اعمال رسولان 7
7
استیفان اِشتنک دفاع کره
1کاهن اعظم استیفانک آپرسسشه: «اِم لاوَه راستنده؟»
2استیفان باتشه: «ای براران و ای پییَران، چِمن لاوان گوش آدَیا! پُر جلال خدا، اَدمی که چاما جد ابراهیم پیغمبر، بین‌النهرین منطقک به و حلا کوچش کرده نِبه حَران، چَوه را ظاهر آبه 3و اَونه باتشه: ”اِشته سرزمین و اِشته خویشان ول آکه، بشه اَ سرزمینی که از تِه آمانم.“
4«پس، ابراهیم سرزمین کَلدانیانک بَرامه بَر و بِشه حَرانک زندگیش بکرده. ابراهیمه پییَر مَردنه پَش، خدا اَوش کوچ بدا اِم سرزمینی که اُوری اَوک زندگی کردرا. 5با اِم حال خدا حتی ای وجبه قدر نی زمین، ابراهیمش ارث آنداه؛ ولی وعده آداشه که اَ زمینه، اَوه و چَوه پَش آدیه چَوه نسله، هر چند ابراهیم اَدمی حلا خُردَنیشی نِداشته. 6خدا ابراهیمنه باتشه: ”اِشته نسل غربته سرزمینِک ایگله خَلکه شوار زندگی کرنده و چار صد سال اَوان اسیر کرنده و اَوان ظلم کَرِنده.“ 7خدا هنی اَونه باتشه: ”از اَ قومی که اَوان چَوان اسیرنده، مجازات کرم، و چَوه پَش، چِمن قومه اَ سرزمیننه شینده و اِنگارک من پرستش کَرِنده.“ 8و خدا ختنه کردنه عهدش آدا ابراهیم. پس اسحاق، ابراهیمه را دنیا بامِه و وقتی اسحاق هش روجه به اَوش ختنه بکرده. اسحاق یعقوب پِه بِه، و یعقوب نی دونزده گله پاتْریارْخه پِه به یعنی چاما دونزه گله پیله جد.
9«ولی پاتریارخِه پَخیلتی سَرَدن، یوسفشان بوخروته به مصریان. ولی خدا یوسف نه بِه 10و یوسفش چوه همه‌ی مُصیبتانک نجات بداه. خدا اَوش حکمت آدا، و فرعون نظرک اَوش عزیز گرامی بِکه، ایزه که یوسفش، مصر فرمانروا و اِشتن دربارِه رئیس بِکه.
11«چاوش تمام مصر و کنعانک برکه قَحطی و مصیبتی ببه و چاما اجداد، هیچ چی خَردنه را نیویندشانه. 12امّا وقتی چاما جد یعقوب، بِشنَوِسه که مصرک گندم پیدا بی، اَولین سفَره را چاما اجدادش بِخِرسانس اَگا. 13دوّمین سفر را، یوسف اِشتن، اِشتنش براران آزانِس و فرعون، یوسفه خانوادنه آشنا ببه. 14یوسف بخرسانسشه که چَوه په یعقوب و همه‌ی چَوه خانواده که همبلنه هفتاد و پنج نفر بنده، مصرک بوعَرنده چَوه وَر. 15یعقوب بامه مصر و اگارک بِمرده. هَم یعقوب و هَم چاما اجداد؛ 16امّا چَوان جنازشان آگاردنس شِکیمه شهره را و مقبره‌ای دلَک دخشاردشانه که ابراهیم، اَوش حموره زارانک نقرنه خِرییَه به.
17«ایزه که خدا وعده انجام بییَنه موقع ابراهیمه را نزدیک آبییرده، چاما مردمه تعداد نی مصرک پِر آبییَرده، 18تا اِم که ایگله علوده پادشاهی بامِه که یوسفش آنزانسه. 19اَ پادشا چاما قوم نه حیله نه رفتارش بکرده و چاما اجدادنه پِر ظلمش بکه و اَوانش مجبور بکردنده که اِشتن شِت آخره خوردنان بَرک ول آدینده تا زنده مماننده.
20«ایزنه روزگاری بِه که موسی پیغمبر دونیا بامه. اَو خدا چشمانک پِر خوشگله خُردَنی به. موسی سُه ماه اِشتن پییَر کییک پیله آبه. 21وختی موسی شان برک ول آدا، فرعونه دِته اَوش بوعَرده و قبولش بکرده و اِشتن زار شوار اَوش پیله آکه. 22اِیزه موسی مصره تمان حکمتش باموتِه و لاوَه کریک و کردارک قوتش بکته.
23«وختی موسی چِهل ساله ببه، چَوه دلِک دگس که اِشتن براران یعنی یعقوبه نسله وضع و اوضاع بینه. 24وختی بیندِشه ایگله مصریه مردکی، ایگله اَوان ظلم کردر، چَوه پِشت بَرامه و اَ مصریه مردکش بوکوشته، و اَ مظلومه حقش اَرکته. 25موسی خیالش کَردرده چَه براره فهمنده که خدا گَشه چَه دسِنه اَوان نجات بدَیه، امّا اَوان نفهمس. 26صباینه روج، موسی دو نفرش بینده که هندیگرنه دعوا کردرنده، و اِم نیتنه که اَوان آشتی بدیه، باتشه: ”ای مردکان، شاما هندیگرنه براران، چیه را هندیگرنه بدی کرادرا؟“
27«امّا اَ مردکی که اِشتن قونشونش بدی کَردرده، موسیش تُوم بیزی کنار و باتشه: ” کی تِش چاما را حاکم و داور کرده؟ 28گَره من نی بوکوشی، اَجورَه زه که اَزیر اَ مصریه مردکر بوکوشته؟“ 29وختی موسی اِمش بشنَوِس، دِوشته و بِشه مِدیانه سرزمینه را و اَگارک غریب ببه و اَگارک دو گله زا صاحاب ببه.
30«چِهل سال اِورد. ای روج بیابانک، سینا کوه نزدیکیک، ایگله فرشته‌ای ایگله وَش آکته بنه‌ای گرها دلَک موسی را دیار آبه. 31موسی اَ منظره وینَدَنِک مات آبه. وختی بِشه پران تا نزدیکنه دییسه، خداونده صص چَوه را بامِه که باتشه: 32”از اِم اِشته اجداده خدا، ابراهیم و اسحاق و یعقوبه خدا، اَزم.“ ترسک موسی جان لرزسرده و دَ جرائتش نکه دییسه.
33«خداوند اَونه باتشه: ”پاقابه اِشته پاچَک برآور، چون یاگایی که چَه سرک وِندرسش مقدّس زمین اِسه. 34یقین بزان از چِمن قومه مصیبته مصرک ویندمه و چَوان آه و نالم اَشنوسه، و آمییِم جیر تا اَوان نجات بدم. اِسا بوره تا ته بخرسانم مصر.“
35«هم موسی که چاما مردم اَوشان رد بکَرده و باتشانه: ”کی تِش چاما را حاکم و داور کرده؟“ خدا هِم مردکش خرسانسه بِه تا چوان حاکم و نجات دهنده بیبی. اَ فرشته ای واسطنه که ایگله وش آکته بنه ای دلَک اَوه دیار آبه. 36هم موسی به که مصرک و سوهیره دریا وَرک و بیابانک چِهل سال چَوان را علامتان و معجزانش انجام بداه و چاما مردمش مصرک برآورده بر.
37«هِم موسی، یعقوبه نسلنه باتشه: ”خدا شاما براران دلَک، ایگله پیغَمبری، چِمنه شوار شاما را خرسانه.“ 38اِم هَ موسی بِه که بیابانک جماعتنه همراه به. و اَ فرشته ای همراه که سینا کوهک اَوِنه لاوش بکه، و ایزه نی چاما اجداد نه همراه به؛ موسی زندگی بخشه کلامش اَرکته تا آراسانه آما.
39«ولی چاما اجداد اَوکشان اطاعت نکرده، اَوشان رد بکرده و اِشتن دِلِک رایِشان به آگَردنده مصره را. 40اَوان هارون نه باتشانه: ” چاما را خدایان رَچ آکه که چاما پَران پران بیشینده، چون نِزانسرام اِم موسی ای که آماش مصر سرزمین نه برآوردشه، چَوه سر چِه آمییه!“ 41اَ روجانک بِه که ایگله بُتی، گوگه شوار رَچِشان بکه و چَه را، قربانیشان بِکَرده و اَ چی واسنه که اِشتن دسنشان رچ آ کرده به، جشنشان بکته. 42ولی خدا اَوانکش دیم دِگاردِنس و اَوانش ول آکردنده تا آسمان و مانگ و آستارهان پرستش بکرنده؛ اَجوره زَ که پیغَمبران کتابک نیویشته بیه:
«”ای یعقوبه ایل و تبار، مگم اَ چِهل سالک که بیابانک بران،
چِمن را سر آبریه حیوان و قربانی بوعردرانه؟
43شاما مُلوکه بته خیمه و رفانه بته آستاره ران بر پا بکه.
و اِم بتان که شاما اَوانران پرستش کردنه را رَچ آکردنده.
پس از نی شاما تبعید کرم بابِله اَ طرفه را.“
44«چاما اجداد بیابانک شهادته خیمه نی اِشتنشان داشته، هَ خیمه‌ای که موسی اَوش خدا دستورنه، مطابق نمونه‌ای که ویندَش به، رَچش آکرده. 45چاما اجداد اَدمی که یوشَع رهبر به، شهادته خیمه شان اِشتن نه بوعَرده کنعانه سرزمینه را، اَدمی که خدا چاما اجداده چَشمه پَرانک قومش بَرکردنده بَر، اَرکتشانه، و اَ خیمه تا داوود پادشاه موقع اَگارک بمانده. 46خدا، داوود پادشاش لطف بکرده و اَ، خداک گوسردشه که یعقوبه خدا را ایگله کییه رچ آکره. 47ولی سلیمانه پادشا بِه که خدا راش کییه ای رچ آکه.
48«هر چند که خدای متعال اَ کییه هانی که آدمه دسنه رچ آبییَنده نِوِندره، اَجوره که اِشعیا پیغمبر واتشه که:
49«”خداوند واتر:
’آسمان چِمن پادشاهیه تخته و زمین چِمن پا جیره کتِل!
چِمن را چِه کییه ای رچ آکردرا؟
چِمن استراحته یاگا کاریه؟
50مگم چِمن دسِه نه همه‌ی اِم چییِم رچ آکرده نینده؟“
51«ای یاغیه مردم، ای کسانی که شاما دلان و شاما گوشان ختنه بیَه نینده! شاما نی شاما اجداده شوار همیشه خدا مقدس روحه ضد چَوه پَرانک مقاومت کردرا. 52کامین پیغمبر اِسه که شاما اجداده دستک اذیت و آزار بییه نییه؟ اَوان حتی اَ پیغامبرانی که پیشگویشان کرده به اَ صالح آییِه، بوکوشتشانه؛ و اِسا شاما اَ صالح ران تسلیم کرده و چَوه قاتل بییِران، 53شامایی که شریعتی که فرشته‌ان واسطه نه شاما را آرسه، اَرکتَرانه، امّا اَوانکران اطاعت نکه.»
استیفانه سگدِدار بیین
54شورا اعضا وختی اِم لاوَانشان بشنوسه، عصبانیتک داغشان بکرده و چَه واسنه اِشتن دندانشان هندیگر سرک سِخ دیرده. 55امّا استیفان خدا مقدس روحنه فت آسمانه آک آبییه به، خدا جلالش بینده و عیسیش بینده که خدا راسه دسِه وَرک وِندَرسه بِه. 56اِستیفان باتشه: «اِسا آسمانان ویندرم که آبییَنده و انسانه زا ویندرم که خدا راسَه دسه وَرک وندرسه.»
57ولی اَوه اِشتن گوشه شان بِکَتنده، بلنده ناره ای بیزیشانه و همه هندیگرنه حمله شان بکرده استیفانه طرفه را 58و کرانسن کرانسن، اَوشان شهرک ببرده بر، سِگ ددار بِکَرده. کسانی که شاهد بنده، اِشتن خلوعشان برآورده و بناشانه ایگله جوانه مردکی پاهان وَرک که چَه نام سولُس به.
59وختی استیفان شان سِگ ددار کردرده، اَ، بلنده صصنه باتشه: «ای عیسای خداوند، چِمن روحه قبول بکه!» 60چاوَش زانوش بیزی و بلند صصنه جرش بکه که: «خداوندا، اِم گناه چَوان حساب مَنه.» اِمش باته و جانِش بدا.
Currently Selected:
اعمال رسولان 7: TIT
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company
اعمال رسولان 7
7
استیفان اِشتنک دفاع کره
1کاهن اعظم استیفانک آپرسسشه: «اِم لاوَه راستنده؟»
2استیفان باتشه: «ای براران و ای پییَران، چِمن لاوان گوش آدَیا! پُر جلال خدا، اَدمی که چاما جد ابراهیم پیغمبر، بین‌النهرین منطقک به و حلا کوچش کرده نِبه حَران، چَوه را ظاهر آبه 3و اَونه باتشه: ”اِشته سرزمین و اِشته خویشان ول آکه، بشه اَ سرزمینی که از تِه آمانم.“
4«پس، ابراهیم سرزمین کَلدانیانک بَرامه بَر و بِشه حَرانک زندگیش بکرده. ابراهیمه پییَر مَردنه پَش، خدا اَوش کوچ بدا اِم سرزمینی که اُوری اَوک زندگی کردرا. 5با اِم حال خدا حتی ای وجبه قدر نی زمین، ابراهیمش ارث آنداه؛ ولی وعده آداشه که اَ زمینه، اَوه و چَوه پَش آدیه چَوه نسله، هر چند ابراهیم اَدمی حلا خُردَنیشی نِداشته. 6خدا ابراهیمنه باتشه: ”اِشته نسل غربته سرزمینِک ایگله خَلکه شوار زندگی کرنده و چار صد سال اَوان اسیر کرنده و اَوان ظلم کَرِنده.“ 7خدا هنی اَونه باتشه: ”از اَ قومی که اَوان چَوان اسیرنده، مجازات کرم، و چَوه پَش، چِمن قومه اَ سرزمیننه شینده و اِنگارک من پرستش کَرِنده.“ 8و خدا ختنه کردنه عهدش آدا ابراهیم. پس اسحاق، ابراهیمه را دنیا بامِه و وقتی اسحاق هش روجه به اَوش ختنه بکرده. اسحاق یعقوب پِه بِه، و یعقوب نی دونزده گله پاتْریارْخه پِه به یعنی چاما دونزه گله پیله جد.
9«ولی پاتریارخِه پَخیلتی سَرَدن، یوسفشان بوخروته به مصریان. ولی خدا یوسف نه بِه 10و یوسفش چوه همه‌ی مُصیبتانک نجات بداه. خدا اَوش حکمت آدا، و فرعون نظرک اَوش عزیز گرامی بِکه، ایزه که یوسفش، مصر فرمانروا و اِشتن دربارِه رئیس بِکه.
11«چاوش تمام مصر و کنعانک برکه قَحطی و مصیبتی ببه و چاما اجداد، هیچ چی خَردنه را نیویندشانه. 12امّا وقتی چاما جد یعقوب، بِشنَوِسه که مصرک گندم پیدا بی، اَولین سفَره را چاما اجدادش بِخِرسانس اَگا. 13دوّمین سفر را، یوسف اِشتن، اِشتنش براران آزانِس و فرعون، یوسفه خانوادنه آشنا ببه. 14یوسف بخرسانسشه که چَوه په یعقوب و همه‌ی چَوه خانواده که همبلنه هفتاد و پنج نفر بنده، مصرک بوعَرنده چَوه وَر. 15یعقوب بامه مصر و اگارک بِمرده. هَم یعقوب و هَم چاما اجداد؛ 16امّا چَوان جنازشان آگاردنس شِکیمه شهره را و مقبره‌ای دلَک دخشاردشانه که ابراهیم، اَوش حموره زارانک نقرنه خِرییَه به.
17«ایزه که خدا وعده انجام بییَنه موقع ابراهیمه را نزدیک آبییرده، چاما مردمه تعداد نی مصرک پِر آبییَرده، 18تا اِم که ایگله علوده پادشاهی بامِه که یوسفش آنزانسه. 19اَ پادشا چاما قوم نه حیله نه رفتارش بکرده و چاما اجدادنه پِر ظلمش بکه و اَوانش مجبور بکردنده که اِشتن شِت آخره خوردنان بَرک ول آدینده تا زنده مماننده.
20«ایزنه روزگاری بِه که موسی پیغمبر دونیا بامه. اَو خدا چشمانک پِر خوشگله خُردَنی به. موسی سُه ماه اِشتن پییَر کییک پیله آبه. 21وختی موسی شان برک ول آدا، فرعونه دِته اَوش بوعَرده و قبولش بکرده و اِشتن زار شوار اَوش پیله آکه. 22اِیزه موسی مصره تمان حکمتش باموتِه و لاوَه کریک و کردارک قوتش بکته.
23«وختی موسی چِهل ساله ببه، چَوه دلِک دگس که اِشتن براران یعنی یعقوبه نسله وضع و اوضاع بینه. 24وختی بیندِشه ایگله مصریه مردکی، ایگله اَوان ظلم کردر، چَوه پِشت بَرامه و اَ مصریه مردکش بوکوشته، و اَ مظلومه حقش اَرکته. 25موسی خیالش کَردرده چَه براره فهمنده که خدا گَشه چَه دسِنه اَوان نجات بدَیه، امّا اَوان نفهمس. 26صباینه روج، موسی دو نفرش بینده که هندیگرنه دعوا کردرنده، و اِم نیتنه که اَوان آشتی بدیه، باتشه: ”ای مردکان، شاما هندیگرنه براران، چیه را هندیگرنه بدی کرادرا؟“
27«امّا اَ مردکی که اِشتن قونشونش بدی کَردرده، موسیش تُوم بیزی کنار و باتشه: ” کی تِش چاما را حاکم و داور کرده؟ 28گَره من نی بوکوشی، اَجورَه زه که اَزیر اَ مصریه مردکر بوکوشته؟“ 29وختی موسی اِمش بشنَوِس، دِوشته و بِشه مِدیانه سرزمینه را و اَگارک غریب ببه و اَگارک دو گله زا صاحاب ببه.
30«چِهل سال اِورد. ای روج بیابانک، سینا کوه نزدیکیک، ایگله فرشته‌ای ایگله وَش آکته بنه‌ای گرها دلَک موسی را دیار آبه. 31موسی اَ منظره وینَدَنِک مات آبه. وختی بِشه پران تا نزدیکنه دییسه، خداونده صص چَوه را بامِه که باتشه: 32”از اِم اِشته اجداده خدا، ابراهیم و اسحاق و یعقوبه خدا، اَزم.“ ترسک موسی جان لرزسرده و دَ جرائتش نکه دییسه.
33«خداوند اَونه باتشه: ”پاقابه اِشته پاچَک برآور، چون یاگایی که چَه سرک وِندرسش مقدّس زمین اِسه. 34یقین بزان از چِمن قومه مصیبته مصرک ویندمه و چَوان آه و نالم اَشنوسه، و آمییِم جیر تا اَوان نجات بدم. اِسا بوره تا ته بخرسانم مصر.“
35«هم موسی که چاما مردم اَوشان رد بکَرده و باتشانه: ”کی تِش چاما را حاکم و داور کرده؟“ خدا هِم مردکش خرسانسه بِه تا چوان حاکم و نجات دهنده بیبی. اَ فرشته ای واسطنه که ایگله وش آکته بنه ای دلَک اَوه دیار آبه. 36هم موسی به که مصرک و سوهیره دریا وَرک و بیابانک چِهل سال چَوان را علامتان و معجزانش انجام بداه و چاما مردمش مصرک برآورده بر.
37«هِم موسی، یعقوبه نسلنه باتشه: ”خدا شاما براران دلَک، ایگله پیغَمبری، چِمنه شوار شاما را خرسانه.“ 38اِم هَ موسی بِه که بیابانک جماعتنه همراه به. و اَ فرشته ای همراه که سینا کوهک اَوِنه لاوش بکه، و ایزه نی چاما اجداد نه همراه به؛ موسی زندگی بخشه کلامش اَرکته تا آراسانه آما.
39«ولی چاما اجداد اَوکشان اطاعت نکرده، اَوشان رد بکرده و اِشتن دِلِک رایِشان به آگَردنده مصره را. 40اَوان هارون نه باتشانه: ” چاما را خدایان رَچ آکه که چاما پَران پران بیشینده، چون نِزانسرام اِم موسی ای که آماش مصر سرزمین نه برآوردشه، چَوه سر چِه آمییه!“ 41اَ روجانک بِه که ایگله بُتی، گوگه شوار رَچِشان بکه و چَه را، قربانیشان بِکَرده و اَ چی واسنه که اِشتن دسنشان رچ آ کرده به، جشنشان بکته. 42ولی خدا اَوانکش دیم دِگاردِنس و اَوانش ول آکردنده تا آسمان و مانگ و آستارهان پرستش بکرنده؛ اَجوره زَ که پیغَمبران کتابک نیویشته بیه:
«”ای یعقوبه ایل و تبار، مگم اَ چِهل سالک که بیابانک بران،
چِمن را سر آبریه حیوان و قربانی بوعردرانه؟
43شاما مُلوکه بته خیمه و رفانه بته آستاره ران بر پا بکه.
و اِم بتان که شاما اَوانران پرستش کردنه را رَچ آکردنده.
پس از نی شاما تبعید کرم بابِله اَ طرفه را.“
44«چاما اجداد بیابانک شهادته خیمه نی اِشتنشان داشته، هَ خیمه‌ای که موسی اَوش خدا دستورنه، مطابق نمونه‌ای که ویندَش به، رَچش آکرده. 45چاما اجداد اَدمی که یوشَع رهبر به، شهادته خیمه شان اِشتن نه بوعَرده کنعانه سرزمینه را، اَدمی که خدا چاما اجداده چَشمه پَرانک قومش بَرکردنده بَر، اَرکتشانه، و اَ خیمه تا داوود پادشاه موقع اَگارک بمانده. 46خدا، داوود پادشاش لطف بکرده و اَ، خداک گوسردشه که یعقوبه خدا را ایگله کییه رچ آکره. 47ولی سلیمانه پادشا بِه که خدا راش کییه ای رچ آکه.
48«هر چند که خدای متعال اَ کییه هانی که آدمه دسنه رچ آبییَنده نِوِندره، اَجوره که اِشعیا پیغمبر واتشه که:
49«”خداوند واتر:
’آسمان چِمن پادشاهیه تخته و زمین چِمن پا جیره کتِل!
چِمن را چِه کییه ای رچ آکردرا؟
چِمن استراحته یاگا کاریه؟
50مگم چِمن دسِه نه همه‌ی اِم چییِم رچ آکرده نینده؟“
51«ای یاغیه مردم، ای کسانی که شاما دلان و شاما گوشان ختنه بیَه نینده! شاما نی شاما اجداده شوار همیشه خدا مقدس روحه ضد چَوه پَرانک مقاومت کردرا. 52کامین پیغمبر اِسه که شاما اجداده دستک اذیت و آزار بییه نییه؟ اَوان حتی اَ پیغامبرانی که پیشگویشان کرده به اَ صالح آییِه، بوکوشتشانه؛ و اِسا شاما اَ صالح ران تسلیم کرده و چَوه قاتل بییِران، 53شامایی که شریعتی که فرشته‌ان واسطه نه شاما را آرسه، اَرکتَرانه، امّا اَوانکران اطاعت نکه.»
استیفانه سگدِدار بیین
54شورا اعضا وختی اِم لاوَانشان بشنوسه، عصبانیتک داغشان بکرده و چَه واسنه اِشتن دندانشان هندیگر سرک سِخ دیرده. 55امّا استیفان خدا مقدس روحنه فت آسمانه آک آبییه به، خدا جلالش بینده و عیسیش بینده که خدا راسه دسِه وَرک وِندَرسه بِه. 56اِستیفان باتشه: «اِسا آسمانان ویندرم که آبییَنده و انسانه زا ویندرم که خدا راسَه دسه وَرک وندرسه.»
57ولی اَوه اِشتن گوشه شان بِکَتنده، بلنده ناره ای بیزیشانه و همه هندیگرنه حمله شان بکرده استیفانه طرفه را 58و کرانسن کرانسن، اَوشان شهرک ببرده بر، سِگ ددار بِکَرده. کسانی که شاهد بنده، اِشتن خلوعشان برآورده و بناشانه ایگله جوانه مردکی پاهان وَرک که چَه نام سولُس به.
59وختی استیفان شان سِگ ددار کردرده، اَ، بلنده صصنه باتشه: «ای عیسای خداوند، چِمن روحه قبول بکه!» 60چاوَش زانوش بیزی و بلند صصنه جرش بکه که: «خداوندا، اِم گناه چَوان حساب مَنه.» اِمش باته و جانِش بدا.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company