی دوروستکاری‌یَ مردومأنٚ چومأنٚ جُلُو، خودنمایی وأسی انجام ندید. اگه اَ کارَ بوکونید، هیچ پاداشی شیمی آسمانی پئرٚ ورجأ نأریدی.

«وختی کی روزه دأریدی، ریاکارأنٚ مأنستن خودتأنَ پریشأن احوال نیشأن ندید. اوشأن، اَ کارٚ مره خوشأنٚ سرمچه‌یَ ایجوری چأکونیدی کی خوشأنَ روزه‌دار نیشأن بدید. آمین شمرَ گم کی اوشأن هوطویی خوشأنٚ تومامٚ پاداشَ فیگیفتیدی. امّا تو، وختی روزه دأری، تی سرَ روغن وسین و تی دیمَ آب بزن تا تی روزه مردومٚ رِه معلوم نبه بلکی فقط تی آسمانی پئرٚ رِه کی هیچی اونٚ ورجأ قایمٚ بوستنی نی‌یه. بأزین تی پئر ترَ پاداش فده.