2
พันธกิจของเปาโลที่เมืองเธสะโลนิกา
1พี่น้องทั้งหลาย ท่านรู้ว่าการที่พวกเรามาเยี่ยมท่านนั้นไม่สูญเปล่า 2อย่างที่พวกท่านรู้ว่าก่อนหน้านี้ พวกเราต้องทนทุกข์และถูกกระทำอย่างเลวร้ายที่เมืองฟีลิปปี แต่โดยการช่วยเหลือของพระเจ้า พวกเราจึงกล้าประกาศข่าวประเสริฐแก่ท่าน ทั้งๆ ที่ถูกต่อต้านอย่างหนัก 3เพราะคำร้องขอของเราไม่ได้เกิดจากความผิดพลาดหรือแรงจูงใจไม่บริสุทธิ์ ทั้งเราไม่พยายามหลอกล่อท่าน 4แต่ตรงกันข้าม พวกเราพูดในฐานะคนที่พระเจ้าเห็นชอบที่จะมอบหมายข่าวประเสริฐไว้ เราไม่ได้พยายามเอาใจมนุษย์ แต่มุ่งให้พระเจ้าผู้ตรวจสอบจิตใจเรานั้นพอใจ 5ท่านรู้ว่าพวกเราไม่เคยประจบเอาใจ หรือใส่หน้ากากกลบเกลื่อนความโลภ พระเจ้าเป็นพยานให้เราได้ 6เราไม่ได้ใฝ่หาการยกย่องจากมนุษย์ ไม่ว่าจากพวกท่านหรือใครอื่น แม้ว่าในฐานะอัครทูตของพระคริสต์ พวกเราสามารถใช้สิทธิอำนาจได้ 7แต่เราก็เป็นเหมือนเด็กเล็ก#2:7 ฉบับสำเนาบางฉบับว่า อ่อนโยนในท่ามกลางพวกท่าน
เหมือนแม่ถนอมดูแลลูกน้อย 8ดังนั้นเราจึงห่วงใยท่าน เรารักท่านมากจนเรายินดียิ่งนักที่จะแบ่งปันกับท่าน ไม่เพียงแค่ข่าวประเสริฐของพระเจ้า แต่สิ่งใดๆ ในชีวิตของเราด้วย 9พี่น้องทั้งหลาย เรามั่นใจว่าท่านจดจำความลำบากตรากตรำของเราได้ พวกเราทำงานหามรุ่งหามค่ำเพื่อจะไม่เป็นภาระกับใคร ในขณะประกาศข่าวประเสริฐของพระเจ้าแก่พวกท่าน 10ท่านและพระเจ้าเป็นพยานได้ว่า พวกเราบริสุทธิ์ เที่ยงธรรม และดีไม่มีที่ติ เมื่ออยู่ท่ามกลางพวกท่านที่เชื่อ 11เพราะท่านรู้ว่า พวกเราได้ปฏิบัติต่อท่านแต่ละคนเหมือนพ่อปฏิบัติต่อลูก 12ให้กำลังใจ ปลอบใจ และร้องขอท่านให้ดำเนินชีวิตที่คู่ควรต่อพระเจ้า ผู้เรียกท่านเข้าสู่อาณาจักรและเกียรติสิริของพระองค์
13และเราขอบคุณพระเจ้าเสมอ เพราะเมื่อพวกท่านรับพระวจนะของพระเจ้าซึ่งได้ยินจากพวกเรา ท่านไม่ได้รับไว้อย่างถ้อยคำของมนุษย์ แต่รับไว้ตามที่เป็นจริงคือ เป็นพระวจนะของพระเจ้าซึ่งกำลังทำงานอยู่ภายในท่านที่เชื่อ 14พี่น้องทั้งหลาย ท่านได้ทำตามอย่างบรรดาคริสตจักรของพระเจ้าที่แคว้นยูเดียซึ่งอยู่ในพระเยซูคริสต์ คือต้องทนทุกข์จากพี่น้องของตนเอง เหมือนที่คริสตจักรเหล่านั้นต้องทนทุกข์จากพวกยิว 15ผู้ได้ฆ่าพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าและพวกผู้เผยพระวจนะ และยังขับไล่พวกเรา พวกเขาทำให้พระเจ้าไม่พอใจและเป็นศัตรูกับทุกคน 16โดยการพยายามขัดขวางไม่ให้พวกเราประกาศแก่คนที่ไม่ใช่ยิวให้รับความรอด เพราะสิ่งนี้พวกเขาจึงได้พอกพูนบาปขึ้นเรื่อยๆ จนถึงขีดสุด ความโกรธเกรี้ยวของพระเจ้ามาถึงพวกเขาในที่สุด#2:16 หรือ พวกเขาอย่างเต็มขนาด
เปาโลอยากมาเยี่ยมพี่น้องชาวเธสะโลนิกา
17พี่น้องทั้งหลาย เมื่อเราถูกแยกจากพวกท่านชั่วระยะหนึ่ง (ตัวไปแต่ใจยังอยู่) เรารู้สึกเหมือนลูกกำพร้า ด้วยความปรารถนาอย่างแรงกล้า เราจึงพยายามทุกวิถีทางเพื่อมาพบพวกท่าน 18เราอยากมาหาพวกท่านจริงๆ ข้าพเจ้าเปาโลอยากจะมาครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ซาตานได้ขัดขวางไว้ 19อะไรเป็นความหวัง ความชื่นชมยินดี หรือเป็นมงกุฎ ซึ่งเราจะภาคภูมิใจต่อหน้าพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าเมื่อพระองค์มา ไม่ใช่พวกท่านหรอกหรือ 20พวกท่านเป็นศักดิ์ศรีและความชื่นชมยินดีของพวกเราอย่างแท้จริง